ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ Νο 5 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ»

 

 

 

Ένα χρόνο μετά την κυβερνητική αλλαγή το εκπαιδευτικό κίνημα οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά στη νέα, πολύ λίγο διαφορετική ωστόσο, πραγματικότητα. Οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις περί ήπιας προσαρμογής που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση διαψεύδονται από την πραγματικότητα καθώς το οικονομικό και κοινωνικό τοπίο φαντάζει ακόμη πιο γκρίζο:

 

·         Οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις δε θα ξεπεράσουν το 3%, ενώ η ακρίβεια καλπάζει, η θηλιά των τραπεζών στραγγαλίζει το εισόδημα και ο κόσμος της εργασίας αναγκάζεται να αναπροσαρμόζει σε όλο χαμηλότερα επίπεδα τον οικονομικό του προγραμματισμό.

·         Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας το 20% του ελληνικού λαού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, την ίδια ώρα που το κράτος χαρίζει και πάλι τις εργοδοτικές εισφορές, διευρύνει τον κύκλο των ιδιωτικοποιήσεων ανοίγοντας περισσότερο το δρόμο στην κερδοσκοπία και ενώ τα κέρδη των εκατό πρώτων επιχειρήσεων εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη.

·         Μεγάλη μερίδα εργαζομένων υποχρεώνεται να ζήσει με τον κατώτατο βασικό μισθό των 600 € το μήνα, τη στιγμή που, στα οικονομικά αλισβερίσια με αφορμή το νόμο για το βασικό μέτοχο, ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων αλλάζουν χέρια σε λίγες εβδομάδες.

·         Η απειλή του ΕΚΟΦΙΝ για ποινές αν δε μειωθεί το έλλειμμα προοιωνίζεται ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα και περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, ενώ οι «οικονομικοί αναλυτές» - πιστοί υπηρέτες των αφεντικών τους, μιλούν για «ωριμότητα» και αυτοπεριορισμό των απαιτήσεων των εργαζομένων και των σωματείων τους. Ωστόσο πυκνώνουν οι φωνές που «δε βολεύονται» στη μιζέρια. Ακόμη κι όταν οι «απαιτήσεις» ερμηνεύονται από την κυρίαρχη ιδεολογία και τα ΜΜΕ σαν συντεχνιασμοί, όλα δείχνουν ότι μπαίνουμε σε θερμότερο κλίμα.

·         Οι μαθητές αρχίζουν να ξαναβγαίνουν στους δρόμους απαιτώντας περισσότερη, καλύτερη και κυρίως δωρεάν μόρφωση μέσα στο δημόσιο σχολείο.

·         Οι αγρότες, ραχοκοκαλιά του παραγωγικού ιστού της χώρας, βγαίνουν στο προσκήνιο απαιτώντας τη δίκαιη ανταμοιβή του μόχθου τους. Αποτελεί οικονομικό παραλογισμό και κοινωνική πρόκληση να «καίγεται» η παραγωγή μιας χώρας στο όνομα των ευρωπαϊκών πλαφόν και των πολυεθνικών ποσοστώσεων.

·         Οι απολυμένοι, ιδιαίτερα στα κλωστήρια και στη βιομηχανία, διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία κόντρα στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και στην «ευελιξία» της αγοράς που μεταφράζεται σε κλείσιμο εργοστασίων.

·         Οι άνεργοι και οι συμβασιούχοι, οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι στην εκπαίδευση, συντονίζονται στον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία, αν και σε πρώτη φάση παλεύουν τουλάχιστον για να εισπράξουν τα περσινά και φετινά δεδουλευμένα. Ταυτόχρονα εντείνονται καθημερινά τα μέτρα περιορισμού των δημοκρατικών και λαϊκών ελευθεριών.

 

Η Οικονομική Πολιτική σε βάρος των εργαζομένων

Ο προϋπολογισμός έχει όλο αυτά τα χαρακτηριστικά που εντείνουν την κοινωνική πόλωση και προδιαγράφουν σκοτεινό το μέλλον όλων των εργαζομένων. «Κλειδώνει» έτσι μια πολιτική που «προσφέρει» π.χ. στους εκπαιδευτικούς αυξήσεις 3%, όταν οι πραγματικές αυξήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης ξεπερνούν το 10%. Πολιτική που δε δίνει στους εργαζόμενους ούτε 1 ευρώ από τη σταθερά σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας και του Α.Ε.Π. Πολιτική που όχι μόνο δε δημιουργεί νέες θέσεις δουλειάς, αλλά εξαθλιώνει την εργασία επεκτείνοντας και γενικεύοντας τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και επιβάλλει το καθεστώς της ημιαπασχόλησης, της μερικής εργασίας και της ωρομισθίας. Πολιτική που από την άλλη, αυξάνει δραματικά τα κέρδη των επιχειρήσεων και αυξάνει ακόμα περισσότερο την ψαλίδα ανάμεσα στα φτωχότερα και πλουσιότερα στρώματα της κοινωνίας.

Το αντιλαϊκό πρόσωπο του προϋπολογισμού φαίνεται και από το ότι η αύξηση κατά 8% των εσόδων του δεν θα προέλθει από τη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων και συνολικά του κεφαλαίου, αλλά από τις κρατήσεις του φόρου εισοδήματος των μισθωτών και συνταξιούχων, από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, από την αύξηση των έμμεσων φόρων (που είναι και οι πιο άδικοι και επιβαρύνουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα), από την αύξηση του ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους σε μια σειρά προϊόντων ευρείας κατανάλωσης (τσιγάρα και ποτά) με το επιχείρημα ότι βλάπτουν την υγεία.

Ο προϋπολογισμός έχει όλα τα δομικά χαρακτηριστικά εκείνων των τελευταίων κυβερνήσεων και είναι τόσο εύγλωττος ώστε δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού και ολιγωρίας, πολύ περισσότερο όταν η έκθεση του ΕΚΟΦΙΝ προοιωνίζει ακόμη σκληρότερα μέτρα περικοπής κοινωνικών δαπανών και δαπανών για μισθούς και παροχές για την επόμενη διετία. Σε αυτή της την πολιτική η κυβέρνηση συντονίζεται με το κλίμα και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αποφάσεων της Λισσαβόνας, όπου στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, οι συνεχείς ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, τα σταθεροποιητικά προγράμματα. Στη Γερμανία, στη Γαλλία, την Ιταλία οι κυβερνήσεις προχωρούν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα, θεσμοθετούν το πάγωμα των αμοιβών και τη σύνδεσή τους με την παραγωγικότητα, επιβάλλουν την αύξηση του χρόνου εργασίας, περιορίζουν τις κοινωνικές παροχές, προχωρούν σε αλλαγές στο ασφαλιστικό που αυξάνουν τρομαχτικά τα όρια σύνταξης και μειώνουν τις συντάξεις.

 

Η διεθνής συγκυρία

Μετά την επανεκλογή Μπους, τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν και πάλι. Στην τελετή ορκομωσίας του ο πλανητάρχης εμφανίστηκε αποφασισμένος να «συντρίψει τα εναπομείναντα τυραννικά καθεστώτα», να εξαπολύσει δηλαδή τις φασιστικές ορδές του σε κάθε μέρος του πλανήτη για να εξοντώσει έθνη και λαούς, με πρώτο στόχο, όπως τον προσδιόρισε, το γενναίο ιρανικό λαό, που πριν μια εικοσιπενταετία είχε σαρώσει την αμερικανοστήριχτη τυραννία του Σάχη. Από κοντά οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις διευρύνοντας τον κύκλο των αγορών τους με την εισδοχή νέων χωρών, ακόμη και της Τουρκίας ενός αντιδραστικού και φιλοαμερικάνικου καθεστώτος, θωρακίζουν το εσωτερικό τους μέτωπο, ενώ συνεχίζεται η συμμετοχή και η στήριξη της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών με θύμα την ειρήνη και τα δικαιώματα των λαών.

Το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται με όλα τα μέσα για την εμπέδωση αντι-ιμπεριαλιστικής φιλειρηνικής συνείδησης και πρακτικής και για την υπεράσπιση όλων των δημοκρατικών κατακτήσεων και ελευθεριών ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων.

 

Η αυριανή μέρα

Το νέο μισθολόγιο που παραπέμπεται για τις αρχές του 2006 θα φέρει όλα τα σημάδια της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της σιδερένιας λογικής των κριτηρίων της ΕΕ. Ήδη, όπως είναι γνωστό, το γερμανικό «θαύμα» - που στηρίχθηκε ανάμεσα στ’ άλλα στις «εθελούσιες» περικοπές μισθών και αύξηση των ωρών εργασίας υπό την απειλή του κλεισίματος βιομηχανικών κολοσσών - κατεδαφίζει το κράτος πρόνοιας προκαλώντας το ξεσήκωμα μαζικών κινητοποιήσεων, οι οποίες χρεώνονται από τον τύπο στο ταξικό αγωνιστικό ρεύμα το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, δεν εκπροσωπείται στο γερμανικό κοινοβούλιο και στις επίσημες γραφειοκρατίες.

Η ψήφιση του προϋπολογισμού δεν είναι το τέλος του κατήφορου. Είναι όμως η βάση πάνω στην οποία η κυβέρνηση, θα προσπαθήσει το επόμενο διάστημα να προωθήσει την αντεργατική πολιτική της, την επίθεση στο εισόδημα και τα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο έρχεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις επιχειρήσεις αφού μειώνει ριζικά τους φορολογικούς συντελεστές στα κέρδη των επιχειρήσεων και των πολυεθνικών μέσα στα επόμενα χρόνια, χαρίζοντας τους ουσιαστικά περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ μέσα στα επόμενα χρόνια, ενώ σε αντίστοιχη κατεύθυνση κινείται και ο νέος αναπτυξιακός νόμος.

Το υποτιθέμενα κλειστό ασφαλιστικό όλο και ανοίγει και σχεδιάζονται ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης για να συντονιστούμε με τους ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς για σύνταξη στα 67 αρχικά και στα 70 μετά.

Εντείνεται ο αυταρχισμός μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς.

Οι «οικονομικοί αναλυτές» και όσοι πολιτικοί πιστεύουν ότι είναι πιο ασφαλές για την επιβολή αυτών των μέτρων να μην καλλιεργούνται ψευδείς προσδοκίες στους εργαζόμενους, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, κινδύνου για το «εθνικό» κεφάλαιο και τα ντόπια συμφέροντα, επισημαίνοντας τα σκληρά μέτρα που πρέπει, και είναι σίγουρο ότι θα ληφθούν:

·         Πιο έντονο ρυθμό αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

·         Μεγαλύτερο περιορισμό των κοινωνικών παροχών.

·         Σφιχτότερη εισοδηματική πολιτική, κι ας μην έχει άλλες τρύπες το ζωνάρι των εργαζομένων.

·         Περισσότερα κίνητρα για τους επενδυτές, χωρίς το δυσβάσταχτο όρο να εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας, όρο που ήδη κατήργησε σε μεγάλο βαθμό το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο.

·         Φορολογικές ελαφρύνσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις, με αρχή που έγινε με το νέο φορονόμο κ.ά.

