ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ 76^ης εκλογικής Γ.Σ. ΔΟΕ

Αθήνα NOVOTEL 22 ως 24 Ιούνη 2007

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΩΝ ΣΤΟ Σ.Κ.

¨ ΠΑΜΕ Εκπ/κών: ΓΡΑΜΜΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ, ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

¨ ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ:
ΓΡΑΜΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ, ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ, ΥΠΟΤΑΓΗΣ

Η 76^η Γ.Σ. της ΔΟΕ, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στο NOVOTEL από 22 ως 24 Ιούνη 2007, έχει περάσει πλέον στην ιστορία χωρίς να προσθέσει κάτι ουσιαστικό στην αναγκαία αλλαγή πορείας του συνδικάτου μας. Αν και αυτή η Γ.Σ. πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο που κεφάλαιο - Ε.Ε.- ΟΟΣΑ- Κυβερνήσεις, «αντιπολιτεύσεις» και ευρωλάγνες εφεδρείες τους εντείνουν την ολομέτωπη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, με στόχο να ολοκληρώσουν ως το 2010 τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην οικονομία – παιδεία – υγεία - εργασία και τελικά στη κοινωνία.
Ταυτόχρονα το προεκλογικό, πολιτικά και συνδικαλιστικά, κλίμα οδήγησε σε ψηφοθηρικά τερτίπια, πόλωσε τα πράγματα και οι αποσπάσεις - απαγκιστρώσεις συνέδρων δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ο συσχετισμός δύναμης ήταν αρνητικός και δεν επέτρεψε αλλαγή πλεύσης της ΔΟΕ, τόσο σε επίπεδο θέσεων και τακτικής όσο και σε επίπεδο συσχετισμών.

Έτσι, παρά το γεγονός της απόλυτης συμφωνίας των εταίρων των παρατάξεων του δικομματισμού (ΠΑΣΚ- ΔΑΚΕ) και της στήριξης τους από τα διαχειριστικά μπλοκ (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ= ΠΑΡ, ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ= Α.Π.) στην ουσία της ασκούμενης πολιτικής, ήταν «αναγκασμένοι» να «δράσουν» ανάλογα με τους στόχους τους. Η μεν ΔΑΚΕ, πιστή στη γραμμή του κυβερνητικού συνδικαλισμού, επικαλέστηκε την συμφωνία ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ σε επίπεδο θέσεων και τακτικής τόσο χρόνια και, ως απατημένη σύζυγος, άσκησε «κριτική» στην ΠΑΣΚ για τις «απιστίες» της και τη συμφωνία της με τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ- Α.Π., στην οποία συμφωνία απέδωσε το γεγονός ότι ο κλάδος μας δεν διαμόρφωσε έγκαιρα θέσεις και προτάσεις σε μια σειρά ζητήματα όπως Ε.Ζ., νέα βιβλία… Οι δυνάμεις της περυσινής κεντροαριστερής πλατφόρμας (ΠΑΣΚ- ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ), ενώ συμφώνησαν σχεδόν πλήρως, τόσο σε επίπεδο θέσεων, βασισμένων κύρια στους άξονες του πλαισίου της απεργίας του φθινοπώρου του 2006 με ολίγες σάλτσες από την πλευρά των(ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ- ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ), όσο και σε επίπεδο τακτικής, αφού και οι τρεις κατέβασαν πρόταση για 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες που θα εγκριθούν από τις Γ.Σ., τελικά δεν έκαναν ούτε μία προσπάθεια σύγκλισης σε κοινή πλατφόρμα – απόφαση, υπολογίζοντας το πολιτικό και συνδικαλιστικό κόστος ενόψει βουλευτικών εκλογών, παρά τις από του μικροφώνου παραινέσεις, αλληλοσυμπληρώσεις, φιλικά χτυπήματα και τα πηγαδάκια μπροστά στους συνέδρους. Τελικά και οι τρεις απεύχονταν να βγει απόφαση για συγκεκριμένη απεργία και γιατί εκτιμούσαν ότι δεν υπάρχει το κατάλληλο κλίμα για επανάληψη των πενθήμερων και κυρίως γιατί η ψηφοθηρία στάθηκε υπεράνω όλων, αναγκάζοντας τις ΠΑΡ κύρια και την Α.Π. δευτερευόντως να θελήσουν να απαγκιστρωθούν, τουλάχιστον προσωρινά, από την ΠΑΣΚ. Να σημειωθεί ότι η κριτική που ασκήσαμε ως ΠΑΜΕ για τη σύμπλευση τους έφερε σε δύσκολη θέση και δημιούργησε εσωτερικές τριβές πράγμα που το έλαβαν υπόψη τους ενόψει και της κάλπης για ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ.

Για τους παραπάνω και μόνο λόγους η 76^η Γ.Σ. της ΔΟΕ τελείωσε, κατά το συνηθισμένο, πλην της περυσινής Γ.Σ., χωρίς αποφάσεις για συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης αλλά και χωρίς διεκδικητικό πλαίσιο, κάτι που πάντα υπήρχε και βασιζόταν σε κοινό πλαίσιο ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, εκτός από πέρυσι που είχαμε την κεντροαριστερή πλατφόρμα. Έτσι δεν θα αλλάξει το σκηνικό, με τη ΔΑΚΕ να συνεχίζει να στηρίζει άκριτα την κυβερνητική πολιτική, η δε ΠΑΣΚ ενώ συμφωνεί πλήρως με την ουσία της ασκούμενης πολιτικής, να αναζητά «αριστερά» άλλοθι, να κινείται στείρα αντικυβερνητικά και να στηρίζει έτσι με τον καλύτερο τρόπο τη σοσιαλδημοκρατία. Οι ΠΑΡΕΜΒ – Α.Π. επίσης θα έχουν έτσι τη δυνατότητα να κινούνται όπως πάντα καιροσκοπικά και να προτείνουν οτιδήποτε ανάλογα με τις ανάγκες τους και το τι πιάνει στον κόσμο. Ταυτόχρονα θα επιχειρήσει η «εκπ/κή αριστερά» να αποδείξει ότι παρά την «αναγκαία» ταύτισή τους με την ΠΑΣΚ στη διάρκεια της πολυήμερης απεργίας, και την «θυσία τους για το καλό» του κινήματος, στην ουσία διαφέρουν απ’ αυτήν στο πλαίσιο βάζοντας περιστασιακά μέσα κάποια ζητήματα (Ε.Ζ., αποκέντρωση, ΣΔΙΤ!) το οποία αρνήθηκαν κατηγορηματικά να μπουν στο πλαίσιο της απεργίας. Θέλουν τελικά να διώξουν από πάνω τους τη ρετσινιά της σύμπλευσής τους με την ΠΑΣΚ, αλλά πώς, όταν μετά την πολυήμερη απεργία έχουμε άνοδο ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, που σημαίνει καμία ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων δεν έγινε και δε θα μπορούσε να γίνει, αφού το πλαίσιό της και ο προσανατολισμός της τελικά κινούνταν στα πλαίσια του συστήματος. Τελικά τα άσφαιρα πυρά τους δεν πείθουν ούτε τους ίδιους που εμφανίστηκαν στη Γ.Σ. με έντονα σημάδια εσωτερικών αναταραχών. Αν δεν υπήρχε η προσωπική ανέλιξη και ο αντικομμουνισμός να τους ενώνει, μάλλον θα συγκρούονταν πιο φανερά μεταξύ τους.

