Επιστροφή στην αρχική σελίδα Του Παρατηρητηρίου Ελεύθερων Χώρων

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΘΗΝΑ 2004 ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ

Αθήνα, 28-7-2004

Λίγες µόλις ηµέρες πριν από την έναρξη των Ολυµπιακών Αγώνων, το περιβάλλον είναι ο πρώτος µεγάλος αποκλεισµένος. Στη σηµερινή συνέντευξη τύπου, η Greenpeace παρουσίασε την πιο πρόσφατη αποτίµηση της περιβαλλοντικής διάστασης των Αγώνων. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και ο χρόνος, και τα χρήµατα, και η διαθέσιµη τεχνολογία, οι επιδόσεις είναι δυστυχώς εξαιρετικά φτωχές. Η Αθήνα έχασε οριστικά την ευκαιρία να διοργανώσει πραγµατικά ‘πράσινους’ Ολυµπιακούς Αγώνες και µαζί έχασε ένα στοίχηµα που έβαλε µε τον εαυτό της όταν διεκδικούσε τους Αγώνες προβάλλοντας τη φιλοπεριβαλλοντική διάστασή τους.

Οι Ολυµπιακοί Αγώνες της Αθήνας δεν υστερούσαν σε διακηρύξεις για την ανάδειξη της περιβαλλοντικής τους διάστασης. Απ’ αυτές είχαµε πολλές, τόσο από τις κυβερνήσεις και την Οργανωτική Επιτροπή Αθήνα 2004, όσο και από τη ∆ιεθνή Ολυµπιακή Επιτροπή (∆ΟΕ). Εκεί που σίγουρα υστερούν είναι τα αποτελέσµατα. “Οι Ολυµπιακοί Αγώνες της Αθήνας είναι οι αγώνες των χαµένων ευκαιριών για το περιβάλλον. Οι περιβαλλοντικές τους επιδόσεις είναι εξαιρετικά φτωχές και υπολείπονται κατά πολύ των αντίστοιχων δεσµεύσεων, διακηρύξεων και υποσχέσεων. Η εικόνα των Αγώνων, λίγες µόλις ηµέρες πριν από την έναρξή τους, δε θυµίζει σε τίποτα τις πράσινες δεσµεύσεις του φακέλου υποψηφιότητας. Με πρόσχηµα τα ασφυκτικά χρονοδιαγράµµατα, υπήρξαν απαράδεκτοι συµβιβασµοί και επιβλήθηκαν πρακτικές και επιλογές που καµία σχέση δεν έχουν µε τις αντίστοιχες δεσµεύσεις. Ανεξαρτήτως λοιπόν του αγωνιστικού µέρους, για το οποίο ευχόµαστε κάθε επιτυχία, το περιβάλλον είναι ο πρώτος µεγάλος αποκλεισµένος στους Ολυµπιακούς Αγώνες της Αθήνας”, επεσήµανε ο Νίκος Χαραλαµπίδης, διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace.

Σε συνέντευξη τύπου που πραγµατοποιήθηκε σήµερα στα γραφεία της, η Greenpeace δηµοσιοποίησε την τρίτη κατά σειρά (και τελευταία) έκθεση µε τίτλο “Ολυµπιακοί Αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004: Υποσχέσεις – πάντα πράσινες, πάντα ξεχασµένες”(1). Στην έκθεση γίνεται µια αποτίµηση της περιβαλλοντικής διάστασης των Αγώνων. Η αποτίµηση βασίστηκε στα όσα οι ιθύνοντες είχαν υποσχεθεί στο Φάκελο Υποψηφιότητας για την ανάληψη των Αγώνων, καθώς και στις Αρχές Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Οργανωτικής Επιτροπής ‘Αθήνα 2004’. Όπως προκύπτει από την έκθεση της Greenpeace, οι ευθύνες για την εξαιρετικά χαµηλή περιβαλλοντική επίδοση των Αγώνων της Αθήνας καταµερίζονται στην κυβέρνηση (η απουσία πολιτικής βούλησης έβαλε το περιβάλλον στο περιθώριο), τους δηµόσιους φορείς (οι προδιαγραφές τους, στις περισσότερες περιπτώσεις, απλώς αντέγραψαν την παρωχηµένη συµβατική εργολαβική λογική(2)), την Οργανωτική Επιτροπή Ολυµπιακών Αγώνων “ΑΘΗΝΑ 2004” (δεν απαίτησε την υλοποίηση των δικών της διακηρύξεων και δεσµεύσεων για το περιβάλλον), τη ∆ιεθνή Ολυµπιακή Επιτροπή (προτίµησε τη λογική των πολιτικών ισορροπιών από την υλοποίηση των δικών της δεσµεύσεων για την ανάδειξη του περιβάλλοντος σε τρίτο πυλώνα του ολυµπισµού) και την πλειοψηφία των χορηγών (οι οποίο περιορίστηκαν σε δηµόσιες σχέσεις αντί της προώθησης προϊόντων και υπηρεσιών φιλικών προς το περιβάλλον).

Φωτεινή εξαίρεση στη χαµηλή περιβαλλοντική επίδοση των Ολυµπιακών Αγώνων της Αθήνας αποτελεί η προώθηση σύγχρονων µέσων συλλογικής µεταφοράς (τραµ, προαστιακός σιδηρόδροµος, επέκταση µετρό, ανανέωση λεωφορείων), η οποία πολλά οφείλει στα αυστηρά χρονοδιαγράµµατα των Αγώνων και τις πιέσεις των οργανωτών. Στα παράπλευρα περιβαλλοντικά οφέλη των Αγώνων, πρέπει να αναφέρουµε την περίπτωση συγκεκριµένων εταιριών, χορηγών ή µη (Coca Cola, Unilever, ∆ΕΛΤΑ, ΦΑΓΕ), που σκοπεύουν να αποφύγουν τη χρήση επιβλαβών για το περιβάλλον ψυκτικών σε συσκευές που θα χρησιµοποιήσουν κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Περί τις 1.500 από τις συσκευές επαγγελµατικής ψύξης που θα βρίσκονται στους χώρους τέλεσης των αγώνων ή σε κεντρικά σηµεία της πόλης, θα χρησιµοποιούν τεχνολογίες φιλικές προς το περιβάλλον (µε ψυκτικό διοξείδιο του άνθρακα ή υδρογονάνθρακες, ενώ θα επιδειχτούν και νέες τεχνικές). Η αλλαγή αυτή αναµένεται να επιφέρει τα επόµενα χρόνια σαρωτικές αλλαγές στις ψυκτικές συσκευές που χρησιµοποιούνται κατά εκατοµµύρια σε όλο τον κόσµο, συµβάλλοντας σηµαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος. Η ανάδειξη της περιβαλλοντικής διάστασης των Αγώνων από τη ∆ΟΕ,(3) µε αφορµή κυρίως τους Αγώνες του Σίδνεϋ, αποτέλεσε ανάσα ελπίδας για την προώθηση φιλοπεριβαλλοντικών µέτρων, καθαρών τεχνολογιών και σύγχρονων λύσεων στα περιβαλλοντικά προβλήµατα. Η εµπειρία που αποκτήθηκε στο Σίδνεϋ, µέσα από τις επιτυχίες και αποτυχίες στην προώθηση και εφαρµογή συγκεκριµένων περιβαλλοντικών µέτρων, αποτελε µια πολύτιµη βάση και σηµείο εκκίνησης για κάθε επόµενη Ολυµπιάδα. Η Αθήνα αντί να χρησιµοποιήσει αυτή την εµπειρία ως σηµείο εκκίνησης και να προσπαθήσει να τη βελτιώσει, έκανε βήµατα προς τα πίσω ολοταχώς. Ενώ λοιπόν οι Αγώνες του Σίδνεϋ έµειναν στην ιστορία ως οι πρώτοι “πράσινοι” Ολυµπιακοί, οι αντίστοιχοι της Αθήνας “πέτυχαν” τον αποκλεισµό του περιβάλλοντος. Η δέσµευση της ∆ΟΕ για την ανάδειξη του περιβάλλοντος ως του τρίτου πυλώνα του Ολυµπισµού αποδείχθηκε, στην Αθήνα, κενή περιεχοµένου.

Η περίπτωση του πρόσφατου black out είναι χαρακτηριστική. Ενώ µέχρι το 2001 οι οργανωτές δήλωναν ότ “η ΑΘΗΝΑ 2004 φιλοδοξεί να είναι η πρώτη Ολυµπιάδα που θα χρησιµοποιεί 100% πράσινη ενέργεια από το δίκτυο, χρησιµοποιώντας την αιολική ενέργεια αλλά και φωτοβολταϊκές διατάξεις”,(4) η τοποθέτηση ρυπογόνων ντιζελογεννητριών δίπλα στους χώρους τέλεσης των αγώνων υιοθετήθηκε ως η µόνη λύση για την αδιάλειπτη παροχή ενέργειας. Έτσι, σε µια από τις πιο ηλιόλουστες χώρες του κόσµου, ο ήλιος (όπως άλλωστε και ο αέρας) θα απουσιάζει από τις κερκίδες της “πιο µεγάλης γιορτής του πλανήτη”.

