Επιστροφή στην αρχική σελίδα Του Παρατηρητηρίου Ελεύθερων Χώρων

Σεισμός Αθήνας της 7-9-99

Το μεσο-μακροπρόθεσμο κόστος εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 500 δις. Δρχ. και θα αφορά κυρίως το κόστος των νέων κατασκευών και όχι τη δυνητική εξέλιξη της οικονομίας. Επομένως θα δημιουργηθεί πρόσθετο εισόδημα από οικοδομικές εργασίες. 180 δις δρχ αναμένεται να είναι το έσοδο του κράτους από το ΦΠΑ στα οικοδομικά υλικά, και 70 δις δρχ από πρόσθετα έσοδα στη φορολογία εισοδήματος από όσους διευρύνουν την παραγωγή τους λόγω του σεισμού. Οι ενδεχόμενες πληθωριστικές πιέσεις που αναμένονται το 2001 θα είναι αρμοδιότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας λόγω ΟΝΕ. Αν οι σεισμοί δώσουν το έναυσμα για καλύτερη οργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών τότε το όφελος (ακόμη και στα δημόσια έσοδα) θα είναι ακόμη μεγαλύτερο. (Καθημερινή 17-9-99).

επιστροφή

Από τους ελέγχους που έγιναν, 7 χιλιάδες κτίρια πρέπει να κατεδαφιστούν και 50 χιλιάδες κτίρια να επισκευαστούν (Καθημερινή 23-12-1999)

επιστροφή

Το ένα τρισεκατομμύριο δρχ θα αγγίξουν οι δαπάνες για την αποκατάσταση των σεισμοπαθών της 7-9-1999. Διανεμήθηκαν σε 116.989 δικαιούχους επιταγές 200.000 δρχ που συνολικά έφτασαν τα 23,4 δισ. Δρχ. Δόθηκαν 120.000 δρχ στους συνταξιούχους. (Ελευθεροτυπία 5-1-2000).

επιστροφή

"Δεν μπορεί να είναι επιλέξιμη δαπάνη το γκαράζ του Μεγάρου Μουσικής και όχι η αντιμετώπιση των καταστροφών από τους σεισμούς" δήλωσε ο Ν. Κωνσταντόπουλος Πρόεδρος του ΣΥΝ υπερθεματίζοντας στο αίτημα του Δημάρχου Ά Λιοσίων Ν. Παπαδήμα να χρηματοδοτηθούν από εθνικά και κοινοτικά προγράμματα οι δαπάνες για την ανοικοδόμηση και ανάπλαση των σεισμόπληκτων περιοχών (Αυγή 9-1-2000)

επιστροφή

Το κόστος στις ασφαλιστικές εταιρείες του σεισμού της 7-9-1999 οριστικοποιήθηκε στα 40 δισεκατομμύρια δρχ. και δόθηκε σε αποζημιώσεις κτιρίων. (ΒΗΜΑ 23-1-2000)

επιστροφή

Οι κυβερνητικές δηλώσεις για ολοκληρωμένο ανασχεδιασμό μετά το σεισμό ξεχάστηκαν και τη θέση τους πήρε μια εγκύκλιος του ΥΠΕΧΩΔΕ που καταδικάζει ολόκληρες περιοχές στην υποβάθμιση, διαιωνίζει την αυθαιρεσία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις και για άλλες Ρικομέξ σε επόμενο σεισμό. (Αυγή 20-2-2000).   επιστροφή

Διήμερο με θέμα “Σεισμός της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 : Ένας χρόνος μετά” διοργάνωσε στις 8 και 9 Νoεμβρίου ο ΟΑΣΠ. Στο Διήμερο συζητήθηκαν θέματα σχετικά με τις επιπτώσεις του σεισμού, την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών, την πορεία της αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων κτιρίων και την ανασυγκρότηση των σεισμόπληκτων περιοχών. Επίσης παρουσιάστηκαν από ειδικούς επιστήμονες τα πορίσματα επιστημονικών ερευνών και μελετών σχετικά με το σεισμό και τα χαρακτηριστικά του, καθώς και τη σεισμική ασφάλεια των κατασκευών.

Από τις εργασίες του Διημέρου προέκυψαν τα ακόλουθα στοιχεία :

• Ο καταστροφικός σεισμός στην Αττική φαίνεται ότι οδηγεί σε χαμηλότερα κτίρια και σε μείωση των συντελεστών δόμησης, κάτι που εφαρμόστηκε ήδη στις ιδιαίτερα πληγείσες περιοχές του Λεκανοπεδίου, καθώς και στην αύξηση των κοινόχρηστων χώρων. Παράλληλα θα εξαιρεθούν της δόμησης οι “επικίνδυνες” περιοχές.
• Ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Αθ. Αλευράς τόνισε, ότι σε ένα μήνα περίπου θα είναι έτοιμο το πόρισμα για τα αίτια κατάρρευσης των 30 οικοδομών, που έγιναν φέρετρα για 143 ανύποπτους ανθρώπους. Πρόσθεσε επίσης ότι προωθείται η εφαρμογή του μέτρου της υποχρεωτικής ασφάλισης των οικοδομών έναντι των σεισμών, καθώς και η κατάρτιση του Μητρώου Κατασκευαστών Ιδιωτικών Έργων, ώστε να απομακρυνθούν από τις κατασκευές κατοικιών οι “αεριτζήδες”.
• Ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ κ. Β. Ανδριανάκης έδωσε τα εξής στοιχεία : Ο σεισμός στοίχισε τη ζωή σε 143 ανθρώπους, περίπου 700 τραυματίστηκαν και περισσότερα από 45.000 κτίρια υπέστησαν μέτριες ώς πολύ σοβαρές βλάβες, ενώ περίπου το 10% από αυτά υπέστησαν ολοσχερή καταστροφή. 85 άνθρωποι ανασύρθηκαν ζωντανοί από τα ερείπια στη μεγαλύτερη επιχείρηση διάσωσης που έγινε έως σήμερα στη χώρα. 250.000 κατοικίες, διαμερίσματα και επαγγελματικοί χώροι ελέγχθηκαν από περισσότερους από 2.000 μηχανικούς σε διάστημα περίπου 3 μηνών, 14 μήνες μετά το σεισμό περισσότερα από 18.000 κτίρια και ιδιοκτησίες από το σύνολο των περίπου 45.000 κτιρίων που υπέστησαν βλάβες έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα αποκατάστασης.
• Έως σήμερα η Επιτροπή Διερεύνησης των Αιτιών Κατάρρευσης έχει καταφέρει να ολοκληρώσει το πόρισμα για μόλις 8 κτίρια από τα 27 που κατέρρευσαν. Εντυπωσιακό στοιχείο είναι το γεγονός, ότι για ορισμένα κτίρια, παρά την ενδελεχή αναζήτηση στα πολεοδομικά γραφεία δεν έχει βρεθεί κανένα στοιχείο.
• Το κόστος της διερεύνησης, παρά τα πενιχρά αποτελέσματα, έχει φθάσει έως σήμερα στο ποσό των 4 δισ. δρχ. (!)
• Τα κτίρια που κατέρρευσαν σε ποσοστό 80% είχαν ισόγειο ανοικτό (πυλωτή), ενώ μόνο στο κτίριο της Ρικομέξ έχει εντοπισθεί πρωτογενές πρόβλημα στη θεμελίωση. Σε ποσοστό 75% των καταρρευσάντων κτιρίων είχαν γίνει μετά το 1985 αυθαίρετες ή όχι προσθήκες.
• Η σεισμική επιτάχυνση ήταν μεγαλύτερη από αυτή που προέβλεπε ο αντισεισμικός κανονισμός με τον οποίο κτίσθηκαν τα κτίρια.

(από την ιστοσελίδα "Συνεργασία Μηχανικών Νίκος Κιτσίκης", www.synergasia.gr 12/11/2000)

επιστροφή

Σκανδαλίδης: μένουν άνθρωποι εδώ; “Κι αν ακόμη μου το επέβαλλαν, θα έμενα με δυσκολία”, δήλωνε χθες το μεσημέρι ο υπουργός Εσωτερικών κ. Κ. Σκανδαλίδης, ολοκληρώνοντας την επίσκεψή του στον καταυλισμό σεισμοπαθών “Καποτά” στο Μενίδι, δίνοντας το ακριβές μέτρο των προβλημάτων και εκθέτοντας έμμεσα όλους όσοι είχαν την ευθύνη αξιοπρεπούς απκατάστασης των πληγέντων. Σε λίγο καλύτερη κατάσταση ήταν ο καταυλισμός σεισμοπαθών στη Δροσούπολη στα Ανω Λιόσια, ωστόσο και στους δύο καταυλισμούς 870 οικογένειες ζουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες που επιδεινώθηκαν από την τελυταία κακοκαιρία. Συνολικά στα Ανω Λιόσια και στο Μενίδι, ζουν σε καταυλισμούς 2.000 οικογένειες. (Καθημερινή 11-1-2002)

επιστροφή

4 ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ στο εδώλιο, εκτός δίκης οι εκπρόσωποι της εταιρείας
Βαρύ κατηγορώ για τη φονική “Ρικομέξ”
“Ακούω τόσα χρόνια ότι χάθηκαν στη "Ρικομέξ" 39 ζωές. Ηταν όμως 41. Η γυναίκα μου και μια άλλη κοπέλα περίμεναν παιδιά”. Τα δάκρυα δεν έτρεχαν από τα μάτια του άνδρα που στεκόταν μπροστά στους δικαστές του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών.

Ισως στέρεψαν 4,5 χρόνια μετά το σεισμό που πρώτα απ' όλα καταπλάκωσε ζωές, οικογένειες, ελπίδες και όνειρα. Εκλαιγε όμως, ακόμα και ίσως για πάντα, η ψυχή του.
Ο Κώστας Ορφανός ήταν και χθες ένας από τους πολλούς που το μαύρο το ρούχων αντικατοπτρίζει πλήρως το μαύρο της ψυχής. Εκεί στα συντρίμμια της “Ρικομέξ”, του εργοστασίου το οποίο γκρέμισε τις ζωές 39 εργαζομένων και των οικογενειών τους, που “σακάτεψε” ψυχικά πολλούς άλλους, “σκύβει” από προχθές η Δικαιοσύνη, στην πρώτη προσπάθεια ποινικού επιμερισμού ευθυνών.
Το κατηγορητήριο βαρύ για 4 πολιτικούς μηχανικούς και αρχιτέκτονες, οι οποίοι κάθισαν στο εδώλιο για το αδίκημα της “ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο”, που στοιχειοθετείται στις “επισκευαστικές κακοτεχνίες” οι οποίες εντοπίστηκαν στο κτίριο. Ενα βαρύ κατηγορώ, όπως το ανέγνωσε ο εισαγγελέας της έδρας, τη φωνή του οποίου σκέπασε ο θρήνος των μαυροφορεμένων συγγενών. Οταν η ανάγνωση του βουλεύματος επέβαλε την αναφορά στα ονόματα των θυμάτων, σε αυτό το ιδιότυπο “προσκλητήριο νεκρών”, οι λυγμοί ήταν ο φόρος τιμής σ' αυτούς που χάθηκαν. Και σε αυτούς που έμειναν, όπως στην πίσω πλευρά της αίθουσας η Εφη Σοφίλου, για πάντα ψυχικά σημαδεμένοι.
“Παραγραφή”
Από το εδώλιο του δικαστηρίου απουσίαζαν οι υπεύθυνοι της εταιρείας, καθώς οι δύο ιδιοκτήτες (Νικόλαος και Γεράσιμος Τσάσης), στους οποίους είχαν απαγγελθεί κατηγορίες, ακολούθως απεβίωσαν. Στα συντρίμμια μάλιστα, χάθηκε και η κόρη του ενός εκ των δύο.
Το εισαγγελικό κατηγορώ άκουσαν χθες οι πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες Νικ. Σχολίδης, Αλέξ. Δόβας, Αδαμάντιος Βασιλάκης και Εμμανουήλ Κοτζαστράτος, οι οποίοι αρνούνται τις κατηγορίες και προβάλλουν δύο υπερασπιστικούς ισχυρισμούς:
* Οτι στις όποιες ενέργειες εκλείπει το στοιχείο του δόλου, γεγονός που καθιστά ανυπόστατη ουσιαστικά την κατηγορία της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο, και
* Πως το όποιο αδίκημα έχει υποπέσει σε παραγραφή καθώς αυτή αρχίζει να μετρά από την ημέρα που έγιναν οι όποιες επιδιορθώσεις στο κτίριο (1977-80) και όχι από την ημέρα που “επήλθε το τραγικό αποτέλεσμα” (1999) όπως αναφέρει το βούλευμα. Οι συνήγοροί τους προέβαλαν τους ισχυρισμούς τους, δεν έδειξαν όμως διάθεση, προφανώς σε ένδειξη σεβασμού, να υποβάλουν ερωτήσεις στους οικείους των θυμάτων, που άρχισαν να καταθέτουν ως μάρτυρες.
Ούτως ή άλλως, η δίκη έχει πολύ δρόμο ακόμα καθώς ο αριθμός των μαρτύρων υπεράσπισης και κατηγορίας αγγίζει τους 150.
“Κόκκινη γραμμή”
Οι μάρτυρες κατηγορίας αναφέρθηκαν προχθές στην άσχημη κατάσταση του εργοστασίου, αλλά και στο γεγονός ότι, παρότι 6 οικογένειες έχουν δικαιωθεί από το πολιτικό εφετείο που τους επιδίκασε αποζημίωση 2 εκατομμυρίων ευρώ, αυτή “δεν τους έχει καταβληθεί, αφού η εταιρεία, με το πρόσχημα ότι κινδυνεύει με πτώχευση, έχει προτείνει την καταβολή μέρους του ποσού”. Μεταξύ άλλων οι μάρτυρες υποστήριξαν:
* Μιχ. Κορρές: “Σκοτώθηκε η γυναίκα μου, η οποία δούλευε 26 ημέρες στο εργοστάσιο. Στις 3 Σεπτεμβρίου είχε γίνει κι άλλος, μικρότερος σεισμός, και κουνιόταν όλο το κτίριο. Πήγα εκεί και είδα ότι το μπετόν ήταν σαθρό. Δεν ξέρω αν στο βωμό των χρημάτων χάθηκαν 40 ζωές, αλλά υπήρχε μια κόκκινη γραμμή που απαγορευόταν να την περάσουν οι εργαζόμενοι. Αυτή που χώρισε το οίκημα από το ρέμα της Χελιδονούς. Γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου”.
* Χρήστος και Νίκη Αντωνοπούλου: “Η κόρη μας πέθανε εκεί. Δούλευε 20 ημέρες στην εταιρεία "Εστία" που συστεγαζόταν. Μας είχε πει ότι το κτίριο ήταν ερείπιο”.
* Γαρουφαλλιά Βλάμη: “Εργαζόμουν εκεί με το σύζυγό μου. Εγώ είχα άδεια κυήσεως, εκείνος όμως πέθανε εκεί. Καταπλακώθηκε. Φοβόμαστε και να μπούμε στο οίκημα”.
* Κων/νος Φλώρος: “Σκοτώθηκε η γυναίκα μου. Εργαζόταν εκεί από το 1992. Το κτίριο ήταν χάλια, περπατούσες και έτριζε. Εκ των υστέρων διαπιστώθηκε προσπάθεια αποσιώπησης στοιχείων”.
Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα. Κ.ΚΑΤ.-ΠΑΝ.ΣΤ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/03/2004

επιστροφή

Αρειος Πάγος: “Ολη την αποζημίωση στα θύματα”

Πλήρη αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων της Ρικομέξ καλούνται να καταβάλουν οι υπεύθυνοι του εργοστασίου, καθώς ο Αρειος Πάγος δέχθηκε κατά πλειοψηφία ότι είχαν ενδεχόμενο δόλο.

Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου που δημοσιεύθηκε χθες, ορθώς αποδόθηκε η κακουργηματική κατηγορία της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο στους κατασκευαστές μηχανικούς του εργοστασίου, οι οποίοι όχι μόνον προέβλεψαν, αλλά και αποδέχθηκαν το εγκληματικό αποτέλεσμα των ενεργειών τους, που στοίχισε τη ζωή σε 39 ανθρώπους. Αντίθετη πρόταση είχε κάνει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Δ. Λινός, αλλά και ο εισηγητής της υπόθεσης Ε. Τσακόπουλος.
Ο νομικός χαρακτηρισμός της πράξης έχει μεγάλη σημασία ως προς το αστικό μέρος της υπόθεσης, καθώς η εκδοχή του ενδεχόμενου δόλου αυξάνει το ύψος της συνολικής αποζημίωσης, αγγίζει τα 2 εκατομμύρια ευρώ, που διεκδικούν 5 οικογένειες των θυμάτων. Οι υπόλοιποι συγγενείς έχουν συμβιβαστεί εξωδικαστικά.
Οσον αφορά στον καταλογισμό ποινικών ευθυνών στους κατηγορουμένους, το θέμα εκκρεμεί ακόμη στο Εφετείο. Σε πρώτο βαθμό το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δεν είχε κάνει αποδεκτή την εκδοχή του ενδεχόμενου δόλου και είχε καταδικάσει τους κατηγορούμενους σε βαθμό πλημμελήματος. Εναντίον της απόφασης αυτής έχει ασκηθεί έφεση από τις εισαγγελικές αρχές, ώστε να καταδικαστούν για κακούργημα.
Ενδεχόμενο δόλο είχαν οι υπεύθυνοι της Ρικομέξ που είχαν πραγματοποιήσει επεμβάσεις στο εργοστάσιο. (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/03/2005)

επιστροφή

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΤΙΡΙΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΑΝ ΣΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΟΥ 1999

Η Δικαιοσύνη «σκεπάζει» στα συντρίμμια τις ευθύνες

• Αρχίζει σήμερα η δίκη της «Ρικομέξ» στο Εφετείο
• Οι υπεύθυνοι για την κατάρρευση των «χάρτινων κτιρίων» σε αρκετές περιπτώσεις δεν κάθισαν ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αλλά και όταν οδηγήθηκαν στα δικαστήρια είτε αθωώθηκαν είτε έπεσαν στα «μαλακά» με αναστολή

Αρχίζει σήμερα η σε δεύτερο βαθμό δίκη των καταδικασθέντων μηχανικών για την κατάρρευση του εργοστασίου της ΡΙΚΟΜΕΞ στο μεγάλο σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη 1999. Η ιδιομορφία αυτής της δίκης είναι ότι στο εδώλιο δε θα κάθεται κανένας από τους ιδιοκτήτες του εργοστασίου ή τους σημερινούς υπεύθυνους της επιχείρησης. Η υπόθεση ήρθε στο δικαστήριο μετά από έφεση που άσκησε ο εισαγγελέας.

Μάταια περιμένουν δικαίωση έξι χρόνια τώρα οι συγγενείς των θυμάτων του σεισμού της 7ης Σεπτέμβρη 1999 στην Πάρνηθα. Οι υπαίτιοι των «εγκληματικών» πολεοδομικών παρεμβάσεων και παραλείψεων στα «κτίρια φέρετρα» που κατέρρευσαν κατά τη διάρκεια του σεισμού, έμειναν ατιμώρητοι. Ελάχιστοι κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου (σε πρώτο βαθμό), εκ των οποίων άλλοι αθωώθηκαν και σε άλλους επιβλήθηκαν μικρές ποινές, ενώ μετά τις εφέσεις που άσκησαν, αφέθηκαν όλοι ανεξαιρέτως ελεύθεροι! Η Δικαιοσύνη στην περίπτωση των υπεύθυνων για τα «χάρτινα» αυτά κτίρια, όπως αποδείχτηκε κατά τη διάρκεια του σεισμού, αποδείχτηκε και τυφλή και κωφή. Στο μεταξύ, αρκετές αστικές διαφορές παραμένουν ακόμη ανοιχτές.

Κατηγορίες μόνο για 6 κτίρια

Στο «νεκρολόγιο» του σεισμού του 1999 έχουμε 39 νεκρούς από την κατάρρευση της «Ρικομέξ», 8 στη «Φαράν», 16 στην πολυκατοικία της οδού Ψυχάρη στη Μεταμόρφωση, 7 στη μοιραία οικοδομή στην οδό Πίνδου της Νέας Φιλαδέλφειας, 3 στο εργοστάσιο «Φιλοπλάστ ΕΠΕ» και 6 στο εργοστάσιο ΒΙΟΚΥΤ. Συνολικά, 79 νεκροί στα έξι αυτά κτίρια. Συνολικά, τα κτίρια που κατέρρευσαν και στα οποία σημειώθηκαν θάνατοι ήταν 27. Κατηγορίες απαγγέλθηκαν για τα παραπάνω έξι κτίρια και για μια κατοικία στα Α. Λιόσια.

Ετσι, παρά τις ρυθμίσεις και εξαγγελίες της τότε κυβέρνησης για «δίκες εξπρές» και τις βαρύγδουπες δηλώσεις ότι οι ένοχοι θα πληρώσουν για τις εγκληματικές πράξεις, έξι χρόνια μετά και οι πληγές δεν έχουν κλείσει.

Μετατράπηκε σε ...πλημμέλημα!

Ενα ζήτημα που απασχόλησε τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, με αποτέλεσμα να καθυστερήσουν οι δίκες, ήταν ο «ενδεχόμενος δόλος» των κατηγορουμένων. Αν και τελικά οι κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν για «ενδεχόμενο δόλο», τελικά αθωώθηκαν ή στην πορεία οι κατηγορίες μετατράπηκαν σε πλημμέλημα! Να σημειωθεί ότι η απαγγελία της κατηγορίας του ενδεχόμενου δόλου μετέτρεπε το αδίκημα σε κακούργημα.

Οι κατηγορίες που αντιμετώπισαν όσοι οδηγήθηκαν στα δικαστήρια ήταν ανθρωποκτονία και σωματικές βλάβες από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή και πως πραγματοποίησαν αυθαίρετες μετατροπές στα κτίρια και παραβίασαν του οικοδομικούς κανονισμούς. Δηλαδή, κατηγορούνταν πως, ενώ γνώριζαν ότι εξαιτίας των παραλείψεών τους, ήταν ενδεχόμενο να καταρρεύσει το κτίριο σε σεισμό και να σκοτωθούν άνθρωποι, εντούτοις το αποδέχτηκαν στο πλαίσιο της επιδίωξης του κέρδους με χαμηλότερο κόστος.

«Ρικομέξ»

Οι υπεύθυνοι για το θάνατο 39 ανθρώπων στα ερείπια της «Ρικομέξ» δικάστηκαν, ωσάν να επρόκειτο για παραβάτες τροχαίου ατυχήματος. Η Δικαιοσύνη έβγαλε την ετυμηγορία της και έκρινε ότι το έγκλημα της «Ρικομέξ» είναι πλημμέλημα!

Τελικά, στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν μονάχα τέσσερις μηχανικοί και αρχιτέκτονες, ενώ οι ιδιοκτήτες και τα μέλη του ΔΣ της βιομηχανίας «Ρικομέξ» δεν οδηγήθηκαν ποτέ στα δικαστήρια για τον αναίτιο χαμό των 39 νεκρών του χάρτινου πύργου. Το δικαστήριο κατά πλειοψηφία έκρινε ενόχους τον πολιτικό μηχανικό Αλ. Δόβα και τον αρχιτέκτονα Ν. Χολίδη, επιβάλλοντάς τους ποινή πέντε ετών φυλάκιση με αναστολή και αθώωσε τους άλλους δύο μηχανικούς ως μη έχοντες σχέση με τις κακοτεχνίες.

«Φαράν»

Στην περίπτωση της «Φαράν» το δικαστήριο με οριακή πλειοψηφία μετέτρεψε το αδίκημα από κακούργημα σε πλημμέλημα, με αποτέλεσμα οι ποινές που επιβλήθηκαν να είναι πολύ χαμηλές. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν πέντε άτομα, εκ των οποίων τέσσερα του ΔΣ (Δ. Κάτσικας, Μαρ. Κάτσικας, Ν. Κάτσικας και Ν. Μάρκου), καθώς και ο πολιτικός μηχανικός Ι. Κολιόπουλος.

Το δικαστήριο έκρινε τον ιδιοκτήτη της «Φαράν» Δ. Κάτσικα και τους δύο γιους του - μέλη του ΔΣ Μάριο και Νίκο Κάτσικα - ένοχους για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια (πλημμέλημα). Οι ποινές που τους επιβλήθηκαν ήταν φυλάκιση από δύο χρόνια και οκτώ μήνες έως τέσσερα χρόνια και οκτώ μήνες. Μετά την καταδίκη τους, οι υπεύθυνοι του εργοστασίου άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Πολυκατοικία Μεταμόρφωσης

Διαστάσεις σκανδάλου προσλαμβάνει και η ατιμωρησία των υπεύθυνων για την κατάρρευση της πολυκατοικίας της οδού Ψυχάρη 21 στη Μεταμόρφωση. Μόνο που θα θεωρούνταν σκάνδαλο αν η Δικαιοσύνη δε λειτουργούσε στη λογική του να κουκουλώσει ό,τι μπορεί να ενοχοποιήσει τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου. Αν και οι κακοτεχνίες που διαπιστώθηκαν από το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν πάρα πολλές, οι υπαίτιοι των εγκληματικών παραλείψεων δε θα λογοδοτήσουν ποτέ στη Δικαιοσύνη, αφού το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών έπαψε οριστικά την ποινική τους δίωξη, λόγω παραγραφής...

Πολυκατοικία Φιλαδέλφειας

Για τη φονική πολυκατοικία στη διασταύρωση των οδών Πίνδου και Παπανδρέου και τις οικοδομικές παρεμβάσεις που έγιναν με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο επτά άτομα, κανένας δεν κρίθηκε ένοχος. Αν και κατά το κατηγορητήριο οι επιδιορθώσεις που έγιναν στο ισόγειο του κτιρίου, ώστε να εγκατασταθεί το σούπερ μάρκετ Dia ήταν η αιτία της κατάρρευσης, η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης ήταν «όλοι αθώοι»... Στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν κάθισαν οι κατασκευαστές, γιατί τα αδικήματα είχαν παραγραφεί. Κάθισαν συνολικά οκτώ άτομα, αλλά η ετυμηγορία του δικαστηρίου ήταν η ομόφωνη αθώωση των τεσσάρων ιδιοκτητών του σούπερ μάρκετ Dia και κατά πλειοψηφία αθωώθηκαν οι υπόλοιποι τέσσερις μηχανικοί, αρχιτέκτονες και ο εργολάβος.

Τα εργοστάσια «Φιλοπλάστ» και ΒΙΟΚΥΤ

Στα «μαλακά» έπεσαν και οι υπεύθυνοι του εργοστασίου «Φιλοπλάστ», αφού δύο χρόνια μετά την αρχική κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών με βούλευμά του μετέτρεψε την κατηγορία σε πλημμέλημα. Εφτασε τελικά στο ακροατήριο ως κατηγορούμενος μόνο ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου, που δικάστηκε για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση και άσκησε έφεση.

Ανάλογη ήταν η αντιμετώπιση και στην περίπτωση της ΒΙΟΚΥΤ. Γιώργος ΓΕΩΡΓΟΥΒΙΑΣ (Ριζοσπάστης 28-9-2005)

επιστροφή

Σεισμόπληκτοι: η αποκατάσταση απέτυχε

Χιλιάδες μένουν σε καταυλισμούς ή γιαπιά λόγω καθυστέρησης των αρμοδίων, αλλά και υπερβολικών επιδιώξεων από τους δικαιούχους

Του Γιωργου Λιαλιου

Μόλις το ένα τρίτο -ή και λιγότερο- των σπιτιών που χτίστηκαν μέσω του προγράμματος ανοικοδόμησης των Aνω Λιοσίων έχει ολοκληρωθεί. Τα περισσότερα παραδόθηκαν στους ιδιοκτήτες τους ημιτελή, ενώ μόλις 29 από τα 1.022 σπίτια κατασκευάστηκαν πλήρως. Ωστόσο οι περισσότεροι από τους σεισμόπληκτους κατοίκους των Aνω Λιοσίων έχουν μετακομίσει στα ημιτελή σπίτια τους, προκειμένου να φύγουν από τα κοντέινερ. Κάποιοι, όμως, από τους ιδιοκτήτες ήταν τόσο χρεωμένοι που τους πρόλαβαν οι τράπεζες...

Οι συνέπειες του σεισμού του 1999 στα Aνω Λιόσια ήταν τεράστιες. Περισσότερα από 1.600 σπίτια καταστράφηκαν, ενώ 4.400 υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Περίπου 30.000 κάτοικοι της περιοχής στεγάστηκαν σε σκηνές και κοντέινερ. Προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, το ΥΠΕΧΩΔΕ και ο Δήμος Ανω Λιοσίων σχεδίασαν ένα πρόγραμμα οργανωμένης ανάπλασης, το μοναδικό στη σεισμόπληκτη πρωτεύουσα. Το πρόγραμμα παρουσιάστηκε ως η αναγέννηση μιας ολόκληρης πόλης. Λίγα χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης έσπευδε να εγκαινιάσει τις πρώτες παραδοθείσες οικίες, με διθυραμβικά σχόλια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την επιτυχία του εγχειρήματος. Ομως η αλήθεια απέχει πολύ. Τι έγινε πραγματικά; Γιατί το πρόγραμμα δεν πέτυχε τον στόχο του; «Σκοπός του προγράμματος ήταν μια συνολική αντιμετώπιση της ανάπλασης μιας ευρύτατης περιοχής. Μάλιστα περιλάμβανε όλες τις μελέτες, από τις γεωλογικές έως τις μελέτες κατασκευής», λέει στην «Κ» ο διευθυντής των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου Ανω Λιοσίων, κ. Δημ. Ραφτόπουλος. «Το πρόγραμμα αφορούσε στην κατασκευή χιλίων κτιρίων (2.500 κατοικιών), σε έκταση 110.000 τ.μ. Το έργο δημοπρατήθηκε το 2001 και το ανέλαβε η κοινοπραξία «Ακτωρ - Τεχνοδομική - ΤΕΒ», ενώ οι τεχνικές υπηρεσίες του δήμου ανέλαβαν την επίβλεψη.

Οι κάτοικοι που επιθυμούσαν να ξαναχτίσουν το σπίτι τους μέσω του προγράμματος ανάπλασης, καλούνταν να δηλώσουν πόσο μεγάλη επιθυμούσαν να είναι η νέα κατοικία τους. Δεν θα πλήρωναν για την αντισεισμική θωράκιση του σπιτιού τους, την οποία κάλυπτε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ούτε για το υπόγειο, που χρηματοδοτούνταν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Ο ιδιοκτήτης αναλάμβανε το υπόλοιπο, μέσω του άτοκου «σεισμοδανείου» (ήτοι 163.400 δρχ./τ.μ., με ΙΚΑ και ΦΠΑ) και ιδίων πόρων. Ρόλο συντονιστή στην καταβολή των χρημάτων στον εργολάβο ανέλαβε ο Δήμος Ανω Λιοσίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το οικιστικό πρόγραμμα περιελάμβανε και ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ανάπλασης των κοινόχρηστων χώρων, το οποίο «θα άλλαζε την εικόνα της πόλης» και το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Καθημερινή Kυριακή, 22 Iανoυαρίου 2006

επιστροφή

Oργή από συγγενείς θυμάτων για τη νέα αναβολή

«Πρόκληση» χαρακτήρισε η πρόεδρος του Mεικτού Oρκωτού Eφετείου Aθηνών το νέο αίτημα για αναβολή (που προβλήθηκε αυτή τη φορά από την πλευρά ενός εκ των κατηγορουμένων), στην υπόθεση για την κατάρρευση του εργοστασίου της PIKOMEΞ στον μεγάλο σεισμό του 1999, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 39 εργαζομένων σ' αυτό.

Tελικώς η δίκη αναβλήθηκε για τις 19 Σεπτεμβρίου, καθώς η πρόεδρος δέχτηκε στη συνέχεια το σχετικό αίτημα, αφού όμως πριν συνομίλησε τηλεφωνικά με τον θεράποντα ιατρό του κατηγορούμενου αρχιτέκτονα Nικ. Σχολίδη, ο οποίος -όπως βεβαιώθηκε- χειρουργήθηκε στο Iπποκράτειο.

H νέα -δεύτερη- αναβολή (με την οποία συμφώνησε και ο εισαγγελέας) είχε ως αποτέλεσμα οι παριστάμενοι συγγενείς να ξεσπάσουν σε διαμαρτυρίες.

H πρώτη αναβολή είχε γίνει μετά από αίτημα μιας εκ των συγγενών των θυμάτων λόγω κωλύματος -τότε- του συνηγόρου της. Yπενθυμίζουμε ότι ο Σχολίδης όπως και ο συγκατηγορούμενός του Aλ. Δόβας, πολιτικός μηχανικός, πρωτοδίκως για την κατάρρευση του εργοστασίου είχαν κριθεί εξ αμελείας ένοχοι και είχαν καταδικαστεί σε ποινή πέντε ετών με αναστολή.

Tώρα, επτά χρόνια μετά τον φονικό σεισμό της Πάρνηθας, η υπόθεση καλείται να κριθεί από το μηδέν, καθώς οι δύο κατηγορούμενοι -μετά από σχετική αίτηση των συγγενών των θυμάτων, που είχαν αντιδράσει στη μετατροπή της κατηγορίας από κακούργημα σε πλημμέλημα- θα κριθούν για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο (κακούργημα).

H υπόθεση εκκρεμεί και στο Aστικό δικαστήριο, καθώς, αν και έχουν εκδοθεί αποφάσεις από το Πρωτοδικείο, εν τούτοις δεν έχουν ικανοποιηθεί ακόμη οι συγγενείς των θυμάτων.

ΓKEΛY AΛMAΛIΩTOY-KAΛAMΠAΛIKH Εθνος 16-5-06

επιστροφή

Ξεμπλοκάρουν οι αποζημιώσεις της «Ρικομέξ»

Δεν πέρασαν οι μεθοδεύσεις της Εθνικής Τράπεζας και τελικά τα θύματα και οι συγγενείς των θυμάτων από την κατάρρευση του κτιρίου της «Ρικομέξ», το Σεπτέμβρη του 1999, έχουν προτεραιότητα στις αποζημιώσεις, έναντι των υπόλοιπων οφειλετών της φαρμακοβιομηχανίας, όπως είναι το Δημόσιο, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ. Το αρμόδιο συμβούλιο του Αρείου Πάγου απέρριψε χτες την αίτηση της Εθνικής Τράπεζας, που ζητούσε να ανασταλεί σχετική απόφαση του Εφετείου Αθηνών, με την οποία δικαιώνονταν οι συγγενείς των θυμάτων.

Ριζοσπάστης 2-11-06

επιστροφή

Τα «κόκκινα» κτίρια περιμένουν να πέσουν

«Νομική σιγή» και θολή εικόνα για σπίτια που δεν είναι απαραίτητα κατεδαφιστέα έπειτα από σεισμό, αλλά είναι «μη επισκέψιμα»

Του Γιωργου Λιαλιου

Ο κ. Κώστας Ορχανίδης στέκει σκεπτικός μπροστά στο μονώροφο σπίτι του, στην οδό Μάνης στο Μενίδι. Το μικρό σπίτι στο οποίο κατοικούσε μέχρι πριν από λίγες ημέρες έχει γείρει προς τη μια πλευρά, ενώ στο εσωτερικό του οι σοβάδες έχουν καταρρεύσει καταπλακώνοντας έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές. «Με φύλαξε ο Θεός και δεν ήμουν μέσα», λέει.

Αν όσα υποστηρίζει ο κ. Ορχανίδης αληθεύουν, τότε η περίπτωση της κατοικίας του θα πρέπει να προστεθεί στις απώλειες του σεισμού της περασμένης Κυριακής στην Αρκαδία. Και αν απορείτε πώς γίνεται να καταστραφεί μια κατοικία στην Αττική, από έναν σεισμό που έγινε πολλά χιλιόμετρα μακριά, η εξήγηση είναι μάλλον απλή: το σπίτι του κ. Ορχανίδη είχε κριθεί «κόκκινο» στον μεγάλο καταστροφικό σεισμό... της 24ης Φεβρουαρίου 1981. Κρίθηκε δηλαδή κατεδαφιστέο πριν από 27 έτη.

Στον σεισμό του 1999

Το σπίτι δεν κατεδαφίστηκε ποτέ και ο ιδιοκτήτης του δεν το εγκατέλειψε, με δική του ευθύνη. «Δεν είχα πού να πάω να μείνω. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Μάλιστα στον σεισμό του 1999 το σπίτι δεν είχε κανένα πρόβλημα, ενώ το μισό Μενίδι είχε γεμίσει σεισμόπληκτα». Σε κάθε περίπτωση, όμως, το σπίτι είχε κριθεί κατεδαφιστέο. Σύμφωνα με τον κ. Ορχανίδη, κανείς δεν ήρθε να το κατεδαφίσει. Και αυτό γιατί η πολιτεία δεν είναι υποχρεωμένη να κατεδαφίζει τα «κόκκινα» κτίρια έπειτα από ένα σεισμό, εκτός από πολύ ειδικές περιπτώσεις. «Για οποιοδήποτε επικίνδυνο ή ετοιμόρροπο σπίτι είναι υπεύθυνο το τμήμα επικίνδυνων κατασκευών της κάθε πολεοδομίας, η οποία και οφείλει έπειτα από έλεγχο να επέμβει», εξηγεί στην «Κ» ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων (ΥΑΣ), κ. Μιχ. Πολυτόπουλος. «Η ΥΑΣ εκδίδει πρωτόκολλα κατεδάφισης έπειτα από κάποια θεομηνία και δίνει εντολή να εκτελεστούν μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα. Την ευθύνη όμως για την κατεδάφιση ενός κτιρίου έχει ο ιδιοκτήτης του, ο οποίος εφόσον δεν μπορεί ο ίδιος πρέπει να ζητήσει βοήθεια από την πολιτεία ή την τοπική αυτοδιοίκηση».

«Ο χαρακτηρισμός ενός κτιρίου ως επικινδύνως ετοιμόρροπου γίνεται με βάση ένα προεδρικό διάταγμα του 1928», εξηγεί στην «Κ» ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ κ. Θεοδόσης Τάσιος. «Το πρωτόκολλο χρακτηρισμού ενός κτιρίου ως «κόκκινο» δεν σημαίνει «κατεδαφιστέο», σημαίνει «μη επισκέψιμο». Αρα, οφείλει να μεσολαβήσει μελέτη επισκευής και επισκευή πριν να κατοικηθεί. Πολύ δε περισσότερο που το Δημόσιο πάντοτε χρησιμοποιεί αυτές τις δράσεις. Αρα, υπάρχει μια «νομική σιγή», η οποία έγκειται στο πόσος άπρακτος χρόνος είναι ανεκτός, τι δέον γενέσθαι έπειτα από αυτόν. Και, τέλος, πότε για λόγους ασφαλείας των περιοίκων, πλέον, κινείται η διαδικασία του επικδύνως ετοιμόρροπου».

«Το κτίριο που είναι κόκκινο δεν είναι απαραίτητα κατεδαφιστέο, δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να κατοικείται, προτού διερευνηθεί η δυνατότητα επισκευής του και υλοποιηθεί», συμπληρώνει ο κ. Γιώργος Γκαζέτας, καθηγητής εδαφομηχανικής στο ΕΜΠ. «Απλά, κατά κανόνα το κόστος επισκευής ενός «κόκκινου» είναι πολύ μεγάλο και γι' αυτό επιλέγεται η κατεδάφισή του. Εκτός βέβαια αν πρόκειται για ιστορικά κτίρια που πρέπει να διατηρηθούν για ειδικούς λόγους». Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Καλαμάτα εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα περίπου 25 ετοιμόρροπα νεοκλασικά, τα οποία είχαν χαρακτηριστεί «κόκκινα» προ 21 ετών, στον σεισμό του 1986. Τα κτίρια αυτά δεν κατεδαφίστηκαν επειδή προστατεύονταν από τη νομοθεσία ως διατηρητέα, αλλά δεν επισκευάστηκαν ποτέ από τους ιδιοκτήτες τους, παρά τα ειδικά κίνητρα που δόθηκαν τότε.

Γλίτωσε από τύχη

Πόσα είναι τα «κόκκινα» σπίτια στην Αθήνα ή αλλού τα οποία δεν έχουν κατεδαφιστεί; Το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν έχει εικόνα ούτε κάποιος άλλος φορέας. Οσο για τον κ. Ορχανίδη; Γλίτωσε από τύχη. «Είχα πάει όπως κάθε πρωί στην Ομόνοια, εκεί όπου μαζεύονται οι μάστορες, μπας και βρω μεροκάματο. Μεροκάματο δεν βρήκα, γύρισα πίσω και βρήκα το σπίτι μου διαλυμένο.

Απευθύνθηκα στον δήμο, με έβαλαν προσωρινά σε ένα κοντέινερ στον καταυλισμό σεισμοπλήκτων Αξιον Εστί. Τώρα ελπίζω να βρω γρήγορα δουλειά, μπας και σταθώ στα πόδια μου. Είμαι 57 ετών και δεν είναι εύκολο πλέον». http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_09/01/2008_254777

επιστροφή

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ο καταυλισμός από το Μενίδι μέσα στο 2008

Μια ζωή στην παράγκα

Του ΑΛΕΞ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν έπεσαν από τον ουρανό. Ούτε καν από τον 4ο όροφο. Επεσαν μαζί με τον 4ο και βρίσκονται τώρα «καθηλωμένοι» σε κάτι ισόγεια κοντέινερ στον καταυλισμό σεισμόπληκτων του Καποτά, στο Μενίδι. Ορισμένοι βρίσκονται εκεί από το 1999 και ήδη υπάρχουν σεισμόπληκτοι 2ης γενιάς.

Το '99 ήταν σίγουρα μια καλή χρονιά για έναν σεισμολόγο που του αρέσουν τα μέσα ενημέρωσης. Τις χρονιές που ακολούθησαν, οι φοιτητές άρχισαν να γράφουν εργασίες και να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους από τον μεγάλο αυτό σεισμό. Ακόμα και μία ηλικιωμένη μέσα από τον καταυλισμό είπε: «Τι να σου λέω, βρε χρυσό μου, τόσα χρόνια έχουν περάσει». Να όμως που ένας νέος σεισμός διεγείρει τόσο τις μνήμες τους όσο και τους δημοσιογράφους.
Η μοίρα
«Κουνηθήκαμε κι εδώ με τον τελευταίο σεισμό, αλλά τώρα τι να φοβηθώ, ότι θα μου πέσει η λαμαρίνα στο κεφάλι;» μας λέει ο κ. Στράτος -το κοντέινερ του οποίου βρίσκεται κοντά στην οδό Καζακστάν ...πάντα μέσα στον καταυλισμό. «Η σκατομοίρα μου με έφερε εδώ. Τα καλοκαίρια βράζουμε και τους χειμώνες ξεπαγιάζουμε», συνεχίζει ο 55χρονος άνεργος που τον «ζει» ο γιος του με το μισθό των 500 ευρώ. «Ωστόσο ελάχιστοι σεισμοπαθείς έχουν απομείνει. Οι περισσότεροι έχουν φύγει, είτε έχουν βρει σπίτια είτε πήγαν να μείνουν στο Ολυμπιακό Χωριό. Ακόμα όμως και για να πας να μείνεις εκεί ένας μπάρμπας στη Βουλή είναι πάντα χρήσιμος».

Εκεί μεγάλωσαν...
Το 28ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών, μέσα στον καταυλισμό, φτιάχτηκε για τα παιδιά των σεισμοπαθών. Περίπου εκατό πιτσιρίκια φοιτούν εκεί, πολλά δε από τα οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στον καταυλισμό. «Δεν είναι όμως όλα παιδιά σεισμόπληκτων και δεν είναι όλα Ελληνόπουλα», μας λέει δασκάλα του σχολείου. «Πολλοί έφυγαν από τα σπίτια τους (σ.σ. κοντέινερ), αλλά τα σπίτια αυτά δεν έμειναν αδειανά».
Σήμερα, αρκετοί Ρώσοι, Πόντιοι και Τσιγγάνοι έχουν πάει και μένουν σε κοντέινερ, τσαντίρια και κάτι περίεργες πατέντες, όπου το «σπίτι» είναι μισή παράγκα και μισό τροχόσπιτο. «Ουσιαστικός έλεγχος για το ποιος μένει εκεί δεν γίνεται», μας λένε, ενώ σε μεμονωμένες περιπτώσεις μπορείς να δεις έξω από μια παράγκα παρκαρισμένη μια Mercedes, μία BMW, μέχρι και βάρκα. Το νερό στον καταυλισμό είναι τζάμπα, ενώ στο ρεύμα έχουν χαμηλότερες χρεώσεις. Αυτό όμως είναι το λιγότερο για τον 35χρονο Πέτρο Ρέντη. Καθηλωμένος από πολυαρθρίτιδα στο κρεβάτι του, με μία κουβέρτα γεμάτη τρύπες. Η μία του παλάμη είναι παραμορφωμένη, ενώ την άλλη την κινεί με δυσκολία. Στο χαμηλοτάβανο δωμάτιο τρεις άνθρωποι δεν χωράνε. Το μόνο του παράθυρο προς τον κόσμο έχει κάγκελα και βλέπει το απέναντι κοντέινερ. Οι γονείς του, κάποιας ηλικίας, παρακολουθούν τους μοναδικούς επισκέπτες που είχε ο γιος τους μήνες τώρα. «Ζωή είναι εδώ;», διερωτάται ο ίδιος. Οι πολιτικοί φορείς ωστόσο, που αποφάσισαν ότι μέσα στο 2008 θα πρέπει ο καταυλισμός να απομακρυνθεί, είπαν στους γονείς του ότι «το παιδί θα φύγει τελευταίο». Στο άκρως επικοινωνιακό «απομακρυνθεί» ο 35χρονος αναρωτιέται τώρα: «Και πού να πάμε;».
Οι λόγοι
Οι βασικοί λόγοι που θα «απομακρυνθεί» ο καταυλισμός είναι δύο. Αρχικά, δημιουργήθηκε ως προσωρινή λύση και όχι για μόνιμη κατοικία για διαμένοντες που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους σεισμόπληκτους. Εν συνεχεία, η παραβατικότητα. «Αντρο εγκληματιών» έχει χαρακτηριστεί ο καταυλισμός, αφού ανά καιρούς έχουν εντοπιστεί κλεμμένα αυτοκίνητα που έχουν χρησιμοποιηθεί σε ληστείες, χασισοφυτείες παλαιότερα, ενώ αρκετοί υποστηρίζουν ότι αρκετά κοντέινερ χρησιμοποιούνται ως καταφύγιο από καταζητούμενους. Διαμένοντες ισχυρίστηκαν μέχρι και την παρουσία οίκων ανοχής μέσα στον καταυλισμό, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν κάτι παραπάνω. «Να λέμε την αλήθεια για το τι επικρατεί εδώ μέσα. Να μην κάνουμε συνέχεια τους κακομοίρηδες», μας λένε.
Η κ. Αναστασία έχει σίγουρα τον πιο περιποιημένο κήπο στον καταυλισμό. «Μπορεί να μην έχουμε σπίτι, έχουμε τουλάχιστον κήπο», μας λέει, «αλλά πώς να τον χαρείς όταν διαρκώς έχεις την έγνοια των ναρκομανών και κλεφτών;». Και ενώ ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, η Εκκλησία του μέσα στον καταυλισμό (Αγ. Σώζων) είναι και αυτή ένα κοντέινερ λίγο μεγαλύτερο απ' όλα τα άλλα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/01/2008

επιστροφή

ΣΕΙΣΜΟΣ 6,5 ΡΙΧΤΕΡ

ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ

Αναγκαίο έργο υποδομής για την προστασία της ζωής

Η χώρα μας, όπως είναι γνωστό, είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα της Ευρώπης. Το τραγικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι ενώ είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα χτυπήσει τη χώρα μας κάποιος μεγάλος ή μικρότερος σεισμός, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αρνούνται συστηματικά να πάρουν τα αναγκαία προληπτικά μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, για να περιοριστούν, έστω, οι επιπτώσεις για το λαό. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Ενώ το 75% των κτιρίων της χώρας (το 65% των δημόσιων και το 55% των σχολείων) έχουν κτιστεί πριν το 1985, δηλαδή με βάση τους παλιούς (ή και καθόλου) αντισεισμικούς κανονισμούς, αρνούνται να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης των κτιρίων αυτών.
• Ενώ κατά τους σεισμούς της Αθήνας αποδείχτηκε ότι 1 στα 10 κτίρια με ζημιές και 1 στα 2 σχεδόν από αυτά που κρίθηκαν κατεδαφιστέα ήταν επαγγελματικές στέγες (εργοστάσια, βιοτεχνίες, κλπ.), αρνούνται επίμονα να ελέγξουν τη στατική επάρκεια των χώρων αυτών, όπου δουλεύουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.
• Αντί να ενισχυθούν τα κτίρια που έπαθαν ζημιές από σεισμούς, οι κυβερνήσεις εξέδωσαν τεχνικές οδηγίες επισκευής που προβλέπουν ότι πρέπει να επανέλθουν στην κατάσταση που ήταν όταν έπαθαν τις ζημιές!
• Αντί να προστατεύσουν και να εξασφαλίσουν περισσότερους ελεύθερους χώρους, αναγκαίους για την εκτόνωση και καταφυγή του πληθυσμού σε περίπτωση σεισμού, εμπορευματοποιούν και ξεπουλούν στο μεγάλο κεφάλαιο και αυτούς που υπάρχουν.

Πέρα από όλα αυτά, ο «Ρ» το τελευταίο διάστημα έκανε τρεις σημαντικές αποκαλύψεις:

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 1η: Σε μία από τις περιοχές της χώρας μας με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα, τη Μεσσηνία, το 62% των σχολικών κτιρίων παρουσιάζουν προβλήματα τρωτότητας, όπως αποδείχτηκε από οπτικούς προσεισμικούς ελέγχους που έγιναν πριν από τρία χρόνια, το 2005, αλλά μόλις σε δύο από αυτά έγιναν παρεμβάσεις αντισεισμικής ενίσχυσης μέχρι σήμερα!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 2η: Δύο παιδικοί σταθμοί στο Δήμο της Αθήνας πρέπει άμεσα να εκκενωθούν - ο ένας λόγω σεισμικής τρωτότητας - και άλλοι τρεις χρειάζονται επείγουσες επισκευές.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 3η: Σύμφωνα με μελέτη του ΕΜΠ, σε ενδεχόμενο ισχυρού σεισμού δεν υπάρχει διέξοδος διαφυγής για τους κατοίκους του Δήμου της Αθήνας, ιδιαίτερα των λεγόμενων υποβαθμισμένων συνοικιών.

Οι προτάσεις του ΚΚΕ

Ολα αυτά καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρες τις προτάσεις του ΚΚΕ που αντιμετωπίζουν την αντισεισμική θωράκιση της χώρας ως ένα μεγάλο έργο υποδομής για την προστασία της ζωής του λαού. Ειδικότερα, συνοπτικά το ΚΚΕ προτείνει:

• Την ανάπτυξη της έρευνας (ποσοτικά και ποιοτικά) με τη διάθεση της χρηματοδότησης, του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού και εξοπλισμού.
• Την καταγραφή και παραπέρα έρευνα και μελέτη της σεισμικής επικινδυνότητας των διαφόρων περιοχών, τη θέσπιση ειδικών όρων μελέτης κατασκευής ή την απαγόρευση δόμησης σ' αυτές.
• Το δημόσιο έλεγχο εφαρμογής των θεσπισμένων όρων και προδιαγραφών κατασκευής, της ποιότητας των υλικών κλπ. και τη θέσπιση ειδικών όρων για τους χώρους μαζικής συγκέντρωσης. Σύνταξη μελετών χωροθέτησης των μεγάλων έργων.
• Την προστασία και ανάπτυξη των ελεύθερων χώρων.
• Τον έλεγχο συνθηκών εργασίας και την ασφάλεια των εργαζομένων στη βιομηχανία.
• Τον έλεγχο των χώρων όπου φοιτά (σχολεία, φροντιστήρια), αλλά και των χώρων που διασκεδάζει η νεολαία.

Τη συνεχή ενημέρωση του κόσμου για τη σεισμικότητα της περιοχής όπου ζει και για τον τρόπο αντιμετώπισης του φαινόμενου τόσο ατομικά όσο σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου.

Τον εκσυγχρονισμό, την ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή του μηχανισμού επέμβασης.

Ριζοσπάστης 10-6-08

επιστροφή

Τρωτά σε σεισμό οκτώ στα δέκα κτίρια

Ø Να ξεκινήσει αμέσως το πρόγραμμα αντισεισμικής ενίσχυσης, ζητεί το ΤΕΕ

ΒΑΣΩ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

Oκτώ στα δέκα κτίρια της χώρας χρειάζονται αντισεισμική ενίσχυση, κατά το ΤΕΕ, το οποίο, με αφορμή τον σεισμό στην Ιταλία, επισημαίνει την ανάγκη ανάληψης πολιτικών πρωτοβουλιών ώστε να αποφασιστεί και να υλοποιηθεί άμεσα η ενίσχυση των παλαιότερων κτιρίων της χώρας, που θεωρούνται πιο ευάλωτα σε σεισμούς.

Το ΤΕΕ με το πρόγραμμα Εθνική Πολιτική Ενίσχυσης Υφισταμένων Κατασκευών ΕΠΑΝΤΥΚ/ΤΕΕ έχει λεπτομερέστατα περιγράψει τις απαιτούμενες συγκεκριμένες θεσμικές αποφάσεις της πολιτείας σε νομικά, διοικητικά και χρηματοδοτικά ζητήματα, ενώ παράλληλα έχει περιγράψει τους βαθμούς διακινδύνευσης ανά περιοχή της επικράτειας για διάφορες κατηγορίες παλαιότερων κτιρίων.

Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού ελέγχθηκε στατιστικά σχεδόν το σύνολο των 3.990.512 κτιρίων της χώρας και τα στοιχεία που προκύπτουν είναι:

*Το 80% των περίπου 4.000.000 κτιρίων όλης της χώρας που έχουν χτιστεί πριν από το 1985 με τον παλαιό αντισεισμικό κανονισμό είναι εν δυνάμει τρωτά σε μελλοντικό ισχυρό σεισμό γιατί δεν πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές.

*Το κόστος της ενίσχυσής τους ποικίλλει ανάλογα με την κατάσταση του κτιρίου απο 5% ως 50% σε σχέση με την αξία της κατασκευής τους.

*Από τα κτίρια αυτά το 35% είναι πλινθόκτιστα ή λιθόκτιστα και παρουσιάζουν αυξημένη τρωτότητα και επομένως πρέπει να ενισχυθούν κατά προτεραιότητα.

*Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στα δημόσια κτίρια και γενικότερα στα κτίρια συνάθροισης κοινού. Σημειώνεται ότι από τα περίπου 80.000 κτίρια της κατηγορίας αυτής από το 2001 ως σήμερα έχουν ελεγχθεί μόνο τα 5.800!