Το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα στην 76^η Γ.Σ. της ΔΟΕ, ήταν η ενισχυμένη παρουσία, πολιτικά, συνδικαλιστικά και εκλογικά, του ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ που κινείται στη γραμμή σύγκρουσης, ρήξης και ανατροπής του συστήματος. Οι αντιπρόσωποί μας σφυροκόπησαν την ουσία της ασκούμενης πολιτικής, τους εκφραστές της σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, ανέδειξαν τα χαρακτηριστικά των ταξικών αγώνων, την αναγκαιότητα σύμπλευσης με το ταξικό εργατικό κίνημα με πλαίσιο αιτημάτων που θα υπηρετεί τη λαϊκή παιδεία. Αναδείξαμε τη γραμμή σύγκρουσης, που είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ, αν θέλουμε να μιλάμε για σ.κ. διεκδικητικό, αγωνιστικό κι όχι για στήριγμα της ασκούμενης πολιτικής και αυτή εκτιμήθηκε και στο εκλογικό αποτέλεσμα κύρια για τη ΔΟΕ. Σιγουρεύτηκαν και εκλογικά δηλαδή συνάδελφοι που έβλεπαν θετικά την πορεία μας. Το ψηφοδέλτιο της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ βγήκε ξανά τρίτο σε ψήφους και ενισχύθηκε αφήνοντας πιο πίσω τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και την ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Κερδίσαμε πάλι τον εκπρόσωπο στο ΙΠΕΜ – ΔΟΕ και παρουσιάσαμε αύξηση σε ψήφους στους περισσότερους Συλλόγους, σε 13 από τους οποίους χάσαμε τον/την αντιπρόσωπο για 1 ως 4 ψήφους! Όλα αυτά δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν να ενισχύσουμε το ΠΑΜΕ Εκπ/κών, αν δουλέψουμε συστηματικά, πολιτικά και με στόχους.

Φυσικά, όλη η προσπάθεια πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών του κινήματος, στην μετατόπιση και την αλλαγή των συνειδήσεων ώστε η συνδικαλιστική ψήφος να αποκτά και πολιτικά χαρακτηριστικά Χωρίς αυτήν την «επένδυση» σύντροφοι, η δουλειά μας θα μένει ημιτελής και θα έχει προσωρινό χαρακτήρα.

Τα εκλογικά αποτελέσματα, συγκριτικά και με το 2005 είναι τα παρακάτω:

Εκλογές	Ψήφ.	Α + Λ	Έγκυρ.	ΠΑΣΚ	ΔΑΚΕ	ΕΣΑΚ -ΔΕΕ	ΠΑΡΕΜ- ΒΑΣΕΙΣ	ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒ.
74^η ΔΣ ΔΟΕ 05	597	2 + 2	595	239 (5)	223 (4)	58 (1)	53 (1)	22 (-)
74^η ΑΔΕΔΥ 05	598	4 + 0	594	244 (65)	220 (58)	57 (15)	48 (12)	26 (7)
76^η ΔΣ ΔΟΕ 07	626	2 + 1	623	247 (5)	238 (4)	60 (1)	55 (1)	23 (-)
76^η ΑΔΕΔΥ 07	624	2 + 1	621	250 (66)	234 (62)	57 (15)	44 (12)	36 (10)

Αναλυτικά τα τεκταινόμενα της 76^ης Γ.Σ. της ΔΟΕ είναι τα εξής:

Α. «ΑΦΙΕΡΩΜΑ» ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΤΟΥ 2006

Στο ξεκίνημα της 76^ης Γ.Σ. της ΔΟΕ πραγματοποιήθηκε ένα «αφιέρωμα» στην πολυήμερη απεργία του Κλάδου το οποίο ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κεντροαριστερής πλατφόρμας και των δυνάμεων που τη στήριξαν (ΠΑΣΚ – ΠΑΡΕΜΒ - Α.Π.) καθώς και των ΜΜΕ και των κονδυλοφόρων που «στήριξαν» την απεργία, επικεντρωμένο δε στη βία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Η δημοσιογράφος του ΜΕΓΑ, που ανέλαβε να φτιάξει το DVD ζήτησε δήλωση από τον εκπρόσωπο της ΕΣΑΚ, γιατί τότε ανακάλυψε ότι δεν είχε ούτε μία, μιας και κατά τη διάρκεια της απεργίας άλλους προέβαλλε. Της στάλθηκε να συμπεριληφθεί ένα τρίλεπτο και έβαλε φυσικά μόνο μερικά δευτερόλεπτα, την ίδια στιγμή που κατά κόρο προέβαλαν τους «συμπρωταγωνιστές». Ούτε λίγο ούτε πολύ δε ο εργατοφάγος κ. Πρετεντέρης και η κ. Τρέμη παρουσιάστηκαν ως μεγάλοι υπερασπιστές της εκπαιδευτικών.

Να σημειώσουμε εδώ ότι κανείς από την πλειοψηφία δεν είδε τα 36 και πλέον πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, μόνο κατά το δίμηνο μέσα Σεπτέμβρη μέσα Νοέμβρη, και τα άπειρα πριν και μετά την απεργία (μόνο στο τρίμηνο Γενάρη – Μάρτη ήταν σχεδόν καθημερινά). Την ίδια στιγμή φιγουράριζαν στην αίθουσα του συνεδρίου γιγαντοαφίσες με τα πρωτοσέλιδα του αστικού τύπου! Μάλιστα ο Μπράτης σχολίασε στα πλαίσια του αντικομμουνισμού του ότι ο ¨Ρ¨ δε στήριξε την απεργία και δε βρήκε κουβέντα αυτοκριτικής να αρθρώσει, όταν την άλλη μέρα κρεμάσαμε δίπλα στις ιλουστρασιόν γιγαντοαφίσες τα 36 πρωτοσέλιδα του ¨Ρ¨! Ταυτόχρονα στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η επισήμανση, για δεύτερη φορά από τον Μπράτη, ότι η Γ. Γραμματέας του ΚΚΕ σ. Αλέκα Παπαρήγα, του είπε ότι δε θα πετύχει η απεργία! Το είχε ξανακάνει και σε απεργιακή ολομέλεια προέδρων! Έτσι μετέφρασε ο σοσια-ληστής την ανησυχία της Αλέκας Παπαρήγα για την προετοιμασία της απεργίας και μάλιστα στην επαρχία, πράγμα που δυστυχώς επιβεβαιώθηκε στη ζωή. Δεν μας είπε φυσικά κουβέντα ο Μπράτης για το πώς στήριξε την απεργία ο Γ. Παπανδρέου (μία φορά είπε την Τρίτη εβδομάδα δώστε τους ένα ψίχουλο με αντάλλαγμα την αξιολόγηση και να μπουν στην τάξη(!) και δεύτερη φορά την τελευταία εβδομάδα τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μας όταν ζήτησε μετάθεση της συζήτησης για το άρθρο 16! Ούτε μια κουβέντα υποστήριξης στο πλαίσιο της απεργίας, που ήταν και δικό τους!) Κουβέντα για όλα αυτά. Θυμήθηκε μόνο να πει πολλά καλά λόγια για τον αρχηγό του ΣΥΝ.

Κατά τα άλλα, το αφιέρωμα συνεχίστηκε με έναν εκπρόσωπο από την ΟΑΧΑΚΑ του Μεξικού, ο οποίος, αφού εξήγησε τα σχετικά με τον σκληρό αγώνα των εκπαιδευτικών εκεί, χαιρέτισε το δικό μας αγώνα και κάλεσε σε συντονισμό. Πώς τώρα οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ προσπάθησαν να οικειοποιηθούν τον αγώνα των Μεξικανών εκπαιδευτικών για τα αυτονόητα (φαί και παπούτσια για τους μαθητές είναι από τα βασικά αιτήματα εκεί…) είναι άλλο ζήτημα! Στη συνέχεια χαιρέτισαν εκπρόσωποι φορέων (ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ, ΠΟΕΔ, ΑΔΕΔΥ…). Οι εκπρόσωποι αυτοί ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν ότι αγωνίζονται για το καλό μας και ότι η τακτική των κινητοποιήσεων τους(!!!) (μίλησε ο Παπασπύρου (ΑΔΕΔΥ) και για την ΓΣΕΕ επειδή η ΓΣΕΕ δεν προσκλήθηκε) διαμόρφωσε κατάλληλες συνθήκες για αντιπάλεμα του νεοφιλελευθερισμού! Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ είχαν καλέσει εκπρόσωπο των ΕΑΑΚ, λες και είχαμε καταλήψεις κατά τη διάρκεια της απεργίας, ο οποίος δεν είπε τίποτα άλλο από το ότι τελικά το ποτάμι επέβαλε την παρουσία του στην αίθουσα του συνεδρίου που πέρυσι χρειάστηκε να επιβληθεί με δυναμικό τρόπο! Έφεραν και έναν εκπρόσωπο από το μοναδικό σωματείο που «ελέγχουν», το σωματείο Χάρτου, που περιορίστηκε σε καταγγελία για απόλυση εργαζόμενου από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα».

Ξεχωριστή ήταν η παρουσία των παρακάτω εκπροσώπων που αναγκάστηκαν να καλέσουν.

Ο φοιτητής από τα ΤΕΙ (Τσώνος Γιάννης)(ΠΚΣ), εκπρόσωπος του Συντονιστικού καταλήψεων των ΤΕΙ, μετέφερε στην αίθουσα στοιχεία από το πραγματικό περιεχόμενο του παλλαϊκού αγώνα για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση που θα υπηρετεί το λαό. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας, Βασίλης Τόγιας(ΠΑΜΕ), μετέφερε την αγωνία και τον αγώνα του γονεϊκού μαζί με το εργατικό κίνημα για λαϊκή Παιδεία και συμπυκνωμένα διατύπωσε το πλαίσιο αιτημάτων που έχει σήμερα ανάγκη η Παιδεία αυτή (το δικό μας πλαίσιο). Τέλος θεωρούμε ότι ο εκπρόσωπος των Ξενοδοχοϋπαλλήλων (Παπαγεωργίου), που μίλησε και ως εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ, μιας και το ίδιο το ΠΑΜΕ δεν προσκλήθηκε, αν και προκήρυξε τα σωματεία και τα συνδικάτα που το συγκροτούν να κηρύξουν απεργία για την Παιδεία στις 11/10/06, έκανε μια ομιλία που συμπύκνωσε τις αγωνίες και τον αγώνα του ταξικού σ.κ. για τη λαϊκή Παιδεία που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος μας. Ήταν συγκινητικό να ακούς την αλληλεπίδραση που άσκησε η αγωνιστική επαφή δασκάλων και ξενοδοχοϋπαλλήλων σε περιοδείες σε διάφορα ξενοδοχεία και αντίστροφα για τα ζητήματα της Παιδείας. Φυσικά όλοι καταλάβαιναν ότι οι δάσκαλοι του ΠΑΜΕ πήγαν σε χώρους δουλειάς και μίλησαν για την Παιδεία.

Β. ΤΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ 76^ης Γ.Σ.

Για ευνόητους λόγους έγινε αποδεκτό τόσο το αντιπροσωπευτικό προσωρινό προεδρείο (1 ΠΑΣΚ, 1 ΔΑΚΕ, 1 ΕΣΑΚ) όσο και το μόνιμο (1 ΠΑΣΚ, 1 ΔΑΚΕ, 1 ΕΣΑΚ, 1 ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, 1 ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ).

Καταψηφίσαμε τον κανονισμό λειτουργίας, γιατί μετατρέπει τη Γ.Σ. από Συνέλευση αντιπροσώπων σε Συνέλευση Παρατάξεων με τη μερίδα του λέοντος στους εταίρους του δικομματισμού, όσον αφορά το χρόνο στις ομιλίες (υπέρ του προτεινόμενου κανονισμού ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, κατά ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, ΠΑΡ – Α.Π.).