 

Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία

Τα αποτελέσματα του λεγόμενου «εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» είναι προδιαγεγραμμένα από τις αποφάσεις των Συνόδων της Λισαβόνας, Μπολώνιας κ.ά. για την παραπέρα επιστράτευση της Παιδείας στον πόλεμο του ανταγωνισμού και της αύξησης της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Βασικός σκοπός του είναι να εξασφαλιστεί η αναγκαία «συναίνεση», με σκοπό «να μειωθεί το πολιτικό κόστος» από την επερχόμενη επέλαση μιας ακόμη χειρότερης και βαθύτατα αντιδραστικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που αποσκοπεί να καταργήσει ολοσχερώς το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της Παιδείας, απειλώντας την ίδια την επιστημονική υπόσταση των πανεπιστημίων και το επιστημονικό περιεχόμενο της Εκπαίδευσης συνολικότερα.

Τους στόχους και τις συνέπειες αυτής της πολιτικής αποκαλύπτουν ξεκάθαρα οι «δεσμεύσεις» για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που μπαίνει πρώτη στο στόχαστρο της επίθεσης και του διαλόγου. Σύμφωνα με τις βασικότερες από τις δεσμεύσεις αυτές:

 

1. Στο όνομα της «σύνδεσης της Εκπαίδευσης με την αγορά» για την καταπολέμηση της ανεργίας, οι ανώτατες σπουδές αποσυνδέονται από την επιστήμη και το επιστημονικό αντικείμενο, που είναι υποχρεωμένες να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν. Με άλλα λόγια, η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών - σπουδαστών και ιδιαίτερα τα παιδιά των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων θα αποκλείονται από την απόκτηση πραγματικής επιστημονικής γνώσης και ικανότητας για την άσκηση ενός επιστημονικού επαγγέλματος. Εκτός από τα οικονομικά εμπόδια (κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων, σίτισης, στέγασης κλπ.), θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια πρωτοφανή υποβάθμιση των σπουδών, με τη συρρίκνωσή τους στα τρία χρόνια και τον εκφυλισμό τους σε μια ρηχή, χαμηλού κόστους, αποσπασματική και ληξιπρόθεσμη «κατάρτιση», προσαρμοσμένη στις ανάγκες της αγοράς. Η απόκτηση ενός πτυχίου ισότιμου με τα σημερινά θα προϋποθέτει τη φοίτηση σε δεύτερο, διετή κύκλο, με ευκαιριακό επίσης αντικείμενο σπουδών, τον δήθεν «μεταπτυχιακό» προοριζόμενο για πολύ λιγότερους, αφού με πανάκριβα δίδακτρα, εξετάσεις, συστατικές επιστολές και άλλους φραγμούς θα απαγορεύεται η πρόσβαση σ' αυτόν για τους περισσότερους. Έτσι, οι φοιτητές - σπουδαστές καταδικάζονται σε μια ισόβια αμάθεια και υποχρεώνονται - για να διατηρήσουν την ικανότητά τους να «απασχοληθούν» - σε διαρκή «κατάρτιση», που θα παρέχεται αντί διδάκτρων στα Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης, τα οποία θα ιδρύσουν τα ΑΕΙ - ΤΕΙ σε συνεργασία με ιδιώτες επιχειρηματίες.

Στόχος αυτού του μέτρου είναι η εξασφάλιση ενός προσαρμοστικού και «ταχείας απόδοσης» εργατικού δυναμικού, πρόσφορου για ακόμη πιο εντατική εκμετάλλευσή του.

 

2. Με πρόσχημα τη διασφάλιση της ποιότητας, θεσμοθετείται ένα σύστημα αξιολόγησης και πιστοποίησης των πανεπιστημίων, που αποσκοπεί στην κατηγοριοποίηση των ΑΕΙ - ΤΕΙ και στη διεύρυνση της απόστασης ανάμεσα στα λίγα, κυρίως ξένα, πανεπιστήμια της ελίτ και στη μάζα των υπόλοιπων ιδρυμάτων, που θα αναπαράγουν τη στρατιά των «πτυχιούχων αγράμματων», που επιζητά η αγορά. Συνδεόμενη στην πορεία με τη χρηματοδότηση, η αξιολόγηση θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο για την ολοσχερή ιδιωτικοποίηση και τον ασφυκτικό έλεγχο των ανώτατων ιδρυμάτων από τις δυνάμεις της αγοράς. Όπου κι αν εφαρμόστηκε, συνέβαλε καθοριστικά στο να αποκτήσουν τα ανώτατα ιδρύματα όλα τα χαρακτηριστικά μιας κερδοσκοπικής εμπορικής επιχείρησης: Βελτίωση της βιτρίνας (εγκαταστάσεις, εξυπηρέτηση κλπ.) και χειροτέρευση του περιεχομένου της εκπαιδευτικής και ερευνητικής λειτουργίας τους.

 

3. Η αξιολόγηση και πιστοποίηση αποτελεί το άλλοθι για την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών «πανεπιστημίων» από φορείς ακατάλληλους και άσχετους με την Εκπαίδευση, τα οποία θα συγκαταλέγονται στα «δημόσια», αφού θα τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο!

 

Κατάληξη και κεντρικός στόχος όλων των μέτρων είναι η πλήρης εξίσωση των όρων λειτουργίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Εκπαίδευσης, η ολοσχερής «απελευθέρωση της εκπαιδευτικής αγοράς». Με διάφορα συστήματα τα πενιχρά κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού θα ισομοιράζονται σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το παράδειγμα μάλιστα της επιχειρηματικής λειτουργίας των ΑΕΙ - ΤΕΙ ξεκινά να γενικεύεται σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, που καλούνται να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά και ανταποδοτικά, αναθέτοντας σε επιχειρηματίες - χορηγούς τη διαμόρφωση του περιεχομένου της μόρφωσης και της συνείδησης των μαθητών.

Πέρα από τις βαριές συνέπειες για τους φοιτητές, τους γονείς και τους διδάσκοντες στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, η ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης υπονομεύει βαθιά την επιστημονική εξέλιξη και την ανθρώπινη πρόοδο γενικότερα, καθώς, όποια ερευνητική εργασία γίνεται πλέον στα πανεπιστήμια, ελέγχεται ως προς το περιεχόμενο και τα αποτελέσματά της από τις επιχειρήσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που είναι οι χρηματοδότες της. Φυσικό αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι η παραχάραξη, η στρέβλωση ή η απόκρυψη της επιστημονικής αλήθειας, αν αυτή κριθεί ύποπτη ή επικίνδυνη για τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του ιμπεριαλισμού.

 

Οι εξελίξεις αυτές δεν αφορούν μόνο τους νέους ανθρώπους, φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές που ήδη βρίσκονται στους δρόμους διεκδικώντας μόρφωση και εργασία με δικαιώματα. Αφορά πρώτα απ' όλους την εργατική τάξη, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα, τον κάθε εργαζόμενο, και πρέπει να γίνει και συστατικό της πάλης τους.

 

Καλούμε τους συναδέλφους να πάρουν μαζικά μέρος στις Γενικές Συνελεύσεις που γίνονται σε όλους τους Συλλόγους αυτήν την περίοδο για να διαμορφωθούν οι στόχοι ενός αγώνα με περιεχόμενο τις πραγματικές μας ανάγκες και αιτήματα που να συγκρούονται με τους πυρήνες της αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής.

 

Για να διαμορφωθεί από τις Γενικές Συνελεύσεις ένα αγωνιστικό σχέδιο με προοπτική, διάρκεια και σταθερά βήματα που θα εξασφαλίζουν την κοινή δράση, τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων, τη λήψη των αποφάσεων με διαδικασίες βάσης, την κοινωνική αλληλεγγύη και συμπαράταξη, την κλιμάκωση του αγώνα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»

 

 

 

 

 

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ

 

 

ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2005

ΣΤΙΣ 12:00

 

 

ΣΤΟ 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

(ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΕΤΡΟ ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ)

 

 

 

 

 

ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΕ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

 

 

 

 

(ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΕΧΕΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ)

 

 

 

 

                                                                                                                                ΤΟ Δ.Σ.

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»

 

 

 

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2005

 

 

ΣΤΙΣ 19:00 - ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

 

 

 

 

 

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ

 

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

 

 

 

 

 

ΕΜΠΡΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

 

 

 

 

 

 

                                                                                        ΤΟ Δ.Σ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Δ.Σ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ»

 

 

 

 

Εμείς οι Εκπαιδευτικοί των Τμημάτων Ένταξης των σχολείων του Περιστερίου που συγκεντρωθήκαμε σήμερα 14/2/2005, μετά από πρόσκληση του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Περιστερίου «Έλλη Αλεξίου», στο 1ο Δημοτικό Σχολείο, έπειτα από διεξοδική συζήτηση και βαθύ προβληματισμό, καταλήξαμε στα παρακάτω συμπεράσματα και προτάσεις.

 

Η Εκπαίδευση των Ατόμων με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στηριζόμενη από τις επιστήμες της Αγωγής (την Παιδαγωγική, την Ψυχολογία, την Ιατρική κ.ά.) πρέπει ν’ απευθύνεται στο σύνολο των ατόμων αυτών, με τον ιδιαίτερο τρόπο που απαιτείται, ανάλογα με τη φυσική ή νοητική αδυναμία, διαπαιδαγωγώντας το παιδί να έχει πίστη στις δυνάμεις του, αγάπη για τη ζωή, γνώση των δικαιωμάτων του. Απώτερος δε σκοπός της θα πρέπει να είναι, μέσω της Σχολικής Ένταξης να επιτευχθεί η Ένταξη στις Παραγωγικές και κατά προέκταση στις Κοινωνικές διαδικασίες.

 

Ο Νόμος 2817/2000 μετράει 4 περίπου χρόνια ζωής. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η μόνη αλλαγή που αυτό το χρονικό διάστημα έγινε αισθητή απ’ τους εκπαιδευτικούς της Ειδικής Αγωγής, είναι αυτή απ’ τα ταμπελάκια έξω από τις Ειδικές Τάξεις, όπου τώρα πια γράφουν «Τμήμα Ένταξης».

 

Από κει και πέρα τίποτα; θα ρωτήσει κάποιος. Αντιθέτως. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στηριζόμενη στην αρχή της «Ένταξης» προχώρησε σε αναδιαρθρώσεις στο χώρο της Ειδικής Αγωγής οι οποίες επέφεραν αποτελέσματα, όχι βέβαια προς το θετικό, αλλά προς αρνητική - για τα ΑμΕΑ - κατεύθυνση.

 

Στο άρθρο 1 παράγραφος 6 του νόμου 2817 διαβάζουμε: «Στα άτομα που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες παρέχεται ειδική εκπαίδευση, η οποία στο πλαίσιο των σκοπών της πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης επιδιώκει ιδιαίτερα: α) την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, β) τη βελτίωση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων, ώστε να καταστεί δυνατή η ένταξη ή επανένταξή τους στο κοινό εκπαιδευτικό σύστημα και η συμβίωση με το κοινωνικό σύνολο, γ) την επαγγελματική τους κατάρτιση και τη συμμετοχή τους στην παραγωγική διαδικασία, δ) την αλληλοαποδοχή τους με το κοινωνικό σύνολο και την ισότιμη κοινωνική τους εξέλιξη.»

