ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Είναι γεγονός ότι τα προβλήματα του περιβάλλοντος έχουν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που απειλείται άμεσα η ζωή και η υγεία των ανθρώπων, ενώ προδιαγράφεται εφιαλτική η εικόνα του πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες. Μπροστά στην τραγική αυτή κατάσταση για την οποία φέρει ακέραια και κύρια την ευθύνη η φύση και η λειτουργία του καπιταλισμού ως κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, ο ιμπεριαλισμός και οι μηχανισμοί του ανέλαβαν υποκριτική εκστρατεία για τη διάσωση του πλανήτη και σωστά εντοπίζει μεγάλα οικολογικά προβλήματα (φαινόμενο θερμοκηπίου, αύξηση της θερμοκρασίας, μείωση των υδάτινων πόρων, μόλυνση, ρύπανση, τρύπα του όζοντος κ.λ.π.). Όμως ο ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα αυτά, αφού η αιτία και η μήτρα που τα γεννά είναι ο ίδιος. Τα έντυπα και τα οικολογικά κινήματα της Ε.Ε. δεν έχουν χαρακτήρα σύγκρουσης και ανατροπής του συστήματος που αναπαράγει την καταστροφή του περιβάλλοντος, δεν έχουν δηλαδή ταξικό προσανατολισμό και δε βλέπουν τη ρίζα του προβλήματος, σκόπιμα δεν κατανοούν ότι η περιβαλλοντική αντεπίθεση για τη διάσωση είναι υπόθεση του εργατικού – λαϊκού κινήματος συνολικά και των στόχων του για μια άλλη κοινωνική – οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. Για παράδειγμα καλές είναι οι οικολογικές ενώσεις αλλά πώς μπορεί από μόνες τους, πέρα από την ενημέρωση και τη διαμαρτυρία να λύσουν το πρόβλημα της μη πρόσβασης σε πόσιμο νερό 2,5 δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη, αν δε συντονιστούν με το εργατικό κίνημα και δεν απαιτήσουν μαζί του ριζικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές σε άλλη οικονομική βάση με κοινωνικοποίηση και έλεγχο των μέσων παραγωγής δηλαδή με αλλαγή της αντίθεσης ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις και σχέσεις, αντίθεση κεφαλαίου εργασίας τελικά.

Ειδικότερα στα ζητήματα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης η Ε.Ε. μετά από απόφαση του Cidree (Ένωση Ευρωπαϊκών Παιδαγωγικών Ινστιτούτων) από το 1997 αναπτύσσει μια σειρά αγωγών και προγραμμάτων για το περιβάλλον στα σχολεία μέσα από δύο άξονες θεμάτων και δράσεων ευρύτατης γκάμας α) περιβαλλοντική αγωγή και β) βιώσιμη ανάπτυξη.

Ο ιδεολογικός ρόλος των ευέλικτων προγραμμάτων και μαθήσεων είναι εμφανής από τη μελέτη του υλικού και τη μέχρι τώρα πείρα εφαρμογής τους.

Γ) Περιβαλλοντική Αγωγή. Στηρίζεται στις θέσεις της συνδιάσκεψης του Ρίο και της Συνθήκης του Μάαστριχτ, οι οποίες αντιμετωπίζουν την ΠΕ σαν ροή πληροφοριών και αποδίδουν τις οικολογικές καταστροφές στα άτομα, στις αμαθείς αντικοινωνικές ομάδες, στην έλλειψη σεβασμού στους νόμους και όχι στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα και την οικονομική του βάση, θέσεις που υποστηρίζουν το αξίωμα: μπορείς να ρυπαίνεις, αρκεί να πληρώνεις. Το όλο περιεχόμενό της ΠΕ αποπροσανατολίζει από τις πραγματικές αιτίες μόλυνσης και καταστροφής του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, αφού στρέφεται, με το πρόσχημα των προβλημάτων της καθημερινότητας, σε ζητήματα που σχετίζονται με το πέταγμα ενός σκουπιδιού στο δρόμο, ή τη χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς και οικολογικών οχημάτων, την ανακύκλωση χαρτιού και κουτιών της Κόκα – Κόλα, σε δραστηριότητες δηλαδή ανώδυνες για τους πραγματικούς εγκληματίες του περιβάλλοντος, οι οποίες την ψευδαίσθηση ότι κάναμε το χρέος μας φυτεύοντας ένα δέντρο ή μαζεύοντας τα σκουπίδια της παραλίας.

Δ) Bιώσιμη ανάπτυξη. Μέσα από το γνωστό μοτίβο της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας ή δουλειάς επιχειρείται η ομαδική χειραγώγηση και αφομοίωση της αντίληψης ότι τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, όπως η φτώχεια, η ακρίβεια, η αβίωτη ζωή στον καπιταλισμό και τα προβλήματα του περιβάλλοντος μπορούν να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν με την ανάπτυξη των «κοινωνικών δεξιοτήτων». Κατά συνέπεια η υποτιθέμενη ανάπτυξη δεξιοτήτων είναι το μαγικό κλειδί για την ατομική και κοινωνική προκοπή και δεν χρειάζεται κοινωνικο-πολιτική αλλαγή, αλλά συνεννόηση και ταξική συνεργασία σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ίσως δεν είναι τυχαίο το ότι στην Εθνική Επιτροπή Βιώσιμης Ανάπτυξης για το έτος του νερού 2007, η οποία συντονίζει τις δράσεις για τους υδάτινους πόρους, συμμετέχουν το ΥΠΕΠΘ, το ΥΠΕΧΩΔΕ, το εφοπλιστικό κεφάλαιο με τις φιλάνθρωπες κυρίες, Νίκη Γουλανδρή και Αικατερίνη Τζιτζικώστα των οποίων οι στόλοι μολύνουν τις θάλασσες, η ΟΥΝΕΣΚΟ και τα οκτώ ευαγή ιδρύματα που πρόσφατα ανέλαβαν με κοινωνική ευαισθησία και την περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία για την οποία το ΕΠΕΑΕΚ 2007-2013 προβλέπει χρηματοδότηση με απίστευτο ποσό.

Όλα αυτά προπαγανδίζονται και ενισχύονται μέσα από το εκπαιδευτικό υλικό των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και τα νέα βιβλία. Συγκεκριμένα η κοινωνική και πολιτική αγωγή Ε΄και ΣΤ΄ Δημοτικού ( προσθήκες) και Γ΄ Γυμνασίου που μιλάνε για την αντιμετώπιση της φτώχειας και του καταναλωτισμού μέσα από την αγωγή του καταναλωτή, τη βιώσιμη - αειφόρο ανάπτυξη, την κυκλοφοριακή αγωγή. Στο βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου, η αγωγή υγείας και περιβάλλοντος θεωρούνται αναπόσπαστα λειτουργικά κομμάτια των κοινωνικών δικαιωμάτων στην υγεία και προστασία του περιβάλλοντος. (Στο κεφάλαιο για τα κοινωνικά δικαιώματα (σελ. 116-117) η ονομασία κάθε δικαιώματος τοποθετείται δίπλα και ισότιμα με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό πρόγραμμα)!

Πολιτικές στοχεύσεις.

§ Το ευέλικτο σχολείο να γίνει πιο ελκυστικό έτσι ώστε να μειωθεί η μαθητική διαρροή και εγκατάλειψη της εκπαίδευσης (25% μέσος όρος στην Ε.Ε., 18% στην Ελλάδα)

§ Η επιτάχυνση, εμβάθυνση και εμπέδωση των αναδιαρθρώσεων στη δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης ( διάσπαση του όποιου ενιαίου χαρακτήρα – ταξική διαφοροποίηση προγραμμάτων και σχολείων).

§ Η αποδοχή στη συνείδηση των εκπαιδευτικών, μαθητών, γονιών, της κοινής γνώμης των αναδιαρθρώσεων και κατά συνέπεια της μαζικής στροφής στην πρόωρη και πρόχειρη κατάρτιση για τα 15χρονα παιδιά.

§ Η απορρόφηση και εκτόνωση των σίγουρων αντιδράσεων, εξεγέρσεων και αναταράξεων με την αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος. Επιδιώκεται ο αποπροσανατολισμός και η υποκατάστασή του από νέους θεσμούς, όπως ο συνήγορος του παιδιού, του πολίτη, οι ενώσεις καταναλωτών, τα συμβούλια νεότητας, οι όμιλοι προστασίας περιβάλλοντος κ.α.

§ Η αποκέντρωση της εκπαίδευσης. Διαρκώς τα προγράμματα αυτά κατευθύνουν στην ανάθεση του εκπαιδευτικού έργου και της ευέλικτης ζώνης στους περίφημους κοινωνικούς εταίρους, ιδιώτες, επιχειρήσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις, μη κερδοσκοπικές εταιρείες, συλλόγους γονέων, τοπική αυτοδιοίκηση. Επιδιώκεται λοιπόν η μετατόπιση ευθυνών και κρατικού κόστους στις πλάτες των οικογενειών και των εργαζομένων, ενώ το κράτος και οι επιχειρηματικοί κολοσσοί ξεκοκαλίζουν τα κονδύλια του Δ΄ Κ.Π.Σ. και του ΕΠΕΑΕΚ .

§ Η συστηματική προετοιμασία της αυριανής βάρδιας της εργατικής τάξης από πολύ νωρίς, από το νηπιαγωγείο κιόλας, για τον πλήρη έλεγχο των όποιων αγωνιστικών ανακλαστικών της, καθώς θα οδηγείται σε ακόμη πιο βάρβαρες συνθήκες απασχόλησης και ζωής.

Γι’ αυτό επιβάλλεται η εργατική τάξη της χώρας και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να αντιπαλέψουν και ριζικά να εναντιωθούν στις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, να αναδείξουν ευρύτερα τη συμβολή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων σ’ αυτές, να επιβάλλουν την ακύρωσή τους και ισότιμα να προτάξουν την πάλη για τα εργασιακά και τα μορφωτικά ζητήματα, ιδιαίτερα τώρα που ενισχύεται ο επιλεκτικός και ιδεολογικός ρόλος του αστικού σχολείου.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ 22^ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΑΦΩ