Επιστροφή στην αρχική σελίδα ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ -2002
(ΕΛΕΥΘΕΡΟ
ΒΗΜΑ: Εδώ δημοσιεύονται κείμενα και συνεντεύξεις υποψηφίων Δημάρχων και
Δημοτικών Συνδιασμών που αποστέλλονται στο
Παρατηρητήριο και έχουν σχέση με τους Ελεύθερους Χώρους)
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: “Να σωθούν οι ελεύθεροι χώροι”
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ Κάτοικος Κυψέλης “για
πολλά χρόνια”, δημότης Αθηναίων και αισιόδοξος για “νικηφόρα μάχη” στον δήμο:
“Να σωθούν οι ελεύθεροι χώροι”
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ
“Είμαι και δημότης και κάτοικος Αθηναίων”,
δηλώνει ο Φώτης Κουβέλης και καταθέτει τις πρώτες,
μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, προτάσεις για το κυκλοφοριακό, τους
ελεύθερους χώρους και την ποιότητα ζωής στην πρωτεύουσα. ...
* Ο Συνασπισμός, λοιπόν, έρχεται να διεκδικήσει αυτόνομα τον Δήμο Αθηναίων
προσφέροντας ένα όνομα, αλλά είναι άγνωστο αν προσφέρει λύσεις και προτάσεις. Ο
Φώτης Κουβέλης τι προτάσεις έχει για την Αθήνα, τι
ξέρει για τα πεζοδρόμια, τι ξέρει για το φωτισμό της, τι ξέρει για την
καθαριότητα, τι ξέρει από αυτά που απαιτεί στην καθημερινή ζωή του ο πολίτης
από την πόλη στην οποία ζει και κινείται;
- Ο Φώτης Κουβέλης δεν είναι μόνος του. Λειτουργεί
στο πλαίσιο μιας συλλογικότητας, τη δημοτική κίνηση
“Η άλλη Αθήνα”, η οποία στελεχώνεται από εξαιρετικά εξειδικευμένους
επιστήμονες, συγκοινωνιολόγους, περιβαλλοντολόγους, αρχιτέκτονες, μηχανικούς,
πολεοδόμους, κοινωνιολόγους. Αλλά πέραν αυτού, είναι γνωστό ότι από σειρά ετών,
από τη θέση του βουλευτή και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Συνασπισμού,
είχα πάντοτε στο κέντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος τα θέματα της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης. Αλλωστε, στους καταμερισμούς των
ευθυνών μας μέσα στο Κοινοβούλιο, επί χρόνια ολόκληρα έχω τον τομέα του
υπουργείου των Εσωτερικών. Επομένως έχω γνώση των προβλημάτων της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, πέρα από το γεγονός ότι και εγώ όπως όλοι οι Αθηναίοι βιώνουμε
τη σκληρή πραγματικότητα της καθημερινής Αθήνας. Είμαι δημότης Αθηναίων εδώ και
πολλές δεκαετίες· είμαι κάτοικος Κυψέλης (σ.σ. Ο Δ. Αβραμόπουλοςκατοικεί
στην Κηφισιά και ο Χρ. Παπουτσής στο Χολαργό).
* Ως δημότης Αθηναίων, ποιο είναι το υπ' αριθμόν ένα
πρόβλημα που αντιμετωπίζετε;
- Η καθημερινότητα της Αθήνας έχει πολλά, αλλά κατά τη γνώμη μου τρία είναι
καυτά προβλήματα: Η συγκοινωνία, η καθαριότητα και το διαρκώς προσβαλλόμενο
περιβάλλον. Δεν υπάρχει μέρος να ανασάνει ο πολίτης. Με άλλα λόγια, βάζω το
θέμα των ελεύθερων χώρων. Να σωθούν οι ελεύθεροι χώροι, όσοι έχουν απομείνει,
αυτές οι μικρές οάσεις.
* Ωστόσο, γι' αυτά τα προβλήματα κυρίως δεν έχει αρμοδιότητα ο δήμος.
- Σε ορισμένα έχει, σε άλλα έχει συναρμοδιότητα. Σε πάρα πολλά ζητήματα έχει
έναν αποφασιστικό λόγο, τον οποίο έπρεπε να
αξιοποιήσει. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις του “Θων”
και της περιοχής Ριζάρη, για τις οποίες βεβαίως η εκτελεστική εξουσία
αποφασίζει, αλλά και ο δήμος θα μπορούσε με τις δικές του δυνάμεις, που δεν
είναι καθόλου ασήμαντες, να αποτρέψει ρυθμίσεις που αποτέλεσαν πλήγμα σε βάρος
της πρωτεύουσας, αυτής της δύσκολης πια πόλης για τους πολίτες της...
* Και τους επισκέπτες της.
- Βεβαίως. Η Αθήνα δεν είναι μόνο η πόλη των δημοτών της. Είναι η πόλη
εκατομμυρίων Ελλήνων, που είτε έρχονται και διαμένουν προσωρινά είτε διακινούνται
μέσα από αυτήν. Είναι επίσης μια πρωτεύουσα, η οποία φιλοξενεί 700.000 ξένους
πολίτες, μετανάστες. Εχει αρχίσει και παρουσιάζει
χαρακτηριστικά πολυπολιτισμικής πρωτεύουσας.
* Μιλήσατε προηγούμενως για το πρόβλημα της
συγκοινωνίας. Κανένας, όμως, δήμαρχος μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να το
αντιμετωπίσει. Δεν έχει τη θέληση; Δεν έχει τα κονδύλια; Δεν έχει τα
προγράμματα; Εξαιρείται, βεβαίως, από την παρατήρηση αυτή ο Αντώνης Τρίτσης, ο οποίος είχε παρουσιάσει μελέτη και είχε μιλήσει
και για το τραμ.
- Ναι. Από τότε πέρασε πάρα πολύς καιρός και είναι βέβαιο ότι θα πρέπει βάσει
των καινούργιων δεδομένων να γίνει ένας καινούργιος σχεδιασμός για το
κυκλοφοριακό. Το τραμ επί παραδείγματι τότε ήταν μια
επιλογή που είχε τη σπουδαιότητά της. Σήμερα, όμως, τα προβλήματα είναι
πολλαπλάσια. Βεβαίως, όταν ολοκληρωθεί το Μετρό, το
πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί καλύτερα, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί μπορούμε να
κάνουμε μερικά άλλα πράγματα. Μπορούμε να δώσουμε προτεραιότητα στην κίνηση των
μέσων μαζικής μεταφοράς και να ελέγξουμε την κίνηση των ΙΧ.
* Δηλαδή, μιλάμε για οδικούς άξονες στους οποίους θα απαγορευτεί η κίνηση σε
όλα τα άλλα οχήματα, για να κυκλοφορούν μόνο λεωφορεία;
-Ακριβώς, και θα δημιουργηθούν και καινούργιες γραμμές. Εχουμε
μελέτες του Πολυτεχνείου που μας λένε ότι είναι εφικτό.
* Επειδή μιλήσατε και για το ζήτημα των ελεύθερων χώρων, θα ήθελα να μου πείτε
τι προβλέπετε για το γήπεδο του Παναθηναϊκού.
-Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να βρεθεί ένας χώρος, που θα διατεθεί γι' αυτό
το μεγάλο ποδοσφαιρικό σωματείο και το γήπεδο της Λεωφόρου να μεταφερθεί, χωρίς
βεβαίως να θίγονται τα συμφέροντα του Παναθηναϊκού, αφού κανείς δεν θέλει να
ζημιωθεί ένα μεγάλο και ιστορικό ποδοσφαιρικό σωματείο. Και θα ήταν ευχής έργο
η “Λεωφόρος” να αποδοθεί στον Αθηναίο πολίτη, ως χώρος ήπιας αναψυχής.
* Βλέπετε το νέο γήπεδο εντός ή εκτός των ορίων του δήμου;
- Δεν υπάρχουν τέτοιοι χώροι. Ο Ελαιώνας έχει τον δικό του προορισμό, το Γουδί
τον δικό του, νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να αναζητηθεί ένας χώρος ακόμη και εκτός
των στενών ορίων του δήμου. Δεν είναι κακό. Σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες
έχουμε γήπεδα ποδοσφαιρικών ομάδων που βρίσκονται έξω από τα όρια των δήμων
στους οποίους έχουν την έδρα τους οι ομάδες. ... (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/02/2002)
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ - ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΑΤΤΙΚΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα προβλήματα της Αθήνας και της Αττικής, όπως
και οι συνθήκες ζωής των κατοίκων της, συνδέονται με τις επιλογές όσων είχαν
την ευθύνη της άσκησης κεντρικής και τοπικής εξουσίας τις τελευταίες δεκαετίες.