 

Σήμερα, στην Ελλάδα δε γνωρίζουμε τον αριθμό των Ατόμων με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες. Παρά το ότι κατά καιρούς έχουν ψηφιστεί νόμοι, έχουν παρθεί μέτρα και δράσεις, οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν έχουν προβεί στο πιο σημαντικό και υπεύθυνο βήμα: την πανελλήνια απογραφή των Ατόμων με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στη χώρα μας. Μια απογραφή η οποία θα δώσει εικόνα για τον αριθμό τους, τις ιδιαιτερότητες, τις ανάγκες, το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο λειτουργούν, τα αποτελέσματα της οποίας η επιστημονική κοινότητα, οι αρμόδιες υπηρεσίες, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι φορείς , θα μπορούσαν να αξιολογήσουν να εκτιμήσουν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν παρεμβάσεις και δράσεις. Σήμερα ο υπολογισμός του αριθμού των Ατόμων με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες γίνεται «κατ’ εκτίμηση» και σύμφωνα «με τα διεθνή δεδομένα». Ως πιο «πιθανό» ποσοστό παίρνεται αυτό του 10% του γενικού μαθητικού πληθυσμού. Έτσι με βάση τα παραπάνω, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και σε σύνολο 650.000 περίπου μαθητών, Ειδικής Εκπαίδευσης χρήζουν περίπου 65.000 μαθητές. Σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΕΠΘ, Ειδικής Εκπαίδευσης απολαμβάνουν μόνο 10.318 (στοιχεία 2002) παιδιά της ηλικίας του Δημοτικού Σχολείου. Η ερώτηση που βρίσκονται τα υπόλοιπα είναι εύκολο ν’ απαντηθεί: είτε «σπρώχνουν τον καιρό τους» σε κάποια τάξη του Γενικού Σχολείου είτε βρίσκονται στο σπίτι τους.

 

Κάποιος ίσως πει: αυτό το κενό έρχονται σήμερα να καλύψουν τα Κέντρα Διάγνωσης Αξιολόγησης Υποστήριξης (ΚΔΑΥ). Όμως ποιος έχει την ψευδαίσθηση, ότι ακόμα κι αν λειτουργήσουν όλα τα ΚΔΑΥ με πλήρη σύνθεση, θα μπορούν να προσφέρουν υποστηρικτικό έργο στην Ειδική Αγωγή, τη στιγμή που το προβλεπόμενο από το νόμο επιστημονικό προσωπικό είναι ανεπαρκέστατο για να στηρίξει τα χιλιάδες παιδιά που θα απευθύνονται σ’ αυτά, ενώ η λειτουργία τους στις πρωτεύουσες των Νομών αποκλείει την παροχή υποστηρικτικού έργου στις απομακρυσμένες περιοχές;

 

Σήμερα για το 10% των παιδιών που χρήζουν - σύμφωνα με τις εκτιμήσεις - Ειδικής Εκπαίδευσης, δεν υπάρχουν Δημόσια Ειδικά Σχολεία και Τάξεις Ένταξης για να τα καλύψουν, με αποτέλεσμα να βρίσκονται εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οι γονείς π.χ. αυτιστικών παιδιών ή παιδιών με σύνδρομο DOWN ή με νοητική υστέρηση ή με πολλαπλές αναπηρίες (π.χ. κινητική αναπηρία και τυφλότητα ή τυφλότητα και νοητική υστέρηση) έχουν φτάσει σήμερα στην απόγνωση από την ανυπαρξία ειδικών δημόσιων κέντρων και υποστηρικτικών υπηρεσιών. Ανάπηροι μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με ανύπαρκτες υλικοτεχνικές υποδομές, ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα και χωρίς υποστηρικτικές υπηρεσίες.

 

Τα Ειδικά Σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τα Γυμνάσια - Λύκεια είναι υπό διάλυση. Τα κέντρα τυφλών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το ίδιο, ενώ ανάλογη είναι η εικόνα και στα σχολεία των κωφών.

 

Ίδια κατάσταση επικρατεί συνολικότερα στην εκπαίδευση και των άλλων κατηγοριών ΑμΕΑ. Οι γονείς και οι κηδεμόνες των ατόμων με νοητική υστέρηση, αυτισμό και πολλαπλές αναπηρίες τραβάνε το δικό τους Γολγοθά, προκειμένου να εξασφαλίσουν και να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των παιδιών τους. Απ’ τη μια μεριά αφαιμάζονται οικονομικά (όσοι βέβαια έχουν κάποια οικονομική άνεση) αφού καταφεύγουν σε ιδιώτες για να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους κι από την άλλη γίνονται θύματα πιέσεων και ρουσφετολογικών μηχανισμών.

 

Και δε μιλάμε βέβαια για παιδιά με ελαφρότερα προβλήματα όπως αυτά του λόγου και της ομιλίας, όπου ένα παιδί χωρίς καμιά αναπηρία ή νοητικό πρόβλημα, μπορεί να οδηγηθεί στην κοινωνική περιθωριοποίηση λόγω έλλειψης παρέμβασης.

 

Είναι, άραγε, τυχαία τα παραπάνω με το ότι η Ελληνική Κυβέρνηση, υπακούοντας στην απόφαση της Λισσαβόνας προχώρησε σε μείωση των κοινωνικών δαπανών; (στόχος το 2010 να φτάσουν το 10% του ΑΕΠ).

 

Από τα παραπάνω παραδείγματα που είναι, ίσως, ένα πολύ μικρό δείγμα της σκληρής πραγματικότητας στο χώρο της Ειδικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι τα τελευταία χρόνια οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, στα πλαίσια των «αναδιαρθρώσεων» που προωθούν, επιβάλλουν την παραπέρα υποβάθμιση και συρρίκνωση, ακόμα, κι αυτού του υποτυπώδους δημόσιου τομέα της Ειδικής Αγωγής που υπήρχε ως τώρα. Του σημαντικότερου εργαλείου για την κοινωνική ένταξη των ΑμΕΑ.

 

Γέννημα αυτής της πολιτικής είναι οι θεωρίες της «αποκατηγοριοποίησης», που σήμερα παρουσιάζονται ως το σωτήριο φάρμακο για την Ειδική Αγωγή. Της κατάργησης, δήθεν, του «ιδρυματισμού», της «Ένταξης» και της «σχολικής ενσωμάτωσης» των ΑμΕΑ στα κοινά σχολεία. Βέβαια με τη γενική αυτή αρχή κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει, έχοντας κατά νου ένα ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο έχοντας αναπτύξει τις κατάλληλες παιδαγωγικές μεθόδους και έχοντας εξασφαλίσει την υλικοτεχνική-κτιριακή υποδομή και το απαραίτητο ειδικευμένο προσωπικό, θα μπορούσε πραγματικά να περιορίσει ή και να καταργήσει τα Ειδικά Σχολεία και να «ενσωματώσει» τα ΑμΕΑ στο γενικό μαθητικό πληθυσμό. Όταν όμως μιλάμε για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ένα σύστημα που όχι μόνο δεν είναι προσανατολισμένο στην «ένταξη» αλλά στη «σχολική περιθωριοποίηση», ακόμη και μαθητών που δεν αντιμετωπίζουν κανένα απολύτως πρόβλημα, τότε είναι φανερό πως η προβολή της «αρχής της ένταξης» είναι σκέτη υποκρισία. Διαμορφώνουν συνειδήσεις που δεν αντέχουν την αναπηρία ούτε καν αισθητικά.

 

Έχουν θεσμοθετήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από τον ατομικισμό, τον ανταγωνισμό, την αξιολόγηση - χειραγώγηση μαθητών - εκπαιδευτικών και την απουσία διαφοροποιημένης αξιολόγησης της διδασκαλίας και των αναλυτικών προγραμμάτων. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που, ιδιαίτερα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στοχεύει στη σύνδεση οικονομίας και αποτελεσματικότητας της εκπαιδευτικής πολιτικής. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υποθάλπει και εξασφαλίζει παράλληλα το σχολικό αποκλεισμό, την ανισότητα και την αποτυχία όχι μόνο για τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες, αλλά και για όσα αποκλίνουν έστω κι ελάχιστα από τους κανόνες που αυτό ορίζει.

 

Η σημερινή πολιτική είναι φυσικό να διαιωνίζει και να αναπαράγει αυτή την αθλιότητα, στο όνομα της εξάλειψής της, καθώς έχοντας θεοποιήσει την «ελεύθερη αγορά», μετατρέπει και το τελευταίο κοινωνικό αγαθό σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.

 

Η αποποίηση των ευθυνών της πολιτείας απέναντι στα ΑμΕΑ φαίνεται κι από την παράλληλη - προκλητική προβολή της «πολιτικής της φιλανθρωπίας» ως τη λύση για τα προβλήματά τους. Εδώ, η υποκρισία περισσεύει. Από τη μια οι κυβερνώντες, νομοθετώντας προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να επιτευχθεί η αποϊδρυματοποίηση και προβαίνουν στην υποβάθμιση και το κλείσιμο Ειδικών Σχολείων κι από την άλλη βγαίνουν στις οθόνες, καλώντας σε οικονομική συνδρομή για το χτίσιμο ιδρυμάτων.

 

Η κατάσταση αυτή φαίνεται να «βολεύει» αρκετούς, όπως:

1.   Το κράτος να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του στη λογική της συρρίκνωσης του «κράτους πρόνοιας». Η αντίληψη που καλλιεργείται, είναι ότι η λύση των προβλημάτων των ΑμΕΑ είναι ζήτημα «φιλευσπλαχνίας».

2.   Οι εκδηλώσεις αυτές αξιοποιούνται απ’ αυτούς που τις διοργανώνουν και απ’ αυτούς που συμμετέχουν (κανάλια, μεγαλοπαράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής) ως μέσον διαμόρφωσης κοινωνικού προφίλ για να διευκολύνονται στις διάφορες επιδιώξεις τους.

 

Το χειρότερο όμως, είναι ότι υπονομεύεται, ακόμα, κι αυτή η κοινωνική αλληλεγγύη, την οποία επικαλούνταν, λόγω της αδιαφάνειας που επικρατεί, αλλά και της εμφανούς προσπάθειας κάποιων να προβληθούν μέσα απ’ αυτές. Αυτό που, σίγουρα, κάνουν είναι να αφυδατώνουν το νόημα μιας υγιούς κοινωνικής αλληλεγγύης, και αντί μέσα από την κατανόηση των προβλημάτων να εξασφαλίζεται η συμπαράσταση στον αγώνα για τα δικαιώματα των ΑμΕΑ και των γονιών τους, εκτονώνεται σε κάποια οικονομική συνδρομή.

 

Απ’ την άλλη, μέσα από τα διάφορα Ευρωπαϊκά προγράμματα προέκυψε μια πραγματική άνθηση στις επιχειρήσεις που σχετίζονται με τη διαχείριση της αναπηρίας. Είδαμε την τελευταία δεκαετία να ξεπετάγονται σαν μανιτάρια δεκάδες επιχειρήσεις που όλες -σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες τους - «είχαν εμπειρία», «διέθεταν τα απαραίτητα υλικοτεχνικά μέσα και τους ειδικούς», «γνώριζαν» όλα τα σχετικά με τη διαχείριση της αναπηρίας! Κατοχυρώθηκε, έτσι, μέσω των προγραμμάτων αυτών, το δικαίωμα σε κάθε λογής εκμεταλλευτή του ανθρώπινου πόνου να κερδοσκοπεί σε βάρος των ΑμΕΑ, με την ίδρυση των αποκαλούμενων «αστικών εταιριών» που βουλώνουν, πρόχειρα, τις τρύπες που σκόπιμα αφήνονται ανοικτές στο Δημόσιο Σύστημα Ειδικής Αγωγής και φυτοζωούν από τα κοινοτικά κονδύλια. Εκατοντάδες εκατομμύρια αναλώθηκαν... έτσι, χωρίς καμιά έρευνα, σχεδιασμό και προγραμματισμό. Την ίδια ώρα πολλά Ειδικά Σχολεία και Τμήματα Ένταξης συνεχίζουν να στεγάζονται σε «πρώην αποθήκες» σε γωνιές από αίθουσες τελετών και άλλα «απίθανα» μέρη. Όσο για υποστήριξη, επιστημονική και υλικοτεχνική, ας είναι καλά ο... πατριωτισμός των Ελλήνων. Ένα σύστημα που στηρίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στο «εκπαιδευτικό φιλότιμο» των Ελλήνων δασκάλων και την προσωπική αφιέρωση.

 

Η «σχολική ένταξη» είναι ένα ιδιαίτερο δαπανηρό εγχείρημα. Τα Παιδιά με Ειδικές Ανάγκες, επειδή ξεκινούν από άνιση βάση, σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά χρειάζονται «ανισότιμη», δηλαδή προνομιακή μεταχείριση για να μπορέσουν να κατακτήσουν την ισοτιμία τους. Αυτός είναι ο πρωταρχικός και μοναδικός όρος για να εξασφαλιστεί η ένταξή τους στην κοινωνική ζωή. Στο άμεσο μέλλον (για όσους θέλουν να «πατούν στο έδαφος») είναι απαραίτητα τόσο τα Ειδικά Σχολεία όσο και οι Τάξεις Ένταξης που πρέπει να πολλαπλασιαστούν. Θα πρέπει, όμως, να επαναπροσανατολιστεί ο ρόλος τους και να υπάρξει σύνδεση μεταξύ τους, στοχεύοντας στην κλιμακωτή ένταξη των ΑμΕΑ (Ειδικό Σχολείο, Τάξη Ένταξης, Γενική Τάξη). Απαιτείται μια πολιτική ανάπτυξης ενός Δημόσιου και Δωρεάν Συστήματος Ειδικής Αγωγής και Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης για όλες τις κατηγορίες των παιδιών με ειδικές ανάγκες, που θα καταργήσει τα μεσαιωνικού τύπου Ιδρύματα εγκλεισμού και απομόνωσης παιδιών με σοβαρά προβλήματα.

 

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, απαιτείται η ανάδειξη των προβλημάτων της Ειδικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης, η αφύπνιση και συντονισμός του κινήματος των Εκπαιδευτικών, των ΑμΕΑ και των γονιών τους για να υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές στο χώρο αυτό. Ένα κίνημα που σε κοινή πορεία και σύνδεση με το συνδικαλιστικό και τα κοινωνικά κινήματα θα θέσει ως στόχους:

1.   Την καταγραφή των ΑμΕΑ, την οργάνωση και τον ολοκληρωμένο προγραμματισμό που θα στοχεύει στην κάλυψη όλων των ατόμων που έχουν ανάγκη Ειδικής Αγωγής.

2.   Την ίδρυση, άμεσα, όπου χρειάζεται, Δημόσιων Ειδικών Σχολείων (Νηπιαγωγεία - Δημοτικά - Γυμνάσια - Λύκεια). Σχολείων που να παρέχουν Ε.Α. που θ’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σήμερα και του αύριο, που θα παίρνουν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες της κάθε κατηγορίας. Παράλληλα να εξασφαλίζεται, η σύγχρονη κατασκευή τους, το πλούσιο εποπτικό υλικό, ο εξοπλισμός τους, η στελέχωση με το απαραίτητο επιστημονικό-βοηθητικό προσωπικό. Αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων και ίδρυση νέων μονάδων Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Κατάρτιση προγραμμάτων που να στοχεύουν στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων των ΑμΕΑ. Το Ειδικό Σχολείο απαραίτητα να συστεγάζεται με κοινό Σχολείο και να οργανώνει την κοινωνική ζωή των μαθητών του, ώστε να έρχονται σε συναναστροφή με τα παιδιά του Κοινού Σχολείου, να συνδιοργανώνουν εκδηλώσεις (καλλιτεχνικές, αθλητικές δραστηριότητες κλπ.), ώστε ν’ αποκτούν αυτοπεποίθηση και να ενισχύεται η αλληλοαποδοχή.

3.   Την ίδρυση Τάξεων Ένταξης σε όλα τα πολυθέσια σχολεία, στελεχωμένων με ειδικευμένο εκπαιδευτικό.

4.   Η ένταξη στα κοινά σχολεία να γίνεται με επιστημονικά και μόνο κριτήρια και όχι με υπολογισμό του οικονομικού κόστους της εκπαίδευσής τους. Αύξηση των διορισμών των εκπαιδευτικών, μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, καθιέρωση της συνδιδασκαλίας δύο εκπαιδευτικών σε περιπτώσεις που προκρίνεται η ένταξη για κάποιους μαθητές στα κοινά σχολεία. Εξασφάλιση του αναγκαίου βοηθητικού επιστημονικού προσωπικού (δάσκαλοι κινητικότητας, μουσικοθεραπευτές, φυσικοθεραπευτές κλπ.) αλλά και των κατάλληλων εργονομικών διευθετήσεων στα σχολικά κτίρια, ώστε να υπάρχει πρόσβαση σε αυτά από τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες.

5.   Τη γενναία αύξηση των δαπανών για την Ειδική Εκπαίδευση και την επαγγελματική μόρφωση.

6.   Τη θεσμοθέτηση (με την μια ή άλλη επωνυμία) Κέντρων Διάγνωσης, Πρόληψης, Έγκαιρης Παρέμβασης από τη βρεφική ηλικία και Συμβουλευτικής Υποστήριξης όχι μόνο σε κάθε νομό αλλά και σε Δήμους και Κοινότητες. Τα Κέντρα αυτά θα πρέπει να στελεχωθούν από γιατρούς, σχολικούς ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και ειδικευμένο εκπαιδευτικό και άλλο προσωπικό. Να έχουν στενή συνεργασία με τα Κέντρα Υγείας και τα Νοσοκομεία. Να παρέχουν και συμβουλευτική υποστήριξη σε γονείς, καθώς και κοινωνική, ψυχολογική, ιατρική κ.ά., υποστήριξη στα ΑμΕΑ.

7.   Προώθηση διαχειριστικού ελέγχου των διάφορων ιδιωτικών μονάδων Ειδικής Αγωγής και μετατροπή τους σε δημόσιες, όπως εξ άλλου προβλέπεται και από το ν. 1566/85. Κατάργηση των «αστικών εταιριών» που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια με κοινοτική χρηματοδότηση στο χώρο της Επαγγελματικής Κατάρτισης και της Ειδικής Αγωγής λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και υποκαθιστώντας, με φτηνές και υποβαθμισμένες υπηρεσίες, τις πραγματικές ανάγκες για δημόσια και υψηλής στάθμης ειδική αγωγή και επαγγελματική εκπαίδευση.

8.   Θεσμοθέτηση της περιοδικής επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης του διδακτικού-επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού σε θέματα Ειδικής Αγωγής, σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Ίδρυση τμημάτων Ειδικής Αγωγής στα πλαίσια των ενιαίων Παιδαγωγικών Σχολών που πρέπει να δημιουργηθούν στα ΑΕΙ.

 

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

 

1.   Να συσταθεί άμεσα Επιτροπή Ειδικής Αγωγής.

2.   Να εκδοθεί άμεσα σχετικό ψήφισμα με επισημάνσεις, προτάσεις και αποφάσεις της συγκεκριμένης σύσκεψης.

3.   Να διοργανωθεί συνέντευξη Τύπου.

4.   Να ενημερωθούν οι Δημοτικές Παρατάξεις, οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων και οι φορείς του Δήμου.

5.   Να οργανωθεί προσπάθεια καταγραφής όλων των μαθητών που έχουν ανάγκη από Ε.Α.

 

Στόχος του εκπαιδευτικού κινήματος κι όσων ενδιαφέρονται για την Ειδική Αγωγή θα πρέπει να είναι η πλήρης ένταξη των ΑμΕΑ στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η ανάπτυξη ενός Δημόσιου - Δωρεάν συστήματος Ειδικής Αγωγής και επαγγελματικής εκπαίδευσης για όλες τις κατηγορίες παιδιών με ειδικές ανάγκες θα καταργήσει τα μεσαιωνικού τύπου ιδρύματα εγκλεισμού και απομόνωσης και θα λυτρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών με ειδικές ανάγκες που ζουν στο περιθώριο, φυλακισμένα στην αμάθεια. Οι παραπάνω θέσεις πιστεύουμε πως αξίζει να συζητηθούν, να συμπληρωθούν και να διευρυνθούν ώστε να γίνουν αιτήματα και διεκδικήσεις.

 

Το Δ.Σ. του Συλλόγου στα πλαίσια των αποφάσεών του θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου για να παρουσιάσει τις παραπάνω θέσεις στις 16 Μαρτίου 2005 στις 18:00 στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου. Καλούνται οι συνάδελφοι των Τμημάτων Ένταξης να συμμετέχουν στη συγκεκριμένη εκδήλωση.

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»

 

Προς

ΜΜΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

            Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ» θα παρουσιάσει τις θέσεις του για μια σύγχρονη Ειδική Αγωγή, παρουσία και των εκπαιδευτικών των Τμημάτων Ένταξης, την Τετάρτη 16 Μαρτίου στις 18:00 στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου (Σταθμός μετρό - Αγ. Αντώνιος).

 

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

 

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ

 

ΑΔΑΜ ΣΤΑΜΟΣ

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ»

 

 

 

Χαιρετισμός του Προέδρου του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ» στην Παιδαγωγική Ημερίδα που διοργάνωσε στις 18 του Φλεβάρη 2005 ο Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. της 33ης Περιφέρειας Αθηνών με θέμα:

«Προβλήματα Συμπεριφοράς Μαθητών Δημοτικού Σχολείου και ψυχοπαιδαγωγικές στρατηγικές αντιμετώπισής τους»

 

 

            Κύριε Σχολικέ Σύμβουλε,

            Εκ μέρους του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ» θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκλησή σας να παρευρεθούμε και να χαιρετίσουμε τη σημερινή σας παιδαγωγική ημερίδα. Η ευχή μας είναι αυτή η ημερίδα να αποτελέσει ένα σταθμό στις επιδιώξεις και στους στόχους που έχουμε θέσει όλοι ως εκπαιδευτικοί.

            Είναι γνωστό ότι το σχολείο πρέπει να επιτρέπει σ’ όλα τα παιδιά να ζουν, στο βαθμό του δυνατού, την κοινή δράση και τις κοινές εμπειρίες που προάγουν τη μάθησή τους και την αποτελεσματική συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί απ’ τους εκπαιδευτικούς θεσμούς το βέλτιστο μορφωτικό αποτέλεσμα.

            Εμείς οι εκπαιδευτικοί αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο πρωτοποριακό, ένα σχολείο γνώσεων, δεξιοτήτων, αξιών, πολιτισμού, του ανθρωπισμού, της άμιλλας και της συνεργασίας. Για ένα σχολείο που θα βοηθήσει τα παιδιά μας να αναπτύσσουν μια ευρύτερη κατανόηση των αλληλοεξαρτήσεων μεταξύ των ανθρώπων, να ζουν και να αισθάνονται Πολίτες του κόσμου, έτσι ώστε να είναι έτοιμοι να εργαστούν όλοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για ένα σχολείο που θα καλλιεργεί το σεβασμό στην ετερότητα, όποιας μορφής κι αν είναι αυτή, για ένα σχολείο για όλους.

            Η διαμόρφωση νέων ζητούμενων εγείρουν, πλέον, νέα κοινωνικά αιτήματα που αναιρούν τον παραδοσιακό και χρεοκοπημένο χαρακτήρα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και επιβάλλουν άμεσες και ριζικές αλλαγές στη δομή, στα περιεχόμενα της εκπαίδευσης και κυρίως στο ρόλο του σχολείου.

            Οι υποδομές που θα καθιστούσαν αποτελεσματική την εφαρμογή τους εμφανίζουν ελλείψεις και προβλήματα. Το ακατάλληλο σχολικό πρόγραμμα, οι μονότροπα προσανατολισμένες μέθοδοι διδασκαλίας και η μονολιθικότητα στην ακαμψία του σχολείου και κυρίως το έντονα ανταγωνιστικό ήθος και κλίμα που κυριαρχεί σήμερα στην εκπαίδευση, μπορούν να επιφέρουν σοβαρά προβλήματα.    Και από αυτή την οπτική πρέπει να εξεταστεί και το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει εδώ και λίγα χρόνια στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η ιεράρχηση των στόχων, οι ελλείψεις σε ουσιαστικές θεσμικές διασφαλίσεις και σε υποδομές, η απουσία ενός ευέλικτου και θεσμικού πλαισίου για την εκπαίδευση συνολικά, είναι κάποιες μόνο από τις παραμέτρους που καθιστούν δυσχερή την εφαρμογή των καινοτομικών και αναγκαίων οπωσδήποτε εκπαιδευτικών αλλαγών.

 

            Συνάδελφοι -ισσες,

            Η επιστημονική και συνδικαλιστική μας ιδιότητα είναι αναπόσπαστες και αρμονικά στοιχεία της συλλογικής μας ταυτότητας. Αξιοποιώντας τη συλλογική μας εμπειρία και τα πορίσματα των σχετικών επιστημονικών ερευνών από τη μια και ασκώντας μέσα από αποφασιστικούς διεκδικητικούς αγώνες, πιέσεις προς την εξουσία από την άλλη, μπορούμε να δημιουργήσουμε τις βάσεις για μια άλλη πολιτική στον τομέα της εκπαίδευσης συνολικά, βασικό συστατικό στοιχείο της οποίας θα είναι η ευελιξία και πολυμορφία που θα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από τις όποιες ιδιαιτερότητές τους.

            Με αυτές τις λίγες σκέψεις, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό, ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην ημερίδα σας αναμένοντας με ενδιαφέρον τα πορίσματά της.

 

Παπλωματάς Κωνσταντίνος

·         Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Περιστερίου «Έλλη Αλεξίου».

·         Μέλος του Ινστιτούτου Παιδαγωγικών Ερευνών και Μελετών της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΟΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ»

 

 

 

Πραγματοποιήθηκε στις 28/2/2005 στη Χαλκίδα η ημερίδα που διοργάνωσε η Δ.Ο.Ε. με θέμα:

«Το παρόν και το μέλλον της προσχολικής αγωγής - Τα ιδιαίτερα προβλήματα των νηπιαγωγών στο χώρο της εκπαίδευσης».

Το Σύλλογο αντιπροσώπευσαν η συνάδελφος Ρεστέμη Αγγελική, το μέλος του Δ.Σ. Αραμπατζή Ελένη και ο Πρόεδρος Παπλωματάς Κων/νος, οι οποίοι και κατέθεσαν τις παρακάτω εισηγήσεις:

 

 

Παπλωματάς Κωνσταντίνος

 

Η κυρίαρχη αντίληψη για την Π.Α. στη χώρα μας ήταν ουσιαστικά η ενσωμάτωσή της στη στοιχειώδη εκπαίδευση, παρά την αντίδραση που παρουσιαζόταν από παιδαγωγούς κι από τους εκπαιδευτικούς του χώρου.

Κι όμως ακριβώς η τάση της σχολειοποίησης του νηπιαγωγείου παρουσιάζεται σήμερα σαν η μοντέρνα παιδαγωγική.

Πόσο προοδευτική είναι η παιδαγωγική αντίληψη που αρνείται την αυτοτέλεια της προσχολικής διαπαιδαγώγησης και τελικά την ανάγκη προσδιορισμού του αντικειμένου της, του περιεχομένου και της λειτουργίας της με βάση τις ανάγκες του συγκεκριμένου σταδίου για την ανάπτυξη του παιδιού;

Μήπως θα έπρεπε να αναδειχτεί η κοινωνική και παιδαγωγική ανάγκη οργάνωσης της Π.Α. μέσα από δίκτυο Π.Κ. που θα έχουν στόχο την προσχολική διαπαιδαγώγηση και να επισημανθούν βασικές παράμετροι για την οικοδόμηση και λειτουργία τους, ξεκινώντας από το ελάχιστο, το διετές υποχρεωτικό δημόσιο νηπιαγωγείο;

Η προσχολική διαπαιδαγώγηση στην Ελλάδα βρίσκεται σε χαώδη κατάσταση. Η ποικιλία των ιδρυμάτων αυτής της κατηγορίας είναι ενδεικτική. Υπάρχουν ιδρύματα που ανήκουν στο χώρο της κοινωνικής πρόνοιας, υπάρχουν άλλα ιδρύματα που αποτελούν περιουσιακό στοιχείο και αντικείμενο δραστηριότητας φιλανθρωπικών οργανώσεων, άλλα που ανήκουν στη δικαιοδοσία των Δήμων και τέλος, υπάρχουν τα νηπιαγωγεία του συμβατικού τύπου που ανήκουν στην αρμοδιότητα του ΥΠΕΠΘ.

Η υλικοτεχνική υποδομή της εκπαίδευσης δεν είναι καλή. Το ΥΠΕΠΘ δε δημοσιεύει στατιστικά δεδομένα, παρά με σοβαρή καθυστέρηση μιας 10ετίας, όταν πια δεν μπορούν να βασίσουν μελέτη ενημερωμένη για την κίνηση της εκπαίδευσης και συνεπώς δεν μπορεί κανείς να είναι ενημερωμένος για την ακριβή κατάσταση και αυτής της βαθμίδας. Πρέπει να προσθέσουμε σ’ αυτά και το διοικητισμό που εκφράζεται στην ηγεσία της εκπαίδευσης (πολιτική και επιστημονική - Παιδαγωγικό Ινστιτούτο). Θα μπορούσε κανείς συνεχίζοντας να εξειδικεύσει το θέμα του σε μια σειρά από προβλήματα, όπως π.χ. το πέρασμα των ιδρυμάτων της προσχολικής διαπαιδαγώγησης, όπως σταδιακά άλλωστε σχεδιάζεται και για όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μία πράξη που δεν προοιωνίζεται επωφελής για την εκπαίδευση, αφού δεν είναι εξασφαλισμένη η ορθή λειτουργία της (υποδομή, λειτουργικά έξοδα κλπ.) και αποβλέπει απλώς στην ευθυγράμμιση στις λειτουργίες της ελεύθερης αγοράς και τη μεταβολή της εκπαιδευτικής λειτουργίας σε ανταποδοτική λειτουργία.

Η δική μου θέση, όσον αφορά και το Νηπιαγωγείο, είναι ότι αποτελεί κι αυτό μια μονάδα της διαπαιδαγωγητικής διαδικασίας και αποτελεί τομέα δραστηριότητας του κράτους συγκεντρωμένη στο Υπουργείο Παιδείας, το οποίο ασκεί τη διοικητική εποπτεία και τη διαπαιδαγωγητική επίβλεψη. Η διασπορά σε διάφορους τομείς, η οποία δημιουργήθηκε από τον εμπειρισμό και τους διάφορους ιστορικούς όρους, πρέπει να καταργηθεί, η μορφή και η λειτουργία να γενικευθεί και να στηριχτεί σε κοινή βάση και η ανάπτυξή τους να συντελείται κατά τρόπο που να καλύπτει τις ανάγκες της ηλικίας και της κοινωνίας.

Η διάκριση ανάμεσα στη 12χρονη εκπαίδευση και την προσχολική αγωγή οφείλεται σε λόγους επιστημονικούς και κοινωνικούς. Το εκπαιδευτικό ίδρυμα της γενικής εκπαίδευσης δεν είναι της ίδιας φύσης με το Νηπιαγωγείο. Η εργασία στο Νηπιαγωγείο είναι μια συνθετική εργασία που καλύπτει το σύνολο της προσωπικότητας του ατόμου, που γεννιέται και αναδύεται μέσα από το βρέφος και το νήπιο. Το Ίδρυμα Προσχολικής Διαπαιδαγώγησης είναι υποχρεωμένο (αυτή άλλωστε είναι και η κοινή θέση όλων των μεγάλων παιδαγωγών, όσες επιμέρους διαφορές κι αν παρουσιάζουν μεταξύ τους) μέσα από μια ατμόσφαιρα ελεύθερης συμβίωσης τα νήπια να κοινωνικοποιηθούν, ν’ αναπτύξουν όλες τις δεξιότητες του χεριού και του μυαλού, έτσι που να μπορούν να προσεγγίζουν τον κόσμο σ’ όποια του μορφή με τη γνώση και το συναίσθημα, έτσι που να τοποθετούνται σωστά στη ζωή και ν’ αποχτούν τη σταθερή έξη της κοινωνικής πράξης. Εργαλείο του είναι το παιχνίδι, η συμβίωση με την αφομοίωση των κανόνων της συμπεριφοράς και της τάξης, το ομαδικό τραγούδι με την εξοικείωση με τους ρυθμούς και την αρμονία, η ευαισθητοποίηση με το παραμύθι μέσα από το οποίο συνειδητοποιείται η αξία των πράξεων κλπ. Αντίθετα το σχολείο της βασικής εκπαίδευσης είναι σχολείο αναλυτικό. Όσο κι αν συνεχίζει τη διαπαιδαγωγητική εργασία του ιδρύματος της προσχολικής αγωγής, με την οργάνωση της ζωής στο σχολικό χώρο και την προσπάθεια σύνδεσής του με την υπερκείμενη ομάδα, που έχουν υποτιμηθεί σαν αντικείμενα του σχολικού έργου στη βασική εκπαίδευση, έχει μονόπλευρα κυριαρχήσει το γνωστικό πεδίο.

Το διετές νηπιαγωγείο είναι το ελάχιστο και το δεχόμαστε σαν δεδομένο. Αλλά, θέση μου είναι ότι η προσχολική διαπαιδαγώγηση πρέπει να καλύπτει τις ηλικίες από 2 μέχρι 6 χρόνων οπότε τα παιδιά περνάνε στη δικαιοδοσία του σχολείου της βασικής εκπαίδευσης. Και αυτό με την προϋπόθεση της υποχρεωτικής και αμειβόμενης γονικής άδειας. Η άποψη αυτή στηρίζεται σε λόγους κοινωνικούς αλλά και λόγοι καθαρά πνευματικής διαμόρφωσης επιβάλλουν τη φοίτηση στα νηπιαγωγεία.

Από την πιο πάνω έκθεση προκύπτουν κάποιες ιδιομορφίες στην οργάνωση της διαπαιδαγωγητικής μονάδας και ομάδας.

α)   Το κτιριακό πρόβλημα. Καταρχήν το κτίριο του Παιδικού κέντρου να μην είναι προέκταση του κτιριακού συγκροτήματος του σχολείου βασικής εκπαίδευσης. Γιατί αυτό όχι μόνο υπάρχει ο κίνδυνος να συμπαρασύρει τη λειτουργία της προσχολικής αγωγής στις ράγες της σχολειοποίησης, αλλά και να το προσαρμόζει στους ρυθμούς λειτουργίας του σχολείου της βασικής εκπαίδευσης. Το νήπιο δεν εκπαιδεύεται με την τρέχουσα σχολική έννοια.

β)   Ο νηπιακός πληθυσμός και το ίδρυμα της προσχολικής διαπαιδαγώγησης. Ο συμβατικός τύπος του νηπιαγωγείου αποτελεί την πραγματικότητα που κυριαρχεί στο σημείο αυτό, χωρίς να λείπουν οι αποκλίσεις και οι παραλλαγές του (Παιδικοί σταθμοί, παιδικά κέντρα κλπ. μ’ οποιοδήποτε όνομα κι αν παρουσιάζονται). Τον αποδεχόμαστε σα δεδομένο αλλά και τον αμφισβητούμε για την ανεπάρκειά του. Γι’ αυτό και η θέση μου είναι ότι το Παιδικό Κέντρο (Π.Κ.) είναι η ενδεδειγμένη μορφή εκπαιδευτικού ιδρύματος για την προσχολική διαπαιδαγώγηση.

Το θέμα πάντως των Π.Κ. έχει θεωρητικά λυθεί ανεξάρτητα απ’ τη λύση που δίνει κάθε χώρα καπιταλιστική κατά την άσκηση της εκπαιδευτικής της πολιτικής. Και μολονότι το θέμα υποκειμενικά και αντικειμενικά είναι ώριμο για τη λύση του, δεν υπάρχει σοβαρή μελέτη για την προώθηση του Νηπιαγωγείου σε Π.Κ. και τη γενίκευση του θεσμού. Γιατί δεν είναι μέσα στην πρόθεση του συστήματος να δώσει τη λύση του Π.Κ. και να καλύψει όλες τις ηλικίες από τα 2 μέχρι τα 6 χρόνια.

Το ερώτημα τώρα είναι αν η ανάπτυξη ενός τέτοιου Π.Κ. που να ικανοποιεί τις ανάγκες της παιδικής ηλικίας είναι δυνατή. Η απάντησή μας είναι πως «ΝΑΙ»! Είναι δυνατή αν πειστούν οι παράγοντες απ’ όλες τις πλευρές. Όταν δεν μείνουν αντικείμενο διεκδίκησης των εκπαιδευτικών μόνο, αλλά γίνουν αντικείμενο του λαϊκού κινήματος. Μπορεί μέσα στην πολιτική που ασκεί η Ε.Ε. οι διαχειριστές της εξουσίας της χώρας μας να περιορίζουν τις κοινωνικές δαπάνες, όμως η επέκταση της δωρεάν φροντίδας της προσχολικής ηλικίας σε πείσμα τους μπορεί να οργανωθεί και η ποιότητά της να φτάσει σε ανθρώπινα επίπεδα. Κι εδώ η λύση βρίσκεται στα χέρια του Μαζικού Λαϊκού Κινήματος που μπορεί να το απαιτήσει δυναμικά. Μια τέτοια επιδίωξη πρέπει να καθορίσει κάποιους βασικούς και καθαρούς στόχους που να αντλούν και τη λύση του προβλήματος:

1.   Να εξασφαλιστεί το κατάλληλο κτίριο και η απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή. Είναι κατά τη γνώμη μας αντικείμενο βασικής επιδίωξης.

2.   Διορισμός προσωπικού με τα ανάλογα προσόντα και κατάλληλη στήριξη αρχών. Αυτό μας οδηγεί κατευθείαν στο πρόγραμμα σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων των Πανεπιστημίων.

3.   Κινητοποίηση του γονικού και του γενικότερου λαϊκού παράγοντα με αποσαφηνισμένους στόχους την προστασία και την πολλαπλή διαπαιδαγώγηση. Κι αυτό είναι έργο δικό μας.

4.   Ανάπτυξη ουσιαστικής συνεργασίας με την οικογένεια.

Όλα αυτά όμως έχουν ανάγκη επεξεργασίας και πρέπει να γίνουν αντικείμενο πάλης, που χωρίς αυτή τίποτε δε γίνεται. Και δεν αποτελεί όραμα ρομαντικών, αλλά πραγματικότητα που μπορούμε να την εντάξουμε στους στόχους της πόλης μας.

 

 

Παπλωματάς Κωνσταντίνος

·         Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Περιστερίου «Έλλη Αλεξίου».

·         Μέλος του Ινστιτούτου Παιδαγωγικών Ερευνών και Μελετών της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

 

 

 

Αραμπατζή Ελένη

 

ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ - ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ  Ή ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΤΗΣ;

 

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται και στο χώρο της εκπαίδευσης , με στόχο την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση της γνώσης , την αξιολόγηση – χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση- κατηγοριοποίηση των Σχολικών μονάδων, την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών ,δεν θα μπορούσαν να αφήσουν στο απυρόβλητο και το χώρο των Νηπιαγωγείου και γενικότερα την Προσχολική Αγωγή.

 

Έτσι βλέπουμε:

Γεωγραφικά όρια να καταργούνται, οι ίδιοι οι γονείς να συνεχίζουν να πληρώνουν το ΄΄δωρεάν΄΄ της Δημόσιας Παιδείας, τα ολοήμερα παιδοφυλακτήρια να εξακολουθούν να λειτουργούν με μοναδικό εξοπλισμό το ψυγείο και το φούρνο μικροκυμάτων, να βαφτίζονται αίθουσες διδασκαλίας αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, γραφεία κ.ά.. Την υποχρεωτικότητα της Προσχολικής αγωγής για όλα τα νήπια, να πάει…περίπατο, τις εργασιακές σχέσεις των νηπιαγωγών να ανατρέπονται, τη νηπιαγωγό από παιδαγωγό να μετατρέπεται σε πολυτεχνίτη-άνθρωπο για όλες τις …δουλειές κ.ά. 

 

Αποδείχτηκε ότι:

Τα 20 νήπια για τα ολοήμερα τμήματα ,οι οργανικές θέσεις των νηπιαγωγών σ’ αυτά, τα παιδιά ΄΄μόνο των εργαζόμενων΄΄ στην αρχή, οι οικονομικές επιχορηγήσεις κ.ά. ήταν απλά το ΄΄τυρί στη φάκα΄΄, για να ΄΄αγκαλιαστεί΄΄ από περισσότερους, γονείς και εκπαιδευτικούς, ο νέος θεσμός  - όχημα στην ουσία για το πέρασμα των συγκεκριμένων αναδιαρθρώσεων. Η σημερινή πραγματικότητα, αυτό αποδεικνύει .΄Έτσι…τα 20 νήπια γίνονται 30, σύμφωνα με το νόμο ,τα νήπια μόνο εργαζομένων, έγινε ΄΄και όσων το επιθυμούν΄΄ κ.λ.π.

Κι όλα αυτά γιατί, στόχος των συγκεκριμένων αναδιαρθρώσεων δεν είναι ούτε ο εκπαιδευτικός, ούτε το Σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Στόχος τους είναι:η προσαρμογή του σχολείου στις ανάγκες της αγοράς. Για όσους χρειάζονται κι όπως τους θέλουν. Φτάνει να έχουν την οικονομική δυνατότητα και …να αντέξουν. Όχι όλοι φυσικά.

 

Επιπλέον γνωρίζουμε καλά ότι η νηπιαγωγός:

·         Έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη σωματική ακεραιότητα και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών ηλικίας 4 και 5 χρόνων μέσα στην ίδια αίθουσα.

·         Εργάζεται χωρίς κενό και διάλειμμα. Η εργασία της είναι συνεχής ,δηλ. δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τα νήπια όσες ώρες βρίσκεται στο Νηπιαγωγείο(4 ώρες – 240 λεπτά) και το αίσθημα ευθύνης της απέναντι στα νήπια και τους γονείς τους είναι πολύ μεγάλο.

·         Έχει και την ευθύνη για την οργάνωση και λειτουργία της Σχολικής Μονάδας (Δ\ντρια,Γραμματέας,Τηλεφωνήτρια,Τραπεζοκόμος,Καθαρίστρια,επισκευές,λογίστρια κ.λ.π.), χωρίς την ύπαρξη του απαραίτητου βοηθητικού προσωπικού ή μείωση διδακτικού ωραρίου, όπως γίνεται με τους Δ\ντές των Σχολείων.

 

Για όλους αυτούς τους λόγους:

 

Οι Νηπιαγωγοί εκφράζουν την κατηγορηματική τους αντίθεση:

 

1.      Στην κατάργηση των γεωγραφικών ορίων των νηπιαγωγείων, γιατί η απόσταση από τον τόπο κατοικίας των νηπίων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από 200 μέτρα, για να εξασφαλίζεται έτσι η υγεία και η προσπελασιμότητα των νηπίων.

2.      Στη συνύπαρξη και συλλειτουργία δυο τύπων νηπιαγωγείων (κλασσικό- ολοήμερο) παράλληλα και κάτω από την ίδια στέγη , γιατί είναι αψυχολόγητη , αντιπαιδαγωγική και κυρίως αντικοινωνική.

3.      Στην παράγραφο 4 της εγκυκλίου της Δ\νσης Σπουδών Π.Ε.,με αρ.πρωτ.107407/Γ1 και ημερομηνία 2/10/2003,στην οποία αναφέρεται ότι μπορεί από το ολοήμερο τμήμα να γίνεται αποχώρηση νηπίων στις 12.15΄ που είναι ο χρόνος λήξης του προγράμματος του κλασσικού τμήματος. Κι αυτό γιατί, η περιπτωσιακή και κατά βούληση αποχώρηση των νηπίων από το νηπιαγωγείο πριν τη λήξη του προγράμματος είναι πολλαπλά επιζήμια :α)παραλύει η λειτουργία  της ομάδας με τις διάφορες αποχωρήσεις β)δημιουργεί στα νήπια αίσθημα διαφοράς και γ)δεν ολοκληρώνεται η διαπαιδαγωγητική επίδραση του νηπιαγωγείου.

 

Θα συνεχίσουν τον Αγώνα τους για:

 

1.      2χρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, γιατί η φοίτηση στο Νηπ\γείο δεν είναι απλή προετοιμασία του νηπίου για τις υποχρεώσεις του στο Δημ. Σχολείο. Είναι η καλλιέργεια των βασικών ικανοτήτων και πλευρών του ανθρώπινου ψυχισμού, η ανάπτυξη των κοινωνικών αρετών ,η συνειδητοποίηση κανόνων συμβίωσης. Επίσης υποχρεωτική φοίτηση γιατί με τον τρόπο αυτό θα δημιουργηθεί αντισταθμιστική εξίσωση για όλα τα παιδιά που πρωτομπαίνουν στο Σχολείο.

2.      Μείωση του αριθμού των νηπίων ανά τμήμα σε 15-20 , για να εξασφαλίζεται η βελτίωση της ποιότητας του διδακτικού έργου και για παροχή μεγαλύτερης ασφάλειας των νηπίων.

3.      Θεσμοθέτηση βοηθού νηπιαγωγού και βοηθητικού προσωπικού (καθαρίστρια, τραπεζοκόμος κ.λ.π.) και

4.      Εξίσωση του διδακτικού ωραρίου όλων των εκπαιδευτικών (νηπιαγωγών – δασκάλων – εκπαιδευτικών ειδικοτήτων  και των δυο βαθμίδων εκπαίδευσης).

5.      Γενναίες κρατικές επιχορηγήσεις έτσι ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες λειτουργίας ενός Νηπιαγωγείου σε αναλώσιμο και εποπτικό υλικό καθώς και σε άλλες λειτουργικές δαπάνες και όχι να βάζουν βαθειά το χέρι στην τσέπη τους οι ΓΟΝΕΙΣ. Επίσης κάθε Σεπτέμβρη με την έναρξη της σχολικής χρονιάς να δίνεται το ποσό των 20 ευρώ για την αγορά του παραπάνω υλικού (από έκτακτη επιχορήγηση).

6.      Ετήσια επιμόρφωση κάθε 5-7 χρόνια και απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.

 

 

 

Ρεστέμη Αγγελική

 

ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ. – Τα ιδιαίτερα προβλήματα των Νηπ/γών στο χώρο της Εκπ/σης.

 

Όλοι γνωρίζουμε ότι η προσχολική εκπ/ση αποτελεί βασική βαθμίδα για την ανάπτυξη και βελτίωση της προσωπικότητας του παιδιού (παρ’ όλο που δεν έχει γίνει υποχρεωτική). Κατά την άποψή μου η αναγκαιότητα της προσχολικής εκπ/σης, γεγονός κοινά αποδεκτό, δεν χρειάζεται περαιτέρω θεωρητικής ανάπτυξης από μέρους μας. Αντίθετα η προσοχή μας πρέπει να στραφεί στα ποικίλα προβλήματα που παρουσιάζονται σε πρακτικό επίπεδο.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των νηπ/γών έχουν την επιστημονική κατάρτιση αλλά και τη διάθεση και το μεράκι να ανταποκριθούν στο έργο τους. Αυτό που λείπει είναι η βοήθεια – συνεργασία των υπόλοιπων φορέων, απαραίτητο στοιχείο για να φέρουμε καλύτερα αποτελέσματα. Άλλωστε είναι γνωστό το «ισχύς εν τη ενώσει». Δεν αρκεί μόνο η καλή συνεργασία μεταξύ συναδέρφων και μεταξύ εκπαιδευτικού και γονέων γιατί τις περισσότερες φορές τα προβλήματα ξεπερνούν τα όρια των δυνατοτήτων μας.

 

- Ο μεγάλος αριθμός παιδιών ανά τμήμα (30 νήπια)

- Το ολοήμερο νηπ/γείο και τα προβλήματά του

- Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες και δυσκολίες προσαρμογής

- Τα αλλοδαπά παιδιά

 

Είναι τα προβλήματα για τα οποία ζητούμε την κατανόηση και στήριξη των ανάλογων φορέων. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παραπάνω προβλήματα αποτελούν το κυριότερο θέμα συζήτησης του κλάδου μας τα τελευταία χρόνια.

Πως είναι δυνατόν μια νηπιαγωγός να κάνει σωστά την δουλειά της όταν έχει ένα τμήμα 30 παιδιών, και πόσο μάλλον όταν το τμήμα αυτό είναι ολοήμερο! Όλοι γνωρίζουμε ότι το ολοήμερο νηπ/γείο, παρ’ όλο που ως ιδέα βασίστηκε στην ουσιαστικότερη αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων της εποχής μας, στερείται κατάλληλων χώρων και προσωπικού παροχής βοηθητικών υπηρεσιών με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των παιδιών που αναγκάζονται επί 8 ώρες κάθε μέρα να βρίσκονται στην ίδια αίθουσα όπου πραγματοποιούνται όλες οι δραστηριότητες (παιδαγωγικές, φαγητού, ξεκούρασης και διαλείμματος σε περίπτωση κακών καιρικών συνθηκών).

Ένα νηπ/γείο ολοήμερο ή μη, λόγω των αναγκών που εξυπηρετεί, πρέπει να έχει και τους κατάλληλους χώρους. Μεγάλος αριθμός νηπ/γείων συστεγάζεται με τα δημοτικά σχολεία, με τα ανάλογα προβλήματα: κοινές τουαλέτες, μακριά από την επίβλεψη της νηπιαγωγού, και κοινός χώρος διαλείμματος. Επίσης λόγω έλλειψης κτιρίων υπάρχουν ακόμα και σήμερα νηπιαγωγεία με εναλλασσόμενο ωράριο.

Πέρα όμως από το κτιριακό πρόβλημα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και άλλου είδους προβλήματα. Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες και δυσκολίες προσαρμογής μας βάζουν σε διαδικασία να σκεφτούμε τη δημιουργία τάξεων προσαρμογής στο νηπ/γείο όπως και τα αλλοδαπά παιδιά τη δημιουργία τάξεων υποδοχής. Τα περισσότερα αλλοδαπά παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη γλώσσα με αποτέλεσμα τη δυσκολία ένταξης και κοινωνικοποίησής τους, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των νηπ/γών. Στις περιπτώσεις αυτές ζητούμε να επιμορφωθούμε περισσότερο, για να βοηθήσουμε αποτελεσματικότερα. Παρ’ όλα αυτά οι εγκύκλιοι που έρχονται στα σχολεία προς επιμόρφωσή μας, αναφέρονται σε περιορισμένο αριθμό εκπ/κών ή προσφέρουν επιμόρφωση επί πληρωμή. Έχουμε φτάσει λοιπόν στον αντίποδα αντί να ζητούμε μεγαλύτερες οικονομικές παροχές για την τεχνική και υλική υποστήριξη των νηπ/γείων, να μας ζητούνται χρήματα για την επιμόρφωσή μας, ώστε να είμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί ως προς το έργο μας, χωρίς φυσικά να γίνεται λόγος για ανάλογη αύξηση των αμοιβών μας.

Αυτό είναι το παρόν της προσχολικής εκπ/σης, γνωστό σε όλους μας κατά τη γνώμη μου, αλλά αυτό το παρόν θα πρέπει να μας κινητοποιήσει ατομικά και κυρίως συλλογικά, για την δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος. Εάν συνειδητοποιήσουμε ότι η προσχολική εκπ/ση είναι το μέλλον κάθε τόπου, τότε η δραστηριοποίησή μας θα γίνει πιο δυναμική και αποτελεσματικότερη._

 

Ρεστέμη Αγγελική

Νηπ/γός 38ου Νηπ/γείου Περιστερίου

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ»

 

 

 

Το Δ.Σ. του Συλλόγου με αντιπροσωπείες του συμμετείχε στις παρακάτω εκδηλώσεις:

·         Στις 25/2/2005 στην κινητοποίηση στο ΥΠΕΠΘ των εργαζομένων στην καθαριότητα των σχολείων με τον Παπλωματά Κωνσταντίνο.

·         Στις 27/2/2005 στην κοπή πίτας της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες με το συνάδελφο Βλάχο Κώστα.

·         Στις 28/2/2005 στη συγκέντρωση για το Ποικίλον Όρος με τους συναδέλφους Καπράνα Ζήση και Στάμο Αδάμ.

·         Στην κοπή πίτας του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 19ου Δημοτικού Σχολείου με τον Ρήγα Παναγιώτη.

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 21ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ»

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»

 

Περιστέρι, 24/02/2005

Αρ. Πρωτ.: 294

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

            Με τον ανυποχώρητο αγώνα των γονέων του 21ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου και την πλατιά συμπαράσταση που εκδηλώθηκε από φορείς και σωματεία, δόθηκε λύση στο πρόβλημα της έλλειψης γυμναστή.

            Η εμπειρία είναι πολύτιμη για όλους και αποδεικνύει ότι μόνο με τον αποφασιστικό, ενωμένο αγώνα μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πολιτική που υποβαθμίζει το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου.

            Συνεχίζουμε και απαιτούμε αποφασιστικά αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία στο 15% του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού, επίλυση όλων των λειτουργικών προβλημάτων των σχολείων (υποδομές, εξοπλισμός), μόνιμες σταθερές εργασιακές σχέσεις.

            Δε συμβιβαζόμαστε με τη λειτουργία τμημάτων με μεγάλο αριθμό μαθητών.

            Αντιστεκόμαστε στην πολιτική που απειλεί να παραδώσει το σχολικό κτίριο στην εμπορική εκμετάλλευση και στην ιδιωτική κερδοσκοπία.

            Διεκδικούμε αυτό που ανήκει στα παιδιά μας, στα παιδιά του λαού.

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

 

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ

 

ΑΔΑΜ ΣΤΑΜΟΣ

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ»

 

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»

 

Περιστέρι, 22/02/2005

Αρ. Πρωτ.: 293

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

            Με πρωτοβουλία του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ» και σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Δημοτικές Αρχές  Περιστερίου και Νίκαιας και τις οργανώσεις ΕΕΔΥΕ και «Κοινωνική Αλληλεγγύη» κατόπιν συνεννόησης με τις περισσότερες αντίστοιχες πρεσβείες των χωρών της Ν.Α. Ασίας και της Αφρικής, συγκεντρώθηκε ανθρωπιστική βοήθεια, μεγιστοποιώντας έτσι τη συνεισφορά αλληλεγγύης του προς τους λαούς που επλήγησαν.

            Το Δ.Σ. θέλει να ευχαριστήσει όλους όσους ενεργοποιήθηκαν στον τομέα παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας καθώς και τον Οργανισμό Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Δήμου Περιστερίου για τη σημαντική προσφορά του για τη συλλογή και αποστολή των υλικών.

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

 

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ

 

ΑΔΑΜ ΣΤΑΜΟΣ

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«28ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

 

 

 

Την Παρασκευή 4/3/2005 με πρωτοβουλία του Δ.Σ. του Συλλόγου μας θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με το Σύλλογο Γονέων του 28ου Δημοτικού Σχολείου με θέμα το κτιριακό πρόβλημα.

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΙΣ ΠΛΗΓΕΙΣΕΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ, ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ Ν.Α. ΑΣΙΑΣ»

 

 

 

Ολοκληρώθηκε η συγκέντρωση των χρημάτων που θα διατεθούν για την ανέγερση ενός Δημοτικού Σχολείου στις πληγείσες περιοχές.

Το ποσό θα κατατεθεί στην Αγροτική Τράπεζα στον υπ. αρ. λογαριασμό 017-01-026882-08 «Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας - Θύματα Ν. Α. Ασίας».

 

Αναλυτική κατάσταση:

 

38ο Νηπιαγωγείο

15 €

48ο Νηπιαγωγείο

30 €

39ο Δημοτικό

140 €

23ο Νηπιαγωγείο

15 €

24ο Νηπιαγωγείο

30 €

41ο Δημοτικό

40 €

45ο Νηπιαγωγείο

50 €

17ο Δημοτικό

35 €

40ο Δημοτικό

65 €

16ο Δημοτικό

40 €

29ο Δημοτικό

30 €

48ο Δημοτικό

40 €

15ο Δημοτικό

5 €

24ο Δημοτικό

60 €

47ο Δημοτικό

40 €

14ο Δημοτικό

40 €

45ο Δημοτικό

5 €

25ο Νηπιαγωγείο

15 €

25ο Δημοτικό

50 €

 

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ»

 

 

 

Οι συνάδελφοι που θα παρακολουθήσουν το επιμορφωτικό σεμινάριο για εκμάθηση βασικών δεξιοτήτων στους Η/Υ που συνδιοργανώνει το Δ.Σ. του Συλλόγου με το ΙΠΕΜ της ΔΟΕ είναι οι:

Τσουρέλη Δήμητρα

(39ο Δημοτικό)

Γερούκης Θωμάς

(33ο Δημοτικό)

Αντωνίου Αικατερίνη

(28ο Δημοτικό)

Μελαγιάννη Ευτυχία

(8ο Δημοτικό)

Καπράνας Ζήσης

(35ο Δημοτικό)

Σιαφλάς Θανάσης

(23ο Δημοτικό)

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«19ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ»

 

 

 

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ημερομηνία: 02/03/2005

 

Προς
Τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε.

ΘΕΜΑ : “19o Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο”

 

Συνάδελφοι

Σας ενημερώνουμε ότι το 19ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Δ.Ο.Ε.-ΠΟΕΔ θα πραγματοποιηθεί στην Αγία Νάπα-Αμμοχώστου της Κύπρου, την Τετάρτη 4 και την Πέμπτη 5 Μαΐου 2005.

Θέμα του συνεδρίου, θα είναι : «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, Οικογένεια, Οργανωμένοι Γονείς, Εκπαιδευτικοί, Σχολικές Επιτροπές, Τοπική Αυτοδιοίκηση, μαζί στον αγώνα για ποιοτική αναβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης».

Στο συνέδριο μπορεί να πάρει μέρος ένας αντιπρόσωπος από κάθε σύλλογο. Τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής, των συνέδρων, καλύπτει ο τοπικός σύλλογος.

Ο κάθε σύλλογος θα πρέπει μέχρι την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2005 το αργότερο, να γνωστοποιήσει, με φαξ στην Ομοσπονδία, τη συμμετοχή του, αποστέλλοντας τη συνημμένη «δήλωση συμμετοχής». Καμιά άλλη συμμετοχή δεν θα γίνει δεκτή μετά την παρέλευση της παραπάνω ημερομηνίας.

Σας κάνουμε γνωστό ότι το συνολικό κόστος για τον καθένα θα είναι περίπου 450 € (200 € περίπου η μετακίνηση για όσους μετακινηθούν από Αθήνα για Λάρνακα, 240 € περίπου από Θεσσαλονίκη) και 240 € (ή 146 Λύρες Κύπρου) η διαμονή, ανά άτομο σε δίκλινα δωμάτια, για 4 διανυκτερεύσεις με ημιδιατροφή. Η διαμονή σε μονόκλινο δωμάτιο κοστίζει 340 € ή 204 Λ.Κ.. Τα παιδιά 2 – 12 ετών έχουν έκπτωση 50%.

Σημειώνεται ότι η κράτηση είναι υποχρεωτική για 4 διανυκτερεύσεις (3,4,5 και 6 Μαϊου).

Η αναχώρηση θα γίνει την Τρίτη 3 Μαΐου και η επιστροφή το Σάββατο 7 Μαΐου 2005.

Με νεότερο έγγραφό μας θα σας ενημερώσουμε για το ακριβές πρόγραμμα του συνεδρίου, τις ώρες αναχώρησης και επιστροφής καθώς επίσης και για τις υπόλοιπες διαδικαστικές λεπτομέρειες

 

Για το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ «ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ»

 

 

 

Το Δ.Σ. με απόφασή του θα πραγματοποιήσει ημερίδα στις 13 Απριλίου 2005 με θέμα «Τοπική Αυτοδιοίκηση και Παιδεία».

Η οργανωτική επιτροπή αποτελείται από τους:

·         Παπλωματά Κωνσταντίνο

·         Σταυρόπουλο Λεωνίδα

·         Στάμο Αδάμ

·         Ρήγα Παναγιώτη

Άμεσα θα κυκλοφορήσει και σχετικό πληροφοριακό υλικό.

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ»

 

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»

Περιστέρι, 2/3/2005

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

 

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ» με απόφασή του, συμπαραστέκεται στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στην καθαριότητα των Δημόσιων Σχολείων με στόχο την επίλυση των προβλημάτων τους και την υλοποίηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης για μονιμοποίησή τους μέσα από το Π.Δ. 164/2004.

Το Δ.Σ εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη του, θα συμμετέχει τη Δευτέρα στις 7/3/2005 στις 11:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος στη συγκέντρωση και στην πορεία διαμαρτυρίας που θα πραγματοποιηθεί.

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

 

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ

 

ΑΔΑΜ ΣΤΑΜΟΣ

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ»

 

 

 

Αντιπροσωπείες του Δ.Σ. θα λάβουν μέρος στις παρακάτω κινητοποιήσεις:

·         Παγκρήτια κινητοποίηση στη βάση της Σούδας στις 20 του Μάρτη στα πλαίσια του 10ήμερου Ειρήνης και τον γιορτασμό των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΕΕΔΥΕ.

·         Στο γιορτασμό της επετείου του Κιλελέρ, που θα γίνει στο χώρο της θυσίας των Θεσσαλών Κολίγων, στις 20 του Μάρτη.

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΕΥΧΕΣ»

 

 

 

Το Δ.Σ. του Συλλόγου εύχεται γρήγορη ανάρρωση στη συνάδελφο και μέλος του Δ.Σ. Σαρακηνού Ελένη και σύντομα να επιστρέψει στο οικογενειακό και κοινωνικό της περιβάλλον.

 

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ:

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Δ.Ο.Ε.»

 

 

 

Ημερομηνία: 24/2/2005

 

Προς
Τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

για την αποχώρηση της Δ.Ο.Ε. από τον προσχηματικό διάλογο

 

Το Δ.Σ. της ΔΟΕ, εκτιμώντας όλα τα δεδομένα και τις εξελίξεις γύρω από το διάλογο για την Παιδεία, αλλά και τη συγκυρία που διαμορφώνεται από τις κυβερνητικές επιλογές στο χώρο της εκπαίδευσης, διαπιστώνει:

1. Ο «Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία» αποτελεί μια ολοφάνερη προσχηματική διαδικασία, αφού σύμφωνα πλέον και με δημόσιες δηλώσεις και επίσημα έγγραφα, «οι αλλαγές-τομές στην εκπαίδευση είναι καθορισμένες από τις σημαντικές δεσμεύσεις της χώρας μας στη “Διαδικασία της Μπολόνια”» (που σημαίνει τον εναρμονισμό της εκπαίδευσης με βάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της αγοράς και των επιχειρήσεων). Η Κυβέρνηση – ενόψει και της Συνόδου των Υπουργών Παιδείας της ΕΕ στο Μπέργκεν της Νορβηγίας στις 19/5/2005 – χρησιμοποιεί την προσχηματική αυτή διαδικασία για να εμφανίσει την αντιεκπαιδευτική της πολιτική, ως αποτέλεσμα κοινωνικής συναίνεσης.

2. Ο διάλογος δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει πεδίο προώθησης των αιτημάτων και των στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος, αλλά αντίθετα αποτελεί εργαλείο για τη ζύμωση, προώθηση και επιβολή μιας σειράς νεοφιλελεύθερων και αντιδραστικών αλλαγών-αναδιαρθρώσεων στο χώρο της εκπαίδευσης, που θα αλλάξουν πλήρως το περιεχόμενο, τους στόχους, το χαρακτήρα, το παιδαγωγικό πλαίσιο και τις λειτουργίες του εκπαιδευτικού συστήματος. Βασική φιλοσοφία των προετοιμαζόμενων αλλαγών είναι ότι η Παιδεία αποτελεί εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό, που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, πιστοποιείται, αξιολογείται και αγοράζεται.

3. Για την κυβέρνηση, ως άμεσης προτεραιότητας αλλαγές-τομές, προτάσσονται:

4. Η κυβέρνηση με τις μέχρι τώρα αποφάσεις της επιβεβαίωσε τη δήλωση της Υπουργού Παιδείας: «Όπως γνωρίζετε, έχουμε το κυβερνητικό πρόγραμμα …αλλά μέσα απ’ το διάλογο θέλουμε τη μεγαλύτερη συναίνεση για τα ζητήματα της Παιδείας». Kαι αυτό, γιατί πολλές (αρνητικές για την εκπαίδευση) αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί, προτού ξεκινήσει ο «διάλογος» και άλλες λαμβάνονται όσο αυτός διεξάγεται.

Τέτοιες αποφάσεις, μεταξύ άλλων, είναι:

Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις αλλά και τις ίδιες τις εξελίξεις από τη διαδικασία του διαλόγου, το Δ.Σ. της ΔΟΕ εκτιμά ότι η άποψη που κατατέθηκε εξαρχής, για μη συμμετοχή της Ομοσπονδίας στον προσχηματικό διάλογο, δικαιώνεται.

Αποχωρούμε από το διάλογο, γιατί το εκπαιδευτικό κίνημα δεν πρέπει να νομιμοποιεί με τη συμμετοχή του τις επιλογές και τις προειλημμένες αποφάσεις για μια τέτοιας κλίμακας και βάθους αντιεκπαιδευτική πολιτική .

Αποχωρούμε, για να οργανωθεί από το εκπαιδευτικό κίνημα ο κοινωνικός αντίλογος μέσα από μια πλατιά καμπάνια ενημέρωσης και ένα μέτωπο αγώνα από κοινού με τους καθηγητές-φοιτητές-γονείς-μαθητές, απονομιμοποιώντας την πολιτική του Υπουργείου και αποκαλύπτοντας τους σχεδιασμούς του και τις πραγματικές επιδιώξεις του.

Για να αξιοποιήσουμε την περίοδο προβάλλοντας μια εκπαιδευτική διακήρυξη με περιεχόμενο τα δικαιώματα και τις μορφωτικές ανάγκες της νέας γενιάς και την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Για να διεκδικήσουμε επιθετικά τα κεντρικά–ώριμα αιτήματά μας, στον αντίποδα των αντιδραστικών αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση:

Καλούμε τους συναδέλφους να πάρουν μαζικά μέρος στις Γενικές Συνελεύσεις που γίνονται σε όλους τους Συλλόγους αυτήν την περίοδο για να διαμορφωθούν οι στόχοι ενός αγώνα με περιεχόμενο τις πραγματικές μας ανάγκες και αιτήματα που να συγκρούονται με τους πυρήνες της αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής .

Για να διαμορφωθεί από τις Γενικές Συνελεύσεις ένα αγωνιστικό σχέδιο με προοπτική, διάρκεια και σταθερά βήματα που θα εξασφαλίζουν την κοινή δράση, τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων, τη λήψη των αποφάσεων με διαδικασίες βάσης, την κοινωνική αλληλεγγύη και συμπαράταξη, την κλιμάκωση του αγώνα.

Καμιά ανοχή στην κυβερνητική πολιτική, ενιαίος πανεκπαιδευτικός αγώνας

ΑΠΟ ΤΗ Δ.Ο.Ε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

 

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

 

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ

 

ΑΔΑΜ ΣΤΑΜΟΣ

 

************************************************