Βάλαμε πρόταση να αλλάξει η Η.Δ. της 76^ης Γ.Σ. του Κλάδου και να μπουν ως θέματα οι άξονες που είχαμε καταθέσει και στο Δ.Σ. της ΔΟΕ (Δομή και περιεχόμενο της εκπαίδευσης, οικονομικά, ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά, ανάδειξη στελεχών). Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ έβαλαν το τρίπτυχο: να απολογηθούν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο ΤΕΑΔΥ, να συζητηθεί ψήφισμα για την απεργία (!) και να αλλάξει η Η.Δ. Η πρόταση της πλειοψηφίας του προεδρείου για αλλαγή της Η.Δ., που θα μπορούσε να συγκεντρώσει μια σημαντική μερίδα της Γ.Σ. δεν έγινε αποδεκτή από τις ΠΑΡ, δείχνοντας έτσι ότι τα δύο πρώτα του τρίπτυχού τους τούς ενδιέφεραν. Οι δύο προτάσεις πήραν μόνο τις ψήφους κάθε παράταξης και με λευκό ΠΑΣΚ και αποχή ΔΑΚΕ δεν πέρασαν.

Τέλος η ενημέρωση των αιρετών κινήθηκε στα τετριμμένα: Ο Καραγιάννης (ΠΑΣΚ) μίλησε για ρουσφέτια(!) και ο Παληγιάννης (ΔΑΚΕ) μίλησε για νομικά κενά… Και οι δυο επιβεβαίωσαν με τη στάση τους και την ενημέρωσή τους ότι συμπληρώνουν επάξια τους κυβερνητικούς διορισμένους!

Αφού ξεπεράστηκαν σχετικά εύκολα τα διαδικαστικά και οι αφού οι αιρετοί τελείωσαν, ο Μπαμπούρας, γ.γραμματέας της ΔΟΕ, παρουσίασε τον «απολογισμό» του απερχόμενου Δ.Σ. σε άδεια αίθουσα (φυσικά έλειπαν πρώτα και κύρια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, όπως πάντα)!

Γ. ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ

Στην κριτική πεπραγμένων συγκρούστηκαν οι δύο γραμμές στο σ.κ.

Η ΔΑΚΕ μίλησε ξανά για αντικαταστατικές αποφάσεις και άσκησε κριτική στην ΠΑΣΚ για ολιγωρία και έλλειψη θέσεων του Κλάδου με ευθύνη ΠΑΣΚ –ΠΑΡ - Α.Π σε διάφορα ζητήματα π.χ. ΕΖ. Υπερασπίστηκε την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ κάνοντας συχνά αριθμητικές συγκρίσεις με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Μίλησε για την αξιοπιστία του σ.κ. και, σαν απατημένη σύζυγος, κάλεσε την ΠΑΣΚ να γυρίσει στο συζυγικό δικομματικό (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) πλαίσιο και τακτική από την οποία άλλωστε δεν έφυγε στην ουσία ποτέ, απλά μερικές φορές, όπως στην απεργία, για να επιβεβαιώσει και τον σοσιαλδημοκρατικό της χαρακτήρα προχωράει σε απιστίες!