“Αν µένει κάτι από την αποτίµηση της περιβαλλοντικής διάστασης των Ολυµπιακών Αγώνων, αυτό είναι η πικρή γεύση των χαµένων ευκαιριών. Όλα τα θετικά που θα προκύψουν λόγω των Αγώνων είναι φυσικά καλοδεχούµενα. Αρκούν όµως αυτά; Ως πότε θα συµβιβαζόµαστε µε τα συµβατικά και τα αυτονόητα; Ως πότε θα ανεχόµαστε να συνθλίβεται η καινοτοµία και οι φρέσκιες ιδέες; Ως πότε το περιβάλλον θα αποτελε το αγκάθι και όχι το άνθος της αναπτυξιακής προσπάθειας;” τόνισε ο Νίκος Χαραλαµπίδης. Η Greenpeace ζητά • από τη ∆ΟΕ να εγγυηθεί στην πράξη ότι οι Ολυµπιακοί Αγώνες θα αποτελούν ευκαιρία για τη βελτίωση των όρων ζωής των πολιτών και ότι το περιβάλλον θα αποτελέσει όντως τον τρίτο πυλώνα του Ολυµπισµού, όπως ανέξοδα διακηρύχθηκε επανειληµµένως προς πάσα κατεύθυνση, • από την Ελληνική κυβέρνηση, να εξασφαλίσει ότι η µετα-ολυµπιακή χρήση των χώρων και εγκαταστάσεων θα είναι αυτή που προβλεπόταν στον “πράσινο” φάκελο υποψηφιότητας και δε θα υπάρξουν περαιτέρω εκπτώσεις.

Σηµειώσεις (1). Η πλήρης έκθεση της Greenpeace υπάρχει στην ιστοσελίδα της οργάνωσης, http://www.greenpeace.gr/ (2). Η κατασκευή των διαµερισµάτων του Ολυµπιακού Χωριού δεν είναι καν συµβατή µε τις οδηγίες του Σχεδίου ∆ράσης “Ενέργεια 2001” του ΥΠΕΧΩ∆Ε και τη σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση, τον Κανονισµό Ορθολογικής Χρήσης και Εξοικονόµησης Ενέργειας (Κ.Ο.Χ.Ε.Ε.) και τη νέα Κοινοτική Οδηγία για τα κτίρια. (3).“Οι Ολυµπιακοί Αγώνες µπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης για φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις που σκοπεύουν πολύ πέραν της συγκυρίας και αφορούν την αθλητική κοινότητα στο σύνολό της” Πρόεδρος ∆ΟΕ (1997) (4). Υπεύθυνος Έργου Τεχνολογίας, ΑΘΗΝΑ 2004, Οκτώβριος 2001.

ΠΗΓΗ: helios.teiath.gr/documents/Lab_News/ Athens2004/Greenpeace_Athens2004.pdf – www.greenpeace.gr/library/other/Pinocchio2004-Aug03.pdf

ΠΙΝΟΚΙΟ 2004 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - ΑΘΗΝΑ 2004 Υποσχέσεις: πάντα πράσινες, πάντα ξεχασµένες Το περιβαλλοντικό τοπίο ένα χρόνο πριν τους Αγώνες Β’ Έκδοση ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2003

Εισαγωγή στη δεύτερη έκδοση

Τον Οκτώβριο του 2002, η Greenpeace κυκλοφόρησε την πρώτη εκτενή αποτίµηση των περιβαλλοντικών επιδόσεων των επερχόµενων Ολυµπιακών Αγώνων της Αθήνας. Η αποτίµηση αυτή εστίαζε κυρίως στις χαµένες ευκαιρίες, τόσο σε οργανωτικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο παρεµβάσεων που θα µπορούσαν να επιφέρουν σηµαντική βελτίωση στην ποιότητα ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, αλλά και να πυροδοτήσουν θετικές αλλαγές σε µια σειρά από θέµατα που άπτονται των νέων τεχνολογιών στην ενέργεια, τη δόµηση και τις κατασκευές, τη διαχείριση των φυσικών πόρων, κ.λπ. Σήµερα, ένα χρόνο πριν την τέλεση των Αγώνων, η κριτική αυτή ισχύει σχεδόν ακέραια. Είναι αλήθεια πως εκτελούνται πολλά έργα που σχετίζονται άµεσα ή έµµεσα µε τους Αγώνες. Είναι ακόµη αλήθεια πως πολλά από τα έργα αυτά, κυρίως στον τοµέα των µεταφορών, θα αφήσουν µια περιβαλλοντική κληρονοµιά στην πόλη και θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των κατοίκων της και µετά τους Αγώνες. Είναι επίσης αλήθεια πως πολλά από τα εκτελούµενα έργα είτε δεν θα υλοποιούνταν ποτέ είτε θα παραπέµπονταν στις καλένδες αν δεν υπήρχαν τα σφιχτά χρονοδιαγράµµατα της διοργάνωσης. Οι διαπιστώσεις αυτές ενισχύουν άλλωστε ένα από τα βασικά επιχειρήµατα τόσο των διοργανωτών όσο και της Greenpeace, ότι οι Ολυµπιακοί Αγώνες πέρα από πρόκληση µπορούσαν να είναι και µια µεγάλη ευκαιρία για αναβάθµιση του αστικού περιβάλλοντος. Από την άλλη όµως είναι επίσης αλήθεια πως οι Αγώνες της Αθήνας είναι και οι αγώνες των χαµένων ευκαιριών. Υπήρχε και ο χρόνος, και τα χρήµατα, και η διαθέσιµη τεχνολογία και συχνά και οι διακηρύξεις από επίσηµα χείλη για επιπλέον παρεµβάσεις σε τοµείς όπως π.χ. η ανάδειξη και εφαρµογή νέων τεχνολογιών (στην ενέργεια, τη δόµηση, τη διαχείριση νερού, αποβλήτων, κ.λπ), παρεµβάσεις που, πέραν των άµεσων περιβαλλοντικών πλεονεκτηµάτων, θα δηµιουργούσαν νέες αγορές, θα έφερναν τεχνογνωσία στη χώρα, θα αναδείκνυαν προοπτικές για ανάπτυξη νέων τοµέων στην οικονοµία, θα ενίσχυαν την πράσινη επιχειρηµατικότητα και θα αποτελούσαν ένα θετικό παράδειγµα προς µίµηση. Στους τοµείς αυτούς, οι επιδόσεις είναι δυστυχώς εξαιρετικά φτωχές, όπως άλλωστε τεκµηριώνουµε παρακάτω.

∆εν υστερούµε σε διακηρύξεις. Απ’ αυτές είχαµε πολλές, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από την οργανωτική επιτροπή Αθήνα 2004, αλλά και από τη ∆ιεθνή Ολυµπιακή Επιτροπή (∆ΟΕ). Αποδείχτηκε όµως στην πράξη, ότι δεν υπήρξαν οι κατάλληλοι µηχανισµοί και, κυρίως, η ισχυρή πολιτική βούληση για να εφαρµοστούν στην πράξη αυτές οι διακηρύξεις. Το αποτέλεσµα ήταν ότι συχνά επικράτησε η ισοπεδωτική λογική της αδράνειας, ενώ οι προδιαγραφές αντέγραψαν την παρωχηµένη εργολαβική λογική διαγράφοντας κάθε προοπτική καινοτοµίας. Παράλληλα, συχνά τορπιλίστηκε η συνεργασία, αφού η κατάθεση προτάσεων και φιλοπεριβαλλοντικών προδιαγραφών θεωρήθηκε άκοµψη παρέµβαση στα εσωτερικά γραφειοκρατικών οργανισµών που υπερασπίστηκαν το ζωτικό χώρο τους και τα κακώς ενοούµενα ‘κεκτηµένα’ τους. Έτσι, µε πρόσχηµα τα ασφυκτικά χρονοδιαγράµµατα, υπήρξαν απαράδεκτοι συµβιβασµοί και επιβλήθηκαν πρακτικές και επιλογές που διόλου δεν συνάδουν µε το όραµα µιας πράσινης Ολυµπιάδας και µε τις αρχικές, καλών προθέσεων, διακηρύξεις. Η Αθήνα έχασε έτσι την ευκαιρία να διοργανώσει πραγµατικά ‘πράσινους’ Ολυµπιακούς Αγώνες. Έχασε ένα στοίχηµα που έβαλε µε τον εαυτό της όταν διεκδικούσε τους Αγώνες προβάλλοντας την φιλοπεριβαλλοντική διάστασή τους. Έχασε τέλος την ευκαιρία να χτίσει πάνω στην εµπειρία των προηγούµενων Αγώνων του Σίδνεϋ, αφού δεν φρόντισε να αντιγράψει τα όποια θετικά εφαρµόστηκαν εκεί, βάζοντας ένα επιπλέον λιθαράκι. Έµεινε στα συµβατικά και τα αυτονόητα, χάνοντας το τρένο της καινοτοµίας. Τι µπορεί να γίνει λοιπόν στον ένα χρόνο που µένει µέχρι την τέλεση των Αγώνων; Όχι πολλά είναι η αλήθεια, αλλά αρκετά για να δοθεί µια συµβολική έστω ώθηση σε ορισµένες κατευθύνσεις στις οποίες υστερεί η διοργάνωση. Ακόµη και τώρα υπάρχει χρόνος για κάποιες συµβολικές παρεµβάσεις που θα µπορούσαν να δράσουν πολλαπλασιαστικά µετά τους Αγώνες. Τίποτα δεν εµποδίζει π.χ. την εγκατάσταση ηλιακών συστηµάτων στο Ολυµπιακό Χωριό, για να δώσουµε ένα µόνο παράδειγµα στο οποίο ο σχεδιασµός απέτυχε παταγωδώς να ενσωµατώσει καθαρές τεχνολογίες. Το βασικό ερώτηµα όµως παραµένει. Υπάρχει αλήθεια πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο και πόσο ισχυρή είναι αυτή η βούληση; Θα κάνουµε υποµονή άλλο ένα χρόνο για την απάντηση. Ας µας επιτραπεί όµως να µην αισιοδοξούµε. Και µακάρι να διαψευστούµε.

Greenpeace και Ολυµπιακοί Αγώνες: Μια ιστορία µε παρελθόν Το 1992, η Greenpeace εκµεταλλεύθηκε τον ανοιχτό και ανώνυµο διαγωνισµό που προκήρυξε η Ολυµπιακή Επιτροπή του Σίδνεϋ για το σχεδιασµό του Ολυµπιακού Χωριού, για να αποδείξει ότι µια πόλη µπορεί – µε τις κατάλληλες δεσµεύσεις – να αποτελέσει τη “βιτρίνα” για την εξεύρεση και την εφαρµογή λύσεων στα σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήµατα. Για την υποβολή του σχετικού φακέλου υποψηφιότητας, η Greenpeace συµβουλεύθηκε αρκετούς πρωτοπόρους αρχιτέκτονες και συγκέντρωσε πληροφορίες για όλες τις ιδέες και τις περιβαλλοντικές τεχνικές που θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν. Τα κυριότερα σηµεία των προτάσεων της Greenpeace για το Ολυµπιακό Χωριό ήταν τα ακόλουθα: απουσία αυτοκινήτων, παροχή ηλεκτρισµού από τον ήλιο, προσεκτικές χρήσεις γης, χρήση µη τοξικών και φιλικών προς το περιβάλλον υλικών, προστασία και επαναχρησιµοποίηση των φυσικών πόρων. Η Greenpeace εστίασε την προσοχή της σε ορισµένους σηµαντικούς τοµείς όπως: ηλιακή ενέργεια, εξοικονόµηση ενέργειας, µέσα συλογικής µεταφοράς, ασφαλείς τεχνικές για τη διαχείριση των τοξικών αποβλήτων, οικοδοµικά υλικά που δεν περιέχουν PVC και τοξικές ουσίες, µείωση των αποβλήτων και ασφαλής διάθεσή τους, εξοικονόµηση και επαναχρησιµοποίηση των υδατικών πόρων, προστασία απειλούµενων βιοτόπων και ειδών, υπεύθυνη χρήση της ξυλείας και των οικοδοµικών υλικών. Στο διαγωνισµό για το σχεδιασµό του Ολυµπιακού Χωριού συµµετείχαν τελικά περισσότεροι από 100 υποψήφιοι, κυρίως αρχιτεκτονικά γραφεία και αναπτυξιακές εταιρίες. Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσµατα, η Greenpeace συµπεριλαµβανόταν στους πέντε νικητές. Έτσι η Greenpeace αναµείχθηκε στην ανάπτυξη του τελικού σχεδίου. Όχι πολύ αργότερα, η Οργανωτική Επιτροπή ∆ιεκδίκησης των Ολυµπιακών Αγώνων του Σίδνεϋ αποφάσισε ότι τους άρεσε τόσο πολύ η ιδέα ενός “πράσινου” Ολυµπιακού Χωριού, που την ενσωµάτωσαν και στα υπόλοιπα Ολυµπιακά έργα. Παράλληλα, ζητήθηκε από την Greenpeace να συµβάλλει στη διαµόρφωση συγκεκριµένων Περιβαλλοντικών Οδηγιών για τους Ολυµπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ. Έτσι η Greenpeace συνεργάστηκε µε ειδικούς στις ανανεώσιµες πηγές ενέργειας και τη διαχείριση των αποβλήτων, µε κατασκευαστές οικολογικών κτιρίων, µε ακαδηµαϊκούς και µε την οµάδα των υπεύθυνων της οργάνωσης για τις διεθνείς περιβαλλοντικές εκστρατείες και διαµόρφωσε µια σειρά από πρωτοποριακά περιβαλλοντικά µέτρα. Η Greenpeace συνέβαλε αποφασιστικά στη δηµιουργία ενός προσχεδίου, που έµελλε τελικά να αποτελέσει τις επίσηµες Περιβαλλοντικές Οδηγίες της Οργανωτικής Επιτροπής ∆ιεκδίκησης των Ολυµπιακών Αγώνων του Σίδνεϋ. Το Σεπτέµβριο του 1993 πραγµατοποιήθηκε στο Μόντε Κάρλο η υποστήριξη του φακέλου υποψηφιότητας του Σίδνεϋ για τους Ολυµπιακούς Αγώνες του 2000 προς τη ∆ΟΕ. Μαζί µε την Οργανωτική Επιτροπή ∆ιεκδίκησης των Ολυµπιακών Αγώνων του Σίδνεϋ, στη συνάντηση του Μόντε Κάρλο συµµετείχε και η Greenpeace για να προωθήσει την ιδέα των “Πράσινων Αγώνων”, αφού αυτή η ιδέα αποτελούσε µια µοναδική και εξαιρετικά σηµαντική καινοτοµία στην υποψηφιότητα της πόλης του Σίδνεϋ. Επιπλέον, η Greenpeace επεδίωξε να προωθήσει αυτή την ιδέα και στις υπόλοιπες υποψήφιες πόλεις για την ανάληψη της διοργάνωσης Ολυµπιακών Αγώνων. Μετά την ανάληψη της διοργάνωσης των Ολυµπιακών Αγώνων του 2000 από το Σίδνεϋ, η Greenpeace ξεκίνησε µια επταετή εκστρατεία για να διασφαλίσει ότι το Σίδνεϋ θα τηρήσει πιστά όλες τις περιβαλλοντικές υποσχέσεις που έδωσε πριν κερδίσει το χρίσµα της διεξαγωγής των Αγώνων από τη ∆ΟΕ. Η Greenpeace παρακολούθησε στενά όλα τα στάδια των κατασκευαστικών και των υπόλοιπων αναπτυξιακών έργων στους χώρους των Ολυµπιακών Αγώνων. Η Greenpeace υποστήριξε αποτελεσµατικά την ιδέα των ‘Πράσινων Αγώνων’, πετυχαίνοντας να ψηφισθεί από την Κυβέρνηση της Νέας Νότιας Ουαλίας ένας νόµος που περιλάµβανε τις Περιβαλλοντικές Οδηγίες στο πακέτο του προϋπολογισµού για τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Η Greenpeace συνεργάστηκε επίσης µε σχεδιαστικές, κατασκευαστικές και προµηθευτικές εταιρίες που έδωσαν προσφορές για τους Ολυµπιακούς Αγώνες, ενώ παράλληλα διαµαρτυρόταν έντονα κάθε φορά που η Οργανωτική Επιτροπή αποτύγχανε να υλοποιήσει τις σχετικές δεσµεύσεις της στον τοµέα του περιβάλλοντος. Παρόλο που η Greenpeace συνεργάστηκε στενά µε την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυµπιακών Αγώνων του Σίδνεϋ (Sydney Organising Committee for the Olympic Games, SOCOG), την Ολυµπιακή Συντονιστική Επιτροπή (Olympic Co-ordination Authority, OCA), καθώς και µε άλλους φορείς και υπηρεσίες που σχετίζονταν µε τους Ολυµπιακούς Αγώνες, κατάφερε να παραµείνει ανεξάρτητη και αµερόληπτη. Η Greenpeace εξέφρασε την επιδοκιµασία της για όλες τις προσπάθειες του Σίδνεϋ που οδήγησαν σε µερικά από τα πιο πρωτοποριακά επιτεύγµατα στον τοµέα του περιβάλλοντος σε διεθνές επίπεδο, ενώ διαµαρτυρήθηκε έντονα όταν οι προσπάθειες υπολείπονταν από τις σχετικές υποσχέσεις και τις υπάρχουσες δυνατότητες.

Για την Greenpeace, οι Ολυµπιακοί Αγώνες του Σίδνεϋ αποτέλεσαν το εφαλτήριο για την εφαρµογή αποτελεσµατικών και πρωτοπόρων λύσεων για τα σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήµατα. Από το 1992, που διαµορφώθηκε για πρώτη φορά η ιδέα για τους Πράσινους Ολυµπιακούς Αγώνες, πολλά έχουν ήδη επιτευχθεί. Παρόλα αυτά, πολλά θα µπορούσαν ακόµα να έχουν γίνουν στο Σίδνεϋ, ώστε να γίνει πραγµατικότητα το αρχικό περιβαλλοντικό όραµα. Παρόλες τις πολυετείς προσπάθειες, πολλές ήταν τελικά οι υπαναχωρήσεις των οργανωτών. Στο τέλος των αγώνων, η Greenpeace βαθµολόγησε την περιβαλλοντική διάσταση των Αγώνων και το Σίδνεϋ πήρε απλά τη βάση: 5 µε άριστα το 10.

∆ιδάγµατα από τους ‘πράσινους’ Ολυµπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ

Η Greenpeace αναµείχθηκε µε την προσπάθεια διοργάνωσης των Πράσινων Ολυµπιακών Αγώνων του Σίδνεϋ, επειδή διαπίστωσε ότι υπήρχαν δυνατότητες προώθησης των περιβαλλοντικών θεµάτων και επιπλέον θα αποδεικνυόταν στην πράξη ότι υπάρχουν ρεαλιστικές και άµεσα εφαρµόσιµες λύσεις. Οι Ολυµπιακοί Αγώνες αποτελούν ένα µοναδικό γεγονός, παγκόσµιας εµβέλειας, και οι όποιες θετικές περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες αναλαµβάνονται εκεί έχουν διεθνή αντίκτυπο. Η Greenpeace υποστηρίζει ότι η ∆ιεθνής Ολυµπιακή Επιτροπή (∆ΟΕ) θα πρέπει να διαδραµατίσει σηµαντικό ρόλο στον τοµέα της παροχής βοήθειας προς τις διοργανώτριες και τις υποψήφιες πόλεις, ώστε αυτές να µπορέσουν αφενός να αποφύγουν τις κακοτοπιές που αντιµετώπισε το Σίδνεϋ και αφετέρου να το ξεπεράσουν στα περιβαλλοντικά κριτήρια. Σηµαντικό ρόλο στο “πρασίνισµα” των Ολυµπιακών Αγώνων παίζει η κατανόηση των σχετικών διδαγµάτων και η µετάδοσή τους στις πόλεις που θα φιλοξενήσουν µελλοντικά Ολυµπιακούς Αγώνες. Ο κατάλογος µε τα διδάγµατα από το Σίδνεϋ που ακολουθεί είναι σηµαντικός για να διασφαλιστεί το γεγονός ότι οι επιτυχίες του Σίδνεϋ στον τοµέα του περιβάλλοντος θα αποτελέσουν την αρχή µιας συνεχούς διαδικασίας βελτίωσης του περιβάλλοντος και προώθησης σε διεθνές επίπεδο.

ΤΑ ∆Ι∆ΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΙ∆ΝΕΫ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

∆Ι∆ΑΓΜΑ 1 Είναι εξαιρετικά σηµαντική η ανάληψη συγκεκριµένων περιβαλλοντικών δεσµεύσεων πολύ πριν ολοκληρωθεί ο αρχικός σχεδιασµός και αρχίσουν οι κατασκευές. Απαραίτητη κρίνεται επίσης η δηµοσιοποίηση αυτών των δεσµεύσεων.

∆Ι∆ΑΓΜΑ 2 Οι Περιβαλλοντικές Οδηγίες πρέπει να έχουν σαφή και συγκεκριµένα σηµεία αναφοράς που δεν θα επιδέχονται διαπραγµατεύσεις, θα είναι µετρήσιµα και θα υποστηρίζονται από την εθνική νοµοθεσία. Αυτά τα σηµεία αναφοράς πρέπει να περιλαµβάνονται σε όλους τους διαγωνισµούς που αφορούν τα Ολυµπιακά έργα και να δηµοσιοποιούνται.

∆Ι∆ΑΓΜΑ 3 Οι οργανωτές των Ολυµπιακών Αγώνων και οι εµπλεκόµενες εταιρίες πρέπει υποχρεωτικά να συλλέγουν και να καταγράφουν τις πληροφορίες για όλα τα περιβαλλοντικά θέµατα του προγράµµατός τους. Επιπλέον, τα στοιχεία αυτά πρέπει να δηµοσιοποιούνται.

∆Ι∆ΑΓΜΑ 4 Ο ανεξάρτητος έλεγχος όλων των περιβαλλοντικών στοιχείων είναι απαραίτητος για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας.

∆Ι∆ΑΓΜΑ 5 Ανεξάρτητα από τον τρόπο εκτέλεσης των Ολυµπιακών κατασκευαστικών έργων (ύπαρξη ενός συντονιστή του προγράµµατος ή ύπαρξη ανεξαρτήτων προγραµµάτων και συµβολαίων), οι οργανωτές των Ολυµπιακών Αγώνων πρέπει να διασφαλίσουν ότι θα χρησιµοποιηθούν τα καλύτερα και τα οικονοµικότερα περιβαλλοντικά συστήµατα και υλικά σε όλη τη διάρκεια του προγράµµατος.

∆Ι∆ΑΓΜΑ 6 Σε παγκόσµιο επίπεδο υπάρχει γενικά µεγάλος ενθουσιασµός και εµπειρία τόσο στην κατασκευή οικολογικών κτιρίων όσο και στη διοργάνωση µεγάλων αθλητικών γεγονότων. Η αναζήτηση και η πρόσληψη εκείνων των ειδικών που ενδιαφέρονται για την περιβαλλοντική επιτυχία του προγράµµατος πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα.

∆Ι∆ΑΓΜΑ 7 Η υψηλού επιπέδου και συνέπειας ανταλλαγή απόψεων µε τις τοπικές κοινωνίες, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τις κοινωνικές οµάδες είναι απαραίτητη και πρέπει να αποτελεί µέρος του προγράµµατος από το ξεκίνηµά του. Είναι εξίσου απαραίτητη η καθιέρωση και η ενσωµάτωση, στις Περιβαλλοντικές Οδηγίες, µιας ξεκάθαρης διαδικασίας για την επίλυση των πιθανών διαφορών.

∆Ι∆ΑΓΜΑ 8 Η εκπαίδευση γύρω από τις πρωτοβουλίες που αναλαµβάνονται στον τοµέα του περιβάλλοντος και τα οφέλη που αποκοµίζονται είναι απαραίτητη σε όλα τα επίπεδα, από τους πολίτες µέχρι τους αθλητές, τους χορηγούς, τα µέσα µαζικής επικοινωνίας και τον εµπορικό τοµέα.

Ο ρόλος της ∆ΟΕ

Η ∆ιεθνής Ολυµπιακή Επιτροπή (∆ΟΕ) έχει την ευθύνη να διασφαλίζει ότι οι Ολυµπιακοί Αγώνες θα έχουν τις µικρότερες δυνατές επιπτώσεις στο περιβάλλον και ότι θα αφήσουν µια θετική κληρονοµιά στις πόλεις που τους φιλοξενούν. Επιπλέον, η ∆ΟΕ έχει την ευκαιρία να διασφαλίσει ότι το περιβάλλον θα αποτελέσει και στην πράξη τον τρίτο πυλώνα του Ολυµπισµού, µετατρέποντας ουσιαστικά τους Ολυµπιακούς Αγώνες σε ένα “όχηµα” για την εξεύρεση και εφαρµογή λύσεων για τα σηµαντικότερα περιβαλλοντικά προβλήµατα. Το θεµελιώδες ερώτηµα που καλείται να απευθύνει η ∆ΟΕ στα µέλη της και στις υποψήφιες πόλεις είναι εάν οι Ολυµπιακοί Αγώνες, που διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια σε διαφορετική χώρα, είναι περιβαλλοντικά βιώσιµοι. Η διοργάνωση των Αγώνων από περιορισµένο αριθµό χώρων, οι οποίες διαθέτουν µόνιµες εγκαταστάσεις και υποδοµές, ενδέχεται να αποτελέσει την καλύτερη προοπτική για τη µείωση των µελλοντικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η Greenpeace πιστεύει ότι η απάντηση στην προαναφερθείσα ερώτηση θα αποτελέσει σηµαντικό τµήµα της µελλοντικής δέσµευσης της ∆ΟΕ για τα περιβαλλοντικά θέµατα. Στο επίπεδο της ρητορείας έχουν γίνει κάποια βήµατα. Ήδη από το Μάρτιο του 1993, ο Richard Pound, εκ µέρους του ∆.Σ. της ∆ιεθνούς Ολυµπιακής Επιτροπής (∆ΟΕ), διατύπωνε την πρόθεση της ηγεσίας του παγκόσµιου αυτού αθλητικού οργανισµού, να συµπεριλάβει στις θεµελιώδεις αξίες του Ολυµπισµού (που είναι η ανάπτυξη της άθλησης και η ενίσχυση του πολιτισµού) και την προστασία του περιβάλλοντος. Λίγα χρόνια αργότερα (1997), ο τότε Πρόεδρος της ∆ΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάµαρανγκ, εξέφραζε την πεποίθησή του ότι “οι Ολυµπιακοί Αγώνες µπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης για φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις που σκοπεύουν πολύ πέραν της συγκυρίας και αφορούν την αθλητική κοινότητα στο σύνολό της”.

Η ανάλυση της Greenpeace για τους Ολυµπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ (αλλά και της Αθήνας) επεσήµανε όµως την απουσία εµπλοκής της ∆ΟΕ σε λεπτοµερειακό επίπεδο και την αποτυχία παρέµβασής της για τη διασφάλιση της µη καταπάτησης των Περιβαλλοντικών Οδηγιών από την Ολυµπιακή Επιτροπή του Σίδνεϋ παλιότερα και σήµερα από την αντίστοιχη της Αθήνας. Έτσι η ∆ΟΕ πρέπει στην πραγµατικότητα να αυξήσει τις δυνατότητές της στο να συµβουλεύει, να κατευθύνει και να πιέζει, τόσο τις χώρες που θέτουν υποψηφιότητα όσο και τις χώρες που φιλοξενούν Ολυµπιακούς Αγώνες, ώστε να διασφαλίζεται η τήρηση των περιβαλλοντικών κριτηρίων και δεσµεύσεων.

Οι Ολυµπιακοί Αγώνες της Αθήνας: ανέξοδη πράσινη ρητορεία

Το “πράσινο” πλαίσιο… Προστασία του Περιβάλλοντος = θεµελιώδης αξία του Ολυµπισµού ∆ιεθνής Ολυµπιακή Επιτροπή (∆ΟΕ, 1993) “Οι Ολυµπιακοί Αγώνες µπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης για φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις που σκοπεύουν πολύ πέραν της συγκυρίας και αφορούν την αθλητική κοινότητα στο σύνολό της” Πρόεδρος ∆ΟΕ (1997) “Οι Ολυµπιακοί Αγώνες αποτελούν πρόκληση αλλά και ευκαιρία για την ευρεία εφαρµογή προγραµµάτων και δράσεων µε σεβασµό στο περιβάλλον και σύµφωνων µε την αρχή της βιώσιµης ανάπτυξης” Φάκελος Υποψηφιότητας της πόλης των Αθηνών Στο ίδιο πνεύµα, ο Πρωθυπουργός Κ. Σηµίτης, χαιρετίζοντας την ανάληψη των Αγώνων του 2004 από την πόλη της Αθήνας, κατέθετε την υπόσχεση της κυβέρνησης να υποστηρίξει τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα συνέβαλαν στην αλλαγή του προσώπου της πρωτεύουσας µε αφορµή τα Ολυµπιακά έργα στην ευρύτερη περιοχή της. Έτσι, αξίζει να επαναλάβουµε κάποια βασικά σηµεία από το πλαίσιο που έβαζε ο Φάκελος Υποψηφιότητας σχετικά µε το περιβάλλον :

• Κανένα έργο, όσο µικρό κι αν είναι, δεν θα µπεί στο στάδιο της υλοποίησης χωρίς να προηγηθεί µια εξαντλητική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.

• Το περιβάλλον όχι µόνο θα προστατευθεί, αλλά και θα βελτιωθεί.

• Θα ληφθούν µέτρα έτσι ώστε το φυσικό περιβάλλον, η πανίδα και η χλωρίδα, να µη θιγούν καθόλου στο στάδιο της κατασκευής των έργων.

• Θα γίνει προσπάθεια ώστε να αξιοποιηθούν στο µέγιστο οι υπάρχουσες υποδοµές, ώστε να µη δεσµευτούν υπάρχοντες ελεύθεροι χώροι.

• Οι εργασίες θα γίνουν µε τη βοήθεια τεχνολογιών και υλικών φιλικών προς το περιβάλλον, στοιχείο που θα µεταφερθεί ως υποχρέωση στους παραχωρησιούχους των έργων.

• Καµία µόνιµη εγκατάσταση δεν θα πραγµατοποιηθεί αν δεν έχει προβλεφθεί η µετά- Ολυµπιακή χρήση της.

• Οι Ολυµπιακές εγκαταστάσεις θα εξυπηρετηθούν από µέσα µαζικής µεταφοράς και θα ληφθούν µέτρα για τη µείωση της χρήσης του ιδιωτικού αυτοκινήτου.

• Θα ληφθούν µέτρα για τη µείωση του θορύβου στον αστικό και περιαστικό ιστό της πρωτεύουσας, ιδίως κατά τη φάση διεξαγωγής των Αγώνων.

• Θα δοθεί έµφαση στην ενηµέρωση του κοινού µε τρόπο που να ευνοηθεί η συµµετοχή του πριν και κατά την διάρκεια της τέλεσης των Αγώνων.

…και η γκρίζα πραγµατικότητα

Η συνολική αποτίµηση της περιβαλλοντικής διάστασης των Ολυµπιακών Αγώνων της Αθήνας θα γίνει στα τέλη του 2004. ∆εν µπορεί όµως κανείς να µη σχολιάσει ορισµένα θέµατα τα οποία έχουν ήδη προκαθορίσει πολλές από τις περιβαλλοντικές παραµέτρους. Τέτοια είναι π.χ. τα θέµατα χωροθέτησης των Ολυµπιακών εγκαταστάσεων, αλλά και οι προδιαγραφές των προκηρύξεων για πολλά Ολυµπιακά έργα. Η περίπτωση π.χ. της χωροθέτησης του κωπηλατοδροµίου στον Σχινιά είναι γνωστή και η αντίδραση πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων για το θέµα αυτό έχει τραβήξει τα φώτα της δηµοσιότητας. Θέµατα που έτυχαν λιγότερης δηµοσιότητας, ως προς την περιβαλλοντική τους διάσταση, είναι π.χ. η περίπτωση του Ολυµπιακού Χωριού. Η περίπτωση αυτή είναι ενδεικτική των πρακτικών που ακολουθήθηκαν σχεδόν σε όλα τα έργα, γι’ αυτό και θα την χρησιµοποιήσουµε ως παράδειγµα. ∆εδοµένου ότι το Ολυµπιακό Χωριό αποτελεί το µεγαλύτερο µέχρι σήµερα πρόγραµµα οικιστικής ανάπτυξης στη χώρα, και δεδοµένου του δηµόσιου χαρακτήρα του οργανισµού που είναι επιφορτισµένος µε την ανάπτυξή του (Οργανισµός Εργατικής Κατοικίας), η χρήση τεχνικών οικολογικής δόµησης σ’ αυτόν τον οικισµό θα µπορούσε να αλλάξει δραστικά τα δεδοµένα στον τοµέα της δόµησης για όλο τον κλάδο των κατασκευών, στρέφοντάς τον σε µια πιο φιλοπεριβαλλοντική κατεύθυνση.

Το Ολυµπιακό Χωριό ως παράδειγµα προς αποφυγήν

Τον Ιούλιο του 2000, η Οµάδα Συντονισµού Έργου Ολυµπιακού Χωριού του 2004, οριστικοποίησε τις προδιαγραφές Ολυµπιακής χρήσης για το Ολυµπιακό Χωριό. Οι κατευθύνσεις που περιέγραψε στο σχετικό τεύχος που εξέδωσε, προέκυψαν από: • Τις συµβατικές υποχρεώσεις της ΟΕΟΑ “Αθήνα 2004” προς τη ∆ΟΕ, όπως αναφέρονται στο “Host City Contract”. • Το έντυπο “IOC Olympic Village Guidelines”, που αποτελεί αναπόσπαστο κοµµάτι του “Host City Contract”. • Τις συναντήσεις των αντίστοιχων οµάδων εργασίας κατά τη διάρκεια της 3ης και 4ης επίσκεψης της Συντονιστικής Επιτροπής της ∆ΟΕ (Οκτώβριος 1999 και Μάιος 2000). • Τις συναντήσεις εκπροσώπων του Οργανισµού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), της Αθήνας 2004 και της ∆ΟΕ (από τον Ιούνιο του 1999 µέχρι και τη συνάντηση της 12ης-13ης Ιουνίου 2000). • Την επεξεργασία στοιχείων του Ολυµπιακού Χωριού της Βαρκελώνης. • Την επεξεργασία στοιχείων από το Ολυµπιακό Χωριό του Σίδνεϋ, που προέκυψαν από το ΤΟΚ (Transfer Of Knowledge), τις επισκέψεις στο Σίδνεϋ και τις συναντήσεις µε τους υπεύθυνους του έργου, καθώς και από την επεξεργασία των σχεδίων του Ολυµπιακού Χωριού. Οι προδιαγραφές αυτές προσπαθούσαν να κάνουν πράξη τα όσα κατά καιρούς έχει εξαγγείλει, τόσο το διεθνές Ολυµπιακό κίνηµα, όσο και η ελληνική κυβέρνηση δι’ εκπροσώπων της αλλά και δια του φακέλου υποψηφιότητας για τη διεκδίκηση των αγώνων. Μεταξύ άλλων µάλιστα, ο Φάκελος Υποψηφιότητας προέβλεπε ότι “οι εργασίες θα γίνουν µε τη βοήθεια τεχνολογιών και υλικών φιλικών προς το περιβάλλον, στοιχείο που θα µεταφερθεί ως υποχρέωση στους παραχωρησιούχους των έργων”.

