ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΛΩΜΑΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΕΣΑΚ- ΔΕΕ ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ

Βάζουν “πλάτη” με τη σιωπή τους

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες «αλωνίζουν» μέσα στα σχολεία με κάθε ευκαιρία, το υπουργείο Παιδείας ουσιαστικά κοιτάει πώς να τους διευκολύνει και να τους ανοίξει πόρτες, ενώ η πλειοψηφία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας δεν παίρνει θέση!

Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΔΟΕ (8/1/2007) ήταν να συζητηθεί το θέμα του «Δικτύου Σχολικής Καινοτομίας», δηλαδή της διείσδυσης στα σχολεία των επιχειρηματικών κολοσσών που αντιπροσωπεύονται από τα ιδρύματα Λαμπράκη, Εθνικής Τράπεζας, Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση, Κωστόπουλου, Λεβέντη και Ευγενίδου. Ωστόσο, η ΠΑΣΚ (παρά τη σχετική δέσμευσή της) αρνήθηκε να συζητήσει το θέμα, κάνοντας έτσι και τη ΔΑΚΕ να «τρίβει τα χέρια της», εφόσον δε θα βρισκόταν στη δύσκολη θέση να συμφωνήσει με τη διείσδυση των μεγαλοεπιχειρηματιών στην εκπαίδευση.

Αντίστοιχα, αρνήθηκαν οι παραπάνω παρατάξεις να πάρουν θέση για το κείμενο της Κομισιόν με τίτλο «Σχολεία για τον 21ο αιώνα», που αποτελεί «μπούσουλα» για τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις στη βασική εκπαίδευση.

Μ' άλλα λόγια, μέσα από το δρόμο της σιωπής «βάζουν πλάτη» για την απρόσκοπτη εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων στο χώρο της εκπαίδευσης.

Χαρακτηριστική, εξάλλου, του εφησυχασμού που επιχειρούν να επιβάλουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι και η συζήτηση στο ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας για το πρόγραμμα δράσης της. Με ευθύνη της πλειοψηφίας δε θα κατέβει καμιά πρόταση προς το παρόν στις Γενικές Συνελεύσεις των δασκάλων, παρά τη σφοδρή επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά και την αντιεκπαιδευτική πολιτική που συνεχίζεται. Στις δύσκολες μέρες που έρχονται και ενώ η επίθεση γενικεύεται, όλα δείχνουν και πάλι ότι, στη μάχη ενάντια στην αντιλαϊκή- αντιεκπαιδευτική πολιτική των Ε.Ε.- Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να υπάρξει μέσος δρόμος. Στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε, χρειάζεται συνολική αντεπίθεση με θέσεις που να χτυπούν την καρδιά της. Ο συσχετισμός δύναμης όμως στα Δ.Σ. των Εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών δεν επιτρέπει να γίνουν εστίες για αντίσταση και αντεπίθεση στη σαρωτική επιδρομή του κεφαλαίου στην παιδεία, στην εργασία, στην πρόνοια κλπ. Οι ηγετικές πλειοψηφικές ομάδες μεθοδικά φροντίζουν να σπρώχνουν το χρόνο και να προκηρύσσουν αποσπασματικούς αγώνες χωρίς συνέχεια, κλιμάκωση και προοπτική, αποπροσανατολίζουν, αποσυντονίζουν και καλλιεργούν σύγχυση και ψευδαισθήσεις.

Η αποφασιστική λοιπόν απάντηση στις πλειοψηφίες αυτές και στο σύνολο της αντιεκπαιδευτικής- αντιλαϊκής επίθεσης μπορεί να δοθεί πρώτα και κύρια από την αναμόρφωση του πλαισίου διεκδίκησης, με αιτήματα που θα αναδεικνύουν τα προβλήματα σε όλο τους το βάθος και την έκταση, θα αποκαλύπτουν τις αιτίες τους και τους αυτουργούς, θα συσπειρώνουν ευρύτερες δυνάμεις.

Οι προωθούμενες αντιδραστικές αλλαγές είναι στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο, γιαυτό και κάθε μάχη που δίνει το εκπαιδευτικό και γενικότερα το εργατικό κίνημα πρέπει να είναι ενάντια στις αναδιαρθρώσεις, στην τάξη που τις έχει ανάγκη και σε κάθετη ρήξη με τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς σχηματισμούς που τις υποστηρίζουν.

Παλεύουμε τώρα για:

· Να έχουν οι αγώνες συνέχεια- κλιμάκωση και προοπτική με ταξικά και παλλαϊκά χαρακτηριστικά.

· Να απαντούν στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

· Να ανοίξει ο δρόμος για συνολική αντεπίθεση.

ΓΕΝΑΡΗΣ 2007