Η ΠΑΣΚ μίλησε για τη μεγάλη απεργία του Κλάδου με όλα τα γνωστά κοσμητικά επίθετα (ιστορική, μοναδική, ανεπανάληπτη…), δεν είπε κουβέντα για την τακτική του ΠΑΣΟΚ ούτε ως κυβέρνηση ούτε κατά τη διάρκεια της απεργίας, άσκησε δριμεία κριτική κατά της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, εξήρε το ρόλο των ΠΑΡ και Α.Π με μικρές κριτικές αναφορές, καταδίκασε τη ΔΑΚΕ για την μικροψυχία της που ως και την τελευταία μέρα της απεργίας μιλούσε για αντικαταστατικές διαδικασίες και γενικά ξέχασε το πριν και μετά της απεργίας και μίλησε μόνο γι’ αυτήν. Ασφαλώς επειδή δεν μπορούσε να σταθεί στοιχειωδώς με επιχειρήματα απέναντι στην κριτική ουσίας που ασκήσαμε για όλη τη διετία, γλίστρησε στον αντικομμουνισμό και σε μαρξιστικά (;!)μαθήματα πασοκικού τύπου! Απέναντι στην ανύπαρκτη επί της ουσίας κριτική της ΔΑΚΕ και στη «συντροφική» κριτική των ΠΑΡ και Α.Π. τελικά έναν μόνο αντίπαλο ένιωθε η ΠΑΣΚ, εμάς και γι’ αυτό οδηγήθηκε στον αντικομμουνισμό και στις ξεχωριστές συγκεντρώσεις μιλώντας φυσικά για ενότητα της υποταγής! Στη δε κριτική απέναντι στο ΠΑΣΟΚ ελλείψει επιχειρημάτων απαντούσαν ότι «εμείς είμαστε η μόνη παράταξη που διαφοροποιούμαστε από τον πολιτικό μας φορέα», άρα ουδεμία αμαρτία έχουμε από την τακτική του ΠΑΣΟΚ.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, αυτά τα συμμαζέματα του αριστερισμού και τα δεκανίκια της αντικυβερνητικής ΠΑΣΚ, όπως και της αντικυβερνητικής ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ επί ΠΑΣΟΚ, εκστασιασμένοι με την απεργία, ξέχασαν τα πριν και μετά αυτής, μίλησαν για το ποτάμι της οργής που βγήκε στους δρόμους, δεν έκαναν καμία αυτοκριτική για το αναιμικό πλαίσιο και τις άλλες σοσιαλδημοκρατικές παραμέτρους της και το μόνο εχθρό που είδαν ήταν το ΠΑΜΕ (Χάρυβδη μας ονόμασαν!) και φυσικά το ΚΚΕ. Αναλώθηκαν σε σοσιαλδημοκρατικά επιχειρήματα περί ενότητας, ανακάλυψαν το θέμα του αιώνα με το σκάνδαλο στο ΤΕΑΔΥ, που διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα προσπάθησαν να το φορτώσουν στους εκπροσώπους των εργαζομένων και δη τον δικό μας, και μίλησαν φυσικά για το πανεκπαιδευτικό μέτωπο ή το μέτωπο παιδείας εργασίας. ΠΑΡ και Α.Π. μίλησαν για νίκες της απεργίας και των μετέπειτα αγώνων (αλήθεια πού ήταν τότε οι δάσκαλοι και γιατί;) για ακύρωση του δικομματισμού (έτσι μετέφρασαν τη μεταφορά της συζήτησης του άρθρου 16 που με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ έγινε για να αδειάσει την απεργία και να γίνει σε χρόνο που δε θα είχε κόστος!), για ακύρωση της αναθεώρησης και άλλα τέτοια! Ταυτόχρονα χάιδεψαν την ΠΑΣΚ, ως τρυφερή μητέρα, και της έτειναν χέρι συμμαχίας κάνοντας κριτική για δευτερεύοντα ζητήματα (π.χ. χειρισμός αναπλήρωσης, Η.Δ. 76^ης, ωρομίσθιοι…) και την εγκάλεσαν να μην ξανασυμμαχήσει με τη ΔΑΚΕ, λες και ποτέ σταμάτησε! Στην κριτική τους βέβαια κατά καιρούς και κατά περίπτωση ανακάλυψαν την Ε.Ζ. την Αποκέντρωση, τα ΣΔΙΤ, τις αναδιαρθρώσεις…! Ενώ παρέλειψαν να αναφέρουν γιατί δεν ήταν στο πλαίσιο της απεργίας αυτά. Βέβαια, όπως μας είπε ο Τουλγαρίδης, το πλαίσιο της απεργίας διευρύνθηκε κατά τη διάρκειά της χωρίς φυσικά να πει ποιος το έκανε αυτό και ποιοι πήγαιναν σε χώρους δουλειάς και το έκαναν. Φυσικά οι ΠΑΡ θεωρούν ότι έχουν στο τσεπάκι τους την Α.Π. Το χωρίς αρχές αλισβερίσι τους σε ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ, τη στιγμή που βρίζονταν για μη τήρηση συμφωνιών, φυσικά ψηφοθηρικών, δείχνει μία ακόμα πλευρά τους για το πώς βλέπουν την ενότητα αυτοί και κυρίως οι ΠΑΡ. Πρέπει εδώ να σημειώσουμε και ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτών των εφεδρειών του συστήματος. Λοιδορούσαν με φωνές και σηκωμένους δείκτες κάθε ομιλητή που δεν τους άρεσε και κύρια τους δικούς μας. Είναι μια τακτική που την εφαρμόζουν και στους Συλλόγους για να μην ακούγεται ο ομιλητής, να προκαλούν χάος και να παρουσιάζονται μόνοι αυτοί ως επαναστάτες που σπάνε τα συνήθη συνδικαλιστικά δρώμενα. Πρέπει να αντιμετωπισθεί με σταθερότητα πολιτικά και συνδικαλιστικά ώστε να τσακισθεί αυτή η αναρχοσυνδικαλιστική τακτική τους. Φτάσανε στο σημείο να λοιδορούν το Δημήτρη Αγκαβανάκη, όταν αποδείκνυε για το κίνημα της διαχείρισης που προωθούν και φυσικά, ελλείψει επιχειρημάτων, πετάγονταν με προκλήσεις από το ένα ζήτημα στο άλλο. Να απαιτούμε στους Συλλόγους να ακούγονται οι ομιλητές και να απαντάμε στο αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ πολεμική τους με επιχειρήματα. Αυτοί που κατάντησαν εφεδρεία του συστήματος και πότε με ΔΑΚΕ πότε με ΠΑΣΚ κινούνται σε μια στείρα αντικυβερνητική κάθε φορά κατεύθυνση, το μόνο που δε μπορούν και δεν πρέπει να τους αφήνουμε να το κάνουν είναι να λοιδορούν όσους με συνέπεια κινούνται σε ταξική κατεύθυνση.

Η ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (Α.Π.) κινήθηκε στα γνωστά πλαίσια, της εξ απαλών ονύχων κριτικής στην ΠΑΣΚ, στη «συντροφική» αγάπη με ΠΑΡ, αν και στις ιστοσελίδες τους φιγουράριζαν καταγγελίες για μη τήρηση των συμφωνιών στους 25 και πλέον Συλλόγους που κατέβηκαν μαζί, στην αντιΚΚΕ και αντι-ΠΑΜΕ γραμμή και τέλος στις επιθέσεις φιλίας για κοινή κάθοδο της «αριστεράς», για να βγάλουμε τρεις στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, και άλλα τέτοια και ταυτόχρονα διαφήμισε πολύ την τακτική του ΣΥΝ στην απεργία και στο άρθρο 16, ξεχνώντας ότι στη συνέχεια στην Ε.Ε. ο ΣΥΝ ψήφισε να αναγνωριστούν το κέντρα ελευθέρων σπουδών!

Οι ανεξάρτητοι κινήθηκαν στη γραμμή των ίσων αποστάσεων. Έτσι άσκησαν κριτική για την απεργία, πολλές φορές με δικά μας επιχειρήματα, αλλά δεν ξέχασαν και την «ξύλινη» γλώσσα του ΠΑΜΕ Εκπ/κών και τη μη ενωτική, κατά τη γνώμη τους, τακτική μας. Φυσικά μίλησαν κι αυτοί για κοινή κάθοδο της αριστεράς. Πολλοί δε απ’ αυτούς, όπως ο Ντουντουλάκης, έκαναν μια «ανάλυση» που μόνο αριστερά δε θύμιζε.

Ως ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ αναδείξαμε μέσα από την κριτική πεπραγμένων τόσο την ουσία των αναδιαρθρώσεων όσο και τα χαρακτηριστικά του ταξικού σ.κ. και των αγώνων σε ταξική κατεύθυνση. Αναδείξαμε τους αίτιους και υπαίτιους αυτής της πολιτικής (κεφάλαιο, Ε.Ε., Κυβερνήσεις και στηρίγματά τους σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο), την αναγκαιότητα σωστής προετοιμασίας των αγώνων με διαδικασίες βάσης κι όχι μόνο, τον αναγκαίο συντονισμό με την εργατική τάξη και τον ταξικό πόλο, το ταξικά προσανατολισμένο πλαίσιο και τη μορφή που κάθε φορά πρέπει να εξυπηρετεί τους παραπάνω στόχους. Εμείς το κάναμε καθαρό ότι δε μπαίνουμε στο τσεπάκι κανενός, χτυπάμε το ίδιο και τους δύο παρατάξεις του δικομματισμού, τις θέσεις και την τακτική που ακολουθούν καθώς και τις εφεδρείες τους (ΠΑΡ – Α.Π και «ανεξάρτητους»). Όσο για την ενότητα, απέναντι στην ενότητα της υποταγής, της διαχείρισης και του συμβιβασμού, εμείς αντιτάσσουμε την ταξική ενότητα ως τη μόνη πραγματική ενότητα των εργαζομένων και μπορεί τώρα να μη γίνεται κατανοητή από ευρύτερες μάζες των εργαζομένων όμως τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά. Το ΠΑΜΕ συσπειρώνει σήμερα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης που ενεργοποιείται και στο μέλλον, αν όλοι βοηθήσουμε, θα συσπειρώσει μεγαλύτερο. Δεχόμαστε τα πυρά από όλες αυτές τις δυνάμεις και το κατανοούμε: εφόσον συμβιβάζονται και συμβαδίζουν με τις αντίστοιχες παρατάξεις τους στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ (μαζί παίρνουν αποφάσεις και μαζί πάνε στις συγκεντρώσεις) είναι φυσικό ο αντίπαλος να είναι ο ταξικός πόλος.