Έτσι λοιπόν, σε όλες τις εκθέσεις που προηγήθηκαν της δηµοπράτησης του έργου του Ολυµπιακού Χωριού γινόταν λόγος, µεταξύ άλλων, για εφαρµογή του βιοκλιµατικού σχεδιασµού, τεχνολογίες εξοικονόµησης ενέργειας και νερού, χρήση ανανεώσιµων πηγών ενέργειας (µε ιδιαίτερη µνεία στη χρήση ηλιακών θερµοσιφώνων για παραγωγή ζεστού νερού και φωτοβολταϊκών ενσωµατωµένων στο κέλυφος των κτιρίων για παραγωγή ηλεκτρισµού), στην αποφυγή χρήσης τοξικών υλικών (µε ιδιαίτερη µάλιστα έµφαση στην αποφυγή χρήσης πλαστικών PVC), κ.λπ.

Αξίζει να αναφέρουµε ότι και στην τεχνική έκθεση που συνέταξε ο Οργανισµός Εργατικής Κατοικίας τον Ιούνιο του 2000, µε θέµα “Πολεοδοµική Μελέτη Οικισµού ‘Ολυµπιακό Χωριό’”, τα παραπάνω κρίνονται ως προαπαιτούµενα για την κατασκευή του έργου. Παρόλα αυτά, οι σηµαντικές αυτές κατευθύνσεις και συστάσεις δεν συµπεριελήφθησαν τελικά στις τεχνικές προδιαγραφές που συνέταξε ο ΟΕΚ τον Φεβρουάριο του 2001 και αποτελούν τις συµβατικές υποχρεώσεις των εργοληπτριών εταιριών. Αυτές οι τεχνικές προδιαγραφές περιγράφουν ουσιαστικά ένα συµβατικό οικισµό, από το σχεδιασµό του οποίου απουσιάζουν οποιαδήποτε καινοτοµικά ή µη στοιχεία θα του προσέδιδαν ένα φιλοπεριβαλλοντικό χαρακτήρα. Αναφέρουµε χαρακτηριστικά: • Η κατασκευή των διαµερισµάτων δεν είναι καν συµβατή µε τις οδηγίες του Σχεδίου ∆ράσης “Ενέργεια 2001” του ΥΠΕΧΩ∆Ε και τη σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση, τον Κανονισµό Ορθολογικής Χρήσης και Εξοικονόµησης Ενέργειας (Κ.Ο.Χ.Ε.Ε.) και τη νέα Κοινοτική Οδηγία για τα κτίρια.

• Από την ανάλυση των σχεδίων και τις προσοµοιώσεις της ενεργειακής συµπεριφοράς των προτεινόµενων κτιρίων που πραγµατοποίησε το Πανεπιστήµιο Αθηνών (Τµήµα Φυσικής, Τοµέας Εφαρµογών), προκύπτει ότι η ενεργειακή κατανάλωση των κτιρίων είναι εξαιρετικά µεγάλη. Συγκεκριµένα, ενώ η απαιτούµενη κατανάλωση ενέργειας για θέρµανση είναι λογική, η απαιτούµενη ενέργεια για δροσισµό είναι 2,7 έως 3,3 φορές µεγαλύτερη απ’ αυτήν που προβλέπει η σχετική νοµοθεσία (Κ.Ο.Χ.Ε.Ε) του 1998. Ένας δηµόσιος οργανισµός (όπως ο ΟΕΚ εν προκειµένω) δεν εφαρµόζει στην πράξη τη σχετική νοµοθεσία που ψηφίστηκε 5 χρόνια πριν, και το αρµόδιο υπουργείο (ΥΠΕΧΩ∆Ε) δεν έχει να πει τίποτα γι’ αυτό. Αποτέλεσµα βέβαια του κακού σχεδιασµού είναι να χρειάζεται η εγκατάσταση ακριβών και ενεργοβόρων κλιµατιστικών στα κτίρια αυτά, µε επιβάρυνση τόσο του προϋπολογισµού όσο και του περιβάλλοντος.

Ετήσιες ενεργειακές ανάγκες για δροσισµό στα διαµερίσµατα του Ολυµπιακού Χωριού (KWh/m 2 )

Ενδεικτικά όρια ετήσιων ενεργειακών αναγκών για δροσισµό χώρων σε κτίρια κατοικιών για την περιοχή της Αττικής, σύµφωνα µε τον Κ.Ο.Χ.Ε.Ε (KWh/m 2) 40-66 15-20

• ∆εν προβλέπεται η χρήση ηλιακών συστηµάτων, ούτε για παραγωγή ζεστού νερού ούτε για ηλεκτροπαραγωγή, κάτι που είχε εφαρµοστεί σε ευρεία κλίµακα στο Σίδνεϋ. Η ηλιακή ενέργεια θα µπορούσε να χρησιµοποιηθεί επίσης για θέρµανση και κλιµατισµό των διαµερισµάτων, επιλογή που δυστυχώς δεν συζητήθηκε. Ευτυχώς, λίγους µήνες πριν τους Αγώνες, διαφαίνεται τουλάχιστον η προοπτική να εγκατασταθεί µία πιλοτική µονάδα ηλιακού κλιµατισµού σε ένα από τα γυµναστήρια που βρίσκονται µέσα στο χώρο του Ολυµπιακού Χωριού.

• Οι προδιαγραφές επιβάλλουν(!) στους προµηθευτές τη χρήση ψυκτικών µέσων που καταστρέφουν το περιβάλλον. Συγκεκριµένα, προβλέπουν τη χρήση υδροφθορανθράκων (HFCs) που συµβάλλουν στις κλιµατικές αλλαγές και, παράλληλα, αποκλείουν τεχνικές ψύξης και ψυκτικά υγρά φιλικά προς το περιβάλλον. Σηµειωτέον ότι οι υδροφθοράνθρακες είναι ελεγχόµενες ουσίες µε βάση το Πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο έχει επικυρωθεί και από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

• Στις ξύλινες επιφάνειες προβλέπεται γενικά χρήση µοριοσανίδων και δεν εξετάστηκαν άλλες εναλλακτικές λύσεις (ούτε συζήτηση βέβαια για πιστοποιηµένη ξυλεία αειφορικής διαχείρισης), ενώ οι προδιαγραφές προβλέπουν εκτεταµένη χρήση των επιβλαβών για το περιβάλλον πλαστικών PVC. Το PVC προκρίνεται ως αποκλειστική µάλιστα επιλογή στο υπόγειο δίκτυο αποστράγγισης οµβρίων, στις σωληνώσεις των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, στα καλώδια, κ.λπ.

• ∆εν χρησιµοποιούνται χρώµατα που φέρουν το Οικολογικό Σήµα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρόλο που κάτι τέτοιο προβλέπεται στις προδιαγραφές και τις συµβατικές υποχρεώσεις των εργολάβων.

• ∆εν προβλέπονται συστήµατα εξοικονόµησης νερού στα κτίρια του Ολυµπιακού Χωριού. Το καλοκαίρι του 2001 έγινε µία προσπάθεια από την τότε διοίκηση του Οργανισµού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), που έχει την ευθύνη κατασκευής του Ολυµπιακού Χωριού, να βελτιωθούν κάποιες από τις περιβαλλοντικές προδιαγραφές του οικισµού.

Ανατέθηκαν μάλιστα για το σκοπό αυτό και ειδικές µελέτες. Οι µελέτες αυτές πρότειναν, µεταξύ άλλων τα εξής:

• Παρεµβάσεις στο κέλυφος των κτιρίων.

• Χρήση υαλοπετασµάτων χαµηλού συντελεστή εκπεµψιµότητας (low-e).

• Εναλλακτικές τεχνολογίες δροσισµού, όπως ο νυχτερινός αερισµός και οι ανεµιστήρες οροφής.

• Εξορθολογισµό του συστήµατος αερισµού.

• Χρήση προηγµένων συστηµάτων φωτισµού που επιτρέπουν την βελτιστοποίηση χρήσης του φυσικού φωτισµού και βελτιώνουν την κατανάλωση ενέργειας.

• Κεντρικό ή κεντρικά συστήµατα θέρµανσης-ψύξης. Προβλέπεται γενικά η χρήση φυσικού αερίου για θέρµανση χώρων, ενώ για τη θέρµανση του νερού προτάθηκε ένα σύστηµα τριπλής ενέργειας (ηλιακός θερµοσίφωνας, φυσικό αέριο, ηλεκτρικό), στο οποίο η ηλιακή ενέργεια θα παρέχει το 75-80% του συνολικού θερµού νερού.

• Ενσωµάτωση φωτοβολταϊκών στις υπάρχουσες µεταλλικές κατασκευές.

Με την εφαρµογή των παραπάνω, θα εξοικονοµούνταν έως και 9,72 εκατ. κιλοβατώρες ετησίως, θα είχαµε δηλαδή 48% συνολική εξοικονόµηση ενέργειας για θέρµανση και ψύξη. Οι µελέτες πρότειναν ακόµη µέτρα περιορισµού των τοξικών υλικών, την αποφυγή χρήσης προϊόντων PVC και υδροφθορανθράκων, µέτρα εξοικονόµησης και ορθολογικής διαχείρισης του νερού, διαχείριση πρασίνου συµβατή µε την οικολογία της περιοχής, κ.λπ. ∆υστυχώς, οι µελέτες αυτές έµειναν στα συρτάρια, παρόλο που οι προτάσεις δεν επιβάρυναν τον προϋπολογισµό του έργου ούτε άλλαζαν το χρονοδιάγραµµα κατασκευής του. Αντίθετα, οι προτάσεις αυτές συνεπάγονταν σηµαντική εξοικονόµηση χρηµάτων για τους µελλοντικούς χρήστες του οικισµού (δικαιούχους του ΟΕΚ), ενώ επιπλέον υπήρχε η δυνατότητα χρηµατοδότησης πολλών από τα προτεινόµενα έργα από το Γ’ ΚΠΣ. Η λογική αυτή των περιβαλλοντικών εκπτώσεων δεν εξαντλείται δυστυχώς µόνο στο Ολυµπιακό Χωριό, αλλά διατρέχει λίγο πολύ όλα τα Ολυµπιακά έργα.

Ο “∆είκτης Πινόκιο” ...σε άνοδο

Η ευθύνη για την αθέτηση των πράσινων υποσχέσεων διαχέεται ασφαλώς σε πολλούς (κυβέρνηση, Οργανωτική Επιτροπή “Αθήνα 2004”, ∆ΟΕ, φορείς υλοποίησης κ.λπ). Καταγράφουµε παρακάτω µερικές µόνο από τις αθετηµένες υποσχέσεις: Νέες ενεργειακές τεχνολογίες “Η ΑΘΗΝΑ 2004 φιλοδοξεί να είναι η πρώτη Ολυµπιάδα που θα χρησιµοποιήσει 100% Πράσινη Ενέργεια από το δίκτυο, χρησιµοποιώντας την αιολική ενέργεια αλλά και φωτοβολταϊκές διατάξεις”.

Υπεύθυνος Έργου Τεχνολογίας, ΑΘΗΝΑ 2004, Οκτώβριος 2001 “Οι τεχνολογίες εξοικονόµησης ενέργειας πρέπει να βρούν ευρεία εφαρµογή στα νέα κτίρια και γενικότερα στις νέες Ολυµπιακές εγκαταστάσεις. Η παθητική ηλιακή αρχιτεκτονική, οι σωστές µονώσεις, η ανάκτηση θερµότητας, η συµπαραγωγή (π.χ µε βάση το φυσικό αέριο), η χρήση ανανεώσιµων πηγών ενέργειας και οι ηλεκτρονικές διατάξεις για τη ρύθµιση των λειτουργιών των κτιρίων είναι µερικές µόνον από τις εφαρµογές από µια µεγάλη γκάµα καινοτοµιών που προσφέρει η νέα ενεργειακή τεχνολογία. Θεαµατικά µπορεί επίσης να είναι τα αποτελέσµατα από τη χρήση συστηµάτων φωτισµού χαµηλής ενεργειακής κατανάλωσης καθώς και η µεγιστοποίηση της χρήσης του φυσικού φωτός. "Ενεργητικά" ηλιακά συστήµατα µπορούν επίσης να χρησιµοποιηθούν για τη θέρµανση του νερού των κολυµβητικών δεξαµενών, ενώ τα φωτοβολταϊκά συστήµατα µπορούν να προσφέρουν συµπληρωµατική ηλεκτρική ενέργεια σε πολλές από τις σχεδιαζόµενες κατασκευές (ενσωµάτωση στα στοιχεία του κτιριακού κελύφους) και να καλύψουν τις ηλεκτρικές ανάγκες δρόµων, πλατειών και εσωτερικών κοινοχρήστων χώρων. Πέρα από την εξοικονόµηση συµβατικών καυσίµων, οι νέες ενεργειακές τεχνολογίες µπορούν να συντελέσουν στην αύξηση της αυτονοµίας των εγκαταστάσεων, στη µείωση της ρύπανσης και στην πτώση του λειτουργικού κόστους από την χρήση της ενέργειας” .

Αρχές Περιβαλλοντικής Πολιτικής της ΟΕΟΑ “Αθήνα 2004”, Φεβρουάριος 2000 Η επιλογή των δοµικών υλικών

“Η αλλαγή των σηµερινών προτύπων στα οικοδοµικά υλικά, όπως επίσης και σε όλα τα αναλώσιµα προϊόντα, µπορεί όντως να προκαλέσει µια πραγµατική επανάσταση στο χώρο της "καθαρής παραγωγής". Το βασικό κριτήριο για την επιλογή φιλικών προς το περιβάλλον λύσεων και προϊόντων στον τοµέα των κτιριακών κατασκευών, είναι ο περιορισµός των αποβλήτων (και των ανεπιθύµητων περιβαλλοντικών επιπτώσεων) κατά τη φάση της παραγωγής, το χαµηλό τους ενεργειακό περιεχόµενο, η µειωµένη κατανάλωση νερού κατά το στάδιο της επεξεργασίας τους, η καλή συµπεριφορά τους στην δηµιουργία του µικροκλίµατος και η µη τοξικότητα µετά την ενσωµάτωσή τους στο κτιριακό κέλυφος. Η καθοδηγητική αρχή στην τελευταία περίπτωση θα πρέπει να είναι όχι η αποδεδειγµένη βλάβη, αλλά η πρόληψη των ενδεχόµενων βλαβών. Έτσι, θα πρέπει για παράδειγµα να αποφεύγονται (στο βαθµό που υπάρχουν αξιόπιστα υποκατάστατα) οι συνθέσεις από χλωριωµένα προϊόντα (PVC, PCB) και τα προϊόντα ξυλείας που προέρχονται από µη-αειφορική ξύλευση δασών. Άλλα προϊόντα όπως τα προϊόντα αµιάντου ή τα χρώµατα που περιέχουν βαριά µέταλλα δεν θα πρέπει να χρησιµοποιηθούν. Θα πρέπει επίσης να επιδιωχθεί η χρήση ανακυκλωµένων υλικών, ή υλικών που προέρχονται από κατεδαφίσεις. Τόσο η ελληνική, όσο και η διεθνής αγορά έχουν κάνει σηµαντικές προόδους στον τοµέα και οι σχετικές επιχειρήσεις χρειάζεται να ενισχυθούν από τους αρµόδιους κρατικούς φορείς και να βρουν πεδία εφαρµογής για τα προϊόντα τους”.

Η προστασία της βιοποικιλότητας

“Ο ανασχεδιασµός των παρεµβάσεων στο χώρο, µε τρόπο που να λαµβάνουν υπ΄όψιν την προστασία της βιοποικιλότητας, θα µπορούσε να είναι ένας από τους παράλληλους στόχους των Ολυµπιακών έργων. Παρακάτω δίνεται ένας κατάλογος αρχών και προτεραιοτήτων που κρίνεται σκόπιµο να ληφθούν υπ΄όψιν κατά το σχεδιασµό, για την εφαρµογή των οποίων η ΟΕΟΑ θα συνεργασθεί µε τους εκάστοτε φορείς υλοποίησης των έργων:

• ∆ηµιουργία καταφυγίων και ενδιαιτηµάτων για είδη που εκτοπίζονται από την αστική επέκταση.

• Ανάταξη κατεστραµµένων βιοτόπων στην περιοχή των έργων.

• Προστασία και επέκταση της ιθαγενούς βλάστησης µε τη χρησιµοποίηση τοπικών ποικιλιών φυτών και δέντρων, ώστε να ευνοηθεί η αναπαραγωγή της διάδοσης της και να µειωθούν οι ανάγκες για πότισµα.

• Αποφυγή της κοπής υφιστάµενων δέντρων (ή µεταφορά τους σε περίπτωση που αυτό δεν είναι δυνατόν).

• ∆ηµιουργία διαδρόµων και συνδέσεων µεταξύ της αστικής και της περιαστικής βλάστησης για την διευκόλυνση της διανοµής και της µετακίνησης της άγριας πανίδας.

• Σχεδιασµός των κτιρίων και των υποδοµών µε τρόπο που να µην εµποδίζεται η κυκλοφορία και το φώλιασµά των ειδών της άγριας πανίδας.

• ∆ηµιουργία διαδρόµων για τα µεταναστευτικά είδη της µικροπανίδας”.

Ολυµπιακό Χωριό

“Βασικό στοιχείο για την ικανοποίηση των περιβαλλοντικών απαιτήσεων στο Ολυµπιακό Χωριό είναι η υπαγωγή όλων των έργων σε ένα πρόγραµµα Βιώσιµης Ολοκληρωµένης Οικιστικής Ανάπτυξης. Το πρόγραµµα αυτό θα παίρνει υπ΄όψιν του:

• Την κτηθείσα εµπειρία από συστήµατα οργανωµένης δόµησης στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

• Την εµπειρία και την κατασκευή Ολυµπιακών Χωριών και σε άλλες χώρες.

• Τις εξελίξεις στην επιστήµη και τεχνολογία της κατασκευής νέων οικιστικών συνόλων µε βάση τις αρχές του βιοκλιµατικού σχεδιασµού, της εξοικονόµησης ενέργειας, της κατά το δυνατόν µείωσης της χρήσης µη ανανεώσιµων πόρων, τη χρήση φιλικών προς το περιβάλλον οικοδοµικών υλικών, της αποτελεσµατικής διαχείρισης των αποβλήτων (µείωση ή µηδενισµός των επιπτώσεων στους αποδέκτες, ανακύκλωση), της προστασίας της βιοποικιλότητας, της ελαχιστοποίησης των ατµοσφαιρικών εκποµπών και θορύβου από την κίνηση των οχηµάτων, της διαµόρφωσης ανάγλυφου συµβατού µε το γενικότερο τοπίο, της σωστής ένταξης του οικισµού στο ευρύτερο περιβάλλον, της εξασφάλισης σύγχρονων υποδοµών, ενός αειφορικού συστήµατος κυκλοφορίας (για πεζούς και οχήµατα). Τα στοιχεία που θα κρίνουν σε σηµαντικό βαθµό την επιτυχία του εγχειρήµατος είναι:

1. Η σύνταξη επαρκών και ρεαλιστικών προδιαγραφών οι οποίες θα τύχουν της συγκατάθεσης του Οργανισµού Εργατικής Κατοικίας.

2. Η παρακολούθηση της εφαρµογής των σχετικών µε το περιβάλλον και την ενέργεια προδιαγραφών από τον φορέα υλοποίησης.

3. Η εξασφάλιση της σωστής διαχείρισης (κυρίως µετα-Ολυµπιακά) εκείνων των λειτουργιών του οικισµού που απαιτούν ανθρώπινη παρέµβαση (διαχείριση απορριµµάτων, διαχείριση της ενέργειας, διαχείριση κυκλοφορικού συστήµατος κ.ά) από τον ΟΕΚ, τις εµπλεκόµενες ∆ηµόσιες Υπηρεσίες και την Τοπική Αυτοδιοίκηση .

Σηµειώνεται ότι το τελευταίο σηµείο θα αποβεί ιδιαίτερα κρίσιµο για τη βιωσιµότητα των µέτρων και των ρυθµίσεων που θα προταθούν, καθώς οι λύσεις για τους τρόπους και τους φορείς διαχείρισης θα πρέπει να αποτελούν βασική συνιστώσα των προτάσεων κατά τη φάση του σχεδιασµού. Ήδη η ΟΕΟΑ σε συνεργασία µε τους συµβούλους της σε θέµατα ενέργειας (Κέντρο Ανανεώσιµων Πηγών Ενέργειας και Πανεπιστήµιο Αθηνών) έχει προετοιµάσει µια σειρά κατευθύνσεων και προδιαγραφών που αφορούν στον ενεργειακό σχεδιασµό, τη βιοκλιµατική αρχιτεκτονική, τη χρήση φιλικών προς το περιβάλλον υλικών, την ποιότητα του εσωτερικού αέρα και τη δηµιουργία ευνοϊκού µικροκλίµατος στην περιοχή του Ολυµπιακού Χωριού”.

“Ο Βιοκλιµατικός Πολεοδοµικός Σχεδιασµός που επιλέγεται και εφαρµόζεται στο Ολυµπιακό Χωριό, δίνει έµφαση στις αρχές της βιώσιµης ανάπτυξης, της αειφορίας, του σεβασµού του φυσικού περιβάλλοντος, της εξοικονόµησης ενέργειας, της µη κατασπατάλησης των συµβατικών ενεργειακών πόρων, της µεγιστοποίησης της εκµετάλλευσης των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας και της ελαχιστοποίησης των δυσµενών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Έτσι θα αποτελέσει και µια αφετηρία για την αλλαγή της φιλοσοφίας σχεδιασµού του δοµηµένου περιβάλλοντος στη χώρα µας”.

Γ. Κοντορούπης, σύµβουλος επί ενεργειακών θεµάτων στην Ολυµπιακό Χωριό Α.Ε, 25-7-2002

Παράπλευρα οφέλη και άλλα τινά

Θα είµασταν άδικοι αν ισχυριζόµασταν πως όλες οι περιβαλλοντικές εξελίξεις που σχετίζονται µε τους Ολυµπιακούς Αγώνες είναι αρνητικές. Προφανώς οι αγώνες θα συµβάλλουν θετικά στην αναβάθµιση της ποιότητας ζωής σε πολλές περιπτώσεις. Κι αυτό γιατί λόγω των αγώνων εκβιάστηκαν ή επιταχύνθηκαν αρκετά έργα ιδιαιτέρως απαραίτητα για την πόλη. Χαρακτηριστικό παράδειγµα αποτελεί π.χ. το τραµ. Χωρίς την πίεση των Ολυµπιακών Αγώνων και την απειλή των χρονοδιαγραµµάτων, ακόµη δεν θα υπήρχε ούτε καν η προκήρυξη του διαγωνισµού για την κατασκευή του. Το ίδιο ισχύει για πολλά ακόµη έργα υποδοµών στις µεταφορές. Και αποτελεί ασφαλώς θετική εξέλιξη η δέσµευση δισεκατοµµυρίων ευρώ για την ανάπτυξη µέσων µαζικής µεταφοράς (µετρό, προαστιακός, τραµ, εκσυγχρονισµός τρόλεϊ και λεωφορείων) στην µητροπολιτική περιοχή της Αθήνας. Η συµβολή των Ολυµπιακών Αγώνων στην ανάπτυξη αυτών των υποδοµών είναι ότι έθεσαν αυστηρά χρονοδιαγράµµατα για την υλοποίησή τους, πράγµα σχεδόν πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδοµένα. Το ίδιο θετική είναι και η αισθητική αναβάθµιση πολλών περιοχών µε αφορµή τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Αυτό ισχύει ακόµη και σε περιπτώσεις όπου η επιλογή χωροθέτησης κατακρίθηκε έντονα (π.χ. Φαληρικό ∆έλτα). Μακριά από τα φώτα της δηµοσιότητας, είχαµε ακόµη κάποιες εξελίξεις που αναµένεται να έχουν θετικές επιπτώσεις όχι µόνο για τη χώρα µας αλλά και διεθνώς. Χαρακτηριστική είναι π.χ. η περίπτωση κάποιων χορηγών των αγώνων που σκοπεύουν να αποφύγουν τη χρήση επιβλαβών για το περιβάλλον ψυκτικών στις συσκευές που θα χρησιµοποιήσουν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Το θέµα αυτό προέκυψε ήδη από τους Ολυµπιακούς του Σίδνεϋ όπου πολλοί χορηγοί (όπως η Coca-Cola, η McDonalds, η Unilever, κ.λπ), υπό την πίεση της Greenpeace, δεσµεύτηκαν να αλλάξουν τις τεχνικές ψύξης που χρησιµοποιούν, αποφεύγοντας τη χρήση υδροφθορανθράκων (ισχυρότατων αερίων του θερµοκηπίου) και να στραφούν σε φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα και τεχνολογίες ψύξης. Η πρώτη εφαρµογή αυτών των δεσµεύσεων αναµένεται κατά τη διάρκεια των Ολυµπιακών Αγώνων της Αθήνας. Η αλλαγή αυτή αναµένεται να επιφέρει τα επόµενα χρόνια σαρωτικές αλλαγές στις ψυκτικές συσκευές που χρησιµοποιούνται κατά εκατοµµύρια σε όλο τον κόσµο, συµβάλλοντας σηµαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος.

Εν κατακλείδι, αν µένει κάτι από τη µέχρι τώρα αποτίµηση της περιβαλλοντικής διάστασης των Ολυµπιακών Αγώνων, αυτό είναι η πικρή γεύση των χαµένων ευκαιριών. Όλα τα θετικά που θα προκύψουν λόγω των Αγώνων είναι φυσικά καλοδεχούµενα. Αρκούν όµως αυτά; Ως πότε θα συµβιβαζόµαστε µε τα συµβατικά και τα αυτονόητα; Ως πότε θα ανεχόµαστε να συνθλίβεται η καινοτοµία και οι φρέσκες ιδέες; Ως πότε το περιβάλλον θα αποτελεί αγκάθι και όχι άνθος της αναπτυξιακής προσπάθειας;