Η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την
Αθήνα, δημιουργεί και συσσωρεύει καθημερινά, καινούργια περιβαλλοντικά και
πολεοδομικά προβλήματα τα οποία προκαλούν σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές και
πολιτικές επιπτώσεις για τις οποίες δεν άνοιξε ποτέ ένας ουσιαστικός πολιτικός
διάλογος.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Τοπική
Αυτοδιοίκηση, η οποία συνήθως αποτελεί είτε διαχειριστή κυβερνητικών επιλογών
είτε φερέφωνο της εκάστοτε αντιπολίτευσης, πρέπει να παίξει ένα διαφορετικό
πολιτικό ρόλο, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την χειραφέτηση από τις κάθε είδους
εξαρτήσεις και την αγωνιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων, στη βάση της
συμμετοχικής και άμεσης Δημοκρατίας.
Η όξυνση των σημερινών αντιθέσεων στο κοινωνικό
επίπεδο και η γενικότερη κρίση στο χώρο της πόλης, επιβάλλουν μια άμεση και
διαρκή παρέμβαση των πολιτών.
Το ζητούμενο για μας δεν είναι η συνδιαχείριση του ισχύοντος ασφυκτικού θεσμικού πλαισίου
για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και η συμμετοχή σε πλειοψηφίες
και κέντρα που στηρίζουν τις κυρίαρχες επιλογές, αλλά η υπέρβασή του στην
πράξη.
Το ζητούμενο για μας είναι η διαμόρφωση ενός νέου
πλαισίου λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με βάση τις αρχές της άμεσης
δημοκρατίας, που να προωθεί την αυτενέργεια των πολιτών, την ουσιαστική
προστασία του περιβάλλοντος, τον σεβασμό της διαφορετικότητας, την κοινωνική
αλληλεγγύη και την ισότιμη συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών.
Την τελευταία διετία, στους αγώνες για την μη
τροποποίηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, για την Ολυμπιάδα, για τα ζητήματα
της Αθήνας και της Αττικής, βρέθηκαν μαζί ενεργοί πολίτες από ένα ευρύτατο
φάσμα απόψεων.
Τα μέτωπα που ανοίχθηκαν βρίσκονται όλα σε
εξέλιξη και τα επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά. Έτσι, οι λόγοι που μας
φέρνουν όλους κοντά, συνεχίζουν να ισχύουν. Θεωρούμε λοιπόν αναγκαία, την
δημιουργία ενός σχήματος που θα αποτυπώνει, θα ενισχύει και θα επεκτείνει αυτήν
ακριβώς την συνάντηση των ενεργών πολιτών που ζήσαμε μέχρι τώρα στα κινήματα.
Επιδιώκουμε την διαμόρφωση μιας νέας αυτόνομης συλλογικότητας για την πόλη και την Τοπική Αυτοδιοίκηση με
μακροπρόθεσμο ορίζοντα και όχι μια απλή εκλογική σύμπραξη πολιτικών οργανώσεων
και ανένταχτων πολιτών.
Στόχος της “Παρέμβασης” είναι η στήριξή της στην
αυτόνομη δράση όσων την συναποτελούν και ενεργοποιούνται
με βάση τις αρχές της, και όχι σε συμφωνίες κορυφής πολιτικών οργανώσεων ή
κομμάτων που ενδεχομένως την στηρίζουν.
Η νέα συλλογικότητα που
συγκροτούμε, πρέπει να αποτελεί ένα χώρο συνάντησης και κοινής δράσης ανθρώπων
που συμμετέχουν σε κινήσεις πολιτών, περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς φορείς,
πολιτικές οργανώσεις, είτε ανένταχτων, είτε ανθρώπων οι οποίοι θεωρούν ότι η
όποια κομματική ένταξή τους δεν μπορεί να είναι εμπόδιο για την από κοινού
ενεργοποίηση πάνω στα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της Αθήνας και της
Αττικής.
Εν όψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών του
2002 αλλά και ανεξάρτητα από αυτές, πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει μια
εναλλακτική παρέμβαση των ενεργών πολιτών που έχουν δραστηριοποιηθεί μέχρι τώρα
στα κινήματα για την προστασία του περιβάλλοντος και την οικολογία, για τα
πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, για την ειρήνη και τη διεθνή αλληλεγγύη. Σ΄ αυτή την προσπάθεια που πρέπει να έχει σαφώς κινηματικό
χαρακτήρα, επιδιώκουμε να συσπειρωθούν όσο το δυνατό περισσότεροι πολίτες,
ανεξάρτητα από πολιτικές ή ιδεολογικές διαφορές και να υποστηριχθεί από
πολιτικές δυνάμεις στη βάση των προβλημάτων της Αθήνας, της Αττικής και της
Αυτοδιοίκησης, για τα οποία πρέπει να υπάρξουν κοινές προγραμματικές θέσεις,
μετά από ειλικρινή διάλογο, χωρίς αποκλεισμούς.
Α. ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ
1. ΕΝΑ ΑΤΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΥΣΜΟΡΦΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ
Η Αττική αποτελεί πεδίο όπου στο πλαίσιο της
παγκοσμιοποίησης προωθούνται και υλοποιούνται οι νεοφιλελεύθερες επιλογές των
κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων για την δημιουργία μιας ‘’ανταγωνιστικής
μεγαλούπολης’’ που θα κυριαρχεί στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και των
Βαλκανίων, σε βάρος της υπόλοιπης χώρας.
Είναι επιλογές που θα οξύνουν τα ήδη σοβαρά
προβλήματα της Αθήνας και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, ιδιαίτερα των
οικονομικά ασθενέστερων. Τα προβλήματα αυτού είναι αποτέλεσμα μιας συγκεντρωτικής
πολιτικής που κλιμακώθηκε ιδιαίτερα την μεταπολεμική περίοδο χάριν της
κερδοφορίας του κεφαλαίου, και παραμόρφωσε ένα από τα ωραιότερα τοπία στον
κόσμο, που ήταν ευτυχής συγκερασμός της ιστορίας και της φύσης.
Η Αθήνα και η Αττική χαρακτηρίζονται από:
Την πυκνοδόμηση και πυκνοκατοίκηση, ιδιαίτερα ασφυκτικές στις κεντρικές
περιοχές του λεκανοπεδίου,
Την εξαφάνιση των ελεύθερων χώρων και της
γεωργικής γης.
Τις τραγικές ελλείψεις σε κοινωνικές και τεχνικές
υποδομές, ιδιαίτερα στο δυτικό λεκανοπέδιο.
Την καταστροφή παραδοσιακών και πολιτιστικών
στοιχείων.
Την αντιαισθητική όψη του μεγαλύτερου τμήματος
της πόλης και την ρύπανση του περιβάλλοντος.
Την υπερδιόγκωση του κέντρου.
Τις αδιάκοπες οικιστικές επεκτάσεις, νόμιμες και
αυθαίρετες.
Τις καταπατήσεις δημόσιας γης.
Την καταστροφή της περιαστικής
φύσης.
Την κατάληψη των ακτών από κάθε είδους
εγκαταστάσεις και την παραχώρησή τους σε ιδιώτες,
Την γειτνίαση οχληρών βιομηχανικών και
βιοτεχνικών εγκαταστάσεων με περιοχές κατοικίας,
Τα τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα και την
ανεπάρκεια των δημόσιων μεταφορικών μέσων.
Ακόμα η ‘’ποιότητα ζωής’’ ενός σημαντικού
τμήματος της Αθήνας και της Αττικής διαμορφώνεται σε συνθήκες ανεργίας,
υποαπασχόλησης και κοινωνικού αποκλεισμού (κυρίως κατοίκων ειδικών κατηγοριών)
ενώ κι’ αυτό το υποτυπώδες κράτος πρόνοιας διαρκώς συρρικνώνεται.
2. ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ.
Αναμφισβήτητα τα προβλήματα είναι πολιτικά και η
αντιμετώπιση τους απαιτεί μίαν αγωνιστική στάση και
την άσκηση μιας πολιτικής ενεργών πολιτών που ενδιαφέρονται να διαμορφώνουν οι
ίδιοι τις εξελίξεις στην πόλη τους και οφείλονται σε:
Μια συγκεντρωτική πολιτική που συσσώρευσε και συσσωρεύει στην Αθήνα ανθρώπους, επενδύσεις,
δραστηριότητες από όλη την Ελλάδα και έξω απ’ αυτήν, γιατί έτσι επιτυγχάνεται
μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής είναι η
διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
Μια ανάπτυξη χωρίς συνολικό χωροταξικό, κοινωνικό
πολεοδομικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό, αφημένη στο αυθόρμητο, δηλαδή στις
δυνάμεις της αγοράς ή με μικροσχεδιασμό που ενέδιδε
σε πιέσεις και επικύρωνε τις αποφάσεις των διαφόρων ομάδων συμφερόντων.
Αλλά και όταν θεσμοθετήθηκε ένας συνολικός
σχεδιασμός με το Ρυθμιστικό σχέδιο της Αθήνας του 1985, αναιρέθηκαν σύντομα οι
αρχές του και οι ρυθμίσεις του στην δεκαετία του 1990, ιδιαίτερα με την ανάληψη
των Ολυμπιακών Αγώνων 2004.
Μία συγκοινωνιακή πολιτική που στηρίχθηκε στο
Ι.Χ. αυτοκίνητο και όχι στα δημόσια μεταφορικά μέσα, με αποτέλεσμα την
κυκλοφοριακή ασφυξία, το νέφος, την κατάληψη πεζοδρομίων και ελεύθερων χώρων,
την καταπάτηση των δικαιωμάτων των πεζών, τα αυξημένα θανατηφόρα ατυχήματα.
Η δεύτερη συνιστώσα αυτής της πολιτικής, το
αεροπλάνο, έχει επίσης τραγικές συνέπειες στο περιβάλλον και τον άνθρωπο και
επιπλέον στην Αττική έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην περιαστική
φύση με την κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων.
Μια πολιτιστική πολιτική που συγκεντρώνει στο
κέντρο της Αθήνας όλα τα σημαντικά πολιτιστικά ιδρύματα, με αυξανόμενο έλεγχο
από ιδιωτικά συμφέροντα, και καταδικάζει την περιφέρεια στη στέρηση με μόνη
διέξοδο την χειραγώγηση της τηλεόρασης.
Μια κοινωνική πολιτική που ιδιωτικοποιεί και
μετατρέπει σε εμπόρευμα λειτουργίες, ενώ συρρικνώνει άλλες, και μεταφέρει στην
Τοπική Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητες χωρίς αντίστοιχους πόρους.
Μια πολιτική υγείας που συγκεντρώνει στον άξονα
Β. Σοφίας – Μεσογείων - Κηφισίας τα περισσότερα
νοσοκομεία και τα καινούργια ιδιωτικά νοσηλευτήρια, και στερεί το υπόλοιπο
λεκανοπέδιο και ιδιαίτερα τις εργατικές συνοικίες από τις πιο στοιχειώδεις
υποδομές. Που αντιμετωπίζει τους εξαρτημένους ως εγκληματίες και όχι ως
αρρώστους.
Μια εκπαιδευτική και αθλητική πολιτική που
ενισχύει τον ιδιωτικό τομέα, την παραπαιδεία, τον πρωταθλητισμό, την επιβολή
του ατομικού επί του συλλογικού, του ανταγωνισμού επί της άμιλλας.
Μια πολιτική για τους μετανάστες που καταπατεί τα
ανθρώπινα δικαιώματα των ξένων εργαζομένων και προσπαθεί να αντιπαραθέσει τους έλληνες εργαζόμενους με τους ξένους.
Μια ενεργειακή πολιτική που δεν προωθεί ήπιες και
εναλλακτικές μορφές ενέργειας και δεν παίρνει μέτρα για τον περιορισμό της
σπατάλης ενεργείας.
Μια πολιτική απορριμμάτων που δεν προωθεί την
διαλογή στην πηγή και την ανακύκλωση, που δεν προσπαθεί να περιορίσει την
υπερκατανάλωση, τις σπάταλες συσκευασίες, τα είδη μιας χρήσης και κάθε τι το
περιττό.
Μια πολιτική υδατικών πόρων που ενθάρρυνε τη
σπατάλη και δεν αξιοποίησε τις τοπικές δυνατότητες και την ανακύκλωση και μια
πολιτική αποχέτευσης, που με την ετεροχρονισμένη και
ατελή κατασκευή των υποδομών και με πλημμελείς περιβαλλοντικούς ελέγχους,
μετέτρεψε τον Σαρωνικό σε χαβούζα.
Μια πολιτική αντιμετώπισης των φυσικών
καταστροφών και των ακραίων καιρικών φαινομένων,
χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και πρόβλεψη, που συρρικνώνοντας και τσιμεντοποιώντας τους ελεύθερους χώρους και καταστρέφοντας
το πράσινο, άφησε εκτεθειμένους τους πολίτες σε σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές,
καύσωνες, παγετούς.
Γύρω από τις πολιτικές αυτές στοιχίζονται
σήμερα η κυβέρνηση και οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις εξυπηρετώντας τα
συμφέροντα των οικονομικά ισχυρότερων και καταδικάζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σε μιά
αβίωτη πόλη. Αλλωστε οι πολιτικές αυτές εντάσσονται
σε μιά συνολική στρατηγική αύξησης των κερδών,
αναίρεσης κατακτήσεων και συμβιβασμών με τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.,
όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, περαιτέρω καταπάτησης των κοινωνικών και
πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, συμμετοχής σε πολεμικές επιχειρήσεις
ενάντια στους λαούς του κόσμου υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.
3. ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 2004: ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ
ΧΤΥΠΗΜΑ.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, από την εποχή της
διεκδίκησης αλλά κυρίως μετά την ανάληψη, εμφανίστηκαν σαν μια “μεγάλη
ευκαιρία”, σαν μια “μεγάλη πρόκληση” για την αντιμετώπιση –μεταξύ άλλων- και
των χρόνιων προβλημάτων της Αττικής. Ακόμα, καλλιεργήθηκαν ψευδαισθήσεις, για
την αναβάθμιση των δημόσιων χώρων της Αθήνας για την βελτίωση των υποδομών της
κλπ., με στόχο την ανάδειξή της σε έναν “ανταγωνιστικό πόλο” στον χώρο της Αν.
Μεσογείου και των Βαλκανίων.
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη ,
διαπιστώνεται και από ευρύτερους κύκλους, πέραν των αρχικώς
διαφωνούντων και αντιτιθέμενων , ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν πρόκειται να
αποτελέσουν “ευλογία” για την Αθήνα. Ήδη , όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν,
ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αντί για “εθνικό όραμα” , αποτελούν “εθνικό βρόχο” και
ότι μπορεί να καταλήξουν σε “εθνική καταστροφή”.
Πριν ακόμα από την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων
του 2004 από τη χώρα μας, είχαν εκφραστεί σοβαρές και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις
από κινήσεις πολιτών, οικολογικές οργανώσεις και πολιτικά κόμματα, οι οποίες
εστιάζονταν κυρίως στην υπερδιόγκωση της Αθήνας, στις σημαντικές για την Αττική
περιβαλλοντικές και πολεοδομικές επιπτώσεις καθώς και στις επιπτώσεις για την
οικονομία της χώρας. Ακόμα υπήρχε συνολική αντίθεση για το σημερινό,
εμπορευματοποιημένο χαρακτήρα των Ολυμπιακών Αγώνων, για την μετατροπή του
αθλητισμού σε επιχειρηματική δραστηριότητα.
Από τη στιγμή που ανατέθηκε η διοργάνωση των
Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, προβλήθηκε η άποψη, σχεδόν απ΄
όλους, ότι ο σχεδιασμός, η διαχείριση και η υλοποίηση αυτού του τεράστιου για
τα δεδομένα της χώρας μας εγχειρήματος, θα πρέπει να γίνουν με διαφανείς
διαδικασίες και με δημοκρατικό διάλογο, με κύριο στόχο να περιοριστούν οι
αρνητικές συνέπειες από τη διεξαγωγή τους . Μέχρι σήμερα ωστόσο , τίποτα τέτοιο
δεν έγινε και την ευθύνη την έχουν και τα κοινοβουλευτικά κόμματα της
αντιπολίτευσης και οι δημοτικές και νομαρχιακές τους παρατάξεις, εφόσον δεν
έχουν πάρει καμιά σοβαρή πρωτοβουλία για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος
αντίστασης στην Ολυμπιάδα του 2004.
Έτσι, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι, οι
αρνητικές συνέπειες , όχι μόνο δεν περιορίστηκαν αλλά αποδεικνύεται πως είναι
πολύ μεγαλύτερες και ότι η “Μεγάλη Ιδέα” των Ολυμπιακών Αγώνων χρησιμοποιείται
ως πρόσχημα για την εξαφάνιση και των τελευταίων ελεύθερων χώρων που απέμειναν
στην Αττική, για την κατασκευή δαπανηρών εγκαταστάσεων που δεν ανταποκρίνονται
στις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 , ούτε έχουν προτεραιότητα, σε
σχέση με άλλες κοινωνικές ανάγκες.
Περιβαλλοντικό κόστος
Ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων και γεωργικής
γης υψηλής παραγωγικότητας καθώς και η κατάληψη παραλιακών χώρων προκειμένου να
κατασκευασθούν Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, αποτελούν τις πιο ορατές
περιβαλλοντικές επιπτώσεις της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην
Αττική.
Πάρνηθα, Σχοινιάς,
Μαραθώνα, Μαρκόπουλο Μεσογείων, παραλία Αγίου Κοσμά, χώρος πρώην Αεροδρομίου
Ελληνικού, παραλία Φλοίσβου Φαλήρου, Αλσος Ομορφοκκλησιάς, Μαρούσι, γίνονται θυσία για τις ανάγκες των
Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και των κερδοσκοπικών συμφερόντων της “επόμενης μέρας”.
Οικονομικό κόστος
Το συνολικό κόστος για τα απαιτούμενα έργα και τα
λειτουργικά έξοδα των Ολυμπιακών Αγώνων, σύμφωνα με τον φάκελο υποψηφιότητας,
υπολογίζονταν σε 750 δις δραχμές περίπου. Σήμερα οι επίσημοι υπολογισμοί για τα
απαιτούμενα Ολυμπιακά και συνοδευτικά έργα και την διοργάνωση, εμφανίζουν το
κόστος να έχει τριπλασιαστεί ενώ τελικά αναμένεται να ξεπεράσει τα 3,5 τρις
δραχμές, δηλαδή να υπερτετραπλασιαστεί.
Η τεράστια αύξηση του αρχικά προβλεπόμενου
κόστους των απαιτούμενων Ολυμπιακών εγκαταστάσεων καθώς και των συνοδευτικών
έργων και δραστηριοτήτων , η χρηματοδότησή τους από το Πρόγραμμα Δημοσίων
Επενδύσεων και από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης,
οδηγεί σε ένα μη κοινωνικό προσανατολισμό των δημοσίων δαπανών για τα επόμενα
χρόνια, στην μονομερή αύξηση των δαπανών για αθλητικά κυρίως έργα, στη
συρρίκνωση άλλων κοινωνικών δαπανών που σαφώς έχουν προτεραιότητα και στη
διόγκωση του δημόσιου χρέους.
Είναι σαφές ότι το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων
του 2004, θα πληρωθεί κυρίως από τους Έλληνες φορολογούμενους και όχι βεβαίως
από κάποιους “χορηγούς” ενώ δεν αναμένεται να υπάρξουν “έσοδα”.
Ασφάλεια
Η χώρα μας έχει αναλάβει την διοργάνωση των
Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και ετοιμάζεται να τους πραγματοποιήσει κάτω από
συνθήκες στρατοκρατίας. Αρκετό χρονικό διάστημα πριν τους Ολυμπιακοί Αγώνες όλη
η Αττική θα πολιορκείται από ξηράς,
θαλάσσης και αέρος, ενώ προωθούνται μέτρα περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων
και πολιτικών ελευθεριών.
Το τελικό κόστος της “ασφάλειας” των Ολυμπιακών
Αγώνων το οποίο σήμερα υπολογίζεται στα 300 δις. δραχμές περίπου, παραμένει
ακόμη άγνωστο.
Εθελοντισμός
Η καμπάνια για την
στρατολόγηση 60.000 εθελοντών, αποκρύπτει την ουσία του θεσμού των Ολυμπιακών
Αγώνων και τις αρνητικές επιπτώσεις τους για την Αττική και τη χώρα ολόκληρη.
Ο “εθελοντισμός” της Ολυμπιάδας δεν μας γαλουχεί
να είμαστε κοινωνικά αλληλέγγυοι, στερείται ηθικού ερείσματος, μας υποτιμά και
μας προσβάλει.
Ο “πολιτισμός” της Ολυμπιάδας, δεν είναι ο δικός
μας.
Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας
Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004
συνεπάγεται :
Υπερδιόγκωση της Αθήνας σε βάρος της υπόλοιπης
χώρας, υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος της Αττικής , οικιστικές επεκτάσεις
και πολεοδομικές αυθαιρεσίες σε παραλιακούς χώρους και ορεινούς όγκους.
Συρρίκνωση αναγκαίων κοινωνικών δαπανών, διόγκωση
του δημόσιου χρέους, κερδοσκοπία των πολυεθνικών εταιριών των ντόπιων
μεγαλοεργολάβων και των διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων και των
πολιτικών ελευθεριών.
Επιδίωξη ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στην
κατασκευαστικό κυρίως τομέα.
Έναν πολιτισμό που καπηλεύεται και διαστρέφει την
πολιτιστική κληρονομιά και προάγει τον λυσσώδη ανταγωνισμό, τον πρωταθλητισμό,
τον εθνικισμό και την εμπορευματοποίηση.
Χειραγώγηση ενός σημαντικού αριθμού διανοουμένων,
καλλιτεχνών , δημοσιογράφων κ.α, οι οποίοι
“στρατεύονται” σε μια δήθεν “εθνική υπόθεση”, παραγνωρίζοντας η αποσιωπώντας το
ψεύδος πάνω στο οποίο στηρίζεται το όλο εγχείρημα και τις επιπτώσεις του στην
Αθήνα και τους κατοίκους της.
Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και για πολλούς
ακόμα, εκφράζουμε την σαφή αντίθεσή μας στην διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων
του 2004 στην Αθήνα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι για μας ανεπιθύμητοι.
Απορρίπτοντας τη λογική “τι νόημα έχει να δηλώνουμε την αντίθεσή μας, σε μια
πραγματικότητα”, θεωρούμε ότι έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία να εκδηλώσουμε
δημόσια την εναντίωσή μας σε επιλογές που υποβαθμίζουν τη ζωή μας, αμφισβητούν
τη νοημοσύνη μας και υπονομεύουν το μέλλον μας,
Θεωρούμε ακόμη, ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να
οργανώσουμε άμεσα τις αντιστάσεις μας παίρνοντας πρωτοβουλίες που άλλοι φορείς
αποφεύγουν, προσπαθώντας να αποτρέψουμε το χειρότερο.
Πιστεύουμε ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να
προωθήσουμε με κάθε τρόπο τον κοινωνικό έλεγχο, αποδεικνύοντας στην πράξη και
όχι στα λόγια ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε, εν ονόματι των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, την εξαφάνιση των
τελευταίων ελεύθερων χώρων της Αττικής, την κατεδάφιση όσων έχουν κατακτηθεί
μέσα από πολύχρονους αγώνες στο πεδίο των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων και
τέλος, την παραχώρηση και το ξεπούλημα της πόλης στην οποία θα ζήσουμε, σε
οργανωμένα και διαπλεκόμενα συμφέροντα.
4. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ – ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
α) Χωροταξία – Πολεοδομία – Περιβάλλον
Πολιτική αειφορίας και
αποκέντρωσης τόσο στην υπόλοιπη Ελλάδα όσο και στο εσωτερικό της Αττικής.
Δημιουργία πολυκεντρικής πόλης.
Ανακοπή της πληθυσμιακής αύξησης της Αττικής και
στη συνέχεια σταδιακή μείωση του πληθυσμού της.
Οικολογική ανασυγκρότηση της Αττικής, προστασία
της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, αναβάθμιση της ποιότητας του
δομημένου χώρου, περιορισμός της πυκνοδόμησης.
Προστασία – ανάκτηση – διερεύνηση των δημόσιων
ελεύθερων χώρων.
Προστασία ακτών από “νόμιμες” και αυθαίρετες
εγκαταστάσεις, από την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση. Ιδιαίτερα, άνοιγμα
του θαλασσίου μετώπου στο Φάληρο, την Δραπετσώνα, τον Ασπρόπυργο.
Προστασία αναβάθμιση ορεινών όγκων, ποταμών και
ρεμάτων.
Προστασία της γεωργικής γης και ιδιαίτερα της γης
υψηλής παραγωγικότητας.
Όχι άλλες οικιστικές επεκτάσεις στους ελεύθερους
αδόμητους χώρους της Αττικής, τους γεωργικούς και δασικούς χώρους που απόμειναν.
Απομάκρυνση οχλουσών
χρήσεων από περιοχές κατοικίας. Μέτρα περιορισμού της βιομηχανικής ρύπανσης,
απαγόρευση επέκτασης επικίνδυνων βιομηχανιών, επανάχρηση
παλιών βιομηχανιών για κοινωνικούς σκοπούς. Δημιουργία βιομηχανικών και
βιοτεχνικών πάρκων για την συγκέντρωση σ΄ αυτά της
μεταποιητικής δραστηριότητας και τον έλεγχό της.
Όχι στην κυριαρχία του Ι.Χ. και την κατασκευή
νέων αυτοκινητόδρομων ταχείας κυκλοφορίας, ιδιαίτερα σε περιβαλλοντικά
ευαίσθητες περιοχές. Προτεραιότητα στην ενίσχυση των δημόσιων μέσων μαζικής
μεταφοράς και κυρίως των μέσων σταθερής τροχιάς. Περιορισμός χρήσης του Ι.Χ.
και πεζοδρομήσεις – ποδηλατόδρομοι σε κεντρικές
περιοχές. Κατασκευή χώρων και στάθμευσης σ΄ αυτές,
μόνον για τους κατοίκους τους. Μέτρηση και έλεγχος όλων των ρύπων του νέφους,
παλαιών και νέων.
Άμβλυνση ανισοτήτων μεταξύ ανατολικών και δυτικών
συνοικιών και δήμων. Πόλη για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστες, χωρίς
κοινωνικούς αποκλεισμούς, στη βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης και ισότητας.
Τήρηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας του
1985, και αποτροπή της κατασκευής Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, οι οποίες δεν
προβλέπονταν από το Ρ. Σ. Α.
β) Κοινωνική Αλληλεγγύη
Εναντίωση στη συνεχή υποβάθμιση των συνθηκών ζωής
των πολιτών και ιδιαίτερα των όρων διαβίωσης των οικονομικά ασθενέστερων
κοινωνικών στρωμάτων.
Διασφάλιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα
της Υγείας και ουσιαστική βελτίωση των παρεχομένων
υπηρεσιών, έξω από το πλαίσιο του ανταγωνισμού και χωρίς ιδιωτικοοικονομικά
κριτήρια. Απόκρουση κάθε προσπάθειας ιδιωτικοποίησης της ή μεταφοράς του
κόστους της στους εξυπηρετούμενους (ακριβά απογευματινά εξωτερικά ιατρεία
νοσοκομείων κλπ.).
Απόρριψη της λογικής της ανταποδοτικότητας στις παρεχόμενες από την Τοπική Εξουσία υπηρεσίες και προώθηση
του κοινωνικού τους χαρακτήρα. Διεκδίκηση των αντίστοιχων πόρων από τον κρατικό
προυπολογισμό.
Υπεράσπιση της δημόσιας, δωρεάν Παιδείας και
απαίτηση για άμεση βελτίωση της υλικοτεχνικής αλλά και της παιδαγωγικής της
υποδομής. Απόρριψη κάθε πολιτικής που οδηγεί στην πρόωρη απομάκρυνση από το
σχολείο μαθητών με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια (άποροι, μετανάστες,
τσιγγάνοι κλπ.).
Υπεράσπιση των μεταναστών απέναντι σε κάθε μέτρο
ή ενέργεια που καταπατά τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Απαίτηση
για παροχή σε αυτούς ασφάλισης, περίθαλψης, υγείας, παιδείας και σεβασμού
ανάλογου με αυτά που πρέπει να παρέχονται σε κάθε άνθρωπο. Ιδιαίτερα υπεράσπιση
τους απέναντι στις αστυνομικές επιχειρήσεις “σκούπας” και στη δραστηριότητα των
ρατσιστικών συμμοριών (Χρυσή Αυγή, Εθνικό Μέτωπο κλπ)
εναντίον τους.
Προώθηση της αρχής της συνεργασίας των πολιτών
απέναντι στο προβαλλόμενο από παντού μοντέλο του ανταγωνισμού και της ατομικής
επιτυχίας σε βάρος των υπολοίπων, της απομόνωσης στην πόλη, της
περιθωριοποίησης και της εξώθησης, κύρια των νέων, στη χρήση ναρκωτικών.
Β. ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
1. Ο ΣΗΜΕΡΙNOΣ ΡΟΛΟΣ
ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θεωρείται ένας θεσμός
διαχείρισης των τοπικών ζητημάτων από τους ίδιους τους πολίτες μιας εδαφικής
ενότητας και ένας από τους βασικότερους θεσμούς της Αντιπροσωπευτικής
Δημοκρατίας.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σήμερα, αποτελεί θεσμικά
ένα αυτοτελές τμήμα του κρατικού μηχανισμού, το οποίο ασκεί τοπική εξουσία.
Στην πραγματικότητα όμως, η κεντρική εξουσία με το νομοθετικό πλαίσιο που
διαθέτει και εφαρμόζει, ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ώστε
να την κάνει διαχειριστή των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών και να
ελαχιστοποιήσει την οποιαδήποτε δυνατότητα έκφρασης της τοπικής κοινωνίας και
πραγματικής συμμετοχής των πολιτών στη διαμόρφωση πολιτικών για τα ζητήματα της
περιοχής τους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Αυτοδιοίκηση χάνει
το πραγματικό της περιεχόμενο, ετεροκαθορίζεται. Ειδικότερα, όταν μιλάμε για
τις μεγάλες πόλεις και τις διευρυμένες νομαρχίες, μιλάμε πιά
για τοπική και νομαρχιακή Διοίκηση και όχι για Αυτοδιοίκηση. Η μετάλλαξη αυτή
έχει συντελεστεί και μειώνεται σαν αποψίλωση των
θεσμικών οργάνων από κάθε στοιχείο άμεσης δημοκρατίας. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αποτελεί η πλήρης υποβάθμιση της λειτουργίας του δημοτικού
διαμερίσματος, όπου κυριαρχεί η αδιαφορία για τα προβλήματα των συνοικιών και
των κατοίκων. Με τη συνεχή φθίνουσα πορεία του, έχει μετατραπεί σε άβουλο
διεκπεραιωτή προειλημμένων αποφάσεων και γραφειοκρατικό εκτελεστή τυπικών
καθηκόντων (π.χ. χορήγηση αδειών λειτουργίας καταστημάτων).
Ιδιαίτερα στην Αθήνα, σημαντικές αρμοδιότητες της
πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης, ασκούνται κατευθείαν από την
κεντρική εξουσία.
2. Η “ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ” ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ
ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Τα τελευταία χρόνια, προωθείται από την κεντρική
εξουσία η νεοφιλελεύθερη πολιτική στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την -
επιθυμητή υπό άλλους όρους – διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της, χωρίς όμως
αντίστοιχη μεταφορά οικονομικών πόρων. Έτσι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση εκ των
πραγμάτων υιοθετεί τις κυρίαρχες επιλογές της ιδιωτικοποίησης, της
ανταποδοτικότητας, της επιχειρηματοποίησης των
κοινωνικών υπηρεσιών, της ανταγωνιστικότητας και της πρόσθετης φορολόγησης των
πολιτών, με ορατό αποτέλεσμα την προώθηση αντιλαϊκών μέτρων, την επιδείνωση των
εργασιακών σχέσεων, την πολλαπλή φορολόγηση των πολιτών και την ένταση της
καταστολής.
3. ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Η αναδιάρθρωση της διοικητικής δομής της χώρας
συνιστά ένα σημαντικό πολιτικό ζήτημα.
Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί κινούνται σε μια
κατεύθυνση όπου η Κυβέρνηση (ή το Κόμμα) – στρατηγείο, θα χαράσσει πολιτικές
και η Αυτοδιοίκηση – εντολοδόχος θα τις εκτελεί. Έτσι, οι αντιδράσεις των
δημοτών, των εργαζομένων και των κοινωνικών φορέων για τις αντιλαϊκές πολιτικές
που προωθούνται, δεν θα φθάνουν στον “εμπνευστή”, δηλαδή στην Κυβέρνηση, αλλά
στον “εκτελεστή”, δηλαδή την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ούτως ώστε να μειώνεται το
πολιτικό κόστος για την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η εξαγγελθείσα ‘’μεταρρύθμιση’’ (Καποδίστριας II), κινείται στις
παραπάνω κατευθύνσεις και απομακρύνει ακόμα
περισσότερο την ΤΑ από τους πολίτες, με τις συγχωνεύσεις Δήμων και Κοινοτήτων,
την κατάργηση τω Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, την εικονική καθιέρωση της
Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης και την καθιέρωση Μητροπολιτικής Αυτοδιοίκησης στα
μεγάλα Πολεοδομικά συγκροτήματα όπως η Αθήνα.
4. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ - ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
Για μας τα κέντρα λήψης των αποφάσεων για την
Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στους πολίτες και
να στηρίζονται σε θεσμούς άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει,
λειτουργία θεματικών δημαρχιακών επιτροπών, λαϊκών συνελεύσεων, αιρετών
συνοικιακών συμβουλίων με ουσιαστικές αρμοδιότητες και ευθύνη στην διαχείριση
οικονομικών πόρων, διενέργεια τοπικών δημοψηφισμάτων για σημαντικά τοπικά
ζητήματα, με ευθύνη του διαμερισματικού συμβουλίου,
ενεργοποίηση των πολεοδομικών και περιβαλλοντικών επιτροπών γειτονιάς κλπ.
Ακόμη σημαίνει οικονομική αναβάθμιση του δημοτικού διαμερίσματος ώστε να μπορεί
να έχει στοιχειώδη αυτοτέλεια και να παρεμβαίνει για την κάλυψη άμεσων τοπικών
αναγκών όπως π.χ. πολιτιστικές εκδηλώσεις, συντήρηση παιδικών χαρών, αγορά των
αναγκαίων υλικών για τη λειτουργία των πνευματικών κέντρων κλπ.
Το μέγεθος και η οριοθέτηση των μονάδων Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να διευκολύνεται η άμεση δημοκρατία
και η συμμετοχή εν γένει των πολιτών.
Προτείνουμε διαίρεση του αστικού ιστού σε δήμους
π.χ. της τάξης των 30.000 – 40.000 κατοίκων, Νομαρχίες π.χ. της τάξης των
500.000 – 600.000 κατοίκων (Κέντρο Αθήνας, Πειραιάς, Αν. Λεκανοπέδιο, Β.
Λεκανοπέδιο, Δυτ. Λεκανοπέδιο, Δυτ.
Αττικής, Ανατ. Αττικής) και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Αττικής.
Διεκδικούμε την κάλυψη των δαπανών της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, από τον κρατικό προϋπολογισμό, με ένα κεντρικό φορολογικό
σύστημα που να ανταποκρίνεται στο πραγματικό εισόδημα των φορολογούμενων, όχι
αναλογικά, αλλά προοδευτικά.
Πιστεύουμε ότι, προτεραιότητα έχει η είσπραξη των
χρεών των μεγαλοοφειλετών και το πάγωμα ή και η
μείωση των δημοτικών τελών.
Διεκδικούμε τον άμεσο διπλασιασμό, τουλάχιστον,
του εξευτελιστικού ποσού του 2,5% που παίρνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση από τον
κρατικό προϋπολογισμό και άμεση απόδοση των παρακρατηθέντων
πόρων της.
Διεκδικούμε δωρεάν υπηρεσίες σε τομείς όπου δεν
μπορεί να υπάρχει ανταποδοτικότητα (υγεία, πρόνοια, παιδεία, αλληλεγγύη) και
κατανομή των ανταποδοτικών τελών με κριτήρια κοινωνικά και περιβαλλοντικά.
Διεκδικούμε την κατάργηση όσων Δημοτικών
Επιχειρήσεων διαχειρίζονται πραγματικές ή άχρηστες υπηρεσίες, με βάση το κέρδος
ιδιωτών ή παραγόντων του Δήμου, υποκαθιστώντας το Δημοτικό Συμβούλιο στο ρόλο
του.
Η ενιαία διαχείριση των υπερτοπικής
σημασίας προβλημάτων, μπορεί να επιτευχθεί με τις διαδημοτικές συνεργασίες (οι
οποίες δεν μπορεί να στηρίζονται στον καταναγκασμό), με την ουσιαστική
λειτουργία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και την πραγματικά Περιφερειακή
Αυτοδιοίκηση, όπου τον κυρίαρχο ρόλο θα έχει το αιρετό Περιφερειακό Συμβούλιο
και όχι οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης.
Οι εκλογές σε όλα τα επίπεδα αυτοδιοίκησης, να
γίνονται με την απλή αναλογική. Οι Δήμαρχοι να εκλέγονται από τα αντίστοιχα
Δημοτικά, Νομαρχιακά, Περιφερειακά Συμβούλια.
Δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους μετανάστες
που κατοικούν μόνιμα σε μια περιοχή.
Γ. ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ.
Η “Εναλλακτική - Κινηματική Παρέμβαση Πολιτών”
συγκροτήθηκε για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της πόλης και των ανθρώπων της.
Οι πολίτες αυτής της πόλης ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες και κοινωνικά
στρώματα και έχουν δημιουργήσει συλλογικότητες για να
υπερασπιστούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους ή να ασχοληθούν με τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους: συνδικάτα και επαγγελματικά σωματεία οι
μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητικούς συλλόγους και άλλες συλλογικότητες οι νέοι, φεμινιστικούς συλλόγους οι
γυναίκες, πολιτιστικά σωματεία, περιβαλλοντικούς και εξωραϊστικούς συλλόγους σε
τοπικό επίπεδο κ.α.
Εμάς όμως μας ενδιαφέρει αυτό που φαίνεται να
είναι κοινό για όλες αυτές τις ομάδες, αυτό που πρέπει να τους συνδέει ως
πολίτες μιας πόλης πέρα από τις ιδιαιτερότητες τους.
Πρέπει λοιπόν να τους συνδέει, να τους αφορά και
να τους θίγει, η λειτουργία της πόλης με τα δίκτυα εισροών – εκροών (
συγκοινωνίες, επικοινωνίες, ύδρευση, αποχέτευση, εμπορικά δίκτυα, απορρίμματα,
ενέργεια),το πολεοδομικό και οικιστικό περιβάλλον, η αισθητική του χώρου, το
φυσικό περιβάλλον (νέφος, θάλασσα, αστικό και περιαστικό
πράσινο), οι φυσικές καταστροφές και τα ακραία καιρικά φαινόμενα (σεισμοί,
πυρκαγιές, πλημμύρες, καύσωνες, παγετοί κ.α), η
κοινωνική πρόνοια, η υγεία, η παιδεία, ο αθλητισμός, η αξιοποίηση του ελεύθερου
χρόνου τους, ( ψυχαγωγία, πολιτισμός, μοναξιά), η ασφάλεια, η κοινωνική συνοχή
και αλληλεγγύη, η δημοκρατία, η συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων, ο έλεγχος
της εξουσίας, η αυτοπραγμάτωση των πολιτών.
Περισσότερα από αυτά τα προβλήματα φαίνεται να
είναι κοινά για την πόλη, ωστόσο υπάρχουν διαβαθμίσεις κατά περιοχές, και το
κυριότερο, όπως είναι αναμενόμενο σε μια ταξική κοινωνία, δεν θίγουν στον ίδιο
βαθμό τα διάφορα κοινωνικά στρώματα. Μερικοί, και όταν ακόμα θίγονται, έχουν
την δυνατότητα να ξεφεύγουν ή να τα αντιμετωπίζουν ταξικά ή εξατομικευμένα και
με δικές τους δαπάνες. Ωστόσο και εδώ υπάρχουν ορισμένες στιγμές κατά τις
οποίες δεν υπάρχει απόδραση ( π.χ. φυσικές καταστροφές, κυκλοφοριακή ασφυξία,
νέφος, καύσωνες). Κανείς δεν είναι εντελώς άτρωτος.
Εμείς με βάση τις αρχές της κοινωνικής
δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ισότητας, επιδιώκουμε να υπερασπίσουμε τα
συμφέροντα των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού, των εργαζομένων, των
ανέργων, των κοινωνικά αποκλεισμένων, των μεταναστών. Ωστόσο η καλή λειτουργία
της πόλης και των κοινωνικών υποδομών, ν αναβάθμιση του περιβάλλοντος που
προτείνουμε, θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα και είναι προς το συμφέρον όλων
των στρωμάτων του πληθυσμού. Αρκεί να μην υπερισχύσει το ιδιωτικό και εγωιστικό
συμφέρον λίγων και ο καταναλωτισμός περισσοτέρων.
Είναι τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού που
πληρώνουν τον καταναλωτισμό των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων και της
εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών που προωθεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Όταν
τους δίνεται η ευκαιρία όμως μετέχουν κι’ αυτοί ως ένα βαθμό στον
καταναλωτισμό, στην κατασπατάληση και καταπάτηση δημοσίων αγαθών (π.χ.
αυθαίρετα) ή αποδέχονται παθητικά την εμπορευματοποίηση.
Γι’ αυτό απαιτείται η ενεργοποίηση των συνειδητών
πολιτών, για να αντικρουστεί η φαλκίδευση των δικαιωμάτων τους και η κυρίαρχη
καταναλωτική ιδεολογία. Απαιτούνται μηχανισμοί και θεσμοί κοινωνικού ελέγχου,
συμμετοχής των πολιτών, άμεσης δημοκρατίας, πραγματικής τοπικής αυτοδιοίκησης
στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.
Δεν ξεχνάμε ότι τα προβλήματα της τοπικής
αυτοδιοίκησης είναι προβλήματα κοινωνικά και πολιτικά. Δεν πιστεύουμε ότι οι
αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση μπορούν να δημιουργήσουν κάποιους θύλακες έξω
από τις κυρίαρχες επιλογές. Θεωρούμε όμως ότι κάθε επιμέρους νίκη μπορεί να
συμβάλλει στη συνολική αναδιάταξη των συσχετισμών.
Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε την επικράτηση της
αδράνειας και της παθητικοποίησης, βλέπουμε να περιθωριοιποιείται ο λόγος των πολιτών, βλέπουμε τις
δημοτικές και νομααρχιακές κινήσεις να
αποτελματώνονται μέσα στα γρανάζια των δημοτικών και νομαρχιακών μηχανισμών.
Παραταύτα η επανενεργοποίηση πολιτικών
και συνδικαλιστικών κινημάτων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ο νέος
κοινωνικός ριζοσπαστισμός του Σηάτλ, της Νίκαιας, της
Γένοβας και του Πόρτο Αλλέγρε δείχνουν ότι η ενεργή
παρέμβαση και συμμετοχή μπορεί να ξεπεράσει τους καθιερωμένπους
φραγμούς, μπορεί να θέσει τα προβλήματα και να φέρει το αίτημα για την επίλυση
τους στο καθημερινό προσκήνιο. Ηδη στην Αττική μιά σειρά πολύμορφων πρωτοβουλιών, παρεμβάσεων,
συσπειρώσεων πολιτών για την αποτροπή της αναθεώρησης του άρθρου 24 του
Συντάγματος, την αντίθεση στην Ολυμπιάδα, τους ελεύθερους χώρους, την παραλία,
το άλσος Βείκου (Ομορφοκλησσιάς),
τους ορεινούς όγκους καθώς και δημοτικές κινήσεις στο Χαλάνδρι, το Βύρωνα, τη
Νίκαια, το Μαρούσι και αλλού έχουν πετύχει να καταγράψουν και να αναδείξουν ένα
νέο πολιτικό λόγο, ακολουθώντας την κινηματική
κατεύθυνση. Σε αυτή την κατεύθυνση είμαστε αποφασισμένοι να βαδίσουμε και εμείς
συναντώντας στο δρόμο μας κάθε πολίτη που
αντιστέκεται στο σημερινό τέλμα.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΑΡΧΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ
Η Εναλλακτική- Κινηματική Παρέμβαση Πολιτών είναι
μία κίνηση που φιλοδοξεί να γίνει η συνέλευση των πολιτών της Αθήνας και της
Αττικής με σκοπό την δραστηριοποίηση τους και την διεκδίκηση λύσεων στα
προβλήματα της πόλης και της περιφέρειας της, στην βάση του δημοκρατικού
διαλόγου, της αγωνιστικής διεκδίκησης, της οικολογίας, της κοινωνικής
αλληλεγγύης και ισότητας, και της αυτονομίας.
Οι λειτουργικές αρχές της Κίνησης είναι η άμεση
δημοκρατία, η συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων, η
εναλλακτικότητα στην ανάληψη υπεύθυνων καθηκόντων, η
πρωτοβουλία και ατομική ευθύνη στην δράση.
Ανώτατο όργανο της Κίνησης είναι η συνέλευση των
μελών της η οποία συνέρχεται κάθε 14 μέρες. Οι εργασίες της συνέλευσης
διευθύνονται από τριμελές προεδρείο το οποίο αλλάζει κάθε φορά.
Η συνέλευση εκλέγει 5 μέλη οργανωτική γραμματεία,
και 5μελές γραφείο τύπου και εκδόσεων με 6μηνη θητεία, και κυκλική εναλλαγή.
Αρμοδιότητες της οργανωτικής γραμματείας είναι η
επιμέλεια της οργανωτικής συγκρότησης της Κίνησης, η τήρηση αρχείων, πρακτικών,
ταμείου, η προετοιμασία των συνελεύσεων και η παρακολούθηση εκτέλεσης των
αποφάσεων τους. Ο υπεύθυνος/η αλλάζει κάθε μήνα.
Αρμοδιότητες του γραφείου τύπου και εκδόσεων
είναι η ενημέρωση του κοινού και των ΜΜΕ για τις δραστηριότητες και τις θέσεις
της Κίνησης, η έκδοση δελτίων τύπου και άλλου έντυπου υλικού. Ο υπεύθυνος/η
αλλάζει κάθε μήνα.
Μεταξύ δύο συνελεύσεων για την αντιμετώπιση
σημαντικών έκτακτων θεμάτων συνεδριάζουν από κοινού τα δύο παραπάνω όργανα.
Η εκπροσώπηση της Κίνησης είναι διμελής, ένας από κάθε όργανο, με κυκλική εναλλαγή. Οι
παρεμβάσεις στα ΜΜΕ γίνονται επίσης από τα δύο όργανα με εναλλαγή. Σε
προεκλογική περίοδο προστίθενται και οι υποψήφιοι/ες
τόσο στις παρεμβάσεις στα ΜΜΕ, όσο και στην εκπροσώπηση της Κίνησης, ανάλογα με
τις απαιτήσεις του εκλογικού αγώνα.
Οι συνεδριάσεις όλων των οργάνων και επιτροπών
είναι ανοικτές στα μέλη της Κίνησης.
Τα μέλη των οργάνων είναι άμεσα ανακλητά από τις
συνελεύσεις.
Δημιουργούνται θεματικές επιτροπές Ολυμπιακών
Αγώνων, πολεοδομικών- περιβαλλοντικών προβλημάτων, πολιτικών και κοινωνικών
δικαιωμάτων, τοπικής αυτοδιοίκησης, παιδείας- αθλητισμού- υγείας-πρόνοιας,
πολιτισμού κ.α. Οι επιτροπές είναι ανοικτές και ο υπεύθυνος/η εναλλάσσονται
κυκλικά.
Η Κίνηση καταβάλει προσπάθεια για την δημιουργία
τοπικών κινήσεων σε κάθε Δήμο, όπου οι υπάρχουσες κινήσεις δεν ανταποκρίνονται
στους στόχους και την σύνθεση της Κίνησης. Η τοπική Κίνηση αποφασίζει
ενδεχόμενη εκλογική κάθοδο και όλα τα σχετικά με την λειτουργία της.
Οι υποψήφιοι/ες της
Εναλλακτικής-Κινηματικής Παρέμβασης Πολιτών για τον Δήμο Αθήνας και τις
Νομαρχίες προκύπτουν με κλήρωση από μια λίστα μελών της Κίνησης οι οποίοι έχουν
συγκεντρώσει τουλάχιστον το 50% των ψήφων σε εσωτερικές εκλογές της Κίνησης,
εκτός κι’ αν υπάρχει ομοφωνία για ορισμένα πρόσωπα.
Οι αποφάσεις της Κίνησης παίρνονται μετά από
ουσιαστικό διάλογο και προσπάθεια να υπάρχουν γόνιμες συνθέσεις και τελικά
ομοφωνία. Σε περίπτωση ψηφοφορίας, επιδίωξη είναι να επιτυγχάνεται πλειοψηφία τουλάχιστον 75%. Όταν η πλειοψηφία
είναι 50%+1, έχει δικαίωμα η μειοψηφούσα άποψη να ζητήσει επανεξέταση της
απόφασης στην επόμενη Συνέλευση, εφόσον δεν πρόκειται από την φύση της για
άμεσα εκτελεστή απόφαση.
Πλήρης απαρτία υπάρχει όταν είναι παρόντα τα μισά
μέλη της Κίνησης, και αυτό απαιτείται στις εξαμηνιαίες συνελεύσεις που εκλέγουν
και τα όργανα. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις η απαρτία μπορεί να είναι 30%.
Η ιδιότητα του μέλους συνεπάγεται και οικονομικές
υποχρεώσεις, τις οποίες αποφασίζει η Συνέλευση.
Οι εκλεγμένοι σε Νομαρχιακά ή Δημοτικά Συμβούλια
εναλλάσσονται στο μέσο της θητείας.
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2006
Ελεύθεροι χώροι και τοπικές εκλογές
(τι να κάνουμε)
Ηλίας Γιαννίρης
Παρατηρητήριο Ελεύθερων Χώρων
Αθήνας www.asda.gr/elxoroi
Ορισμένες αυτοδιοικήσεις της
Αττικής και της Θεσσαλονίκης έχουν ιδιαίτερη σχέση με τους ελεύθερους χώρους
και τους αγώνες που κάνουν τα τοπικά κινήματα για την προστασία τους, ιδιαίτερα
εκείνοι που έχουν Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις.
Είναι αναγκαία μια πρώτη αξιολόγηση του εκλογικού αποτελέσματος σε αυτές
τις αυτοδιοικήσεις.
Εκεί που κρίθηκε το αποτέλεσμα από την πρώτη Κυριακή
Στις αυτοδιοικήσεις Μοσχάτο, Ελευσίνα,
Γαλάτσι, Π. Φάληρο, Ζωγράφου, Καλλιθέα, Πειραιά, Αθήνα, Νομαρχία Θεσσαλονίκης, Υπερνομαρχία Αθήνας-Πειραιά το αποτέλεσμα έχει κριθεί από
τον πρώτο γύρο.
Μάλιστα στις αυτοδιοικήσεις Μοσχάτου, Ζωγράφου και Νομαρχίας Θεσσαλονίκης,
παρά την επανεκλογή, σημειώθηκαν σοβαρές
απώλειες στους εκλεγμένους του 2002, τα ποσοστά ήταν κάτω του 50%, και η εκλογή
διασφαλίστηκε με το 42% που θέσπισε η κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτές οι εκλογικές
απώλειες των δημάρχων και νομαρχών είναι αποτέλεσμα και των τοπικών αντιστάσεων
για τους ελεύθερους χώρους και την ποιότητα ζωής. Αξιοσημείωτο είναι ότι στη
Νομαρχία Θεσσαλονίκης οι συνδυασμοί που αγωνίζονται για οικολογικά ζητήματα
συγκέντρωσαν αθροιστικά 16% και στο Μοσχάτο 13%.
Στο Γαλάτσι οι δυνάμεις που
στήριξαν τους αγώνες για το Άλσος Βεϊκου και την
Ολυμπιακή εγκατάσταση του Πιγκ-Πογκ
έφτασαν αθροιστικά στο αξιοσημείωτο 16,5%.
Στο Π. Φάληρο, το κυβερνητικό
«δώρο» μέρους των ολυμπιακών εκτάσεων στον υποστηριζόμενο από τη ΝΔ δήμαρχο, ήταν
ο κύριος λόγος που οδήγησε στην πανηγυρική επανεκλογή του με 51,2%.
Στην Καλλιθέα, που εναντιώθηκε στο
νόμο για τη μεταολυμπιακή χρήση και έχει προσφύγει
στο ΣτΕ, ο δήμαρχος κ. Κ. Ασκούνης (Αντιπρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ) επανεξελέγη με 47,5%, με αξιοσημείωτο ότι έφτασαν
στο 25,5% αθροιστικά οι συνδυασμοί που διεκδικούν το δημόσιο χαρακτήρα της
παραλίας.
Στον Πειραιά φαινομενικά νίκησε ο
«Ολυμπιακός» κ. Φασούλας και φυσικά ο Κόκκαλης. Επίσης νίκησε και η κομματικοποίηση και η πόλωση.
Ωστόσο αξιοσημείωτη είναι η αθροιστική επιτυχία του 12,5% που πέτυχαν οι
συνδυασμοί του κ. Δρίτσα και της κας
Παντελάκη.
Στην Αθήνα η επιτυχία του κ. Α. Τσίπρα οφείλεται κατά κύριο λόγο
στην έμφαση του συνδυασμού στην ποιότητα ζωής και στους ελεύθερους χώρους. Αξιοσημείωτο
είναι το λεπτομερές του πρόγραμμα και η εξειδίκευσή του στα 7 δημοτικά
διαμερίσματα. Συνολικά στην Αθήνα οι
συνδυασμοί που είχαν αντίστοιχες θέσεις συγκέντρωσαν 21,5%-22%. Αλλά, και ο κ.
Κ. Σκανδαλίδης αναγκάστηκε να περιλάβει αρκετά λεπτομερείς
θέσεις για τους ελεύθερους χώρους και το πράσινο. Περισσότερο αόριστος σε αυτά
τα θέματα ήταν βέβαια ο κ. Ν. Κακλαμάνης. Οι ψήφοι που συγκέντρωσε ήταν πολύ
λιγότεροι από του 2002 της κας Ντ.
Μπακογιάννη. Ας μην παραβλέψουμε
ότι η αποχή στο Δήμο Αθήνας ανήλθε σε …δεύτερη δύναμη.
Στην Υπερνομαρχία
Αθήνας-Πειραιά, η οποία έχει εναντιωθεί στην μεταολυμπιακή
χρήση των εγκαταστάσεων, υποστηρίζει το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και έχει
συντάξει διαπαραταξιακές θέσεις για το Αττικό Πράσινο
(με την βασική συμμετοχή της κας Ε. Καρακώστα των Ενεργών Πολιτών), η κ. Φ. Γεννηματά
επανεξελέγη με 43%. Οι άλλοι νομαρχιακοί συνδυασμοί που έχουν εκφραστεί με
σαφήνεια για τους ελεύθερους χώρους και στέκονται
κριτικά στο νομαρχιακό έργο συγκέντρωσαν αθροιστικά περί το 19%. Το χαμηλό
ποσοστό του κ. Γ. Πανούση οφείλεται κυρίως στην
απροθυμία των ψηφοφόρων του ΣΥΝ να επιλέξουν ένα πασοκογενή
υποψήφιο, γεγονός που υποτίμησε τη δουλειά που είχε κάνει ο συνδυασμός αυτός
για τους ελεύθερους χώρους την προηγούμενη τετραετία.
Στην Ελευσίνα επανεξελέγη
πανηγυρικά ο κ. Γ. Αμπατζόγλου, γνωστός για τους
οικολογικούς του αγώνες στο Θριάσιο Πεδίο. Αντίστοιχη
επανεκλογή είχε και ο κ. Φιλίππου (και πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ)
στον Δήμο Καλυβίων, γνωστός και από τους επίμονους αγώνες ενάντια στην
ιδιωτικοποίηση της παραλίας της περιοχής.
Οι κρίσιμες μάχες του δεύτερου γύρου
Στο δεύτερο γύρο, στο Ελληνικό ο
ανεξάρτητος κ. Χ. Κορτζίδης, γνωστός για τους αγώνες
του για το Ελληνικό-Αγ. Κοσμά, εκλέχτηκε με 55,3% εκτοπίζοντας τον τ. δήμαρχο.
Στην Κερατέα,
ο ανεξάρτητος και μαχητικός Στ. Ιατρού, εκλέχτηκε
με 55%, επίσης εκτοπίζοντας τον τ. δήμαρχο.
Στο Χαϊδάρι
οι αγωνιστικοί συνδυασμοί συγκέντρωσαν περί το 21% (κ. Σελέκος
16,7%, κ. Βίτσας 4,7%).
Στο Μαρούσι, ο απερχόμενος δήμαρχος
του ΠΑΣΟΚ κ, Τζανίκος φαίνεται ότι άφησε καμένη γη
πίσω του. Το δήμο, όπου συνωθούνται τεράστια
οικονομικά συμφέροντα, διεκδίκησαν 10 συνδυασμοί (!) μεταξύ των οποίων 3
«αντάρτες» της ΝΔ και 3 ανεξάρτητοι. Στην επόμενη Κυριακή ξεχώρισαν οι επίσημα
υποστηριζόμενοι συνδυασμοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Τέλος, στο Δήμο Θεσσαλονίκης, επανεκλέχτηκε
με τεράστιες απώλειες ο κ. Παπαγεωργόπουλος, αφού
εξήγγειλε τρία δημοψηφίσματα ανάμεσα στους δύο γύρους. Αξιοσημείωτη ήταν η σημαντικότατη
παρουσία (28,5%) των συνδυασμών που αγωνίζονται για περιβαλλοντικά ζητήματα και
την ποιότητα ζωής (κ. Μπουτάρης, κ. Σαχίνης, κ. Κουράκης).
Οι τοπικοί αγώνες και … η αποχή
Στο Διάγραμμα παρουσιάζονται οι
προαναφερθέντες 16 επιλεγμένοι Δήμοι και Νομαρχίες, κατά σειρά μεγέθους, με
κριτήριο τον αριθμό ψηφισάντων.
Τι συνέβη σε αυτές τις
αυτοδιοικήσεις σε σχέση με τη συζητούμενη αποχή και τα άκυρα/λευκά; Στο
διάγραμμα που ακολουθεί αποτυπώνονται αυτά τα ποσοστά.
Παρατηρούμε ότι τα ποσοστά της
αποχής και τα άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια δεν ακολουθούν το μέγεθος της
αυτοδιοίκησης. Μια προσεκτικότερη ματιά μας αποκαλύπτει, σε μια πρώτη ανάγνωση,
τα εξής:
Μεγάλη αποχή (μεγαλύτερη του μέσου
όρου) εμφανίζουν το Μοσχάτο, το Π. Φάληρο, η Καλλιθέα, ο Πειραιάς, η Αθήνα και
η Υπερνομαρχία Αθήνας-Πειραιά. Οι περισσότερες
εμφανίζουν και αυξημένα άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια. Μπορούμε να πούμε ότι για την
Αθήνα και τον Πειραιά η αυξημένη αποχή οφείλεται περισσότερο στο γεγονός της
κομματικοποίησης και της πόλωσης και λιγότερο στο ότι πολλοί ψηφοφόροι έχουν
μετοικίσει σε άλλη περιοχή. Στις άλλες αυτοδιοικήσεις ίσως κρύβεται το γεγονός
μιας ιδιότυπης πολιτικής «κόπωσης» των ψηφοφόρων. Αυτό είναι καθαρό στην
περίπτωση του Μοσχάτου.
Αντίστροφα, μικρά ποσοστά αποχής
εμφανίζουν η Κερατέα, το Ελληνικό, η Ελευσίνα, το Χαϊδάρι, το Γαλάτσι και η Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Φαίνεται
ότι εκεί η προϋπάρχουσα οξεία σύγκρουση για ζητήματα
περιβάλλοντος, ελεύθερων χώρων και ποιότητας ζωής οδηγεί σε μεγαλύτερη πολιτική
«εμπλοκή» τους ψηφοφόρους.
Συμπέρασμα
Αν είναι όντως έτσι, τότε οι ελεύθεροι
χώροι και η ποιότητα ζωής συσπειρώνουν, μειώνουν τόσο την αποχή όσο και τα άκυρα-λευκά
και συσπειρώνουν περισσότερο τους δημότες. Αρκεί να υπάρχει συνδυασμός
(συνδυασμοί) που με σταθερότητα-διαχρονικότητα, ευκρίνεια θέσεων και υιοθέτηση
των θέσεων των τοπικών συλλογικοτήτων (Σύλλογοι,
Επιτροπές Αγώνα) να εκφράσει πολιτικά αυτή
την ανάγκη για ελεύθερους χώρους.
Έχει ιδιαίτερη σημασία η
δραστηριοποίηση των πολιτών και η ενεργός συμμετοχή στις τοπικές συλλογικότητες για ζητήματα του μέλλοντος, όπως οι
ελεύθεροι χώροι και η ποιότητα ζωής. Αυτό θα είναι, όλο και περισσότερο, το
κριτήριο για επιτυχίες αλλά και για πολύ
καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα την επόμενη τετραετία.