Ο απερχόμενος πρόεδρος Μπράτης (ΠΑΣΚ) στη δευτερολογία του επί μιάμιση ώρα μας επαναλάμβανε όσα έλεγε στις ολομέλειες και άλλες σοσιαλδημοκρατικές σάλτσες. Έφερε μια σακούλα δημοσιεύματα ως πεπραγμένα! Ασχολήθηκε μόνο με την απεργία! Φυσικά γλίστρησε και στον αντικομμουνισμό. Αναφέρθηκε για τη στάση της ΔΑΚΕ λέγοντας ότι συμμετείχε στην απεργία γι’ αυτό έπιασε το 95% την πρώτη εβδομάδα, αλλά την καταδίκασε για τη μικροψυχία της που μιλούσε για αντικαταστατικές διαδικασίες. Μίλησε για τη στάση της Υπουργού που δε δεχόταν τη ΔΟΕ και του Καραμανλή που τους δέχτηκε, λόγω γκάλοπ. Είπε ότι ο λαός στον αγώνα μας έβλεπε το δικό του αγώνα που δε μπορούσε να κάνει (Γιατί άραγε; Μήπως φταίνε οι δικοί τους συσχετισμοί;). Θυμήθηκε ότι η ΔΑΚΕ στο προεδρείο της ΔΟΕ το 2001-2003 έκανε μόνο μία 24ωρη απεργία. Επανέλαβε πιο λάιτ τα αντικομμουνιστικά για τη Γ. Γραμματέα του ΚΚΕ, ενώ αντίθετα ο κ. Αλαβάνος έδωσε ώθηση στην απεργία κι έκανε αυτοκριτική που το παζλ με τις εφημερίδες δεν είχε μία ¨ΑΥΓΗ¨ (ενώ ¨Ρ¨ δε χρειάζεται έτσι;). Καταλαβαίνοντας τον κύριο αντίπαλό του έκανε κριτική στο ΠΑΜΕ Εκπ/κών με ξεκομμένα αποσπάσματα από κείμενά μας. Στάθηκε στις ξεχωριστές συγκεντρώσεις, ενώ, όπως είπε, τελικά αναγκαστήκατε να έρθετε μαζί μας (έτσι μετέφρασε η ΠΑΣΚ τη στήριξη του ΠΑΜΕ στους απεργούς της βάσης). Είπε ότι η απεργία σταμάτησε όταν δεν μπορούσαμε άλλο και την πρόταση για δύο 24ωρες την έκαναν οι ΠΑΡ. Για την αναπλήρωση επανέλαβε το πασίγνωστο ότι ΠΑΣΚ – ΠΑΡ ψήφισαν να πούμε ναι και τελικά έτσι κατάφερε η ΔΟΕ να γίνει αναπλήρωση χωρίς να πάμε εκτός ωραρίου μέσα στην ΕΖ, ως υποχρέωση στα παιδιά του λαού! Είπε ότι συμμετείχαμε και το τρίμηνο Γενάρη - Μάρτη στις φοιτητικές κινητοποιήσεις (;) και ότι την πανηγυρική που θα αποκάλυπτε τους στόχους της κυβέρνησης δεν την ψήφισε ΠΑΡ και ΔΑΚΕ. Τέλος, με το περυσινό πλαίσιο της απεργίας, συν το άρθρο 32, κάλεσε σε συνέχεια των κινητοποιήσεων, αλλά πολύ χαλαρά. Στην ουσία συμπύκνωσε τη στάση της ΠΑΣΚ και χάραξε τη συνέχεια (αγώνες με βάση τις ανάγκες του ΠΑΣΟΚ).

Δ. ΨΗΦΙΣΗ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Τα διοικητικά πεπραγμένα καταψηφίστηκαν: Ψήφισαν 592, κατά 332 (ΕΣΑΚ, ΠΑΡ-Α.Π, ΔΑΚΕ), υπέρ 257 (ΠΑΣΚ), λευκά 3. Οι ΠΑΡ ζητούσαν να ψηφιστεί ξεχωριστά η περίοδος της απεργίας, για να την ψηφίσουν, αφού εκτιμούν ότι η κεντροαριστερή πλειοψηφία καλά τα πήγε τότε! Φυσικά δεν πέρασε.

Τα οικονομικά πεπραγμένα και ο προϋπολογισμός, ενώ με φανερή ψηφοφορία καταψηφίστηκαν το βράδυ της 23^ης Ιούνη γιατί: υπέρ (ΠΑΣΚ), κατά (ΕΣΑΚ, ΠΑΡ-Α.Π, ΔΑΚΕ), τελικά ο Μπράτης επικαλέστηκε καταστατική δυσλειτουργία, λόγω έλλειψης προϋπολογισμού, μπλόκαρε τη διαδικασία και ζήτησε να ψηφιστούν την άλλη μέρα, η δε ΔΑΚΕ ζήτησε ονομαστική ψηφοφορία που βόλεψε και την ΠΑΣΚ. Ονομαστική ψηφοφορία είχε γίνει άλλη μια φορά με δική μας πρόταση, όλες τις άλλες η ψηφοφορία γινόταν φανερή. Τελικά στην ονομαστική ψηφοφορία η ΔΑΚΕ υποχώρησε και ψήφισε υπέρ, οπότε το αποτέλεσμα ήταν: για απολογισμό υπέρ 414, κατά 145, λευκά 8, άρα πέρασε. Για προϋπολογισμό: υπέρ 418, κατά 138, λευκά 11, πέρασε επίσης. Όπως καταλαβαίνετε, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ ψήφισαν και τα δύο άρα και τη νέα αύξηση της συνδρομής, ενώ για πρώτη φορά αναγκάστηκαν οι ΠΑΡ - Α.Π να ψηφίσουν κατά και στα δύο κι όχι κατά - λευκό όπως άλλες φορές.

