ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΣΑΚ ΔΕΕ

ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ

ΔΗΛΩΣΗ-ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΣΤΙΣ 29/10/07 ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ

Η γενικευμένη και πιο έντονη επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και της Ε.Ε. στις εργατικές κοινωνικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα γίνεται πιο άγρια μέσα από τη νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη και την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τις οποίες οι γαλαζοπράσινοι διαχειριστές του συστήματος (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις, που προωθούν και υποστηρίζουν δήθεν σαν επιτακτική ανάγκη των καιρών. Έτσι, η «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού»,σημαίνει χειροτέρευση των όρων για τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων και χαμηλότερες συντάξεις ,οι «φορολογικές αλλαγές» οδηγούν σε περισσότερους φόρους για τα λαϊκά στρώματα και λιγότερους για το κεφάλαιο, οι «συμπράξεις τους» είναι η δημιουργία ζωτικού χώρου για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ενώ όταν γίνεται λόγος για τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, όλοι τους εννοούν το μεγάλο φαγοπότι των κατασκευαστικών εταιρειών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές, χωρίς να χάνει χρόνο επιταχύνει την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της. Ήδη, ο πρωθυπουργός προεκλογικά δήλωνε προκλητικά ότι δε θα προχωρήσει σε μακροσκελείς διαλόγους, κάνοντας φανερό ότι οδεύουμε σε μια καταιγίδα μέτρων που άμεσα πρέπει να αντιπαλέψουμε.

Πιο συγκεκριμένα πρέπει να αντιπαλέψουμε:

•         Τη νέα αντιασφαλιστική επέλαση: μεθοδεύονται α) η μείωση των συντάξεων β) η αύξηση των ηλικιακών ορίων με κίνητρα και αντικίνητρα γ) η ενιαιοποίηση των ταμείων με ισοπέδωση των μέχρι τώρα κατακτήσεων κάθε κλάδου και των όποιων κοινωνικών παροχών, με στόχο την επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης (βλέπε προτάσεις για επαγγελματικά ταμεία, διαλόγους κλπ ).

•         Τη δημοσιονομική εξυγίανση που περιλαμβάνει: α) ισοσκελισμένους ταξικούς προϋπολογισμούς σκληρής λιτότητας μέχρι το 2010, με θυσία μισθών- συντάξεων και επιχορηγήσεων καθώς και την ολοκλήρωση της περιβόητης φορολογικής μεταρρύθμισης προς όφελος και πάλι του κεφαλαίου.

•         Τη «μεταρρύθμιση» του δήθεν κοινωνικού κράτους, με ταμεία συνοχής και αντιμετώπισης της φτώχειας, κατώτατη εθνική σύνταξη και άλλα, που στόχο τους έχουν να εμφανίσουν την κυβέρνηση με κοινωνικές ευαισθησίες ενώ στην ουσία αποτελούν μοίρασμα της φτώχειας σε επίπεδο επαιτείας και επιδομάτων πρόνοιας για τον εθισμό των λαϊκών στρωμάτων στη διαχείριση της μιζέριας και την προσωρινή εκτόνωση.

•         Την επέκταση των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΪΤ) με την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων και τις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ, στην παιδεία, στην υγεία και άλλους νευραλγικούς, δημόσιους και κοινωνικούς τομείς και αγαθά.

 

Η συνέχεια των μεταρρυθμίσεών τους στην εκπαίδευση σημαίνει:

 

·         Προώθηση των προσπαθειών τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια να γίνουν πιο «αποδοτικά» και ανταγωνιστικά, άρα να λειτουργούν σαν επιχειρηματικά και ιδιωτικά.

·         Υλοποίηση της αποκέντρωσης με ακόμα μεγαλύτερες περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση και πρόσθετους φόρους για το λαό. Σχολεία δηλαδή διαφορετικών ταχυτήτων, τα πιο πολλά υποβαθμισμένα, αφού η αποκέντρωση θα τα εξαρτήσει από τη χρηματοδοτική ευχέρεια του κάθε δήμου, την τσέπη των γονιών και το έλεος των επιχειρήσεων με το αζημίωτο. Αξιολόγηση κάθε εκπαιδευτικής μονάδας για να παγιωθεί η ανταγωνιστική ιδιωτικοοικονομική λειτουργία τους, να ολοκληρωθεί η κατηγοριοποίησή τους με διαφοροποίηση των προγραμμάτων, επιλεκτική
χρηματοδότηση, ενίσχυση των ταξικών φραγμών.                                                 Ι

·         Νέους ταξικούς φραγμούς στην ολοκλήρωση της μόρφωσης των παιδιών, με ένταση των εξετάσεων με ισχυροποίηση του διπλού ανισότιμου σχολικού δικτύου.

·         Διάλυση, φτώχεια και έλεγχο της σκέψης των νέων με την αντιεπιστημονικότητα, την συντηρητική προπαγάνδα και την αποσπασματικότητα των νέων βιβλίων και προγραμμάτων

·         Συνταγματικές αναθεωρήσεις όσο είναι εφικτό, αλλά και άλλους τρόπους (νόμοι, ρυθμίσεις) για την άρση της μονιμότητας, με συνέπεια την επέκταση-γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση.

·         Παραπέρα απαξίωση των εκπαιδευτικών σε όλες τις υποστάσεις τον ρόλου τους (οικονομική, παιδαγωγική, επιστημονική, εργασιακή) που σύμφωνα με τους δείκτες του ΟΟΣΑ 2007, αν και είναι άθλιοι οι μισθοί τους, αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο  ενιαίο κόστος για τη σχολική εκπαίδευση και παρεμποδίζουν την ποιότητα της!

Η μόνη έγνοια των διαχειριστών της αντιλαϊκής πολιτικής (ΝΔ, ΪΪΑΣΟΚ) είναι τα κέρδη του κεφαλαίου και η εξουσία. Είναι τόσο ταυτισμένοι στην εκπαιδευτική τους πολιτική που κάθε νόμος του ενός κόμματος συνεχίζεται και εφαρμόζεται από το άλλο. Άλλωστε, κοινός στόχος τους είναι η εκπαίδευση να γίνει ανταγωνιστική και κερδοφόρα για τους λίγους και ακόμα πιο πανάκριβο εμπόρευμα για τους πολλούς. Ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται διαμαρτυρόμενος, ενώ ταυτίζεται έμμεσα με την ίδια πολιτική στρατηγική. Γιαυτό και αποτυπώνει στο εκπαιδευτικό του πρόγραμμα μια πιο «ευαίσθητη» εκδοχή των «μεταρρυθμίσεων». Γιαυτό και αντιφατικά αγωνίζεται με το ένα χέρι για την απόσυρση του νόμου πλαισίου και τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16 και με το άλλο αποδέχεται τη ντε φάκτο αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) ως ΑΕΙ, δηλαδή τη ντε φάκτο κατάργηση του άρθρου 16 του συντάγματος.

Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι το μέλλον της κοινωνίας και της εκπαίδευσης σε αυτούς που υποκλίνονται φανερά ή κρυφά στις απαιτήσεις του ΣΕΒ και των μονοπωλίων για τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά.

Το επόμενο διάστημα επιβάλλεται να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση της πάλης

των εργαζομένων, απορρίπτοντας κάθε «κοινωνικό διάλογο» μέσα από τον οποίο θα

επιχειρηθεί η νομιμοποίηση των ανατροπών.

 

 

Το πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι πολιτικό και ταξικό. Γι’ αυτό είναι υπόθεση όλου του λαού και όχι κάποιων ηγεσιών και συντεχνιών που στενεύουν τη δυνατότητα της κοινής πάλης του εκπαιδευτικού κινήματος με την υπόλοιπη εργατική τάξη!

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ

 

✔         Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της παραπαιδείας. Έξω οι χορηγοί και οι επιχειρήσεις από σχολεία – ΑΕΙ και ΤΕΙ. 15% του Γ.Κ.Π. για την Παιδεία.

✔         Καθιέρωση του Ενιαίου 12χρονου Βασικού Υποχρεωτικού Σχολείου και 2χρονη υποχρεωτική δημόσια και δωρεάν προσχολική αγωγή. Άμεση κατάργηση του ανισότιμου διπλού δικτύου Ενιαίο λύκειο – ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ και των νόμων 2525/97 και 3475/06 που το εμπεδώνουν. Αποσύνδεση του σχολείου από το σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ – ΤΕΙ. Δημιουργία επαγγελματικών μεταλυκειακών σχολών μετά τα 18, ενταγμένων στο ΥΠΕΠΘ. Κατάργηση των ΙΕΚ, ΚΕΚ.

✔         Απόρριψη κάθε αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών. Κανένας αξιολογητής στη τάξη. Κατάργηση του νόμου 2986/02 και κάθε αξιολόγησης στη πράξη, του Καθηκοντολόγιου και των σχολικών κανονισμών.

✔         Οικονομικά: Γνήσιες και ουσιαστικές Σ.Σ.Ε. σε όλα τα επίπεδα, κατάργηση του νόμου 1738. Αφορολόγητο όριο στο ύψος των αποδοχών του νεοδιόριστου. Εισαγωγικός μισθός €1800 με ενσωμάτωση των επιδομάτων, σταδιακή μείωση των κρατήσεων με προοπτική την κατάργηση των εισφορών και καταληκτικό €3600.

✔         Εκπαιδευτικά: Δημιουργία Ενιαίων Παιδαγωγικών Πανεπιστημιακών Σχολών (ΕΠΠΣ) για την εκπαίδευση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που θα δίνουν πλήρη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια σε τμήματα αντίστοιχα με την ειδικότητα. Ετήσια περιοδική επιμόρφωση 7000 εκπ/κών ανά βαθμίδα κατ' έτος και με πλήρη απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα, μέσα στις ΕΠΠΣ. Όχι στην επιμόρφωση κατά παραγγελία, με βάση τα διαθέσιμα κονδύλια της Ε.Ε., τα ΠΕΚ και άλλους φορείς πρόσκαιρης κατάρτισης. Επιλογή στελεχών εκπ/σης με 100% αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια. Μοριοποίηση των αποσπάσεων. Μείωση του αριθμού των μαθητών στο 1/15 για το νηπιαγωγείο και της α' και β' τάξης του Δημοτικού – 1/20 στις άλλες κάθε βαθμίδας. Κατάργηση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου του ΔΥΚ (δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας) και κάθε ρύθμισης που εμποδίζει τη ελεύθερη διακίνηση ιδεών και συνδικαλιστικής δράσης στο σχολείο. Κατάργηση του πρόσφατου νόμου για τη “δια βίου μάθηση...” (24-05-2007)

✔         Ακύρωση των μέτρων που προετοιμάζουν την αποκέντρωση – ιδιωτικοποίηση και ταξική διαφοροποίηση του σχολείου (ευέλικτη ζώνη – Ευρωπαϊκά Προγράμματα, ΣΔΙΤ, ρύθμιση για την υπαγωγή των νηπιαγωγείων στους Δήμους και τους ιδιώτες) κατάργηση των νόμων της αποκέντρωσης 2218 και 2240/94. Απόσυρση των νέων βιβλίων – ΔΕΠΠΣ και ΑΠΣ. Όχι στην παγίδα του ολοήμερου εγκλωβισμού. Πιστοποίηση επάρκειας ξένης γλώσσας στα πλαίσια του Δημόσιου Σχολείου.

✔         Εργασιακά: Κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Μαζικοί διορισμοί από νέα ενιαία επετηρίδα. Αποκλειστικά μόνιμο προσωπικό στην εκπαίδευση. Άμεση κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων και των αναπληρωτών. Πλήρη εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα στους αναπληρωτές όσο υπάρχουν, υπολογιζόμενα για όλους τους μήνες του χρόνου. Αύξηση των οργανικών θέσεων. Εξίσωση του ωραρίου των εκπ/κών Α/θμιας με αυτό της Β/θμιας. Όχι στην πολυδιάσπαση της οργανικής θέσης – απασχόληση σε δυο μόνο σχολεία εντός Γραφείου.

✔         Ασφαλιστικά: Καθολική Δημόσια και Δωρεάν ασφάλιση για όλους (οφθαλμιατρική και οδοντιατρική κάλυψη). Πλήρη σύνταξη (30/30) στα 30 χρόνια δουλειάς και στο 80% του τελευταίου μισθού. Πλήρη σύνταξη σε περίπτωση ανικανότητας, ανεξάρτητα από τα χρόνια υπηρεσίας. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Όχι στην Ιδιωτική ασφάλιση και τα επαγγελματικά ταμεία. Επιστροφή όλων των κλεμμένων από το 1950. Ούτε ένα ευρώ των ταμείων στο τζόγο, διασφάλιση των αποθεματικών από το κράτος, διαχείριση των ταμείων από εκπροσώπους των εργαζομένων.

✔         Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Κατάργηση του νόμου πλαίσιο και όλων των νόμων (αξιολόγηση, δια βίου μάθηση, ΔΟΑΤΑΠ κλπ.) που παγιώνουν την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ανώτατων ιδρυμάτων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

Για την διεκδίκηση των παραπάνω αιτημάτων το Δ.Σ. της ΔΟΕ αποφασίζει να κηρύξει δυναμικό, παρατεταμένο και  κλιμακούμενο αγώνα με προοπτική αξιοποιώντας όλες τις δοκιμασμένες και αποτελεσματικές μορφές δράσης, που θα συσπειρώνουν τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία του κλάδου, θα γίνονται υπόθεση των ίδιων των συναδέλφων της βάσης, θα απευθύνονται στα λαϊκά στρώματα, θα οξύνουν την κύρια αντίθεση στην Παιδεία ανάμεσα στο σχολείο της αγοράς και στο λαϊκό σχολείο και τέλος θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ευρύτερες συμπαρατάξεις και συμμαχίες και κύρια με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

·        3ωρη στάση εργασίας την 1/11/07 για αγωνιστική συμπόρευση με το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

·        Συμμετοχή στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στις 7 Νοεμβρίου

·        24ωρη απεργιακή κινητοποίηση στις 9/11/07 για αγωνιστική συμπόρευση με το εργατικό και πανεκπαιδευτικό κίνημα.

·        Διαδικασίες βάσης για συνέχεια και απεργιακή κλιμάκωση το τρίτο 10ήμερο του Νοέμβρη.