*Οι οικοδομές με πυλωτή, που αντιπροσωπεύουν το 3% του συνόλου του κτιριακού πλούτου της χώρας, θεωρούνται τρωτές.

*Τα αυθαίρετα δεν είναι λιγότερο ασφαλή από τα κτίρια που έχουν οικοδομική άδεια.

*Το μπετόν έχει συμβατική διάρκεια ζωής από 50 ως 100 χρόνια, ανάλογα με την ποιότητά του.

Οπως έχει τονίσει ο πρόεδρος του ΤΕΕ κ. Γιάννης Αλαβάνος, οι σεισμοί κοστίζουν περί τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως κατά μέσον όρο για την αποκατάσταση των σεισμοπαθών και των περιοχών που πλήττονται. Το ΤΕΕ θέλει αυτά τα χρήματα να δίδονται για την πρόληψη προκειμένου να περιοριστούν οι ζημιές και κυρίως τα θύματα. Και υπογράμμισε ότι το ΤΕΕ διαθέτει καταγραφές του κτιριακού πλούτου της χώρας ώστε να σχεδιαστεί ένα πρόγραμμα επεμβάσεων με ορίζοντα 20ετίας. Στις προτεραιότητες ενίσχυσης περιλαμβάνονται τα δίκτυα υποδομών (ΟΤΕ, ΔΕΗ, φυσικό αέριο, οδικές γέφυρες).

Το πρόγραμμα Εθνική Πολιτική Ενίσχυσης Υφισταμένων Κατασκευών-ΕΠΑΝΤΥΚ/ ΤΕΕ υλοποιείται υπό τον ομότιμο καθηγητή του ΕΜΠ κ. Τάσιο.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=263038

επιστροφή

«Θα πληρώσουμε ακριβά την αντισεισμική απραξία»

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Σεισμολόγος

Την εκτίμηση ότι η χώρα μας «θα πληρώσει ακριβά την αντισεισμική απραξία των τελευταίων ετών» εκφράζει ο διευθυντής Ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου κ. Γεράσιμος Παπαδόπουλος σε συνέντευξή του στο «Εθνος». Με αφορμή τον φονικό σεισμό που έπληξε την πόλη Λ Ακουιλα της γειτονικής Ιταλίας, ο κ. Παπαδόπουλος μιλά για την Αντισεισμική Προστασία της Ελλάδας, εξηγεί τους λόγους της παραίτησής του από τη θέση του προέδρου της Επιτροπής Αξιολόγησης Σεισμικού Κινδύνου του ΟΑΣΠ και υποστηρίζει ότι η αντισεισμική προστασία στη χώρα μας έχει εξασθενήσει από το 2003 και ύστερα. Αναφερόμενος στις στατιστικές που κάνουν λόγο για καταστροφικό σεισμό στην Ελλάδα κάθε 8 με 10 χρόνια -με τελευταίο εκείνον της Πάρνηθας το 1999- και θεωρώντας δεδομένη την πολυετή αδράνεια στη λήψη μέτρων προστασίας από τον Εγκέλαδο, τονίζει ότι η χώρα μας βρίσκεται «εν σεισμικώ κινδύνω»...

Σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα η αντισεισμική προστασία της χώρας;

Υποστήριξα δημοσίως, αλλά και σε υπομνήματά μου προς την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, που είναι πολιτικά υπεύθυνη για την αντισεισμική προστασία, ότι η χώρα βρίσκεται «εν σεισμικώ κινδύνω» όσο ποτέ άλλοτε κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Οχι μόνο λόγω των επερχόμενων ισχυρών σεισμών, τους οποίους βεβαίως δεν δυνάμεθα να αποτρέψουμε, αλλά κυρίως λόγω της σεισμικής επικινδυνότητας που έχει συσσωρευτεί στην κοινωνία και το δομημένο περιβάλλον εξαιτίας της πολυετούς αδράνειας στον τομέα της αντισεισμικής προστασίας. Η αντισεισμική προστασία έχει εξασθενήσει σοβαρότατα από το 2003 μέχρι σήμερα. Στο διάστημα αυτό ούτε μία σημαντική δράση δεν έχει αναληφθεί από τον ΟΑΣΠ, τον υπεύθυνο οργανισμό για τον συντονισμό της αντισεισμικής προστασίας στη χώρα. Ουδείς θυμάται τον ΟΑΣΠ για τίποτα.

Πού αποδίδετε αυτή την εικόνα;

Η επιτυχής εφαρμογή της αντισεισμικής προστασίας απαιτεί πρόγραμμα, σχέδιο και κατάλληλους ανθρώπους. Ουδέποτε υπήρξαν και τα τρία μαζί αλλά κατά καιρούς ο ΟΑΣΠ επιτέλεσε αξιόλογο έργο. Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει ούτε ένα από τα τρία στοιχεία. Σας διαβεβαιώ, όμως, ότι με τα κατάλληλα πρόσωπα θα μπορoύσαν να υπάρξουν και πρόγραμμα και σχέδιο. Πώς να γίνει όμως αυτό με τον σημερινό πρόεδρο του ΟΑΣΠ καθ. Κ. Μακρόπουλο, ο οποίος αδυνατεί να αντεπεξέλθει στοιχειωδώς στα πάμπολλα καθήκοντα που προκύπτουν από τις πάμπολλες κρατικές θέσεις που κατέχει με τη βοήθεια του κυβερνώντος κόμματος; Εδώ εμφανίζονται και οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας. Και απορώ: τι προσδοκούν από αυτή την κατάσταση επιστήμονες όπως οι κ. Παπαζάχος και Σταυρακάκης και συμμετέχουν; Δεν αντιλαμβάνονται ότι γίνονται συνυπεύθυνοι;

Είναι νωπές οι εικόνες από τις συνέπειες του φονικού σεισμού στην Λ Ακουιλα. Η ετοιμότητα της ιταλικής Πολιτικής Προστασίας και τα μέτρα που ελήφθησαν ώστε να γίνει πιο υποφερτή η διαβίωση των σεισμοπαθών ήταν πρωτόγνωρα για την Ελλάδα. Κατά πόσο, σύμφωνα με την εμπειρία σας, οι ελληνικές Αρχές βρίσκονται σε θέση να αντιμετωπίσουν μια καταστροφή αντίστοιχου μεγέθους;

Εχετε δίκιο. Η ιταλική Πολιτική Προστασία ίσως είναι η καλύτερη στην Ευρώπη. Οχι μόνο γιατί έχει σχέδια που τα εφαρμόζει με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα, αλλά και γιατί αυτά βασίζονται σε πορίσματα επιστημονικής έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης που η ίδια χρηματοδοτεί. Στην Ελλάδα, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας σήμερα καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες αλλά απέχει πολύ από το να προσεγγίσει την ιταλική. Το έργο που παράγεται από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων, για τον έλεγχο των σχολικών κτιριακών μονάδων, είναι αξιόλογο. Η λειτουργία κατά τα τελευταία χρόνια του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας, το οποίο μπορεί να προσφέρει σημαντικότατες υπηρεσίες και σε περιπτώσεις βλαβερών σεισμών, αποτελεί θετικό παράδειγμα. Δυστυχώς, το αρνητικό παράδειγμα είναι ο ΟΑΣΠ, ο κεντρικός φορέας αντισεισμικού σχεδιασμού και προστασίας.

Η Ελλάδα είναι μια σεισμογενής χώρα. Ποια μέτρα επείγει να ληφθούν σε επίπεδο προστασίας από τους σεισμούς;

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η συσσώρευση σεισμικής επικινδυνότητας είναι μακροχρόνια διαδικασία. Πολύ χρόνο χρειάζεται και η μείωση της επικινδυνότητας με τη συνδυασμένη ανάπτυξη των δράσεων που σας προανέφερα. Γι αυτό δεν μπορώ να προτείνω μία ή δύο δράσεις για να λύσουμε γρήγορα το πρόβλημα. Φοβούμαι ότι χάσαμε το τρένο για τα επόμενα χρόνια. Χρειάζεται πρόγραμμα, σχέδιο και κατάλληλους ανθρώπους ως επένδυση που θα αποδώσει στο μέλλον. Αν, όμως, επιμείνετε να προτείνω ένα μέτρο γρήγορης, έστω και μερικής απόδοσης, τότε θα έλεγα, επιτέλους να συνεργαστεί ο ΟΑΣΠ με την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και να οργανώσουν ασκήσεις ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού.

Αποχωρήσατε πρόσφατα από τον Οργανισμό Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας κάνοντας λόγο για δυσλειτουργίες στη δράση του. Τι εννοούσατε;

Προηγουμένως σας ανέφερα γιατί ο ΟΑΣΠ δεν επιτελεί πλέον το καθήκον της οργάνωσης και του συντονισμού της αντισεισμικής προστασίας στη χώρα. Δεν έχει σχέδιο, δεν έχει πρόγραμμα. Δεν κάνει έργο και συσσωρεύει την επιχορήγηση που του παρέχει το ΥΠΕΧΩΔΕ λες και είναι ταμιευτήριο. Πράγματι, παραιτήθηκα από τη θέση του προέδρου της επιτροπής εκτίμησης σεισμικού κινδύνου γιατί οι προτάσεις μου, που ήταν όλες στο πνεύμα που σας προανέφερα, ουδέποτε ετέθησαν για συζήτηση από τον πρόεδρο του ΟΑΣΠ. Εδώ εμφανίζεται και πάλι η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ η οποία άτολμη, και χωρίς άσκηση πολιτικού ελέγχου, παρακολουθεί την κατάσταση δίνοντας την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρεται.

Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΣΕΙΣΜΩΝ

Η φύση είναι αντικειμενική και θα ακολουθήσει τους νόμους της

Πόσο αναμενόμενος είναι ένας ισχυρός σεισμός μεγαλύτερος των 6 Ρίχτερ στην Αττική και τι καταστροφές θα μπορούσε να επιφέρει με βάση την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα κτίριά της από άποψη αντισεισμικής θωράκισης και ελέγχου;

Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στην Αττική. Η στατιστική των σεισμών είναι αμείλικτη. Στη χώρα μας γίνεται, κατά μέσο όρο, ένας ισχυρός σεισμός κάθε χρόνο και ένας καταστροφικός σεισμός κάθε 8-10 χρόνια περίπου. Ο τελευταίος καταστροφικός σεισμός της Πάρνηθας το 1999 με τα 143 θύματα είναι ακόμη νωπός στη μνήμη μας.

Η ευτυχής συγκυρία ότι οι τελευταίοι ισχυροί σεισμοί του 2008 δεν ήταν ιδιαιτέρως βλαβεροί, είτε γιατί ήταν υποθαλάσσιοι και ορισμένοι με σημαντικό βάθος, είτε γιατί ήταν χερσαίοι αλλά δεν έγιναν πολύ κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα, δεν θα συνεχιστεί επ άπειρον. Η φύση είναι αντικειμενική και θα ακολουθήσει τους νόμους της, δεν είναι βουλητική και δεν θα εισακούσει τις δικές μας επιθυμίες και ευχές. Φοβούμαι ότι η χώρα θα πληρώσει πολύ ακριβά την αντισεισμική απραξία των τελευταίων ετών.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=3266772 26-4-09

επιστροφή

«Στο κόκκινο» τα... κόκκινα του 1999

Ø Δέκα χρόνια μετά τον σεισμό της Πάρνηθας πολλά νεοκλασικά που είχαν τότε πληγεί απειλούν να πέσουν στο... κεφάλι μας

ΒΑΣΩ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

Εγκαταλειμμένα κτίρια που καταρρέουν και δημιουργούν κινδύνους για τους διερχομένους βρίσκονται σε αρκετά σημεία της Αθήνας. Τα περισσότερα είναι νεοκλασικά που χαρακτηρίστηκαν «κόκκινα» μετά τον καταστροφικό σεισμό της Αθήνας του 1999, δηλαδή επικίνδυνα για κατοίκηση. Αρκετά από αυτά είχαν ήδη χαρακτηριστεί διατηρητέα, πράγμα που σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούσαν να τα γκρεμίσουν. Μπορούσαν μόνο να τα επισκευάσουν. Ωστόσο οι ειδικοί αναφέρουν ότι το κόστος αποκατάστασης ενός νεοκλασικού- διατηρητέου ή μη- κτιρίου υπολογίζεται στο διπλάσιο της αξίας κατασκευής ενός νεόδμητου, δηλαδή πρόκειται για πολύ ακριβή λύση για τους ιδιοκτήτες, που δεν καλύπτεται από την πολιτεία.

Σήμερα, 10 χρόνια μετά, τα κτίρια αυτά δεν έχουν επισκευαστεί, αλλά ούτε έχουν γκρεμιστεί. Απλώς καταρρέουν και αποτελούν απειλή για τη δημόσια ασφάλεια.

Το κυριότερο όμως είναι ότι κανείς δεν φαίνεται να καθορίζει την τύχη τους, η οποία εξαρτάται από τους ιδιοκτήτες- άλλωστε μπορεί να υπάρχει και μπερδεμένο καθεστώς ιδιοκτησίας-, την Πολεοδομία και το υπουργείο Πολιτισμού. Δηλαδή κανείς δεν ελέγχει αν έγινε αυτό που έπρεπε στα επικίνδυνα κτίρια.

Η σεισμική έξαρση των τελευταίων ημερών σε διάφορα σημεία της χώρας και της γειτονικής πΓΔΜ υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα ως σεισμογενής χώρα πρέπει να μεριμνήσει για την ασφάλεια των κτιρίων της, ιδιαίτερα στα πυκνοδομημένα κέντρα των πόλεων, όπως της Αθήνας. Και αυτό γιατί το κέντρο της πόλης έχει λίγους ελεύθερους χώρους όπου μπορούν να καταφύγουν οι πολίτες και πολλές παγίδες, όπως αυτές των εγκαταλειμμένων κτιρίων που καταρρέουν.

ΤΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΕΑ

Περίπου 5.000 κτίρια της Αττικής επλήγησαν ανεπανόρθωτα από τον καταστροφικό σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 και κρίθηκαν κατεδαφιστέα από τον δευτεροβάθμιο έλεγχο των συνεργείων του ΥΠΕΧΩΔΕ. Αλλα 60.000 κτίρια περίπου χρειάζονταν σοβαρές επισκευές, ενώ ελαφρότερες επισκευές χρειάζονταν περίπου 140.000 κατοικίες στο Λεκανοπέδιο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι ζημιές των κτιρίων ξεπέρασαν κάθε αρχικό υπολογισμό, αφού υπήρξαν σοβαρές ζημιές και στο κέντρο της Αθήνας.

Τα συνεργεία του ΥΠΕΧΩΔΕ πραγματοποίησαν περισσότερους από 200.000 ελέγχους σε κτίρια της πρωτεύουσας μετά τον σεισμό του 1999. Από τους πρωτοβάθμιους ελέγχους περίπου 14.000 σπίτια χαρακτηρίστηκαν «κόκκινα» και 50.000 «κίτρινα», χαρακτηρισμοί που σημαίνουν ότι όλα αυτά τα κτίρια δεν πρέπει να κατοικούνται. Ο δευτεροβάθμιος έλεγχος στα «κόκκινα» κτίρια έδειξε ότι περίπου 5.000 έπρεπε να κατεδαφιστούν. Τα υπόλοιπα μπορούσαν να επισκευαστούν.

Το κόστος για την εθνική οικονομία μόνο από την κατεδάφιση των ετοιμόρροπων και την ανέγερση των νέων σπιτιών υπολογίστηκε τότε σε 1,5 δισ. ευρώ. Μάλιστα η πολιτεία έδωσε και οικονομικά κίνητρα τότε, με τη μορφή κρατικής στεγαστικής συνδρομής, για την επισκευή των οικοδομών που επλήγησαν. Εκείνο που δεν έπραξε η πολιτεία ήταν ο επανέλεγχος των κτιρίων μετά την επισκευή τους. Κανείς δεν γνωρίζει σήμερα αν όντως τα κτίρια επισκευάστηκαν ή απλώς «μπαλώθηκαν», ούτε αν κατεδαφίστηκαν όσα έπρεπε.

ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το 2001 με εγκύκλιο του ΥΠΕΧΩΔΕ ζητήθηκε από τις περιφέρειες, τις νομαρχίες και τους δήμους της χώρας να προχωρήσουν σε ταχύ οπτικό προσεισμικό έλεγχο σε όλα τα δημόσια κτίρια της χώρας, που ανέρχονται περίπου σε 80.000. Ωστόσο δεν αναφερόταν ότι ο έλεγχος αυτός ήταν υποχρεωτικός. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ) έστειλε σειρά γραπτών υπομνημάτων προς τις περιφέρειες, τις νομαρχίες και τους δήμους της χώρας, υπενθυμίζοντας ότι πρέπει να κάνουν αυτόν τον προσεισμικό έλεγχο. Οκτώ χρόνια μετά, μόλις το 10% περίπου των κτιρίων αυτών έχει ελεγχθεί, καθώς η όλη διαδικασία προχωρεί με ρυθμούς χελώνας.

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Πέντε χιλιάδες σχολεία έχουν κτιστεί χωρίς αντισεισμικό κανονισμό. Ως τώρα έχουν ελεγχθεί οπτικά 1.877 σχολικά κτίρια σε 37 σεισμογενείς νομούς, στα οποία δεν φαίνεται να υπάρχουν προβλήματα στατικότητας. Θα χρειαστεί όμως και δεύτερος έλεγχος σε συνεργασία του ΟΣΚ και πανεπιστημιακούς φορείς.

Η πρώτη φάση του προσεισμικού ελέγχου (ταχύς οπτικός έλεγχος) διενεργήθηκε στα σχολικά κτίρια που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν χωρίς αντισεισμικό κανονισμό σε διάφορους νομούς της χώρας.

Παράλληλα ο Δήμος Αθηναίων έχει ελέγξει τα σχολεία της Αθήνας, στα οποία δεν παρουσιάζονται προβλήματα.

ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

Την προσεισμική ενίσχυση των 2.300 δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων νοσοκομείων και κλινικών της χώρας πρότεινε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΤΕΕ κ. Γιάννης Αλαβάνος.
Ηδη έχει ολοκληρωθεί ένα ερευνητικό πρόγραμμα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για τον προσεισμικό έλεγχο κτιρίων σχολείων και νοσοκομείων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, όπου εφαρμόστηκε ο ταχύς οπτικός έλεγχος σε 331 κτίρια νοσοκομείων και σε 167 κτίρια σχολείων.

ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ

Το 80% των περίπου 4.000.000 κτιρίων όλης της χώρας, που έχουν κτιστεί πριν από το 1985, με τον παλιό αντισεισμικό κανονισμό, είναι εν δυνάμει τρωτά σε μελλοντικό ισχυρό σεισμό, γιατί δεν πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές. Το κόστος της ενίσχυσής τους ποικίλλει, ανάλογα με την κατάσταση του κτιρίου, από 5% ως 50% σε σχέση με την αξία της κατασκευής τους.

Πρόκειται για τα πρώτα συμπεράσματα της 9ετούς μελέτης του ΤΕΕ, στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Αντισεισμικής Ενίσχυσης Υφισταμένων Κτιρίων (ΕΠΑΝΤΥΚ), που υλοποιείται υπό τον ομότιμο καθηγητή του ΕΜΠ κ. Θ. Π. Τάσιο. Στη διάρκεια της μελέτης ελέγχθηκε στατιστικά σχεδόν το σύνολο των 3.990.512 κτιρίων της χώρας, εκ των οποίων 35% είναι πλινθόκτιστα ή λιθόκτιστα, παρουσιάζουν αυξημένη τρωτότητα και επομένως πρέπει να ενισχυθούν κατά προτεραιότητα. Οσο για τις οικοδομές με πιλοτή, που αντιπροσωπεύουν το 3% του συνόλου, αυτές θεωρούνται τρωτές. Αλλά και τα αυθαίρετα δεν κρίνονται περισσότερο ασφαλή από τα κτίρια που έχουν οικοδομική άδεια.

Οπως έχει τονίσει ο πρόεδρος του ΤΕΕ, οι σεισμοί κοστίζουν περί τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο για την αποκατάσταση των σεισμοπαθών και των περιοχών που πλήττονται. Το ΤΕΕ θέλει αυτά τα χρήματα να δίδονται για την πρόληψη, προκειμένου να περιοριστούν οι ζημιές και κυρίως τα θύματα. Το ΤΕΕ διαθέτει καταγραφές του κτιριακού πλούτου της χώρας, ώστε να σχεδιαστεί ένα πρόγραμμα επεμβάσεων με ορίζοντα 20ετίας. Στις προτεραιότητες ενίσχυσης περιλαμβάνονται τα δίκτυα υποδομών (ΟΤΕ, ΔΕΗ, φυσικό αέριο, οδικές γέφυρες).

Οπως έχει επισημάνει ο κ. Τάσιος, ανακύπτουν νομικά, διοικητικά και χρηματοδοτικά θέματα για την ενίσχυση των κτιρίων. Ενα από αυτά είναι και οι πολυκατοικίες με τους πολλούς συνιδιοκτήτες, όπου όλοι πρέπει να συμφωνήσουν για να προχωρήσουν οι όποιες εργασίες.

Σκέπτονται κίνητρα για αντισεισμική προστασία

Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης του ΤΕΕ, από τα 3.990.512 κτίρια της χώρας συνολικά, ποσοστό 77% χρησιμοποιείται για κατοικία. Στην Αθήνα το ποσοστό ανεβαίνει στο 83% και στη Θεσσαλονίκη στο 88%.

Από το σύνολο των κτιρίων της Αθήνας το 5% έχει πιλοτή, ενώ στη Θεσσαλονίκη το αντίστοιχο ποσοστό είναι 36%. Τα κτίρια αυτά χρειάζονται περαιτέρω ενίσχυση. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα συναρμόδια υπουργεία δεν αποκλείουν τη χορήγηση οικονομικών κινήτρων για την αντισεισμική ενίσχυση των κτιρίων με πιλοτή που κατασκευάστηκαν πριν από το 1985, καθώς θεωρούνται ιδιαίτερα τρωτά.

Πάντως ο ΟΑΣΠ έχει ολοκληρώσει τον Κανονισμό Ενισχύσεων Κτιρίων (ΚΑΝΕΠΕ), ο οποίος σε περίπου 6 μήνες θα εφαρμόζεται υποχρεωτικά σε όλα τα κτίρια που θα ενισχυθούν αντισεισμικά.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=270729&dt=30/05/2009

επιστροφή

Καταυλισμοί και αίσθημα ντροπής δέκα χρόνια μετά

Της Μαριας Δεληθαναση

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται από τον τραγικό σεισμό της 9ης Σεπτεμβρίου 1999, με απολογισμό κατεστραμμένα κτίρια, εκατοντάδες ανθρώπους σε κοντέινερ και 143 νεκρούς - 39 στα ερείπια της Ρικομέξ. Τότε ο πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης και το υπουργικό συμβούλιο είχαν δεσμευθεί ότι «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκαλο των υπευθύνων». Είχαν γίνει έρανοι στην ημεδαπή και τη διασπορά για την ανακούφιση των θυμάτων.

Σήμερα, οι καταυλισμοί παραμένουν και οι συγγενείς των νεκρών έχουν απομείνει με ένα στυφό «αίσθημα ντροπής και απόγνωσης γιατί δεν υπήρξε καμίας μορφής δικαίωση», όπως λέει η κ. Δέσποινα Χατζηδημητρίου. «Είναι σαν να μου είπε το κράτος ότι ο άνθρωπος που λάτρευα ήταν ένα τίποτα», προσθέτει για τον 33χρονο αδελφό της που καταπλακώθηκε στο παράνομο πατάρι - φέρετρο της Ρικομέξ αφήνοντας πίσω του ένα 6χρονο αγόρι. Το αγόρι, στην εφηβεία του, μηνύθηκε από τον μηχανικό της Ρικομέξ, διότι μιλώντας σε εφημερίδα σχετικά με τη συλλογή χρημάτων για τα θύματα του τσουνάμι είπε ότι το έκανε διότι «σκότωσαν» τον πατέρα του στον σεισμό της Ρικομέξ. Ο αθωωθείς στα ποινικά δικαστήρια μηχανικός μήνυσε το παιδί που τόλμησε να τον κατηγορήσει...

Αθώους έκριναν τους κατηγορουμένους τα ποινικά δικαστήρια όταν οδηγήθηκαν σε ετυμηγορία για τη Ρικομέξ το 2007, ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες διότι η υπόθεση κινδύνευε να παραγραφεί. Νωρίτερα, τα πολιτικά δικαστήρια είχαν επιδικάσει ισχνές αποζημιώσεις (17.000 για νεκρό αδελφό και 30.000 για νεκρό γονιό) σε ελάχιστες από τις οικογένειες. Ομως οι αποζημιώσεις δεν δόθηκαν από την εταιρεία, που αίφνης πτώχευσε στις 30 Απριλίου 2004. Ελήφθησαν από τον πλειστηριασμό δύο ακινήτων της, στο ρέμα της Χελιδονούς και τον Ασπρόπυργο. Αλλά οι τράπεζες δεν έλαβαν τα χρήματα που τους όφειλε η Ρικομέξ. Κι έτσι έχουν προσφύγει κατά των οικογενειών των θυμάτων στον Αρειο Πάγο. Η ολομέλεια θα αποφασίσει εάν πρέπει να επιστρέψουν τις ισχνές αποζημιώσεις στις κερδοφόρες τράπεζες...

«Το μαχαίρι μπήκε τελικά στο κόκαλο των θυμάτων», σχολιάζει ο δικηγόρος κ. Α. Αναγνωστόπουλος και σταχυολογεί τη δικαστική εξέλιξη επί των κυριοτέρων κτιρίων: ΡΙΚΟΜΕΞ: 39 νεκροί, 33 κατηγορούμενοι. Αλλοι απαλλάχθηκαν με βουλεύματα και άλλοι στα ακροατήρια. Πολυκατοικία επί των οδών Πίνδου και Γ. Παπανδρέου, Ν. Φιλαδέλφεια: 7 νεκροί. Κατηγορήθηκαν τεχνικοί εκπρόσωποι του DIA και του Condinent. Αθωώθηκαν σε α΄ βαθμό. ΦΙΑΛΟΠΛΑΣΤ: 3 γυναίκες νεκρές. Ενοχος ο ιδιοκτήτης σε α΄ βαθμό για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Ποινή οχτώ μηνών. Προσέφυγε στο εφετείο, αλλά εν τω μεταξύ πέθανε. FARAN: 4 νεκροί, 4 κατηγορούμενοι. Δυο αθωώθηκαν σε α΄ βαθμό και δυο σε β΄ βαθμό. Πολυκατοικία στην οδό Ψυχάρη, Μεταμόρφωση: 8 νεκροί. Από εκεί ανέσυραν οι πυροσβέστες ζωντανά δύο μικρά παιδιά στην αγκαλιά του νεκρού πατέρα. Από εκεί ξέθαψαν οι άνδρες των ΕΜΑΚ τον 11χρονο Τζαννή. Τα αδικήματα παραγράφηκαν...

«Ελπίζουμε στο φιλότιμο»

Τι σημασία είχαν τα πορίσματα - κόλαφος για εργοδότες και μηχανικούς της επιτροπής εμπειρογνωμόνων; Καμία... Εχει άραγε σημασία αυτό που λέει η κ. Χατζηδημητρίου; «Τον αδελφό μου και όσους χάθηκαν δεν τους φέρνουμε πίσω. Κάναμε όλο τον αγώνα για να μην ξαναγίνει το ίδιο. Δεν ήθελα όταν αργότερα ο γιoς μου θα εργάζεται, να τρέμει η ψυχή μου αν ο μηχανικός ή ο εργοδότης ήταν φιλότιμοι και έφτιαξαν σωστό κτίριο. Διότι όταν υπάρχει ατιμωρησία, ελπίζουμε μόνο στο φιλότιμο»...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_04/09/2009_327988

επιστροφή

Αποζημιώσεις 1,2 εκατ. ευρώ θα πληρώσει η νομαρχία για τη Ρικομέξ

Ποσό ύψους 1,2 εκατομμυρίου ευρώ προτίθεται να καταβάλει η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής για τις αποζημιώσεις στους συγγενείς θυμάτων και παθόντες του κτιρίου της Ρικομέξ που είχε καταρρεύσει στον φονικό σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999.

Ωστόσο, το σύνολο των οικονομικών υποχρεώσεων της νομαρχίας, η οποία επιβαρύνεται από πράξεις και παραλείψεις των υπαλλήλων που υπάγονταν στην κρατική διοίκηση κατά τα έτη 1976, 1977 και 1979 και είχαν εκδώσει τις οικοδομικές άδειες ανέρχεται σήμερα σε πάνω από 18 εκατ. ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους. Στο σκεπτικό των αποφάσεων που εκδόθηκαν επί των 16 αγωγών αποζημίωσης που έχουν κατατεθεί, αναφέρεται ότι η αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία άσκησε πλημμελώς τον προληπτικό έλεγχο για τις οικοδομικές άδειες αλλά και τον κατασταλτικό έλεγχο κατά την ανέγερση του κτιρίου το 1995. Το ποσό των 18 εκατ. ευρώ υπερβαίνει τις οικονομικές δυνατότητες της νομαρχίας, γι’ αυτό και έχει ζητηθεί από την προηγούμενη και τη νυν πολιτική ηγεσία του υπ. Εσωτερικών να καλυφθούν οι αποζημιώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς ωστόσο να υπάρξει ανταπόκριση. Για άλλη μια φορά χθες το νομαρχιακό συμβούλιο ζήτησε από το υπ. Εσωτερικών να προωθήσει ειδική νομοθετική ρύθμιση εφόσον μάλιστα η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση δεν είχε θεσμοθετηθεί τον χρόνο έκδοσης των οικοδομικών αδειών.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_16/06/2010_404680

επιστροφή

Αποπληρώνει τις αποζημιώσεις για τη ΡΙΚΟΜΕΞ

Να προχωρήσει στην αποπληρωμή των αποζημιώσεων στους συγγενείς των θυμάτων του εργοστασίου της ΡΙΚΟΜΕΞ το οποίο κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στο σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη σκοτώνοντας 39 εργαζόμενους, αποφάσισε στη συνεδρίαση της περασμένης Δευτέρας το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ανατολικής Αττικής. Η νομαρχία ασχέτως με το γεγονός ότι έλαβε και απόφαση, είναι ουσιαστικά υποχρεωμένη να αποπληρώσει τις αποζημιώσεις μετά την πρόσφατη απόφαση του Β' Τμήματος του ΣτΕ σύμφωνα με την οποία οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν ευθύνες για την κατάρρευση του κτιρίου λόγω πλημμελή ελέγχου στην έκδοση των αδειών και στην ανέγερση του κτιρίου.

Το θέμα συζητήθηκε στο ΝΣ μετά από παρέμβαση της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας Ανατολικής Αττικής» η οποία εκτός από το αίτημα καταβολής των αποζημιώσεων επισήμανε ότι από την πρώτη στιγμή είχε καλέσει τη νομαρχία να μην ασκήσει αίτηση αναίρεσης κατά των αποφάσεων που την καταδίκαζαν σαν ελάχιστη ηθική υποχρέωση απέναντι στα θύματα του εγκλήματος. Στα πλαίσια αυτά η ΝΑΣ επισήμανε και πάλι ότι η νομαρχία πρέπει ακόμα και τώρα να παραιτηθεί από κάθε δικαστική επιδίωξη.

Σύμφωνα πάντως με την ενημέρωση, το συνολικό ποσό που πρέπει να καταβάλει η νομαρχία σε αποζημιώσεις ξεπερνά τα 18 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους και σε πρώτο στάδιο θα αποπληρώσει μόνο τα 1,2 εκατ. ευρώ που αφορούν τις μέχρι σήμερα 16 τελεσίδικες και αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα όπως υποστήριξε ο νομάρχης, ότι τα χρήματα αυτά θα εξοικονομηθούν από περικοπές στο πρόγραμμα της νομαρχίας. Ταυτόχρονα στο ΝΣ αποφάσισαν να απαιτήσουν από το υπουργείο Εσωτερικών την προώθηση ειδικής νομοθετικής ρύθμισης ώστε οι αποζημιώσεις να δοθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς η αιρετή νομαρχιακή αυτοδιοίκηση δεν ευθύνεται για την λειτουργία των υπηρεσιών τη δεκαετία του 1970.

Είναι γεγονός πάντως ότι έπρεπε να περάσουν 11 χρόνια από τότε που 39 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους κάτω από τα χαλάσματα της ΡΙΚΟΜΕΞ για να αποδοθούν οι ευθύνες στις αρμόδιες υπηρεσίες. Και αποτελεί επίσης γεγονός, ότι τελικά για το έγκλημα της ΡΙΚΟΜΕΞ ο μοναδικός που καλείται να πληρώσει είναι η νομαρχία και μάλιστα από ίδιους πόρους, δηλαδή από χρήματα του λαού της περιοχής. Την ίδια ώρα οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης συνεχίζουν απρόσκοπτα σε άλλη χώρα τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και το κυνήγι του κέρδους με κάθε τρόπο.

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5709213&publDate=20/6/2010

επιστροφή