Ε. ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ (ΔΠ) - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ (ΠΔ)

Στο ΔΠ και ΠΔ παίχτηκε ένα σκηνικό που από τη μια δείχνει την ταύτιση πλαισίων και μορφών της γραμμής του συμβιβασμού και από την άλλη η υποταγή της τακτικής τους στην κάλπη πράγμα που τους απέτρεψε να συγκλίνουν. Ταυτόχρονα ήξεραν καλά ότι νέα απεργία διαρκείας δεν τους βγαίνει, ανεξάρτητα για τους λόγους που καθεμία από της συνιστώσες της κεντροαριστεράς τη χρειαζόταν ή όχι και το μόνο που έκαναν δια του βήματος ήταν να μιλάνε για αγώνα διαρκείας αλλά με έγκριση της βάσης (πού τη θυμήθηκαν;), πράγμα που γνωρίζουν πως δε θα περάσει μια τέτοια μορφή εκ νέου. Απεύχονταν οι εταίροι να βγει οτιδήποτε, γι’ αυτό, ενώ συμφωνούσαν σε πολλά, δεν έκαναν ούτε μια προσπάθεια να συγκλίνουν και μετά την πρώτη ψηφοφορία το έκλεισαν αμέσως το ζήτημα χωρίς ΔΠ και ΠΔ. Αυτό στη συνέχεια τους δίνει τη δυνατότητα να ελίσσονται κατά το δοκούν. Αναλυτικά:

Η ΔΑΚΕ ζήτησε ανάπτυξη διαλόγου με κόμματα και φορείς, αξιοποίηση τύπου, εκστρατεία ενημέρωσης, ΓΣ Συλλόγων με πρόταση 48ωρη για το δεύτερο 15νθήμερο του Σεπτέμβρη, αν περάσει από τις Γ.Σ. (ανέξοδη πρόταση γιατί ελπίζει ότι δε θα βγει λόγω έλλειψης απαρτίας).

Η ΠΑΣΚ πρότεινε το πλαίσιο της απεργίας συν τη ρύθμιση για Νηπιαγωγεία, αιτία πολέμου αν μπει χέρι στο ασφαλιστικό και 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες για συνέχεια και άφησε ανοιχτό το χρόνο έναρξης και το αν περάσει από Γ.Σ. ή αν θα κλειστεί από την 76^η ΓΣ της ΔΟΕ.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ προσπαθούσαν να διαμορφώσουν την πρότασή τους μέχρι την τελευταία στιγμή με αγωνία για διαφοροποίηση από τους άλλους εταίρους της κεντροαριστεράς αλλά μάταια. Πρότειναν λοιπόν το περυσινό πλαίσιο με λίγες σάλτσες του τύπου «να αποδεσμευτεί το σχολείο από τους δήμους (Παντελίδης Ντίνος)», αιτία πολέμου αν μπει χέρι στα ασφαλιστικά γι’ αυτό από τώρα εξουσιοδότηση του ΔΣ της ΔΟΕ για πενθήμερη σε τέτοια περίπτωση (Μακρής), ο δε Καβακλής μας είπε ότι το πρόβλημα δεν είναι στο περιεχόμενο του αγώνα αλλά στις Βρυξέλες και στο Μαξίμου και μετά αράδιασε τα προβλήματα! Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ασκήσουν κριτική «σε όσους μιλάνε για αναγκαιότητα αλλαγής εξουσίας ενώ εμείς (οι ΠΑΡ) ματώνουμε, δακρύζουμε, κάνουμε λάθη στο ποτάμι…» Η αποθέωση του καιροσκοπισμού! Τελικά πρότειναν με το πλαίσιο της απεργίας και ολίγη αποκέντρωση, λίγα ΣΔΙΤ, λίγη αξιολόγηση, λίγη Ε.Ζ., πενθήμερες επαναλαμβανόμενες σε χρόνο που θα αποφασιστεί από τις Γ.Σ. Μάλιστα απέρριψαν κάθε άλλη μορφή απεργίας π.χ. 24ωρες ή 48ωρες, δίνοντας ουσιαστικά κατεύθυνση απεργοσπασίας σε άλλες μικρότερης διάρκειας απεργίες.

Το μέλος τους ως πρότινος και νυν ανεξάρτητος, που δεν ψήφισε καθόλου ούτε για ΔΟΕ ούτε για ΑΔΕΔΥ, Βασίλης Αρβανίτης από Αγ. Βαρβάρα πρότεινε την απόφαση της Γ.Σ. του Συλλόγου του που είχε και 30 υπογραφές από κάτω (από ΠΑΡ και Α.Π) με το πλαίσιο της απεργίας συν μερικές σάλτσες ακόμα και ΜΟΝΟ πενθήμερες από την 76^η κλεισμένες, απλά το χρόνο έναρξης συζητάμε. Προκλητικά, με χυδαιότητα και αναίτια απείλησε το σύντροφο μας Βασίλη Αυγέρη, από τον ίδιο Σύλλογο, ότι, αν δεν ψηφίσει την απόφαση αυτή θα το πληρώσει η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ! Φυσικά πήρε την πρέπουσα απάντηση με δήλωση μας ότι δε λυγίζουμε και δε δεχόμαστε απειλές από κανέναν νεόκοπο αντικομμουνιστή. Δρούμε, αγωνιζόμαστε και ψηφίζουμε αυτά που πιστεύουμε ανοιχτά και χωρίς υπόγειες διαδρομές και συμφωνίες.

Η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ με το πλαίσιο της απεργίας συν τη ρύθμιση για τα Νηπιαγωγεία (έτσι κατάλαβαν την έναρξη της αποκέντρωσης) πρότεινε να βγει απόφαση από την 76^η για 5νθήμερες, που θα πραγματοποιηθεί μόνο αν συμφωνήσουν και τα άλλα κομμάτια της εκπαίδευσης (είπε πως θα το πρότειναν και σε ΟΛΜΕ) και η ημερομηνία έναρξης να βγει με συντονισμό.

Οι διάφοροι ανεξάρτητοι κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο με μορφές όμως που ποικίλουν από 5νθήμερες, 48ωρη κλπ.

Εμείς, ως ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, καταθέσαμε τρισέλιδο κείμενο πρότασης που περιλαμβάνει πολιτική εκτίμηση, χαρακτηριστικά του ταξικού σ.κ., για το οποίο εμείς παλεύουμε, χαρακτηριστικά του αγώνα (αίτιοι, προετοιμασία, συντονισμός με ταξικό εργατικό κίνημα, πλαίσιο για την Παιδεία και τον εκπαιδευτικό που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος και μορφές που θα ποικίλουν ανάλογα με τις ανάγκες κάθε φορά του κινήματος) και βέβαιο αναλυτικό πλαίσιο αιτημάτων. Για το Πρόγραμμα Δράσης είπαμε ότι αγώνας μπορεί να αποφασιστεί από τώρα, η δε μορφή, που πρέπει να έχει συνέχεια κλιμάκωση και προοπτική, να επιλεγεί το φθινόπωρο σε συντονισμό με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα και τις εξελίξεις. Έτσι προτείναμε να γίνουν Γ.Σ. στο δεύτερο 15νθήμερο του Σεπτέμβρη κι εκεί θα κατεβάσουμε συγκεκριμένη μορφή. Εμείς δε βλέπουμε το εκπαιδευτικό κίνημα ξεκομμένο αλλά συνδεδεμένο με το εργατικό σ.κ. , γιατί είμαστε μέρος του και δη το ταξικό. Άρα δεν πτοούμαστε από «επαναστατικές» μορφές ούτε είμαστε τσαρλατάνοι να πλειοδοτήσουμε με μεγαλύτερης διάρκειας προτάσεις.

Τελικά έγινε μία και μόνη ψηφοφορία ξεκινώντας από τις προτάσεις με τη μικρότερη υποστήριξη που καταμετρήθηκαν και προχωρώντας προς τις υπόλοιπες προτάσεις χωρίς καταμέτρηση, αλλά η ενδεικτική ψηφοφορία έδειξε ότι καμία δεν περνούσε, άρα περιττή η καταμέτρηση.

Πρόταση Συλλόγου Αγ. Βαρβάρας Αττικής: υπέρ 5 (ενώ είχε 30 υπογραφές από ΠΑΡ και Α.Π!)

Πρόταση ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ: υπέρ 11

Πρόταση ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ: υπέρ τα μέλη τους

Πρόταση ΕΣΑΚ-ΔΕΕ: υπέρ όλοι οι αντιπρόσωποί μας και μερικοί άλλοι συνάδελφοι

Πρόταση ΠΑΣΚ: υπέρ τα μέλη τους

Πρόταση ΔΑΚΕ: υπέρ τα μέλη τους

Αφού καμία πρόταση δε συγκέντρωσε πλειοψηφία, μπορούσαν να συγκλίνουν, όπως πέρυσι, οι συγγενείς προτάσεις, αλλά για τους λόγους που προαναφέραμε δεν το έκαναν. Έτσι η διαδικασία της 76^η Γ.Σ. της ΔΟΕ τελείωσε χωρίς απόφαση για ΔΠ και ΠΔ.

ΣΤ. ΤΕΑΔΥ

Το Δ.Σ. του ΤΕΑΔΥ αποφάσισε, άρα και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της ΑΔΕΔΥ μαζί και ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ (Πέτρος Γρατσάνης – Υπ. Εμπορίου) ψήφισαν, να αγοραστεί το συγκεκριμένο ομόλογο κάτω από την αξία του, δηλ. κάτω από το 100%, ώστε, όταν πουληθεί, το ταμείο να κερδίσει. Η συνήθης αυτή κατάσταση, να επενδύονται τα χρήματα του ταμείου σε ομόλογα, βοηθάει να διατηρείται η αγοραστική αξία των αποθεματικών. Έγινε λοιπόν η σχετική ενημέρωση στην ΑΔΕΔΥ και κανείς δεν είχε αντίρρηση, άλλωστε και οι ΠΑΡ, που τώρα ωρύονται, έχουν παρόμοια θέση. Στη συνέχεια ο διορισμένος από την κυβέρνηση πρόεδρος του ΤΕΑΔΥ με την ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ αποφάσισαν να αγοραστεί το συγκεκριμένο ομόλογο πάνω από την αξία του κι έτσι έχασε το ταμείο. Κι εδώ προκύπτει το ζήτημα της διαχείρισης των ταμείων από διορισμένους, γι’ αυτό εμείς, και δυστυχώς μόνο εμείς που προτείνουμε διαχείριση των ταμείων από αιρετούς και ανακλητούς εκπροσώπους των εργαζομένων.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, θέλοντας να αποκομίσουν παραταξιακά οφέλη, διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και προσπαθούν να πείσουν ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, βέβαια τα σφυριά χτυπάνε το ΠΑΜΕ, ευθύνονται για την απώλεια των χρημάτων. Γνωρίζουν πολύ καλά την απόφαση, όπως γνωρίζουν ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων είναι μειοψηφία, άρα δε θα μπορούσαν να πάρουν αποφάσεις στο να μη παίζονται τα χρήματα των ασφαλισμένων στο τζόγο, θέμα στο οποίο δεν συμφωνούν ούτε οι άλλε παρατάξεις. Αντί λοιπόν να χτυπούν την πολιτική που από το 1950 κατατρώγει τα αποθεματικά με ποικίλους τρόπους («κοινωνική πολιτική» με τα δικά μας λεφτά, θαλασσοδάνεια στο κεφάλαιο με τόκους 3% όταν ο πληθωρισμός ήταν 30%, χρηματιστήριο, τζόγος νόμιμος και παράνομος…), προσπαθούν να στρέψουν τον κόσμο ενάντια στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ώστε να έχουν μικροπαραταξιακά οφέλη.

Η θέση μας είναι κρυστάλλινη. Λέμε επιστροφή όλων των κλεμμένων από το 1950, ούτε ένα ευρώ στο τζόγο, εγγύηση της αξίας των αποθεματικών από το κράτος κάθε τέλος της χρονιάς με κατάθεση του ανάλογου ποσού και προοπτικά κάθε εργαζόμενος να έχει αυτονόητα ασφάλιση, περίθαλψη και σύνταξη γιατί και η πληθώρα των ταμείων είναι από μόνη της ένας τζόγος. Όσο υπάρχουν τα ταμεία, η διαχείρισή τους να γίνεται από αιρετούς και ανακλητούς εκπροσώπους των εργαζομένων, γιατί διαχειρίζονται δικά μας λεφτά. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας.

10/7/07

Η Γραμματεία του

ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών