2006-2007: Συνταγματική αναθεώρηση και δασική προστασία (Γ’ μέρος)

για μέρος Α’ πιέστε εδώ, για μέρος Β’ πιέστε εδώ για μέρος Δ’ πιέστε εδώ

Για την εκκλησιαστική περιουσία και το άρθρο 24

Επιστροφή στην αρχική σελίδα Του Παρατηρητηρίου Ελεύθερων Χώρων

Νικόλαος Δ. Μπόκαρης Δασολόγος - Περιβαλλοντολόγος Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δ.Υ

Ο αδικητής, ο εγκληματίας είναι ένοχος μία φορά. Αυτός που τον παρακινεί και τον ευκολύνει στο έγκλημα, είναι δύο φορές ένοχος. Αλλ΄ αυτός που νομιμοποιεί το έγκλημα είναι ένοχος πολλαπλά Ο πρώτος κακουργεί από πάθος ή από συμφέρον-ο δεύτερος τον προτρέπει από δολιότητα –ο τρίτος αθωώνει την ανομία από ιδιοτέλεια, περιβάλλοντας την με τα άμφια του δικαίου και έτσι, εγκληματεί όχι εναντίον ενός ή μερικών ατόμων αλλά εναντίον της κοινωνίας ολόκληρης , μια και την διαφθείρει, παρουσιάζοντας « το άσκημο σαν ωραίο» το ανόσιο σαν όσιο…

Αυτούς τους τελευταίους ρόλους παίζει από καιρό το κράτος μας, ιδιαίτερα στην πολιτική του για τα δάση. Αδρανεί στην καταστροφή τους ανέχεται τις καταπατήσεις τους, αποχαρακτηρίζει ολοένα δασικές εκτάσεις, νομιμοποιεί τις αυθαιρεσίες και τους αφανισμούς…

Κυρίες και κύριοι, μεταφέρω αυτούσια τα λόγια του Μάριου Πλωρίτη για το ίδιο θέμα που συγκεντρωθήκαμε να συζητήσουμε σήμερα. Τα λόγια αυτά αποδίδουν πιστεύω με ακρίβεια τις προθέσεις, φανερές ή κρυφές, των κύκλων που μεθοδεύουν την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ και εγώ στους στόχους και τη λογική της πρότασης αναθεώρησης των σχετικών με το περιβάλλον διατάξεων του Συντάγματος.

Οι προστατευτικές για το περιβάλλον διατάξεις θεσπίστηκαν κατά καινοφανή και πρωτοποριακό τρόπο στο Σύνταγμα του 1975, λόγω ακριβώς της κοινωνικής ανάγκης να μειωθούν οι επιβλαβείς για το περιβάλλον επιπτώσεις που προέρχονται από τη βιομηχανική και την τουριστική ανάπτυξη. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι διατάξεις αυτές πρέπει να έχουν ουσία και περιεχόμενο.

Είναι σαφές ότι όχι μόνο οι στόχοι αυτοί απέχουν από την πρόθεση του σημερινού νομοθέτη, αλλά κινούνται σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση.

Η Ένωσή μας, από την πρώτη στιγμή που κοινοποιήθηκε η πρόθεση αναθεώρησης, τοποθετήθηκε με ανακοινώσεις και επιστολές στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής κατά της νέας αναθεώρησης, που όπως προαναφέρθηκε ήρθε πέντε μόλις χρόνια μετά την αναθεώρηση του έτους 2001.

Στόχος της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας είναι σήμερα η διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων, η υπαγωγή των δασικών εκτάσεων, με βάση την αρχή της αναλογίας, κατά περιοριστικό τρόπο, στην ίδια ρύθμιση, με τις περιπτώσεις χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού της Χώρας που προβλέπονται στην παρ. 2 του άρθρου 24, ώστε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις να θεωρείται δεδομένη η συνδρομή δημόσιου συμφέροντος και να επιτρέπεται η μεταβολή του προορισμού των δασικών εκτάσεων με την ταυτόχρονη διασφάλιση όρων καλύτερης διαβίωσης.

Με βάση τα παραπάνω η πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 24 είναι ψευδεπίγραφη διότι ουσιαστικά το περιεχόμενο της αναιρεί τη μέχρι σήμερα αντίληψη για τη δασοπροστασία και πολύ περισσότερο στρέφεται κατά της πάγιας νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Στην κατατεθείσα πρόταση, προβάλλεται ο κοινά αποδεκτός στόχος της αποτελεσματικής προστασίας του περιβάλλοντος, χωρίς να συνδέεται στην πραγματικότητα ο στόχος αυτός με δεδομένα που αναθεωρούμενα θα τον βελτιώσουν.

Οφείλουμε επίσης να επισημάνουμε ότι και η χρησιμοποιούμενη επιχειρηματολογία για την αναθεώρηση και η αναφορά (με ιδιαίτερα προσεγμένο επικοινωνιακό τρόπο) στην ανάγκη επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων και αναπότρεπτων καταστάσεων έχει επίσης σχετικό νόημα και σημασία .

Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι η προσπάθεια να συνδεθεί η χρήση των δασών και των δασικών εκτάσεων (κυρίως), με τον αντίστοιχο ¨χωροταξικό σχεδιασμό¨ Όμως τα δασικά οικοσυστήματα αποτελούν με την περιβαλλοντική και οικονομική σημασία τους (ως φυσικοί ανανεώσιμοι πόροι), αυτούσια στοιχεία του χωροταξικού σχεδιασμού και δεν υπόκεινται σε κρίση η προστασία και η σημασία τους, ως ύψιστη κοινωνική προτεραιότητα.

Η Προστασία του Περιβάλλοντος, που προβάλλεται στις δηλώσεις σαν επιζητούμενο στοιχείο, είναι συνδεδεμένη με την αειφόρο ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων αλλά όχι με την εξυπηρέτηση των κάθε λογής συμφερόντων στο όνομα της ¨ανάπτυξης¨.

Μοναδικό κριτήριο για τα προαναφερόμενα αποτελεί η επιστήμη της δασικής οικολογίας και όχι η εκάστοτε πρόθεση του νομοθέτη ή το πελατειακό αξιακό σύστημα .

Για τους δασολόγους η σημασία των δασικών οικοσυστημάτων είναι ίδια είτε μιλάμε για δάση είτε για δασικές εκτάσεις. Αποτελούν και οι δύο αυτές μορφές διαδοχικά στάδια της εξελικτικής κλίμακας των ειδών και η σημερινή τους μορφή οφείλεται κυρίως σε ανθρωπογενείς επιδράσεις (πυρκαγιές, βόσκηση κλπ). Η συνεισφορά τους στο περιβαλλοντικό ισοζύγιο είναι ισοβαρής . Η συγκράτηση των εδαφών, η ρύθμιση της επιφανειακής απορροής των υδάτων και η αποφυγή πλημυρικών φαινόμενων, η συνεισφορά στον κύκλο διοξειδίου του άνθρακα και του οξυγόνου, η ποιότητα ζωής των κατοίκων είναι στοιχεία που έχουν άμεση σχέση με την υποχρέωση προστασίας τους. Έχουμε σήμερα τη βεβαιότητα ότι τα στοιχεία αυτά δεν λήφθηκαν υπόψη από τους εισηγητές της πρότασης.

Τα προαναφερόμενα, είναι δεδομένα που επιβάλλουν τη σταθερότητα των διατάξεων του Συντάγματος για το περιβάλλον και ασφαλώς προϋποθέτουν χρόνο προκειμένου να αξιολογηθεί ουσιαστικά από την Πολιτεία, η ανάγκη για την θεσμική παρέμβαση σε αυτό το επίπεδο.

Σε ότι αφορά το δεύτερο σκέλος της πρότασης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, δηλαδή την τροποποίηση του άρθρου 117 παρ.3 πρέπει να σημειωθούν τα εξής:

Ο Συντακτικός νομοθέτης του 1975 συμπεριέλαβε στη διατύπωση αυτής της διάταξης τους παρωχημένους χρόνους των ρημάτων ¨καταστρέφω¨ και ¨αποψιλώνω¨ δηλαδή τις λέξεις ¨καταστραφείσαι¨ και ¨αποψιλωθείσαι¨ διότι προφανώς ηθέλησε να επανεξετάσει και τυχόν παράνομες καταστροφές των δασών και δασικών εκτάσεων κατά την περίοδο της επταετίας.

(Αυτό μπορεί να προκύψει από τα πρακτικά των σχετικών συζητήσεων αλλά και από τη διατύπωση αυτού του άρθρου 24 παρ.1 σύμφωνα με την οποία η προστασία των δασών και των εν γένει δασικών εκτάσεων κάμπτεται όταν προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, που επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος.)

Σε ότι αφορά τη διατυπωθείσα πρόθεση για την αναθεώρηση του άρθρου 117 και για την οικονομία της συζήτησης, πρέπει να σημειώσουμε τα εξής :

- Δεν είναι δυνατή ούτε σήμερα η απάλειψη των παρελθοντικών χρόνων, διότι ήδη από το σύνταγμα του 1975 (που χρησιμοποιείται ως χρονική αναφορά στην πρόταση αναθεώρησης) έχουν περάσει 30 και πλέον χρόνια και συνεπώς η περιγραφή καταστάσεων που μεσολάβησαν αναγκαστικά απαιτεί παρελθοντικό χρόνο.

Συνεπώς για να αποφύγουμε αυθαίρετες ενέργειες της διοίκησης αλλά και για να έχουμε την ενιαία αντιμετώπιση των πολιτών από την πολιτεία θα πρέπει κατά την αναδρομική εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης να ορίζεται, τόσο ο χρόνος μέχρι τον οποίο θα φθάνει η έρευνα όσο και το αντικειμενικό μέσο από το οποίο θα αντλούνται τα σχετικά στοιχεία.

Όμως στην προκείμενη περίπτωση σημειώνεται ότι:

- Οι προ του 1975 αεροφωτογραφίες που καλύπτουν ολόκληρη τη χώρα είναι οι λήψεις των ετών 1945 και 1960 . Μεταγενέστερες λήψεις είναι η σειρά που άρχισε το 1963 και ολοκληρώθηκε το 1977 η οποία πέραν του ότι δεν αναφέρεται στην ίδια χρονολογία, δεν περιλαμβάνει και τα διαμερίσματα της Ηπείρου, της Μακεδονίας και των Κυκλάδων.

- Η πρόταση αντιμετωπίζει το δάσος ως μια βιολογική σταθερά μη εξαρτώμενη από το χρόνο, δηλαδή παγωμένη και απογυμνωμένη από τη δυναμική του παράγοντα χρόνου.

- Η πρόταση αποχαρακτηρίζει και νομιμοποιεί στην ουσία όσες εκτάσεις είχαν παράνομα αλλάξει χρήση πριν από την παραπάνω ημερομηνία και αυτό το κάνει όχι με διάταξη της κοινής νομοθεσίας αλλά με αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη.

Η εισαγωγή χρονικού ορίου απόδειξης του δασικού χαρακτήρα θα δημιουργήσει δυσχέρειες και θα εγείρει ζητήματα άνισης μεταχείρισης ή και ανασφάλειας δικαίου σε σχέση με το δασολόγιο .

Τέλος σε ότι αφορά τις αναδασώσεις η πρόταση τροποποίησης του άρθρου 117 παρ.3 θα προκαλέσει αλλοίωση του περιεχομένου του ισχύοντος άρθρου 117 παρ.3 διότι μετατοπίζεται το χρονικό σημείο εφαρμογής, αναγνωρίζοντας και νομιμοποιώντας πραγματικές καταστάσεις που δημιουργήθηκαν παράνομα

Αυτό σε συνδυασμό με το χρονικό όριο (11 Ιουνίου του έτους 1975) που τίθεται για την οριοθέτηση των δασών θα προκαλέσει σημαντικές επιπτώσεις στα δικαιώματα του δημοσίου κυρίως σε ότι αφορά τις δημόσιες δασικές εκτάσεις που καταπατήθηκαν από το έτος 1945 μέχρι το έτος 1975.

Άμεση συνέπεια θα είναι:

· Η άρση αποφάσεων αναδάσωσης που είχαν εκδοθεί μετά την καταστροφή δημόσιων και ιδιωτικών εκτάσεων κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα.

· Η κατάργηση Πρωτοκόλλων Διοικητικής Αποβολής που έχουν επικυρωθεί με δικαστικές αποφάσεις.

· Η κατάργηση δικών με αντικείμενο την κυριότητα δασικών εκτάσεων.

Επίσης με την διάκριση των δασών από τις δασικές εκτάσεις θα υπάρξει αλλοίωση στο βαθμό προστασίας που έχουν οι δύο αυτές κατηγορίες από την Πολιτεία. Η διάκριση αυτή μπορεί να φθάσει μέχρι την κατάργηση του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου και στο απαράγραπτο των δικαιωμάτων του δημοσίου στις εκτάσεις αυτές. Το μέγεθος των εκτάσεων αυτών ανέρχεται από 30 μέχρι 50 εκατομμύρια στρέμματα .

Τέλος είναι αξιοσημείωτη η αλλαγή που μπορεί να προκληθεί στον ιδιοκτησιακό χάρτη όλης της χώρας, δεδομένου ότι συναπτόμενα συμβόλαια που σήμερα είναι ανίσχυρα λόγω του ότι αφορούν δασικές εκτάσεις (κατά τεκμήριο δημόσιες) θα αποκτήσουν νομιμότητα δεδομένου ότι η μη ύπαρξη κτηματολογίου θα αποστερήσει από το δημόσιο τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα κυριότητος επί των εκτάσεων αυτών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.

Τα δασικά οικοσυστήματα αποτελούν πράγματι ¨κοινό αγαθό¨ με την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική σημασία και αξία τους. Η αντίστοιχη πολιτική για την προστασία τους όμως διακρίνεται από μία αμφιθυμία, η οποία αποτυπώνεται ανάγλυφα τόσο σε επίπεδο κοινής νομοθεσίας όσο και στο επίπεδο του Συντάγματος με αφορμή την πρόταση αναθεώρησης . Αιτία κατά την άποψή μας είναι ο χαρακτήρας του αγαθού ¨δάσος¨ ως φυσικού πόρου με πολυλειτουργικό ρόλο και ταυτόχρονα ως οικονομικού αγαθού που συνδέεται με την οικονομική αξία της γης.

Η Ένωση δασολόγων διαχρονικά έχει καταγγείλει την έλλειψη οράματος για τη δασοπροστασία, τις αποσπασματικές νομοθετικές πρωτοβουλίες στις οποίες κυριαρχούν οι τροποποιήσεις της κοινής νομοθεσίας, χωρίς καμία κωδικοποίηση και η δημιουργία ενός οικοδομήματος εξαιρετικά σύνθετου, δυσανάγνωστου και τελικά δυσχερούς στην εφαρμογή του.

Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η πρόταση για την αναθεώρηση του συνταγματικού πλαισίου για τη δασοπροστασία η οποία επιδιώκει τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας του δάσους και της δασικής έκτασης, θέτοντας νέα χρονικά όρια ως προς την απόδειξη του χαρακτήρα τους και αφετέρου να στοιχειοθετήσει ως νόμιμο λόγο δημόσιου συμφέροντος για τη μεταβολή του προορισμού των δασικών εκτάσεων, τις περιπτώσεις χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού.

Οι προτάσεις αυτές μας δημιουργούν έντονο προβληματισμό και μας παραπέμπουν σε ερωτήματα σχετικά με την πρόθεση αλλοίωσης της βούλησης του συντακτικού νομοθέτη του 1975 αλλά και του 2001 , αφού έρχονται σε αντίθεση με την πάγια σχετική νομολογία.

 Με βάση τα προαναφερόμενα θεωρούμε ότι, η διατύπωση της σχετικής με τα δάση και τις εν γένει δασικές εκτάσεις, παραγράφου 1 του άρθρου 24 του αναθεωρημένου το 2001 συντάγματος, είναι πλήρης και δεν απαιτείται νέα αναθεώρησή της.

Επιστροφή στην αρχή

ΑΝΤΙΠΥΡΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ:

Δελτίο Τύπου της 17ης Ιανουαρίου 2007

Ø Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος

Ø Αφήστε τα δάση ήσυχα!

Ξεκίνησε σήμερα στην αρμόδια Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος στη Βουλή η συζήτηση για την αναθεώρηση τού άρθρου 24 που αναφέρεται στο περιβάλλον. Η Κυβέρνηση προωθεί αναθεωρητική πρόταση των περιβαλλοντικών διατάξεων του Συντάγματος που ας σημειωθεί είχαν αναθεωρηθεί και το 2001. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό οτι έχουμε αλλαγή ρόλων. Στην πρόταση αναθεώρησης του 2001 είχε αντιδράσει και η ΝΔ, βουλευτές της οποίας είχαν χαρακτηρίσει τότε (μόλις πριν 5 χρόνια) το σχετικό άρθρο «πρωτοποριακό», «κόσμημα» και «ένα από τα πληρέστερα του κόσμου». Για γέλια ή για κλάματα? Διαλέξτε !

Η πρόταση αυτή κινείται σε τρεις άξονες:

-Στη διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων, ούτως ώστε οι τελευταίες να εντάσσονται με μεγαλύτερη ευκολία στο χωροταξικό και πολεδομικό σχεδιασμό. Με αυτή τη διάκριση κατά τις εκτιμήσεις έγκριτων νομικών και δασολόγων διακυβεύονται τουλάχιστον 40-45.000.000 στρέμματα δασικών οικοσυστημάτων, των οποίων η αρξαμένη εδώ και χρόνια καταπάτηση και οικοπεδοποίηση θα νομιμοποιηθεί και θα ολοκληρωθεί.

-Στον αποχαρακτηρισμό όσων δασικών εκτάσεων έχασαν το δασικό τους χαρακτήρα έως την έναρξη ισχύος του συντάγματος του 1975. Με αυτόν όμως τον τρόπο νομιμοποιούνται όλες οι καταπατήσεις και οι αυθαιρεσίες που έγιναν σε βάρος των δασών μέχρι το 1978, χρονολογία που έγινε η πρώτη μετά το Σύνταγμα του 1975 βλαστική απεικόνιση της χώρας. Επιπρόσθετη συνέπεια η άρση της αναδάσωσης που είχε επιβληθεί σε εκτάσεις δημόσιες και ιδιωτικές που κάηκαν όλη την προηγούμενη περίοδο.

-Στην προτεινόμενη ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, που στοχεύει στην αποδυνάμωση του Συμβουλίου Επικρατείας, που για πολλούς είναι ενοχλητικό με την πολλές φορές διαπιστωμένη φιλοπεριβαλλοντική του νομολογία.

Η αναθεωρητική πρωτοβουλία αφορά και σ΄ άλλες κρίσιμες περιβαλλοντικές διατάξεις του Συντάγματος, όπως είναι το άρθρο 117 με το οποίο κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέα δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που κάηκαν ή αποψιλώθηκαν μ' άλλον τρόπο.

Εκτιμούμε οτι αν περάσει αυτή η διπλή τροποποίηση (ελπίζουμε πως όχι) θα δοθεί η χαριστική βολή στο φυσικό περιβάλλον, ειδικά σε προνομιούχες περιοχές, όπως είναι και οι δικές μας. Χάνεται όμως έτσι το πιό ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας.

Προσπαθούν να αιτιολογήσουν την επιχειρούμενη αναθεώρηση με το σκεπτικό οτι με το άρθρο 24 εμποδίζεται η ανάπτυξη. Πρόκειται για τελείως αυθαίρετο ισχυρισμό καθώς η συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας του περιβάλλοντος δεν έρχεται σε σύγκρουση με την αναπτυξιακή διαδικασία. Επικαλούνται την ανάγκη χωροταξικής αναδιάρθρωσης της χώρας, την πολεοδομική της ανασυγκρότηση. Σε τι εμπόδισαν το Σύνταγμα και τα δάση το χωροταξικό σχεδιασμό, τον οποίο έχουν εγκαταλείψει τελείως παρά τις συνταγματικές επιταγές? Ποιός φταίει που δεν έχει φτιαχτεί ακόμα Κτηματολόγιο και Δασολόγιο όπως επιτάσσει το Σύνταγμα?

Σαφώς και χωρίς περιστροφές υποστηρίζουμε πως ο μόνος λόγος που επιχειρείται η αναθεώρηση αυτών των άρθρων είναι η εξυπηρέτηση μεγάλων κερδοσκοπικών και κοντά σε αυτά (ως κόκκαλο) μικρών συμφερόντων που επιδιώκουν την τσιμεντοποίηση των πάντων.

Η επιχειρούμενη αναθεώρηση γίνεται σε μιά χρονική περίοδο που όλοι -και πρώτες απ΄ όλους οι Κυβερνήσεις- οφείλουμε να καταβάλουμε όλες μας τις προσπάθειες για την αποτροπή της υπερθέρμανσης του Πλανήτη. Τα πρόσφατα νέα δεν είναι τόσο άσχημα όσο τα περιμέναμε. Είναι πολύ χειρότερα:

-Το Εθνικό Κέντρο για την Ατμοσφαιρική Έρευνα στο Κολοράντο των ΗΠΑ υπολογίζει μετά από προσομοιώσεις οτι ο Αρκτικός Ωκεανός μέχρι το 2040 δεν θα είναι παγωμένος, αλλά ανοικτή θάλασσα. Το λιώσιμο των πάγων αναμένεται να οδηγήσει σε μεγάλη άνοδο της στάθμης των υδάτων και να «πνίξει» πολλές παράκτιες αστικές περιοχές.

-Υπολογίζουν οτι σε ελάχιστες δεκαετίες η εύκρατη ζώνη στην οποία βρισκόμαστε εμείς σήμερα θα μεταφερθεί σταδιακά στο Βόρειο τμήμα της Ευρώπης, επιφυλλάσσοντας στη Μεσόγειο τροπικό κλίμα και την απώλεια ενός μεγάλου πλεονεκτήματος.

-Πρόσφατη Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το φαινόμενο του θερμοκηπίου προβλέπει να υπάρξει ένα νέου τύπου χάσμα μεταξύ Βορρά-Νότου με άγριες επιπτώσεις και από οικονομική άποψη για την Ελλάδα, την Ισπανία και τη Νότιο Ιταλία

-Η πριν από δύο μήνες δημοσιευθείσα Έκθεση Stern που έγινε για λογαριασμό της βρεττανικής κυβέρνησης τεκμηριώνει τις τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και θέτει και με οικονομικούς όρους την ανάγκη αναστροφής της κατάστασης, κάτι που φωνάζουν οι οικολογικές οργανώσεις εδώ και πολλά χρόνια (αλλά ποιός τους άκουγε).

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις η χώρα μας όχι μόνο σημειώνει χαρακτηριστική υστέρηση στην εξοικονόμηση Ενέργειας και στην προώθηση των ΑΠΕ (παρά τις ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξή τους), αλλά υπολογίζεται οτι θα ξεπεράσει κατά πολύ  το όριο της αύξησης κατά 25% των αερίων ρύπων που προνομιακά πέτυχε στα πλαίσια του Πρωτοκόλου του Κιότο. Προσπαθούν μάλιστα να μας εθίσουν από τώρα στην ιδέα οτι θα καταβάλουμε τεράστια πρόστιμα ως χώρα, ωσάν να πρόκειται περί νομοτέλειας και ωσάν να μην υπάρχουν ευθύνες των ασκούντων ή των ασκησάντων την εξουσία. Ποιός θα απολογηθεί γι αυτά? Θέτουμε ευθέως το ερώτημα: Μήπως ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών  πρέπει να ενεργοποιείται και σε αυτές τις περιπτώσεις κι όχι μόνο όταν υπάρχει ένδειξη ή υπόνοια οικονομικού σκανδάλου?

Με όλα αυτά τα δεδομένα και με τη γνώση που έχουμε για τον ευεργετικό ρόλο των δασικών οικοσυστημάτων στη μείωση των ρύπων που προκαλούν την κλιματική αλλαγή, η προσπάθεια για την αναθεώρηση των άρθρων 24, 100 και 117 του Συντάγματος συνιστά κατά τη γνώμη μας έγκλημα σε βάρος του περιβάλλοντος και σε βάρος των επόμενων γενιών.

Μόνη ελπίδα για την αποτροπή του είναι η συντονισμένη δράση των ενεργών κοινωνικών δυνάμεων για την ευαισθητοποίηση, ενημέρωση και κινητοποίηση των πολιτών, που θα διεκδικήσουν ενωμένοι και αποφασισμένοι μιά άλλη αντιμετώπιση για το περιβάλλον.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλους τους φορείς να συζητήσουν το θέμα και να αντιδράσουν. Η υπόθεση μας αφορά όλους.

Ζητάμε από τους Βουλευτές της περιοχής μας να πάρουν δημόσια θέση για τη στάση που θα κρατήσουν στην ψηφοφορία για την αναθεώρηση των άρθρων 24,100 και 117 στην Ολομέλεια της Βουλής. Τους καλούμε να καταψηφίσουν την αναθεώρηση των συγκεκριμένων άρθρων.

Επιστροφή στην αρχή

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 24, 117 ΚΑΙ 100 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η «Πανελλήνια Πρωτοβουλία» καλεί τους πολίτες την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια, σε συγκέντρωση κατά της αναθεώρησης των άρθρων 24, 117, 100 αλλά και του άρθρου 16 του Συντάγματος.

Επίσης, την ίδια ημέρα στις 6 μ.μ. καλεί σε συνάντηση έξω από τηυ Βουλή, για να επιδοθεί κείμενο διαμαρτυρίας που υπογράφεται από εκατοντάδες κοινωνικούς φορείς (περιβαλλοντικές και δημοτικές κινήσεις, επιστημονικούς και συνδικαλιστικούς φορείς κ.ά.).

Τηλέφωνα επικοινωνίας: Ηλία Γιαννίρης 6974-185330 Ελένη Πορτάλιου 210-7512560, Γεράσιμος Σκλαβούνος 210-8814717.

Επιστροφή στην αρχή

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 24-Ερώτηση των Οικολόγων Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρνουν τώρα οι Οικολόγοι Πράσινοι το ζήτημα της αναθεώρησης του Άρθρου 24 για τη συνταγματική προστασία της δασικής γης και του Άρθρου 100 για τον έλεγχο συνταγματικότητας των νόμων. Με γραπτή ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που ετοίμασαν οι ίδιοι και προώθησαν μέσω της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών, τίθενται μια σειρά θέματα που αναδεικνύουν - και σε διεθνές επίπεδο - τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις της επιχειρούμενης αναθεώρησης.

 Στο κείμενο της ερώτησης σημειώνεται ότι «ακόμη και οι εθνικές συνταγματικές διαδικασίες οριοθετούνται από τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στα πλαίσια του κοινοτικού κεκτημένου» και τονίζεται ότι:

· Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που αναθεωρεί το Σύνταγμά της για να .. μειώσει την ήδη παρεχόμενη περιβαλλοντική προστασία.

· Για μεγάλο μέρος των δασικών εκτάσεων που βρίσκονται στο στόχαστρο της επιχειρούμενης αναθεώρησης, υπάρχει υποχρέωση προστασίας και βάσει της ευρωπαϊκής νομαθεσίας.

· Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, που προσπαθεί η κυβέρνηση να παρακάμψει ως «ακραία και προβληματική», σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει προβληθεί από επίσημα χείλη ως πρότυπο και για άλλες χώρες.

Η γραπτή ερώτηση κατατέθηκε από τον Καρλ Σλύτερ, ευρωβουλευτή των Σουηδών Πράσινων, στα πλαίσια της κοινής εκπροσώπησης όλων των Πράσινων κομμάτων στο ευρωκοινοβούλιο μέσω του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Ο Καρλ Σλύτερ έχει επισκεφθεί πολλές φορές τη χώρα μας και είναι ο ένας από τους δύο Πράσινους ευρωβουλευτές που χειρίζονται στο ευρωκοινοβούλιο θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος.

«Η εικόνα μιας ευρωπαϊκής χώρας που επιχειρεί να απαλλαγεί από τις συνταγματικές της δεσμεύσεις προς το περιβάλλον, αποτελεί προσβολή για κάθε Ευρωπαίο», δήλωσε ο Κ. Σλύτερ καταθέτοντας την ερώτηση. «Από την πλευρά μας εκφράζουμε την υποστήριξή μας στον αγώνα των Ελλήνων Πράσινων και της ελληνικής Κοινωνίας των Πολιτών για την υπεράσπιση της συνταγματικής προστασίας του περιβάλλοντος στη χώρα τους»

Η Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες: Γιάννης Παρασκευόπουλος 6979 952070

(ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της γραπτής ερώτησης)

CARL SCHLYTER Ευρωβουλευτής, Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα

 Προς Την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Με πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης έχει ξεκινήσει διαδικασία αναθεώρησης του ελληνικού εθνικού συντάγματος. Οι προς αναθεώρηση διατάξεις περιλαμβάνουν το άρθρο 24 που αφορά τη συνταγματική προστασία του περιβάλλοντος και των δασικών εκτάσεων, καθώς και το άρθρο 100 που ρυθμίζει τον έλεγχο συνταγματικότητας των εθνικών νόμων.

 Στη σημερινή τους μορφή:

Το άρθρο 24 προστατεύει τις δασικές εκτάσεις από την οικιστική ανάπτυξη, ενόψει των έντονων οικιστικών πιέσεων, που επιτείνονται από την απουσία δασολογίου και τις ευρύτατες δυνατότητες διάχυτης ανοικοδόμησης. Η πρόταση αναθεώρησης καταργεί την προστασία αυτή, ενώ θέτει περιορισμούς και στην επίκληση αποδεικτικών στοιχείων για το δασικό χαρακτήρα κάθε συγκεκριμένης έκτασης. Εκτιμήσεις υπολογίζουν σε 35-50 εκατομμύρια στρέμματα την έκταση που θα στερηθεί τη συνταγματική της προστασία, περίπου το ένα τέταρτο της συνολικής έκτασης της χώρας. Ανάλογη προσπάθεια αναθεώρησης του ίδιου άρθρου είχε γίνει και το 2000-2001 για εξυπηρέτηση πελατειακών συμφερόντων, αλλά είχε αποτύχει λόγω αντιδράσεων από την ελληνική Κοινωνία των Πολιτών.

Το άρθρο 100 καθιερώνει τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων από κάθε ελληνικό δικαστήριο. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύχθηκε εμπεριστατωμένη νομολογία του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας (Συμβούλιο της Επικρατείας) για τα θέματα βιωσιμότητας, στηριγμένη σε ερμηνεία κανόνων του εθνικού συντάγματος και του Ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου. Σε διεθνές επίπεδο, η Ευρ. Ένωση και ο ΟΟΣΑ έχουν εγκωμιάσει τη νομολογία αυτή ως θετική και πρωτότυπη συμβολή στο δίκαιο της βιωσιμότητας. Μελέτη του Μιχαήλ Δεκλερή, πρώην αντιπροέδρου του ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας, για τους βασικούς άξονες της νομολογίας αυτής, έχει αποτελέσει επίσημη έκδοση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2000 με ενθουσιώδη πρόλογο από το Ζακ Σαντέρ που την περιέγραφε ως «πολύτιμο εργαλείο που ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα». Στην Ελλάδα όμως ισχυροί πολιτικοί παράγοντες την έχουν χαρακτηρίσει «ακραία» και ενοχλητική, θεωρώντας ότι περιορίζει τη νομοθετική τους εξουσία. Με την προτεινόμενη αναθεώρηση, ο έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων θα αφαιρεθεί από δικαστήρια, όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας, προς όφελος ενός νέου Συνταγματικού Δικαστηρίου που ελπίζεται ότι θα είναι λιγότερο ενοχλητικό.

 Η αναθεώρηση ενός εθνικού συντάγματος ανήκει αναμφίβολα στην εσωτερική πολιτική και νομική δικαιοδοσία της αντίστοιχης χώρας-μέλους. Από την άλλη πλευρά, ακόμη και οι εθνικές συνταγματικές διαδικασίες οριοθετούνται από τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στα πλαίσια του Κοινοτικού κεκτημένου. Στο πλαίσιο αυτό ερωτάται η Επιτροπή:

 1.      Αν έχει υπόψη της άλλη περίπτωση χώρας μέλους που αναθεώρησε το εθνικό της σύνταγμα αίροντας ή συρρικνώνοντας υφιστάμενη περιβαλλοντική προστασία.

2.      Αν παρακολουθεί ή προτίθεται να παρακολουθήσει τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος της Ελλάδας.

 3.      Κατά πόσο η άρση ή συρρίκνωση της ήδη παρεχόμενης σε εθνικό επίπεδο νομικής προστασίας περιβαλλοντικών αγαθών, είναι συμβατή με τις υποχρεώσεις που απορρέουν για τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. από το άρθρο 174 της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδιαίτερα την παράγραφο 2.

 4.      Αν έχει γνώση της έκτασης και των τύπων χερσαίων οικοτόπων που εμπίπτουν στις διατάξεις της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, οι οποίες προβλέπεται να στερηθούν του καθεστώτος προστασίας που τώρα ισχύει βάσει του άρθρου 24 του Ελληνικού Συντάγματος.

5.      Αν έχουν αναιρεθεί από μεταγενέστερα έγγραφα της Ε.Ε. οι εξαιρετικά θετικές αξιολογήσεις που είχαν εκφραστεί για τη νομολογία του ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας σε θέματα βιωσιμότητας.

Το ερωτών μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Carl Schlyter Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα

Parliamentary questions

26 January 2007

P-0331/07

WRITTEN QUESTION by Carl Schlyter (Verts/ALE) to the Commission

 Subject: Amendment of Greek national Constitution, undermining protection of environment and forests

The Greek Government has initiated a process of amendment of the national Constitution. The provisions under review include Articles 24 and 100. Article 24 concerns environmental protection and preservation of forests. The proposal is estimated to strip about a quarter of the national land of its current protection which, in combination with the absence of forest inventories and extensive possibilities of diffuse building, further abrogates environmental protection in Greece. Article 100 establishes the obligation of every Greek court to check the constitutionality of legal acts. Based on interpretation of the national Constitution, European and international law, the Council of State has developed a body of well-documented jurisprudence. With the proposed review, the authority to check the constitutionality of legislation would be taken away from the Council of State.

The national Constitution lies within domestic political and legal jurisdiction, but as national constitutional procedures are delimited by commitments undertaken in the framework of the Community acquis, the Commission is asked:

1.Is it aware of any other case of a Member State amending its national constitution abrogating or reducing existing environmental protection?

2.Is it monitoring the process of review of the Greek Constitution, or does it intend to do so?

3.To what extent is the abrogation of legal protection of environmental assets already provided for at the national level compatible with EU Member States’ obligations stemming from Article 174 of the Treaty establishing the European Community?

4.Is it aware of the extent and types of land habitats falling under Directive 92/43/EEC(1), which are expected to be deprived of the protection regime currently applicable on the basis of Article 24 of the Greek Constitution?

5.Has the extremely favourable EU assessment of the jurisprudence of the Greek Council of State on sustainability issues been retracted in subsequent EU documents?

Επιστροφή στην αρχή

Υπάρχουν μόνο Δασικά Οικοσυστήματα και όχι δάση και δασικές εκτάσεις

Η Δασική Οικολογία δεν κάνει διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων .Μιλά μόνο για δασικά οικοσυστήματα που ρυθμίζουν την οικολογική ισορροπία των στοιχείων του περιβάλλοντος ,νερού, εδάφους και αέρα .

Επ αυτού δεν υπάρχει ποιοτική διαφορά μεταξύ δάσους και δασικής έκτασης που να δικαιολογεί τη διαφορετική νομική μεταχείριση από άποψη προστασίας .

Ο δασικός πλούτος της Ελλάδας σαν μεσογειακή χώρα αποτελείται από τη λεγόμενη μακκία βλάστηση ,που όχι μόνο δεν αποτελεί δευτέρας κατηγορίας σημασίας δάσος ,αλλά αντίθετα αναγνωρίζεται και προστατεύεται σήμερα διεθνώς ως οικοσύστημα τεραστίας οικολογικής αξίας με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα .

Με θλίψη βλέπουμε αυτή η τεχνητή διάκριση να προβάλλεται και από επωνύμους γιατί διευκολύνει την έξοδο των δασικών εκτάσεων από το καθεστώς της συνταγματικής προστασίας και τις παραδίδει στο χωροταξικό σχεδιασμό απαχαρακτηρίζοντας τες για χρήσεις ασύμβατες με το προορισμό τους και μοιραία έτσι θα «πουληθούν » με προσχηματικό τρόπο πολλές δημόσιες εκτάσεις .

Με βάση τους δασικούς κώδικες η επιτρεπτή χρήση του δάσους είναι μόνο ή κατά τον προορισμό του ,δηλ να υπάρχει και να λειτουργεί ως δασικό οικοσύστημα .

Πως προστατεύονται και πως οριοθετούνται τα συστήματα αυτά θα μας πει το δασολόγιο ,όταν η πολιτεία κάποτε το καταρτίσει συμμορφούμενη στη συνταγματική επιταγή και στο ΣτΕ ως οφείλει εδώ και 31 χρόνια .

Τι μπορεί να γίνει μέσα στα δασικά οικοσυστήματα σήμερα μας το λέει το Σύνταγμα .

Παρεκκλίσεις επιτρέπονταν πριν το Σύνταγμα του 1975 μόνο με νόμο και χάριν του δημοσίου συμφέροντος . Για αποκατάσταση προσφύγων και για γεωργική αποκατάσταση . Δάση αποψιλούμενα για οιονδήποτε λόγο ,φυσικό ή ανθρωπογενή αν αυτός δεν στηριζόταν σε ειδικό νόμο ,ήταν υποχρεωτικά αναδασωτέα .

Μετά το Σύνταγμα του 1975 η προστασία αυτή απέκτησε και συνταγματικό έρεισμα . Απαγορεύτηκε η αλλαγή χρήσης των δασών για οιονδήποτε λόγο πέραν των ειδικώς αναφερομένων στο Σύνταγμα λόγων .Κατά συνέπεια κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι κατέχει δάσος το οποίο νομίμως αποψιλώθηκε προ του 1975 εάν δεν αποδεικνύει ταυτόχρονα ότι υπάρχει σχετικό νόμος που του επιτρέπει ρητώς την αποψίλωση αυτή .

Στο πάγιο αυτό καθεστώς προστασίας οφείλουμε την επιβίωση του δασικού πλούτου της χώρας μέχρι σήμερα .

Σήμερα κάθε επίθεση στα δάση οφείλει να συναντήσει τις αντιδράσεις των κοινωνικών φορέων και να προστατεύσουν για μια ακόμη φορά το δημόσιο χαρακτήρα των δασών .Σε μια εποχή που οι κλιματικές αλλαγές με τα ακραία καιρικά φαινόμενα ως συνέπεια , έχουν πείσει για τούτο και τους πιο αδιάφορους πολίτες .

Η αναθεώρηση του άρθρου 24 δεν θα σημάνει απλά την οικοπεδοποίηση των δασικών εκτάσεων που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών ,αλλά και την οριστική απώλεια εκατομμυρίων στρεμμάτων δημοσίας γης και για τις μελλοντικές γενιές .

ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 24

Κάθε επίθεση στο δημόσιο χαρακτήρα των δασών θα μας βρει μπροστά.

Παπακωνσταντίνου Δημήτρης Μέλος των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ (6977 239 066)

εστάλη στα περιφερειακά ΜΜΕ.

(Ελήφθη στο Παρατηρητήριο στις 16-1-07)

Επιστροφή στην αρχή

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 24

Του Σταυρου Δημα*

Η υπάρχουσα διάταξη προστατεύει επαρκώς τα δάση, δηλώνει ρητώς ο επίτροπος Περιβάλλοντος Σταύρος Δήμας

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι υπέρ της αυστηρής και αμιγούς προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, του οποίου τα δάση αποτελούν ένα από τα κυριότερα συστατικά στοιχεία

Κάθε απόπειρα περιορισμού της προστασίας αυτής μας προβληματίζει έντονα.

Πριν από λίγες μέρες η Επιτροπή έκρουσε τον κώδωνα κινδύνου σχετικά με τις τραγικές επιπτώσεις που θα επιφέρει η υπερθέρμανση του πλανήτη σε περιοχές όπως αυτή της Μεσογείου.

Η συρρίκνωση των δασών λόγω του πολλαπλασιασμού των δασικών πυρκαγιών θα είναι μία από τις συνέπειες που θα απειλήσουν σοβαρά την Ελλάδα.

Τα δάση συνεισφέρουν στην καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου μέσω της κατακράτησης του διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης, συγκρατούν το νερό και βοηθούν στη διατήρηση των υδροφόρων οριζόντων, που είναι τόσο απαραίτητοι για περιοχές όπως η Ελλάδα. Τέλος, η πιθανή αποψίλωσή τους θα επιτείνει τις αρνητικές συνέπειες των πλημμυρών που αναμένεται να γίνουν πιο έντονες στα επόμενα χρόνια λόγω της συνεχιζόμενης αλλαγής του κλίματος

Τα δάση αποτελούν οικολογικά πολύτιμα οικοσυστήματα στα οποία φιλοξενούνται ζωικά και φυτικά είδη μείζονος σπουδαιότητας για τη διατήρηση της σπάνιας μεσογειακής βιοποικιλότητας, η προστασία της οποίας αποτελεί στόχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Πολλά από τα δάση και δασικές εκτάσεις της Ελλάδας αποτελούν αντικείμενο προστασίας της κοινοτικής νομοθεσίας για τους φυσικούς οικότοπους και την άγρια πανίδα και χλωρίδα

Το άρθρο 24 εισήγαγε την προστασία των δασών ως υπέρτατη συνταγματική επιταγή για πρώτη φορά το 1975. Η αναθεώρησή του το 2001 κατοχύρωσε την πολύτιμη αρχή της αειφορίας.

Η συνταγματική διάταξη, ως έχει σήμερα, προστατεύει επαρκώς τον δασικό μας πλούτο, ενώ η εφαρμογή της αρχής της αειφορίας καθιστά δυνατή την οικονομική ανάπτυξη που γίνεται με σεβασμό προς το περιβάλλον. Για τους λόγους αυτούς, η αναθεώρηση του άρθρου 24 δεν είναι αναγκαία

* Ο Στ. Δήμας είναι επίτροπος Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

KΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Kυριακή, 21 Iανoυαρίου 2007

Επιστροφή στην αρχή

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η “Πανελλήνια Πρωτοβουλία Κατά της Αναθεώρησης των Άρθρων 24, 117 και 100 του Συντάγματος” σας προσκαλεί

την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου, 2007 στις 7.00 μ.μ. στην αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Σταδίου και Καραγιώργη Σερβίας 4, 5^ος όροφος)

προκειμένου να προωθήσουμε τον συντονισμό και την συνεργασία όλων όσων δεν συμφωνούν με την αναθεώρηση του Άρθρου 24 αλλά και των Άρθρων 117 και 100 του Συντάγματος.

Εκ μέρος της “Πρωτοβουλίας”

Αποστόλου Βαγγέλης kta@syn.gr τηλ: 6944556486

Γιαννίρης Ηλίας igiann@tee.gr τηλ: 2108237397, 6974185330

Καραμάνος Χρήστος leonkar@otenet.gr τηλ: 6932424547

Τότσικας Πάνος ptots@tee.gr τηλ: 2109954362, 6979145366

Μπειλι Πωλ paulebailey@gmail.com

Αποδέκτες

Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων, Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, WWF, Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ΣΕΠΟΧ, ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ, ΕΝΑΕ, ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚΝΑ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, ΔΣΑ, ΣΑΔΑΣ, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ΒΙΟΖΩ

και κάθε ενδιαφερόμενος για το ζήτημα.

Στη χθεσινή σύσκεψη στο ΤΕΕ (7-2-07) για το συντονισμό των επόμενων βημάτων για την υπεράσπιση του άρθρου 24, συμμετείχαν η Πανελλήνια Πρωτοβουλία, το Επιμελητήριο Βιωσιμότητας, το ΠΑΝΔΟΙΚΟ και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ. Εκτιμήθηκε ότι ο κίνδυνος δεν έχει περάσει και ότι οι προσπάθειες χρειάζεται να ενταθούν και για τα τρία άρθρα.
Μια πολύ πρόχειρη ενημέρωση για τα επόμενα βήματα που συμφωνήθηκαν εν όψει της συζήτησης στην ολομέλεια της Βουλής:
1.  Στις κοινές δράσεις θα υπογράφουμε ως συνεργαζόμενες οργανώσεις κατά της αναθεώρησης των άρθρων 24, 100 και 117.
2.  Θα σταλεί επιστολή στους βουλευτές της ΝΔ.
3.  Θα γίνει σειρά επαφών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα κόμματα και φορείς.
4.  Για την Πέμπτη  22 Φεβρουαρίου, ημέρα συζήτησης στη Βουλή, οργανώνεται ανοικτή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα στις 6 το απόγευμα.

Έχει σημασία να αρχίσουμε από τώρα να ετοιμαζόμαστε για τη συγκέντρωση στις 22 Φεβρουαρίου (ενημερώνοντας όσο γίνεται περισσότερους φίλους και γνωστούς), καθώς είναι απαραίτητο να έχουμε μια αξιοπρεπή παρουσία μπροστά στη Βουλή.

Επιστροφή στην αρχή

Προαγωγοί δασοκτονίας

* Οι μικροί δήμιοι και οι κρατικοί αρχιδήμιοι της γης μας

ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ

Ο ΑΔΙΚΗΤΗΣ, ο εγκληματίας είναι ένοχος μια φορά. Αυτός που τον παρακινεί και τον ευκολύνει στο έγκλημα, είναι δυο φορές ένοχος. Αλλ' αυτός που νομιμοποιεί το έγκλημα είναι ένοχος πολλαπλά: Ο πρώτος κακουργεί από πάθος ή από συμφέρον - ο δεύτερος τον προτρέπει από δολιότητα - ο τρίτος αθωώνει την ανομία από ιδιοτέλεια, περιβάλλοντάς την με τα άμφια του δικαίου· και έτσι, εγκληματεί όχι εναντίον ενός ή μερικών ατόμων αλλά εναντίον της κοινωνίας ολόκληρης, μια και την διαφθείρει, παρουσιάζοντας (όπως οι Μάγισσες του «Μάκβεθ») «το άσκημο σαν ωραίο», το ανόσιο σαν όσιο...

Αυτούς τους δύο τελευταίους ρόλους παίζει από καιρό το κράτος μας, ειδικότερα στην πολιτική του για τα δάση. Αδρανεί στην καταστροφή τους, ανέχεται τις καταπατήσεις τους, αποχαρακτηρίζει ολοένα δασικές εκτάσεις, νομιμοποιεί τις αυθαιρεσίες και τους αφανισμούς.

Τώρα, μάλιστα, με τις φαεινές ιδέες για αναθεώρηση του Συντάγματος, ετοιμάζεται να δώσει και συνταγματική ισχύ σ' αυτό το κατ' εξακολούθησιν κακούργημα. Από θεσμικός φρουρός και προστάτης των δασών, μετατρέπεται σε επισημότατο ηθικό αυτουργό του εξολοθρεμού τους. Αντί να πατάξει την ατέρμονη φονική ανομία, γίνεται απροκάλυπτος προαγωγός της συστηματικής δασοκτονίας...

Ετσι, η δασοκάλυψη της χώρας μας που το 1928 έφτανε το 32% του εδάφους της, σήμερα έχει συρρικνωθεί στο μισό και, με τη συνταγματική αναθεώρηση, φιλοδοξεί να πέσει σε μονοψήφιο αριθμό!

ΤΙΣ συνέπειες αυτής της αποψίλωσης - συν τα μπαζώματα των ρεμάτων - τις ξέρουμε και τις πληρώνουμε όλοι: πλημμύρες, καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, αύξηση του διοξειδίου του άνθρακος και άλλες ανθρωπο-μηνίες. Οπως ξέρουμε και τις αιτίες και τα κίνητρα - που μασκαρεύονται σε «κοινωνικά προβλήματα», για να καλύψουν το πραγματικό πρόσωπό τους, την ψηφοθηρία και την ρουσφετολογία προς χάρη των νυν και των επίδοξων δασοφόνων. Το «Φωτιά και τσεκούρι» του Κολοκοτρώνη για τους προδότες, γίνεται το έμβλημα του... μη κερδοσκοπικού ΕΣΕΚΕ (Εθνικού Συλλόγου Εμπρηστών και Καταπατητών Ελλάδας), με την κρατική και συνταγματική ευλογία και παρότρυνση...

ΣΕ αλλοτινούς καιρούς, υμνούσαν τη δασωμένη φύση όχι μόνο για την ομορφιά της αλλά και για την πνευματική και ψυχική αρμονία που προσφέρει. Οπως ο σαιξπηρικός γερο-Δούκας λέει στους συνεξόριστούς του στο «Οπως σας αρέσει»:

«Τα δάση αυτά (της Αρντενας)

δεν είν' πιο σίγουρα απ' τη ζηλόφθονην Αυλή; (...)

Λεύτερη η ζωή μας απ' της πολιτείας της τύρβη,

βρίσκει στα δέντρα γλώσσα, στα νερά γραφές,

λόγους στις πέτρες και παντού το σπλάχνος.

Δε θα την άλλαζα»1

Σήμερα, οι Δούκες της άφρονης Αυλής του Μεγάρου Μαξίμου, την αλλάζουν και την παραλάζουν - κι επιδίδονται στη λευτεριά των πονηρών δοσοληψιών, σε «γραφές παρανομίας» (όπως τις όριζε το αρχαίο αθηναϊκό Δίκαιο), σε λόγους κίβδηλους, για να δείξουν την ευσπλαχνία τους στους ευνοουμένους τους, να εισπράξουν την εκλογική εύνοιά τους, να ταΐσουν την κερδοσκοπική βουλιμία τους: γιατί είναι πια μυστικό κοινότατο πως ο εκκολαπτόμενος αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων εξυπηρετεί σφόδρα όχι μόνο τους απλούς καταπατητές («ένα σπιτάκι στο δασάκι») αλλά μεγάλες πολυπλόκαμες επιχειρήσεις, που ως τώρα εμποδίζονταν απ' το Σύνταγμα να σφαγιάσουν χιλιάδες δέντρα και να υψώσουν στη θέση τους ξενοδοχειακές, τουριστικές και άλλες φιλάνθρωπες εγκαταστάσεις.

M' AYTA και μ' αυτά, το «επανιδρυμένο» κράτος, το άμωμο και αμόλυντο, όχι μόνο προάγει τη δασοκτονία αλλά και επιβραβεύει και χρυσώνει τους δημίους της γης μας. Και όσο πιο πολύφερνοι είναι αυτοί, τόσο πιο απλόχερα κι αδίστακτα τους αβαντάρουν οι κρατικοί αρχιδήμιοι.

Αξίζει, λοιπόν, ν' αφιερώσουμε σε κείνους και σε τούτους την «ελεγεία» του αμερικάνου ποιητή και δοκιμιογράφου του προπερασμένου αιώνα Henri David Thoreau:

«Τα πολιτισμένα έθνη - Ελλάδα, Ρώμη, Αγγλία - επιζήσανε όσο το έδαφός τους και τα δάση τους δεν είχαν αφανιστεί. Αλίμονο για τον ανθρώπινο πολιτισμό! Λίγα μπορείς να περιμένεις από μια χώρα που ο φυσικός πλούτος της έχει χαθεί και που αναγκάζεται να κάνει λίπασμα τα κόκκαλα των προγόνων της».

Ο THOREAU ελεεινολογούσε τα πολιτισμένα έθνη που αφήνουν, από αμέλεια, να χαθεί ο φυσικός πλούτος τους. Υπερπολιτισμένοι, εμείς, αφανίζουμε τον δασικό πλούτο από δόλο, θυσιάζοντάς τον στον βωμό του μπετόν και της μπίζινες. Οσο για τα κόκκαλα των προγόνων μας, αυτά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τρίζουν...

..................................

1. Μετάφρ. Μανώλη Σκουλούδη, Πυρσός, 1940.
Το ΒΗΜΑ, 29/01/2006

Επιστροφή στην αρχή

Ανταρσία έξι βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας εκδηλώθηκε χθες στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στην κυβερνητική πρόταση για την αναθεώρηση του άρθρου 24 που οδηγεί στον αποχαρακτηρισμό 30 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων.

Το γεγονός ότι οι κ.κ. Κ. Μητσοτάκης, Ν. Δένδιας, Ν. Λέγκας, Γ. Ιωαννίδης και Χρυσή Καρύδη ψήφισαν «παρών» (όπως και οι δύο βουλευτές του Συνασπισμού) στην κρίσιμη ψηφοφορία και η κ. Έλσα Παπαδημητρίου, η οποία συντάχθηκε με το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, ψήφισε «κατά» είχε ως αποτέλεσμα η πρόταση της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του άρθρου για τα δάση να παραπεμφθεί στην Ολομέλεια της Βουλής με αρνητική εισήγηση της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής.

Αποχώρησαν

Ωστόσο η ένταση που προηγήθηκε, οι βαριές εκφράσεις που αντήλλαξαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και η αποχώρηση - σε πολύ έντονους, καταγγελτικούς προς την κυβέρνηση, τόνους - της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αλλά και των βουλευτών του ΚΚΕ και ΣΥΝ) για το άρθρο 24 δυναμιτίζουν το κλίμα συναίνεσης με το οποίο η Ν.Δ. επιδιώκει να πετύχει τη συνταγματική αναθεώρηση του επίμαχου άρθρου 16 για την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ. 

Πανδαιμόνιο

Πάντως η χθεσινή αιφνιδιαστική στάση των έξι ανταρτών βουλευτών της Ν.Δ. προκάλεσε πανδαιμόνιο στα γαλάζια έδρανα της επιτροπής αλλά και στο προεδρείο. Χρειάστηκαν τρεις ψηφοφορίες προκειμένου τα στελέχη της Ν.Δ. να «συμμορφώσουν» τους διαφωνούντες, ενώ ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Απόστολος Σταύρου, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Βασίλης Μαγγίνας, ο γενικός εισηγητής Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο πρόεδρος της επιτροπής Γιάννης Τραγάκης έκαναν απεγνωσμένες προσπάθειες (οι κ.κ. Απ. Σταύρου και Β. Μαγγίνας σε πολύ έντονους τόνους) να τους μεταπείσουν.

Κόλαφος για τη Ν.Δ. η ψηφοφορία

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ απέρριψε με ψήφους 21 υπέρ (οι βουλευτές της Ν.Δ., εκτός των 5 ανταρτών), 20 κατά (οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, η Έλσα Παπαδημητρίου της Ν.Δ. και ο ανεξάρτητος Στέφανος Μάνος) και 7 «παρών» (οι πέντε αντάρτες της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης, Νίκος Δένδιας, Νίκος Λέγκας, Γιάννης Ιωαννίδης και Χρυσή Καρύδη και οι βουλευτές του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος και Φώτης Κουβέλης) το να εισηγηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου για την προστασία των δασών, καθώς απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία των μελών της επιτροπής.

Ένταση με πολύ βαριές εκφράσεις

ΤΟ ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ που δημιούργησαν στους κόλπους της Ν.Δ. η στάση των έξι βουλευτών της και οι πραξικοπηματικές παρεμβάσεις Σταύρου, αλλά και η αποχώρηση σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα των βουλευτών σύσσωμης της αντιπολίτευσης, είχε ως συνέπεια ο πρόεδρος να διακόψει τη χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος για περίπου μισή ώρα.

Όρμησε προς τους «αντιφρονούντες»!

Ωστόσο, την ίδια ώρα, στα έδρανα της Ν.Δ. το θερμόμετρο της έντασης άγγιξε το κόκκινο! Ο κ. Απόστολος Σταύρου όρμησε προς τους «αντιφρονούντες» και δεν δίστασε να τραβήξει και μερικά... μανίκια λέγοντας «μα τι κάνεις, χάνουμε το παιγνίδι!». Κι ενώ το προεδρείο ζήτησε διακοπή, αποχωρούσαν άρον άρον οι κ.κ. Β. Μαγγίνας, Π. Παναγιωτόπουλος και άλλοι βουλευτές της Ν.Δ. αναζητώντας στους διαδρόμους της Βουλής τους συναδέλφους τους από την αντιπολίτευση για να συνεχιστεί η ψηφοφορία. (Τα Νέα 31-1-07)

Επιστροφή στην αρχή

ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ από 6 βουλευτές της Ν.Δ. έβαλε φρένο στην αναθεώρηση του «24», παρά την ψήφο του... παρείσακτου Απ. Σταύρου

Πήγε να κάψει το δάσος και κάηκε

Των ΑΛΙΚΗΣ ΜΑΤΣΗ, ΑΝΤΩΝΗ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Πρακτικές της αλήστου μνήμης ΕΡΕ, όταν ψήφιζαν και τα δέντρα (!), επιχείρησε να μετέλθει ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Απ. Σταύρου, προκειμένου να περάσει η αναθεώρηση του άρθρου 24 για τα δάση, στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Παρά όμως τη «φιλότιμη» προσπάθειά του να ψηφίσει, αν και δεν είναι μέλος της επιτροπής, η εισήγηση για την αναθεώρηση του άρθρου απερρίφθη. Το «αντάρτικο» που εκδηλώθηκε από έξι βουλευτές της Ν.Δ. δημιούργησε οξύτατο πρόβλημα στην κυβερνώσα παράταξη και ρήξη στις σχέσεις του Απ. Σταύρου τόσο μαζί τους όσο και με τον πρόεδρο της Επιτροπής Αναθεώρησης Γ. Τραγάκη.

Δεν μέτρησε τους βουλευτές του ΣΥΝ!
Ο τελευταίος, είτε από πραξικοπηματική διάθεση είτε κατά λάθος, δεν προσμέτρησε ως παρόντες τους βουλευτές του ΣΥΝ και θεώρησε ως ψηφισθέν το άρθρο, με αποτέλεσμα να οδηγήσει στην αποχώρηση σύσσωμης της αντιπολίτευσης.
Αντίθετα προσμέτρησε, και μάλιστα ως θετική, την ψήφο Σταύρου, αγνοώντας ότι ούτε μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης είναι, ούτε αντικαθιστούσε κάποιον από τους συναδέλφους του.
Αν και τελικά ο κ. Τραγάκης ανακοίνωσε ότι το άρθρο δεν ψηφίστηκε, ο όλος χειρισμός από πλευράς Ν.Δ. έδωσε τη δυνατότητα σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να αφήσουν ανοικτό το ενδεχόμενο αποχής από το σύνολο των ψηφοφοριών στην Ολομέλεια της Βουλής, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του άρθρου 16 για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.
Το άρθρο 16
Παρά ταύτα, από το κόμμα αποκλείστηκε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν και στη δήλωση του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ Π. Ευθυμίου τονίζεται πως «η αντιδημοκρατική και αλαζονική συμπεριφορά της Ν.Δ. οδήγησε σε αδιέξοδο την αναθεώρηση, με απρόβλεπτες συνέπειες. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί αποκλειστικά δική της ευθύνη».
Ωστόσο ο Ε. Βενιζέλος απέστειλε μήνυμα «προσωπικής δικαίωσής του» προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ σε σχέση με το άρθρο 16. «Αποδεικνύεται ότι σε όλα τα κρίσιμα θέματα δεν μπορείς να δίνεις εν λευκώ εξουσιοδότηση στη Ν.Δ.» ήταν η δήλωσή του.
Να σημειωθεί εδώ ότι στην ψηφοφορία επί του άρθρου 16 κατά από το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν οι Ε. Βενιζέλος και Σ. Κοσμίδης, ενώ παρών δήλωσε ο Α. Λοβέρδος.
Η αναθεώρηση του άρθρου ψηφίστηκε με ευρύτατη πλειοψηφία από τους βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, το ΚΚΕ καταψήφισε και ο ΣΥΝ δήλωσε παρών.

Λάθος καταμέτρηση
Δίχως ουσιαστικές αντεγκλήσεις κυλούσε η ψηφοφορία επί των υπό αναθεώρηση άρθρων έως τη στιγμή που τέθηκε το άρθρο 24.
Υπενθυμίζεται ότι η πρόταση της Ν.Δ. είναι ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος.
Εως εκείνη τη στιγμή η ψηφοφορία γινόταν διά εγέρσεως και ο πρόεδρος της επιτροπής Γ. Τραγάκης έκρινε σχετικά με την υπάρχουσα ή μη πλειοψηφία για την αναθεώρηση ή μη του εκάστοτε άρθρου.
Στην πρώτη ψηφοφορία επί του 24 ο κ. Τραγάκης απεφάνθη ότι κρίνεται αναθεωρητέο.
Μετά τις εντονότατες αντιδράσεις βουλευτών σύσσωμης της αντιπολίτευσης αποφάσισε να προχωρήσει σε καταμέτρηση.
Το αποτέλεσμα που ανακοίνωσε ήταν 23 υπέρ και 18 κατά. Στους 23 βουλευτές, όπως αργότερα δήλωσε ο ίδιος, είχε προσμετρήσει και τον Απ. Σταύρου, ο οποίος με... «διακριτικότητα» σήκωνε το χέρι του, αλλά και τον Ν. Δένδια, που όμως δήλωνε παρών.
Στην ψηφοφορία αυτή τέσσερις βουλευτές της Ν.Δ., οι Ελσα Παπαδημητρίου, Ν. Λέγκας, Χρυσή Καρύδη και Γ. Ιωαννίδης καταψήφισαν, ενώ παρόντες δήλωσαν οι Κ. Μητσοτάκης, Ν. Δένδιας και Κ. Γκιουλέκας.
Ο κ. Τραγάκης θεώρησε ότι η εισήγηση αναθεώρησης ψηφίστηκε αγνοώντας την παρουσία των βουλευτών του ΣΥΝ Ν. Κωσταντόπουλου και Φ. Κουβέλη, με δεδομένο ότι είχαν δηλώσει παρόντες εκ προοιμίου σε όλα τα άρθρα.
Χρειάστηκε η διευκρινιστική δήλωση του Ν. Κωσταντόπουλου, που υπέδειξε στον κ. Τραγάκη ότι οι βουλευτές του ΣΥΝ θα πρέπει να θεωρηθούν παρόντες στη συνεδρίαση και να προσμετρηθούν στην ψηφοφορία.
Πανδαιμόνιο
Ο κ. Τραγάκης κάλεσε στην έδρα και τον Φ. Πετσάλνικο από το ΠΑΣΟΚ και η ψηφοφορία επαναλήφθηκε. Επειτα από αλλεπάλληλες καταμετρήσεις το αποτέλεσμα ήταν 21 ψήφοι υπέρ της αναθεώρησης, 20 κατά και επτά παρόντες.
Μόνη σταθερή από τους «αντιφρονούντες» της Ν.Δ. η Ελσα Παπαδημητρίου, που καταψήφισε σε όλες τις ψηφοφορίες. Παρόντες δήλωσαν τελικά οι Κ. Μητσοτάκης, Χρυσή Καρύδη, Ν. Δένδιας, Γ. Ιωαννίδης και Ν. Λέγκας, ενώ ο Κ. Γκιουλέκας μετέβαλε στάση και έδωσε θετική ψήφο.
Ο κ. Τραγάκης όμως θεώρησε αρχικά ότι η αναθέωρηση είχε υπερψηφιστεί προσποιούμενος ότι αγνοεί πως δεν υπήρχε πλειοψηφία επί των παρόντων, που συνολικά ήταν 48 βουλευτές.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Σύσσωμη η αντιπολίτευση αποχώρησε με τον Θ. Πάγκαλο να αποκαλεί τον Γ. Τραγάκη «φασίστα» και τους Νεοδημοκράτες «ΕΚΟΦίτες της δεκαετίας του '60».
Εις απάντηση αργότερα ο Π. Παναγιωτόπουλος δήλωνε υπερήφανος για «το δημοκρατικό ήθος και την ιστορία της παράταξης, καθώς και την προσφορά της στον τόπο».
Καβγάς γαλάζιων
Στη Ν.Δ., και ενώ η συνεδρίαση είχε διακοπεί, έγινε χαμός με πρωταγωνιστή τον Απ. Σταύρου και τους βουλευτές που δήλωσαν παρών, αλλά και την Ελσα Παπαδημητρίου που είχε έντονο φραστικό επεισόδιο μαζί του, υπερασπιζόμενη τους νεότερους συναδέλφους της, τους οποίους είχε επιπλήξει με σκαιό τρόπο ο κ. Σταύρου.
Ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. κατηγορούσε σε έντονο ύφος τούς έξι ότι δεν τήρησαν την κομματική γραμμή, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση που βρισκόταν λόγω του άρθρου 16.
Εμφανώς εκνευρισμένος ο Κ. Μητσοτάκης ανταπάντησε στον κ. Σταύρου ότι αν επιθυμούσε να υπάρξει κομματική γραμμή θα έπρεπε να είχε προηγηθεί συνεννόηση, «δεν μπορούν να μας βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό», διαμαρτυρόταν ο βουλευτής, ενώ άλλοι βουλευτές του κόμματος υπενθύμιζαν ότι ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος πολλάκις έχει δηλώσει πως δεν τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας στο Σύνταγμα.
Κατήφεια...
Γενικότερα η κατήφεια στις τάξεις της Ν.Δ. ήταν εμφανέστατη εξαιτίας της τροπής που πήρε η υπόθεση στο εσωτερικό της παράταξης.
Σε μια προσπάθεια δε αντιστροφής των εντυπώσεων εκ των υστέρων, ο βουλευτής της Ν.Δ. Χρ. Ζώης δήλωνε στους δημοσιογράφους πως «η στάση του ΠΑΣΟΚ είναι μια φούσκα προκειμένου να αντισταθμίσουν τις διαφωνίες τους για το άρθρο 16».
Στη διάρκεια της διακοπής ο Π. Παναγιωτόπουλος επιχείρησε εις μάτην να επαναφέρει στην αίθουσα τους βουλευτές της αντιπολίτευσης για να γίνει ονομαστική ψηφοφορία.
Δεν τα κατάφερε και έπειτα από μία ώρα και πλέον διακοπή ο κ. Τραγάκης ανακοίνωσε πως η επιτροπή εισηγείται στην Ολομέλεια να μην αναθεωρηθεί το άρθρο. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/02/2007

Επιστροφή στην αρχή

Στην επόμενη Βουλή, με τουλάχιστον 180

Το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας επί του άρθρου 24 δεν σημαίνει ότι δεν θα τεθεί προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο ρόλος της Επιτροπής Αναθεώρησης είναι εισηγητικός. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όλες οι προτάσεις, είτε των κομμάτων είτε βουλευτών, που έχουν συγκεντρώσει 50 υπογραφές θα επανατεθούν προς συζήτηση και ψήφιση.
Θεωρείται πάντως βέβαιο ότι το άρθρο 24 δεν θα συγκεντρώσει αυξημένη πλειοψηφία και θα απαιτηθούν 180 ψήφοι στην επόμενη Βουλή.
Υπενθυμίζεται ότι για τα άρθρα που θα συγκεντρώσουν 151 ψήφους απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 180 στην επόμενη Βουλή, προκειμένου να αναθεωρηθούν. Ακριβώς το αντίθετο ισχύει για όσα συγκεντρώσουν 180 ψήφους στην παρούσα Βουλή, για τα οποία απαιτούνται 151 ψήφοι στην επόμενη.
Τα άρθρα που θα συγκεντρώσουν λιγότερες από 151 ψήφους δεν κρίνονται αναθεωρητέα.
Η πρώτη ψηφοφορία στην Ολομέλεια θα γίνει στις 27 και 28 Φεβρουαρίου και η επόμενη ένα μήνα αργότερα. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/02/2007

Επιστροφή στην αρχή

Στο Ευρωκοινοβούλιο η δασοκτόνα πρόταση της Ν.Δ. για το άρθρο 24

Στο Ευρωκοινοβούλιο και την Κομισιόν φέρνουν με ερώτησή τους 5 ευρωβουλευτές-μέλη της επιτροπής περιβάλλοντος, ανάμεσά τους και ο Δ. Παπαδημούλης, την πρόθεση της κυβέρνησης της Ν.Δ. να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος, μειώνοντας την προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος.
Στην ερώτηση που καταθέτουν προς τον αρμόδιο επίτροπο Στ. Δήμα, οι ευρωβουλευτές σημειώνούν, μεταξύ άλλων, την θέση της Κομισιόν ότι "τα κράτη μέλη οφείλουν να αποφύγουν κάθε ενέργεια η οποία ενδέχεται να προκαλέσει την επιδείνωση της κατάστασης των δασών στην επικράτειά τους". Στη βάση αυτή, ρωτούν την Κομισιόν αν θεωρεί ότι η συγκεκριμένη κυβερνητική πρόταση συνάδει με τις υφιστάμενες πολιτικές και νομοθεσία της Ε.Ε. Σημειώνεται ότι ο Έλληνας επίτροπος κ. Δήμας έχει ήδη αντιταχθεί με δημόσιες δηλώσεις του στην κυβερνητική πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 24.
Την ερώτηση προς την Επιτροπή συνυπογράφουν η Δανή πράσινη ευρωβουλευτής Μαργκρέτε Ώκεν και οι ευρωβουλευτές της αριστεράς Ρ. Μουζάκιο (Ιταλία), Αδάμου (Κύπρος) και Κ. Λέοταρντ (Ολλανδία),
Αναφερόμενος στο ζήτημα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης δήλωσε ότι "τα δασοκτόνα σχέδια της Κυβέρνησης της Ν.Δ. προσκρούουν και στην ισχύουσα ευρωπαϊκή νομοθεσία και πολιτική. Η Ελλάδα παρουσιάζει έλλειμμα περιβαλλοντικής προστασίας και γι' αυτό βρίσκεται συχνά στο εδώλιο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ο κ. Δήμας έχει ήδη αντιταχθεί στην πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 24 γιατί συρρικνώνει περαιτέρω την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αυξάνοντας την ελληνική απόκλιση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την απάντηση της Κομισιόν." Αυγή 2-2-07

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:

 "Η ελληνική κυβέρνηση έχει εξαγγείλει την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το οποίο αφορά στην υποχρέωση προστασίας των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος. Με την αναθεώρηση αυτή, προβλέπεται να καταστεί στενότερος ο ορισμός του δάσους, με συνέπεια τον αποχαρακτηρισμό μεγάλων δασικών εκτάσεων και την απώλεια της ιδιαίτερης προστασίας που απολαμβάνουν με βάση το σημερινό συνταγματικό πλαίσιο, καθώς και την ενδεχόμενη καταπάτηση και οικοπεδοποίησή τους. Σύσσωμες οι ενώσεις περιβαλλοντολόγων, δασολόγων, οι οικολογικές οργανώσεις καθώς και οι μεγαλύτεροι δικηγορικοί σύλλογοι και ενώσεις δικαστικών λειτουργών έχουν αντιταχθεί στην αναθεώρηση του άρθρου αυτού. Είναι γνωστό ότι η αναθεώρηση του Συντάγματος εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών. Όμως, η διαχείριση, η διατήρηση και η αειφόρος ανάπτυξη των δασών αποτελούν ζωτικής σημασίας μέριμνα των υφισταμένων πολιτικών της ΕΕ.

Ως εκ τούτου, με δεδομένα: την ένδεια της ελληνικής φύσης σε δασικές εκτάσεις που ολοένα και αυξάνεται (πολλαπλασιασμός των δασικών πυρκαγιών), το πολεοδομικό και οικιστικό χάος που ήδη επικρατεί στην Ελλάδα (μη ολοκλήρωση του κτηματολογίου), ότι τα δάση αποτελούν πολύτιμα οικοσυστήματα στα οποία φιλοξενούνται ζωικά και φυτικά είδη μείζονος σπουδαιότητας για τη διατήρηση της σπάνιας μεσογειακής βιοποικιλότητας, η προστασία της οποίας αποτελεί στόχο της Επιτροπής, προηγούμενη δήλωση της Επιτροπής ότι "τα κράτη μέλη οφείλουν να αποφύγουν κάθε ενέργεια η οποία ενδέχεται να προκαλέσει την επιδείνωση της κατάστασης των δασών στην επικράτειά τους", θεωρεί η Επιτροπή ότι η τροποποίηση του άρθρου 24 του Συντάγματος συνάδει με τις υφιστάμενες πολιτικές και τη νομοθεσία της ΕΕ και ότι η επιχειρούμενη συρρίκνωση της περιβαλλοντικής προστασίας παρεκκλίνει από τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και αποτελεί παράβαση των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα τόσο στην ΕΕ όσο και διεθνώς;" 1-2-07

 Αναφερόμενος στο ζήτημα ο Δ. Παπαδημούλης δήλωσε τα εξής:

"Τα δασοκτόνα σχέδια της Κυβέρνησης της Ν.Δ. προσκρούουν και στην ισχύουσα Ευρωπαϊκή νομοθεσία και πολιτική. Η Ελλάδα παρουσιάζει έλλειμμα περιβαλλοντικής προστασίας και γι' αυτό βρίσκεται συχνά στο εδώλιο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ο κ. Δήμας έχει ήδη αντιταχθεί στην πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 24 γιατί συρρικνώνει περαιτέρω την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αυξάνοντας την ελληνική απόκλιση από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την απάντηση της Κομισιόν."

Επιστροφή στην αρχή

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΟΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Αθήνα, 6.2.2007

Το Επιμελητήριον Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος φρονεί ότι μετά την αποχώρηση της μείζονος αντιπολιτεύσεως από την αναθεωρητική διαδικασία, η διαδικασία αυτή δέον να θεωρηθεί ως διακοπείσα ουσιαστικώς. Διότι απεστερήθη της ευρείας πολιτικής και κοινωνικής συναινέσεως, την οποίαν εξ ορισμού δέον να έχει, και ως εκ τούτου απώλεσε το συνταγματικό, κοινωνικό και πολιτικό έρεισμά της. Υπό το φως της βασικής αυτής διαπιστώσεως πρέπει να αντιμετωπισθούν όλα τα ζητήματα τα οποία συνεδέθησαν με την έκβαση της διαδικασίας αυτής.

Είναι γεγονός ότι η έντονη αντίδραση της κοινής γνώμης σε βασικά θέματα της αναθεωρήσεως (ως το Περιβάλλον και η Ανωτάτη Εκπαίδευση), κατέδειξεν ότι υπήρξεν ατυχής η υποβολή αναθεωρητικών προτάσεων στα θέματα αυτά, και θα είναι ατυχέστερη η μονομερής επιδίωξή των.

Το Επιμελητήριο μελετά την δημιουργηθείσα πρωτοφανή κατάσταση.

Καλλιδρομίου 30 & Ζωοδόχου Πηγής, Εξάρχεια 11473 ΑΘΗΝΑ, τηλ/φαξ 210-3823.850

& Φωκίωνος Νέγρη 82, Κυψέλη Τ.Κ.113 61 ΑΘΗΝΑ

decleris@environ-sustain.gr * www.environ-sustain.gr

Επιστροφή στην αρχή

Θεσσαλία- Πρωτοβουλία φορέων και πολιτών κατά της αναθεώρησης των άρθρων 24,117 και 100 του Συντάγματος

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007

Αρχίζει σήμερα η συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, (πέντε μόλις χρόνια από την προηγούμενη αναθεώρηση), της κυβερνητικής πρότασης αναθεώρησης των άρθρων του συντάγματος 24 και 117 , η οποία θα οδηγήσει στην κατάργηση της προστασίας των δασών και των δασικών εκτάσεων που αποψιλώθηκαν πριν το 1975 και του άρθρου 100,που αφορά στην κατάργηση του συνταγματικού ελέγχου, που ασκείται κυρίως από το Συμβούλιο της Επικρατείας και στην καθιέρωση Ειδικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, εξαρτημένου από την πολιτική εξουσία.

Με την προτεινόμενη αναθεώρηση περιορίζεται δραματικά το ποσοστό των προστατευόμενων δασών, τα δάση γίνονται αντικείμενο χωροταξικού σχεδιασμού, με συνέπεια την οικοπεδοποίησή τους από μικρά και μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Αυτό που επείγει δεν είναι η αναθεώρηση του άρθρου 24 αλλά η εφαρμογή της ρύθμισης που προβλέπει τη σύνταξη εθνικού Δασολογίου . Η Ελλάδα αποτελεί μοναδική περίπτωση χώρας που αναθεωρεί το Σύνταγμά της ,όχι για να επεκτείνει την προστασία για το περιβάλλον αλλά για να την περιορίσει.

Δηλώνουμε αποφασισμένοι να αντισταθούμε με κάθε μέσον στην προτεινόμενη αναθεώρηση, για να αποτρέψουμε τον κίνδυνο για τα δάση, τις ακτές και την δημόσια περιουσία που εποφθαλμιούν διάφορα ιδιοτελή συμφέροντα αλλά και την επαπειλούμενη καταστροφή του- ήδη υποβαθμισμένου-περιβάλλοντος στη χώρα μας καθώς έχουν εξαντληθεί τα όρια αντοχής της φύσης και διακυβεύεται η επιβίωση του πλανήτη.

Η πρωτοβουλία φορέων και πολιτών που συγκροτήθηκε, προγραμματίζει για το επόμενο διάστημα σειρά παρεμβάσεων και εκδηλώσεων ,που θα κορυφωθούν όταν η πρόταση θα οδεύσει για ψήφιση στη Βουλή. Από σήμερα:

κάνουμε έκκληση στους βουλευτές του Νομού ,να καταψηφίσουν την προτεινόμενη αναθεώρηση, όταν έρθει για ψήφιση στη Βουλή.

αρχίζει η συγκέντρωση υπογραφών των πολιτών, οι οποίες θα επιδοθούν στον Πρόεδρο της Βουλής, αθροιζόμενες με τις υπογραφές που συγκεντρώνονται από αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε όλη τη χώρα.

ΦΟΡΕΙΣ

Φίλοι του Πηνειού, ΔΡΥΑΣ, Θεσσαλοί Πολίτες του Κόσμου (Ομάδα Οικολογίας), Σύλλογος Δασολόγων Ν. Λάρισας, ΙΠΠΟΣ, Κοινωνικό Φόρουμ Λάρισας

Επιστροφή στην αρχή

«Οι πολιτικές και ηθικές αξίες είναι «ο σιωπηλός πρόλογος» κάθε νομικής σκέψης» Ronald Dworkin, Αμερικανός φιλόσοφος, νομικός

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η αναθεώρηση του Συντάγματος αποτελεί κορυφαία στιγμή της λειτουργίας του πολιτεύματος και κατά συνέπεια σηματοδοτεί την κοινωνική εξέλιξη της διαχείρισης της κοινωνίας. Η ευφυής χρήση του όρου «κοινωνικό συμβόλαιο» για το Σύνταγμα προσδιορίζει εύστοχα τον χαρακτήρα του Συντάγματος.
Δυστυχώς εδώ και λίγο καιρό τα διαχειριζόμενα την εξουσία πολιτικά κόμματα έχουν επιλέξει την αναθεώρηση του Συντάγματος, ως πρακτική επιβολής των βραχυπρόθεσμων κυβερνητικών επιλογών. Το αποτέλεσμα, κατά την γνώμη μου, θα είναι η ιδεολογική απαξίωση της κοινωνικής λειτουργίας του Συντάγματος μας.

Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Η συρρίκνωση του Δημόσιου τομέα στις κοινωνικές λειτουργίες αποτελεί την κυρίαρχη επιλογή του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποιημένης διαχείρισης του. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη τοποθέτηση του πρωθυπουργού ότι οφείλουμε να τροποποιήσουμε το Σύνταγμα για να συμφωνεί με τις σύγχρονες διεθνείς επιταγές. Ποιες είναι αυτές οι επιταγές; Η συρρίκνωση των συνταγματικών θεσμικών ρυθμίσεων που εμποδίζουν την νεοφιλελευθεροποίηση του κοινωνικού μας συστήματος. Παρακάτω θα διαπιστώσουμε την σύμπνοια κυβερνητικών επιλογών για το άρθρο 24 και των θέσεων του ΣΕΒ για το ίδιο θέμα.

Στα πλαίσια αυτά τρία είναι κυρίως τα συνταγματικά στοιχεία στα οποία επιχειρείται η αναθεώρηση: Η ολοκληρωμένη επαγγελματοποίηση της γνώσης, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας γης και η συνταγματική ελευθερία κυβερνητικών χειρισμών χωρίς δικαστικό έλεγχο, με την παρέμβαση ιδιωτών στον συνταγματικό έλεγχο της Διοίκησης.

Η ολοκληρωμένη επαγγελματοποίηση της γνώσης περνάει από την πρόταση της συνταγματικής νομιμοποίησης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Στα Πανεπιστήμια των προχωρημένων νεοφιλελεύθερα χωρών παρέχονται τεχνικές για την γνώση και για την επαγγελματική της χρήση, ενώ στην χώρα μας επειδή δε έχει περάσει η πολιτική του οικονομικού ανταγωνισμού λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας η γνώση συντηρεί ακόμα στόχους κοινωνικής διάστασης. Αυτό πρέπει να ξεπεραστεί με την δημιουργία Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, που, διαμορφώνοντας πλαίσια οικονομικής ανταγωνιστικότητας θα σύρουν και τα Δημόσια Πανεπιστήμια στον ένα και μόνο στόχο της υποταγής της Παιδείας στον επαγγελματισμό. Τέλος στην Ελλάδα ο νομικός μας πολιτισμός κατοχύρωσε μια πολύ σημαντική και προοδευτική δικαιακή αρχή, του διάχυτου δικαστικού ελέγχου της συνταγματικότητας των Νόμων. Αυτό σημαίνει ότι το οποιοδήποτε Δικαστήριο, επιλαμβανόμενο μια υποθέσεως, μπορεί να ελέγξει την συνταγματικότητα του εφαρμοζομένου νόμου. Και αυτό παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή με τον συνταγματικό έλεγχο του ΣτΕ. Η έλλειψη κοινωνικής στρατηγικής στην διαχείριση της εξουσίας στην Ελλάδα, με τον έντονο πελατειακό της χαρακτήρα και την έξωθεν εξάρτηση απαιτεί «ευλυγισία» στην εφαρμογή του Νόμου και πέρα από τα συνταγματικά όρια. Έτσι δυστυχώς η σύγκρουση της Εκτελεστικής εξουσίας (που ελέγχει πλήρως την Νομοθετική, μέσω της κομματικής πειθαρχίας) και τη Δικαστικής είναι δεδομένη και κορυφώνεται από το θεσμικά αρμόδιο δικαστικό όργανο ελέγχου της Διοίκησης, το ΣτΕ. Στην προηγούμενη αναθεώρηση περιορίστηκε η δικαιακή αυτή αρχή, «περνώντας» συνταγματική διάταξη με την οποία η συνταγματικότητα των νόμων, ελεγχόμενη από το ΣτΕ, δεν μπορεί να γίνεται από τα τμήματα του αλλά από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου, ελπίζοντας σε διαφοροποίηση των συσχετισμών, ιδιαίτερα σε υποθέσεις του 5ου τμήματος του που ελέγχει θέματα Περιβάλλοντος. Όμως απέτυχε ως επιλογή. Τώρα η Ν. Δημοκρατία προβάλει ένα άχρηστο και συντηρητικό θεσμό, το Συνταγματικό Δικαστήριο, τα μέλη του οποίου δεν θα είναι δικαστές, τουλάχιστον στο σύνολο τους, αλλά Καθηγητές Πανεπιστημίου, νομομαθείς κλπ. και άλλοι ιδιώτες, που θα διορίζονται από την Εκτελεστική Εξουσία, μέσω της Νομοθετικής (στην οποία, όπως επισημάναμε, το, κάθε φορά, κυβερνών κόμμα ελέγχει με τη κομματική πειθαρχία και την δεδηλωμένη, χωρίς να αποκλείεται και η συναινετική από τα δύο διαχειριστικά κυρίως κόμματα επιλογή των προσώπων). Άρα το Σύνταγμα θα ερμηνεύεται «κατά πως βολεύει» και η στοιχειώδης Ασφάλεια Δικαίου για τον πολίτη, βασική αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας, «πάει περίπατο».

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 24 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Η προστασία του Περιβάλλοντος και η ανάπτυξη δεν χρειάζονται συνταγματική τροποποίηση αλλά εφαρμογή του Νόμου και εκσυγχρονισμό της Νομοθεσίας για την ασφαλέστερη κατοχύρωση της προστασίας αυτής. Σταύρος Δήμας (Επίτροπος Περιβάλλοντος της Ε.Ε. και στέλεχος της Ν.Δ.)Ιούνης ο6

Η ιδιωτικοποίηση και εκμετάλλευση της δημόσιας γης αποτελεί διακαή πόθο των διαπλεκόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων στην κατασκευή και τον τουρισμό. Η βασική επιλογή είναι να συρρικνωθεί ο δημόσιος χώρος στις απολύτως απαραίτητες δασικές εκτάσεις, που θα μπορούν απλώς να αποτελούν το αισθητικά χρήσιμο περιβάλλοντα χώρο ώστε οι παρεχόμενες οικιστικές και τουριστικές δραστηριότητες να «ανεβάζουν» το κόστος παροχής τους. Υπό την έννοια αυτή μια συρρίκνωση της συνταγματικής προστασίας του άρθρου 24 είναι πάγιος στόχος.

Στις θέσεις του ΣΕΒ για την αναθεώρηση του άρθρου 24 τον Δεκέμβριο του 2006, μεταξύ των άλλων τονίζεται: «Η ανάπτυξη όμως, ως κρατικός σκοπός συνταγματικά επιβεβλημένος και προστατευμένος, μόνο με ιδιωτική πρωτοβουλία στο πλαίσιο της οικονομικής ελευθερίας μπορεί να νοηθεί και πραγματωθεί σ’ ένα κράτος που θέλει να είναι δικαιοκρατικό και ανοιχτό. Ανάπτυξη, όμως, χωρίς επέμβαση στο περιβάλλον δεν μπορεί να νοηθεί. Η μοιραία σύγκρουση που δημιουργείται στην πράξη μεταξύ δύο συνταγματικών ισοδυνάμων δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης, επιβάλλεται δικαιοκρατικά και όχι να αίρεται με την επικράτηση της μιας διάταξης έναντι της άλλης (εν προκειμένου του άρθρου 24 εις βάρος του άρθρου 5), αλλά με την εξισορρόπησή τους, που βασίζεται στην αρχή της πρακτικής αρμονίας.

Στο περιβαλλοντολογικό δίκαιο η αρχή της πρακτικής αρμονίας σημαίνει κατάφαση προς την ανάπτυξη, αλλά συγχρόνως κατάφαση το ίδιο φιλική προς το περιβάλλον.

Δυστυχώς, η αναθεώρηση του 2001 μετέτρεψε τη «βιώσιμη ανάπτυξη», η οποία καθιερώνεται διεθνώς και παράλληλα προβλέπεται και από τη «Συνθήκη για τη θέσπιση του Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (άρθρο Ι -3) που κυρώθηκε με το ν. 3341/2006, σε «αειφορία». Η «αειφορία», όμως, δίνει ερμηνευτικά προτεραιότητα στην προστασία του περιβάλλοντος, που δεν αφήνει περιθώρια στην ανάπτυξη και στην προσέλευση επενδυτικών κεφαλαίων, διότι τυχόν ακύρωση επενδύσεων συνεπάγεται οικονομική καταστροφή.

Επιβάλλεται λοιπόν η αρχή της «αειφορίας», που ετέθη στο δεύτερο εδάφιο της § 1 του άρθρου 24, να αντικατασταθεί με την αρχή της «βιώσιμης ανάπτυξης», η οποία καλύπτει και τους τρεις αναπτυξιακούς πυλώνες: οικολογικό, κοινωνικό και οικονομικό και αποτελεί έννοια σαφώς ευκολότερα ερμηνεύσιμη από τη διοίκηση και τα δικαστήρια. Περαιτέρω σε ό,τι αφορά τη «χωροταξική αναδιάρθρωση» της χώρας, σύμφωνα με την § 2 του άρθρου 24, αυτή υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα του κράτους.

Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει αναθεωρητική παρέμβαση προς δύο κατευθύνσεις:

α) Η «ρυθμιστική αρμοδιότητα» να αναβαθμισθεί σε «ρυθμιστική υποχρέωση» και «ευθύνη», όπως προβλέπεται για τη σύνταξη του κτηματολογίου. β) Η ρυθμιστική αυτή υποχρέωση να μην περιορίζεται μόνο στο κράτος. Πρέπει να διευρυνθεί έτσι ώστε, αφ’ ενός να συμπεριλαμβάνει και τους φορείς της αυτοδιοίκησης και αφ’ ετέρου να μην περιορίζεται μόνο στο αντικείμενο της πολεοδομικής διαρρύθμισης. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός πρέπει να εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της περιφερειακής ανάπτυξης και, επομένως, να εξυπηρετεί την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, όπως διεθνώς έχει καταδειχθεί. Σημειώστε τις θέσεις αυτές για να τις συγκρίνουμε με το κείμενο των προτάσεων της Ν.Δ. για την αναθεώρηση του άρθρου 24.

Ι. Ποια είναι η υφιστάμενη σήμερα κατάσταση;

Η συνταγματική κατοχύρωση της Προστασίας του Περιβάλλοντος υπήρξε μια επιλογή του τότε Πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή, που διαβλέποντας την προνομία της οικονομίας μας στο τομέα των υπηρεσιών (τουρισμός, πολιτισμός κλπ.) και γνωρίζοντας την κατασκευαστική μανία των Ελλήνων από την προδικτατορική πολιτική του σταδιοδρομία στήριξε την προστασία του χώρου αυτών των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Όμως η δραστηριότητα αυτή ασκείται κυρίως από λάθρα επιβιούντες επιχειρηματίες, που παρανομούν, καταστρέφουν το περιβάλλον (φυσικό και επιχειρηματικό) και στην συνέχεια εκμεταλλευόμενοι το πολιτικό κόστος και τις πολιτικές πελατειακές σχέσεις τους νομιμοποιούν την παρανομία.

Έτσι με τα στοιχεία αυτά στην χώρα μας προκύπτει μια εξωφρενική λειτουργία θεσμών στην Προστασία του Περιβάλλοντος. Τα βασικά της χαρακτηριστικά είναι η προχειρότητα, η νομιμοποίηση του παράνομου και η εξυπηρέτηση μιας αδιέξοδης βραχυπρόθεσμης πολιτικής χωρίς στόχο και συνέπεια. Έτσι η όλη κοινωνική διεργασία για την προστασία του περιβάλλοντος μεταφέρεται στο Δικαστήριο, είτε προς ερμηνεία λόγω της σκόπιμης αοριστίας του νομοθετικού κειμένου για ευκαιριακή ερμηνεία «κατά πως βολεύει» είτε για την επιβολή κυρώσεων, όπου, ως συνήθως, δεν εφαρμόζεται ο Νόμος από τεχνική αδυναμία της Διοίκησης για εφαρμογή αλλά, πολλές φορές, και από την δεδομένη και παντάπασι γνωστή παράβαση καθήκοντος των εντεταλμένων προς τούτο υπαλλήλων, γεγονός άλλωστε που έχει λάβει ευρεία δημοσιότητα, αποτελεί αντικείμενο πρόθεσης επίλυσης σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων της κυβερνητικής διαχείρισης, που όμως αδυνατούν να πραγματοποιήσουν ως κυβέρνηση μέσα από την υφιστάμενη γραφειοκρατική διαπλοκή. Κατά συνέπεια, γινόμαστε μάρτυρες συνεχών αντεγκλήσεων μεταξύ πολιτών ή Διοίκησης και του Συμβουλίου της Επικρατείας, που διαπιστώνοντας την συνταγματική παραβατικότητα των νομοθετικών επιλογών και των διοικητικών αποφάσεων παρεμβαίνει με την ακυρωτική του διαδικασία και δημιουργεί εξ ανάγκης ανασφάλεια σε επιλογές επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που έχουν σχέση με την Προστασία του Περιβάλλοντος.

ΙΙ. Τα δεδομένα όμως αλλάζουν

Η χρήση του Περιβάλλοντος ως οικονομικού στοιχείου εκμετάλλευσης από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που ως λογική εντείνεται από τα προβλεπόμενα επενδυτικά προγράμματα των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης απαιτεί δύο θεσμικές παρεμβάσεις. Η πρώτη συνίσταται στο ξεκαθάρισμα των υφισταμένων αντιδικιών και αμφισβητήσεων (αυθαίρετη δόμηση, καταπάτηση δασών και δασικών εκτάσεων, οικοδομικοί συνεταιρισμοί, αποχαρακτηρισμός δασών και δασικών εκτάσεων για την πραγματοποίηση των περιβαλλοντοκτόνων μεγάλων και μικρών έργων) με κατεύθυνση την ικανοποίηση των παράνομα ενεργούντων και η δεύτερη ο περιορισμός του ελέγχου της Εκτελεστικής Εξουσίας (δηλ. της κάθε Κυβέρνησης) και των επιλογών της κυρίως από το Σ.τ.Ε. (και ειδικότερα το Ε’ Τμήμα του). Τέλος είναι ανάγκη προς κάλυψη των προβλεπομένων επενδυτικών διαδικασιών σε προστατευόμενες οικολογικά περιοχές να μπορεί το Κράτος να «ξεπουλάει» την δημόσια περιουσία σε ιδιώτες κάτι πολύ δύσκολο έως απαγορευμένο με το σημερινό θεσμικό πλαίσιο του «τεκμηρίου κυριότητας υπέρ του Δημοσίου». Δηλαδή σωστή «λαίλαπα».

ΙΙΙ. Τι τροποποιείται με την πρόταση της ΝΔ

Ο Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής στη συνεδρίαση της 11ης Μαΐου 2006 της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας παρουσίασε τις οριστικές προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ως προς την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη αναφέρει:

«Άρθρα 24 και 117. Προτείνεται διορθωτική παρέμβαση, στα δύο αυτά άρθρα, έτσι ώστε να ενισχυθεί αφενός η αποτελεσματική προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων και αφετέρου η βιώσιμη ανάπτυξη. Στόχος είναι η περαιτέρω προστασία εκτάσεων, οι οποίες ήταν δάση ή δασικές κατά το χρόνο που άρχισε η εφαρμογή του Συντάγματος. Οποιαδήποτε μεταβολή στη χρήση των εκτάσεων αυτών, μετά τον Ιούνιο του 1975, για οποιονδήποτε λόγο κι αν έγινε δεν λαμβάνεται υπόψη. Εκτάσεις που ήταν δάση ή δασικές, κατά τον χρόνο εφαρμογής του Συντάγματος, κηρύσσονται και παραμένουν αναδασωτέες. Σχετικός εκτελεστικός νόμος θα προβλέψει αυστηρές κυρώσεις στους παραβάτες.

Όπως ήδη προβλέπεται, οι εκτάσεις αυτές είναι δυνατόν να αλλάξουν προορισμό, εφόσον προέχει για λόγους εθνικής οικονομίας η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, την οποία επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Κάνοντας την επιβαλλόμενη -και με βάση την αρχή της αναλογίας- διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων, προτείνουμε, προκειμένου για δασικές εκτάσεις, τη σύνδεσή τους με το χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της χώρας. Αυτό, άλλωστε, συνάδει απόλυτα με την αρχή της «βιώσιμης ανάπτυξης», που εισήχθη στο πλαίσιο της αναθεώρησης του 2001. Αρχή, η οποία επιβάλλει τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος, χωρίς όμως να αποκλείει τη λήψη μέτρων που είναι αναγκαία για την ανάπτυξη. Οι θεμιτές επεμβάσεις στο περιβάλλον δεν μπορεί να είναι τέτοιας έκτασης, που να υποθηκεύουν το μέλλον των επερχόμενων γενεών. Όλες οι περιπτώσεις μεταβολής του προορισμού των εκτάσεων αυτών θα πρέπει να γίνονται στα όρια της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας. Στόχος είναι η ανταπόκριση στην αρχή της «βιώσιμης ανάπτυξης», που επιβάλλει τόσο τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος για τις επόμενες γενιές όσο και την αξιοποίηση εκτάσεων, με σκοπό την ενίσχυση της ανάπτυξης προς όφελος των σημερινών και των επόμενων γενεών».

Στην συνέχεια η πρωθυπουργική τοποθέτηση εντάσσει στις «εξαιρέσεις» της προστασίας και τον πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό, όπως ακριβώς ο ΣΕΒ απαιτεί…! Ο Πρωθυπουργός συμπεριέλαβε, εκτός αυτών, «την προστασία του περιβάλλοντος που εγγυάται βιώσιμη ανάπτυξη και καλύτερη ποιότητα ζωής για τους πολίτες» ως ένα από τους επτά βασικούς άξονες των προτάσεών του. Αρχική Παρατήρηση: Η ταύτιση των θέσεων του ΣΕΒ με την πρωθυπουργική τοποθέτηση για «βιώσιμη ανάπτυξη» αντί «αειφορία». Ο πολιτικός και κοινωνικός διάλογος είναι μεγάλος γύρω από το θέμα. Κατά την γνώμη μου, ακριβώς γι’ αυτό γίνεται αυτή η επιλογή στην αναθεωρητική άποψη. Πιστεύω όμως ότι σε επίπεδο νομικό η διαφορά είναι κυρίως νομοσυντακτική. Όμως όπως τονίζει και ο ΣΕΒ είναι ευκολότερα ερμηνεύσιμη από τον Νομοθέτη. Και προς την κατεύθυνση αυτή στηρίζεται η χρήση του όρου από τον Πρωθυπουργό. Ουσιαστικά η προτεινόμενη αναθεώρηση επανέρχεται στις δύο γνωστές «πληγές».

Η πρώτη αφορά την υποτιθέμενη διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων, η οποία, κατά τους εφευρέτες και υποστηρικτές της δικαιολογεί την υπαγωγή των τελευταίων σε μειωμένο ή κατ’ουσίαν ανύπαρκτο καθεστώς προστασίας. Δεν υπάρχουν πρώτης και δεύτερης κατηγορίας δασικές εκτάσεις. Αντίθετα και ορθά το άρθρο 24 αναγνωρίζει την μεγάλη σημασία των δασικών εκτάσεων στην οικολογική ισορροπία. Επισημαίνεται ότι οι δασικές εκτάσεις, η λεγομένη μακκία βλάστηση, αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του δασικού πλούτου της χώρας ως εκ του μεσογειακού της χαρακτήρος, έχουν δε επίσημα αναγνωριστεί ως προστατευτέο φυσικό κεφάλαιο απο την Ευρωπαική Ενωση.

Η δεύτερη αποτελεί το πρόβλημα της νομιμοποίησης της παρανομίας με τους καταπατητές και εν συνεχεία με μεθοδεύσεις ιδιοκτήτες δασοτεμαχίων με την απόδοση δυνατότητας για οικοδόμηση ή νομιμοποίησης της αυθαίρετης οικοδόμησης σ’ αυτά. Με εμπρησμούς, κίβδηλες χρησικτησίες και παράνομες υλοτομίες «στήθηκε» όλη αυτή η κατά-σταση. Και καλούμαστε ως έννομη τάξη να νομιμοποιήσουμε το παράνομο. Μόνο στην Ελλάδα της παραιδιοκτησιακής ρεμούλας είναι δυνατό, αφού κανένας πολιτικός δεν έχει το πολιτικό θάρρος να το λύσει. Αντίθετα η Κυβέρνηση με κακομοιριστικά επιχειρήματα περί πτωχών μικροιδιοκτητών κλπ. επιδιώκει να μετατρέψει τη δημοσία κτήση και χρήση , σε ιδιωτικούς παραθεριστικούς παραδείσους.Οι μόνοι φραγμοί γι’αυτό τίθενται από το Σύνταγμα και την ερμηνευτική νομολογία του ΣτΕ. ήταν οι συνταγματικοί περιορισμοί ως προς τη χρήση τους,οι οποίοι επιχειρείται να αρθούν με την παρούσα αναθεώρηση.

Αντιγράφω εδώ από την τοποθέτηση επί του θέματος της έγκριτης Συμβούλου της Επικρατείας κας Καραμανώφ :

Τα νομικά τεχνάσματα που θα χρησιμοποιηθούν, όπως προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την κυβερνητική πρόταση είναι δυο: Το πρώτο είναι η συνταγματική κατοχύρωση της αδυναμίας αποδείξεως του δασικού χαρακτήρα μιας εκτάσεως για το προ του 1975 χρονικό διάστημα. Πρόκειται για μία πρωτοφανή επέμβαση στο δίκαιο των αποδείξεων και την δικαστική ανεξαρτησία, η οποία επιβραβεύει πράγματι τους προ του 1975 εμπρηστές, καταπατητές και αποψιλωτές για την τόλμη και την υπομονή τους. Το δεύτερο τέχνασμα είναι η υπαγωγή των δασικών εκτάσεων στον πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό. Με τον τρόπο αυτό ανατρέπεται πλήρως η πραστασία τους, αφού μέχρι σήμερα τον χωροταξικό σχεδιασμό των δασών και των δασικών εκτάσεων, δηλ. τον καθορισμό της επιτρεπόμενης εντός αυτών χρήσεως , η οποία δεν είναι άλλη από το να υπάρχουν και να λειτουργούν ως δασικά οικοσυστήματα, τον ορίζει το ίδιο το Σύνταγμα.

IV. Χωράει πρόταση τροποποίησης του 24 ακόμα και για την βελτίωση του στην παρούσα συγκυρία;

Πέρα όμως από την αντίκρουση των σχεδιασμών της κυβέρνησης που οδηγούν σήμερα στην προτεινόμενη δασοκτόνα ρύθμιση και την περιβαλλοντική καταστροφή, οφείλουμε να τοποθετηθούμε και σε μια πιθανά καλοπροαίρετη προσπάθεια για την τροποποίηση του άρθρου 24 προς βελτίωση της περιβαλλοντικής προστασίας, επεκτεινόμενη στην προστασία τοι Θαλάσσιου Περιβάλλοντος και την Προστασία των Ζώων.

Κατ’ αρχήν να επισημάνουμε ότι η προστασία του Θαλασσίου Περιβάλλοντος κα-λύπτεται από το άρθρο 24, που ερμηνευόμενο αυθεντικά από τον Νομοθέτη και νομολογιακά από το ΣτΕ. Έχουμε πλήθος αποφάσεων των Διοικητικών Δικαστηρίων και των διοικητικών Αρχών ελέγχου της θαλάσσιας ρύπανσης που στηρίζονται στο άρθρο 24 όπως έχει. Το ίδιο άρθρο καλύπτει και την πανίδα και χλωρίδα που αποτελούν ενιαίο σύνολο περιβαλλοντικής προστασίας (βλ. αποφάσεις του ΣτΕ για το κυνήγι.) Για τα οικόσιτα ζώα είναι θέμα Νόμου και όχι συνταγματικής τους προστασίας, καθόσον αυτή απαιτεί τροποποίηση κυρίως των διατάξεων του Α.Κ., που καθιστά τα ζώα αυτά ιδιοκτησία του ανθρώπου χωρίς έννομα δικαιώματα.

Όμως και από πλευράς τακτικής θεωρώ ότι μια συγκυρία που θα επιτρέπει την τροποποίηση του άρθρου 24 με την παρούσα Βουλή (δηλ. υπερψήφιση με 180 βουλευτές) ανεξαρτήτως του στόχου, καθόλου δεν εγγυάται την αποδοχή των βελτιωτικών αυτών προτάσεων στην επόμενη Βουλή που θα ναι αυτή της επικύρωσης και για την οποία τότε θα απαιτούνται μόνο οι 151 βουλευτές το κυβερνώντος κόμματος. Άρα η θέση μας είναι σαφής. Καμιά τροποποίηση το άρθρου 24. Αν παρά ταύτα κάποιοι επιμένουν στις βελτιωτικές αυτές προτάσεις υπάρχουν άλλες συνταγματικές διατάξεις, στις οποίες μπορούν να τις θέσουν ως τροποποιητικές των άρθρων αυτών.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όταν οι κλιματικές αλλαγές αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο σήμερα για την έμβια (και ανθρώπινη) επιβίωση, Όταν σήμερα σε διεθνές επίπεδο αλλά και κοινοτικό οι δασικές εκτάσεις περιλαμβάνονται στα στοιχεία για την ενίσχυση της περιβαλλοντικής ισορροπίας, Όταν οι εμπρηστές και καταπατητές με την συνταγματική τροποποίηση δικαιώνονται Όταν οι μεγάλες κατασκευαστικές επιχειρήσεις, που αποτελούν τον πυρήνα της διαπλοκής, επιχαίρουν για την πρόταση αναθεώρησης, Εμείς οφείλουμε να τονίσουμε και να διεκδικήσουμε Καμιά τροποποίηση καθ’ οιονδήποτε τρόπο του άρθρου 24 του Συντάγματος Ναι στην άμεση σύνταξη του εθνικού κτηματολογίου που ακριβώς λύνει το χωροταξικό αλλά καθυστερεί από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα , ώστε με την αναθεώρηση να περιλάβει και τις καταπατημένες δασικές εκτάσεις Ναι στην άμεση σύνταξη δασολογίου που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σχεδόν έτοιμο και αποτελεί ασφαλές πρόκριμα και για την προστασία του Περιβάλλοντος αλλά και για την όποια επιχειρηματική δράση και τα όρια της..

Κ.Διάκος: Οικολόγος, Δικηγόρος, Νομικός Περιβάλλοντος

Επιστροφή στην αρχή

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 24, 117 ΚΑΙ 100 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι βουλευτές

Όλοι εμείς που υπερασπιζόμαστε τα δάση, ως τους ελάχιστους εναπομείναντες ζωτικούς πνεύμονες της χώρας μας, σε μια περίοδο σοβαρής οικολογικής κρίσης και εντεινόμενης περιβαλλοντικής υποβάθμισης, σας καλούμε να σταθμίσετε κατά την ψηφοφορία στον Ολομέλεια της Βουλής όλα τα δεδομένα που αφορούν στην αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος, των σχετικών με την προστασία των δασών .

Επί της αρχής της συνταγματικής αναθεώρησης, θεωρούμε ότι αυτή έχει αποστερηθεί της ευρείας κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης, την οποία εξ’ ορισμού δεν διαθέτει πλέον και, ως εκ τούτου, έχει απωλέσει το συνταγματικό κοινωνικό και πολιτικό έρεισμα. Επομένως, η αναθεωρητική διαδικασία πρέπει να θεωρείται ότι έχει ουσιαστικά διακοπεί.

Ειδικότερα, όσον αφορά τα άρθρα 24 και 117 , ήδη οι βουλευτές της ΝΔ κ.κ. Δένδιας, Ιωαννίδης, Καρύδη, Λέγκας, Μητσοτάκης και Παπαδημητρίου έχουν, με τη θέση τους στην επιτροπή της Βουλής , υποδείξει ,όπως άλλωστε και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, την ανάγκη εμμονής στην προστασία ενός μείζονος, εν ανεπαρκεία αγαθού – των δασών , ειδικά τη στιγμή που οι επιστήμονες προειδοποιούν για μελλοντικές οικολογικές καταστροφές σε εθνική και υπερεθνική κλίμακα.

Υπενθυμίζουμε τη θέση του κ. Σταύρου Δήμα, Επιτρόπου Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος διαφωνεί με την αναθεώρηση του άρθρου 24 για λόγους, μεταξύ άλλων, καταπολέμησης του φαινομένου του θερμοκηπίου, διατήρησης των υδροφόρων οριζόντων και αποφυγής πλημμυρών στη χώρα μας.

Υπενθυμίζουμε , επίσης, ότι αρκετοί βουλευτές της ΝΔ είχαν το 2001 διαφωνήσει με την επιχειρούμενη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναθεώρηση του άρθρου 24 , η οποία, ευτυχώς, δεν προχώρησε. Μεταξύ των βουλευτών αυτών είναι ο κ. Καλογιάννης, σήμερα υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, ο κ. Χατζηγάκης, μέλος του προεδρείου της Βουλής, ο οποίος μάλιστα είχε τότε χαρακτηρίσει το άρθρο 24 κόσμημα , ο κ. Τσιτουρίδης, σήμερα υπουργός απασχόλησης και ο κ. Χαϊτίδης.

Τέλος , όσον αφορά νόμιμες εκκρεμείς υποθέσεις ιδιωτών, που χρήζουν ρυθμίσεων, υπάρχουν τα κατάλληλα θεσμικά εργαλεία γι’ αυτές και δεν απαιτείται καμιά συνταγματική αναθεώρηση.

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι βουλευτές.

Οι συνεργαζόμενες οργανώσεις σας καλούμε να υπερασπιστείτε τη συνταγματική προστασία των δασών και να μη συμβάλετε στην επιδείνωση της περιβαλλοντικής υποβάθμισης , η οποία γίνεται ήδη εμφανώς αισθητή και στην οποία η χώρα μας πρωτοπορεί με υψηλούς αρνητικούς δείκτες.

Επιστροφή στην αρχή

Κατά της αναθεώρησης οι δικαστές του ΣτΕ

Τα πυρά δικαστών και δικηγόρων δέχτηκαν για μία ακόμα φορά οι προθέσεις της κυβέρνησης για ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου και η αναθεώρηση των άρθρων για τα δάση και το περιβάλλον.
Κατά τη διάρκεια της κοπής της πίτας των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών ΣτΕ Κ. Κουσούλης χαρακτήρισε "μείζον θέμα" την αναθεώρηση του Συντάγματος που πλήττει το περιβάλλον ενώ καταφέρθηκε κατά της ίδρυσης Συνταγματικού Δικαστηρίου. Στον χαιρετισμό του ο πρόεδρος του ΣτΕ Γ. Παναγιωτόπουλος εξήρε τον ρόλο του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου υπογραμμίζοντας ότι "ασκούσε και συνεχίζει να ασκεί τον θεσμικό του ρόλο του ελέγχου της νομιμότητας της διοικητικής δράσης και της απονομής της δικαιοσύνης ανεπηρέαστο από τα συμφέροντα και τις πιέσεις των οιονδήποτε πολιτικών, οικονομικών ή κοινωνικών ομάδων".
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας Δημήτρης Παξινός από την πλευρά του ζήτησε από τους δικαστές να αντισταθούν στο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό υποστηρίζοντας ότι "μετά τον αιγιαλό σειρά για καταπάτηση θα έχουν η Ακρόπολη και οι Δελφοί"... Αυγή 9-2-07

Επιστροφή στην αρχή

ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 24 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Εμπορευματοποίηση εκτάσεων του Δημοσίου με πέντε κινήσεις

«Μπουρλότο» στα δάση και όχι μόνο ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση της ΝΔ - συνεχίζοντας από κει που σταμάτησε η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ - με μια σειρά νομοθετικές και άλλες παρεμβάσεις, αρκετές από τις οποίες έχουν ανακοινωθεί ή δρομολογηθεί και άλλες βρίσκονται ακόμη στο στάδιο των «σχεδίων επί χάρτου». Κοινό παρονομαστή όλων αυτών των καταστροφικών ενεργειών αποτελεί η εμπορευματοποίηση της γης, που γενικά είναι κερδοφόρα, πολύ δε περισσότερο αν αυτό συνδυάζεται με το φυσικό περιβάλλον όπως το δάσος.

Κορυφαία πράξη που θα εντείνει την καταστροφή δασών, με πρωταγωνιστή την κυβερνητική πολιτική, η επικείμενη νέα αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος (ήταν που ήταν δασοκτόνο, τώρα θα απογίνει), που πρόκειται να συζητηθεί το επόμενο διάστημα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Με την αναθεώρηση αυτή η κυβέρνηση - μετά τους εμπρηστές, καταπατητές και οικοπεδοφάγους - επιχειρεί να δώσει τη χαριστική βολή στα δάση της χώρας μας οδηγώντας στον αποχαρακτηρισμό τουλάχιστον 20 με 25 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων!

«Απαξ δάσος»... πάντα τσιμέντο!

Είναι χαρακτηριστικό ότι το «δαυλό» για την εξόντωση μεγάλου μέρους του δασικού πλούτου της χώρας κρατά ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, ο οποίος ωμότατα έχει δηλώσει ότι δεν μπορούμε να κινούμαστε στη λογική «άπαξ δάσος, πάντοτε δάσος», επειδή δήθεν έτσι εμποδίζεται η ανάπτυξη, προφανώς η... τσιμεντοποίησή του από τους επιχειρηματίες για το κέρδος!

Η αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος (σε συνδυασμό με το άρθρο 117), που επιδιώκει να επιβάλει η κυβέρνηση, κινείται στους εξής άξονες:

• Η συνταγματική προστασία των δασικών εκτάσεων να πάψει να μετράει από το 1945, έτος της πρώτης αεροφωτογράφησης, αλλά από το 1975. Με τον τρόπο αυτό όλες οι πριν το 1975 καταπατημένες και εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις αποχαρακτηρίζονται αυτομάτως. Παράλληλα αποχαρακτηρίζονται και οι δημόσιες εκείνες εκτάσεις οι οποίες μετά το 1945 κάηκαν και στη συνέχεια υπογράφηκαν παράνομα συμβόλαια. Μόνο με αυτή την πρόβλεψη υπολογίζουν οι δασολόγοι ότι θα αλλάξουν χρήση 5 έως 10 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων!
• Η κατάργηση του τεκμηρίου υπέρ του Δημοσίου. Μόνο από αυτήν την πρόβλεψη αναμένεται - πάλι σύμφωνα με εκτιμήσεις δασολόγων - πως θα αλλάξουν ιδιοκτησία και θα νομιμοποιηθούν αλλαγές χρήσεων τουλάχιστον σε 15 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων!
• Θα συνδέεται η χρήση των δασικών εκτάσεων με το εθνικό χωροταξικό σχέδιο, αλλά και τα ειδικά χωροταξικά σχέδια (αφορούν τη βιομηχανία, τον τουρισμό,τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως τα αιολικά πάρκα κλπ.). Για παράδειγμα, αν το χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό προβλέπει ξενοδοχειακό συγκρότημα στον Εθνικό Δρυμό Σουνίου, τότε ο Εθνικός Δρυμός παύει να θεωρείται δάσος!
• Σύμφωνα με μια άλλη πρόβλεψη θα παύσουν να υπόκεινται σε εισφορά σε γη τα οικόπεδα που μπαίνουν σε σχέδια πόλης, προκειμένου να γίνουν πλατείες, δρόμοι και άλλες βασικές υποδομές και πλέον, για να γίνουν όλες αυτές, υποχρεωτικά θα πρέπει να απαλλοτριώνονται ή να χορηγούνται τίτλοι μεταφοράς συντελεστή, που θα πωλούνται και θα φορτώνουν με περισσότερο τσιμέντο άλλες περιοχές!
• Τέλος, προβλέπεται η ουσιαστική κατάργηση του «ενοχλητικού» προς τις κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, Συμβουλίου της Επικρατείας και να μην κρίνονται πλέον ως προς τη συνταγματικότητά τους από αυτό οι πράξεις και αποφάσεις της διοίκησης, που αφορούν το φυσικό και δομημένο περιβάλλον.

Χωροταξικός σχεδιασμός κατά του ...περιβάλλοντος!

Η δεύτερη πράξη του δράματος πρόκειται να παιχτεί με μια σειρά από νομοθετήματα για το χωροταξικό σχεδιασμό. Πρόκειται ουσιαστικά για νομοθετήματα με τα οποία θα διευκολύνεται η ένταξη όλο και νέων περιοχών στα σχέδια πόλης, ενώ ταυτόχρονα θα ξεμπλοκάρουν τις διαδικασίες δίνοντας το «πράσινο φως» για την εφαρμογή παλιών και νέων επενδυτικών και επιχειρηματικών σχεδίων, όπου θέλουν οι επιχειρηματίες!

Ηδη για τρία από τα Ειδικά Χωροταξικά Σχέδια, που αφορούν τον τουρισμό, τη βιομηχανία και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Αιολικά Πάρκα), έχει ολοκληρωθεί η πρώτη φάση των μελετών. Απομένει η τελική φάση, η θέση τους σε δημόσια διαβούλευση (προφανώς για τα «μάτια του κόσμου») και η θεσμοθέτησή τους που υπολογίζεται περί τα μέσα του 2007. Επεται η κατάρτιση μελετών Ειδικών Χωροταξικών Σχεδίων για μια σειρά άλλες δραστηριότητες και αυτά για τις παράκτιες περιοχές και για τους ορεινούς όγκους.

Και, βέβαια, ακολουθεί η θέσπιση του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου, το οποίο, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δεν πρόκειται να είναι τίποτε περισσότερο από μια συρραφή των ειδικών σχεδίων που θα «βολεύει» όλες τις διαμορφωμένες καταστάσεις και θα δημιουργεί καινούριες, σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου...

Νέα απορύθμιση στο Λεκανοπέδιο

Μια άλλη «σκοτεινή» υπόθεση αποτελεί η «επικαιροποίηση» του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας, η οποία επίσης δρομολογείται. Ουσιαστικά, η «επικαιροποίηση» αυτή πρόκειται να συμπεριλάβει όλες τις διαμορφωμένες ήδη καταστάσεις στο Λεκανοπέδιο από το 1986 και κυρίως τη νομιμοποίηση όλων των ρυθμίσεων και χωροθετήσεων που έγιναν από το 1999 εν ονόματι της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων ή υλοποίησης άλλων «μεγάλων ιδεών», όπως αυτή του γηπέδου της ΠΑΕ ΠΑΟ στον Ελαιώνα κ.ά.

Επίσης πρόκειται να περιλαμβάνει και άλλες μελλοντικές χωροθετήσεις, όπως αυτές της οικοπεδοποίησης 1.000 τουλάχιστον στρεμμάτων στο Ελληνικό, του γηπέδου της ΠΑΕ ΑΕΚ, του νέου Μητροπολιτικού Μεγάρου (πιθανότατα στο Γουδί), του συνοδικού μεγάρου στον Υμηττό, του μουσείου Μοντέρνας Τέχνης Γουλανδρή στο πάρκο Ριζάρη κ.ά.

«Προστατευόμενες» κατ' όνομα περιοχές

Με μια σειρά άλλων νομοθετημάτων, αντί να προστατευτούν οι περιοχές φυσικού κάλλους, με το «κόλπο» των διαφορετικών ζωνών προστασίας, μετατρέπονται σε χώρους άσκησης πολυποίκιλων ασύμβατων δραστηριοτήτων.

Ως «οδηγός» προς αυτήν την κατεύθυνση αναμένεται να χρησιμοποιηθεί και σε πολλές ακόμη περιπτώσεις, η κοινή υπουργική απόφαση για το εθνικό πάρκο Δαδιάς Εβρου, όπου στις διάφορες ζώνες προστασίας προβλέπονται τριώροφα τουριστικά καταλύματα, αλλά και επεκτάσεις σχεδίων πόλης, ενώ με τις μεταβατικές διατάξεις νομιμοποιούνται όποιες ακόμη δραστηριότητες είχαν προλάβει να εκδώσουν άδειες μέχρι 13 Οκτώβρη!

Αυθαίρετα, αιγιαλός και παραλίες

Στις αρχές του 2007 λήγει η προθεσμία για την προσωρινή σύνδεση των αυθαιρέτων που είχαν κατασκευαστεί έως το Σεπτέμβρη του 2003 με βάση το νόμο που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι διατάξεις του οποίου δεν καταργήθηκαν όλες. Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΥΠΕΧΩΔΕ σκοπεύει να δώσει παράταση και να συμπεριλάβει στις ρυθμίσεις αυτές και τα αυθαίρετα που ανεγέρθηκαν την τελευταία τριετία, καθιστώντας με τη σειρά της «ομήρους» τους ιδιοκτήτες.

Μία πολύ σημαντική αντιπεριβαλλοντική ρύθμιση είναι αυτή του υπουργείου Οικονομικών και αφορά τον αιγιαλό και τις παραλίες, των οποίων ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας, μετά το νόμο που είχε ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, θα δεχτεί μια νέα επίθεση. Το νομοσχέδιο προβλέπει την ακόμη μεγαλύτερη μείωση των λωρίδων του αιγιαλού και των παραλιών, μεγάλα τμήματα των οποίων παραδίδονται στην «αξιοποίηση» από το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Τέλος, ένα ακόμη νομοσχέδιο του ίδιου υπουργείου προβλέπει την πώληση με... δόσεις και εκπτώσεις των καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου στους ίδιους τους καταπατητές!

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ Ριζοσπάστης 10-12-06

Επιστροφή στην αρχή

Τα δάση στους κερδοσκόπους

Η αναθεώρηση του άρθρου 24 αναδεικνύει τη σύγκρουση και στον τομέα των δασών των πολιτικών και των ταξικών συμφερόντων. Της εργατικής τάξης για την οποία η χρήση γης είναι κοινωνικό αγαθό και της αστικής τάξης για την οποία είναι εμπόρευμα. Η ατομική ιδιοκτησία στη γη με τη σοσιαλιστική ιδιοκτησία της. Η πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ καθορίζεται από την αντίληψη ότι η χρήση τους είναι εμπόρευμα, επομένως και η ιδιοκτησία γης υπόκειται στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς. Η πολιτική αυτή εντείνει την εμπορευματοποίηση στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, της ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στο πλαίσιο της ΕΕ. Η γενίκευση της ιδιωτικοποίησης στη γη (αγορά γης, συμπράξεις, παραχώρηση για μακροχρόνια χρήση) είτε απευθείας προς το κεφάλαιο είτε με τη διαμεσολάβηση άλλων φορέων (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, Τοπικής Αυτοδιοίκησης κλπ.), ο περιορισμός της δημόσιας ιδιοκτησίας στη γη και της προστασίας και διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων, είναι βασικός στόχος.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει τα δάση, τη χρήση γης, ως κοινωνικό αγαθό, στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας. Η κοινωνική αξιοποίησή της (για την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, την εξασφάλιση της λαϊκής στέγης, τη βιομηχανική παραγωγή, την εξασφάλιση υποδομών κοινωνικών υπηρεσιών κλπ.) προϋποθέτει την κοινωνική ιδιοκτησία της γης και τον κεντρικό σχεδιασμό. Σε αυτή τη βάση είναι αντίθετο στην αναθεώρηση του άρθρου 24.

Η ανάγκη κερδοφορίας του κεφαλαίου, η ένταση της εμπορευματοποίησης, η διέξοδος στη συσσώρευση κερδών οδηγεί για δεκαετίες τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε έναν διαρκή «ανταγωνισμό» για την εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ το άρθρο 24 του Συντάγματος του 1975 προέβλεπε ότι την ευθύνη της προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων, ανεξάρτητα ιδιοκτησιακής κατάστασης, είχε το κράτος, η πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιχειρούσε να παρακάμψει τους «περιορισμούς» του άρθρου 24, με τρεις νόμους: α) Το Ν. 998/79 (κυβέρνηση ΝΔ), μέσω του οποίου επιχειρήθηκε να χαρακτηριστούν ως «χορτολιβαδικά» 25 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων και έτσι να αποδεσμευτούν από τη «δασική προστασία». Ο νόμος αυτός χαρακτηρίστηκε ως αντισυνταγματικός. β) Το Ν. 1734/87 «περί βοσκοτόπων» (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), με τον οποίο επιχειρήθηκε να αποχαρακτηριστούν 45 εκατομμύρια στρέμματα. γ) Το Ν. 3208/03 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) ο οποίος έγινε κατ' επιταγή της αναθεώρησης του άρθρου 24 του Συντάγματος και με τις διατάξεις του, μέσω της αλλαγής του ορισμού του δάσους και δασικής έκτασης, οδήγησε σε νέους αποχαρακτηρισμούς (30-40 εκατομμυρίων στρεμμάτων).

Η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ ως συνέχεια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, εντάσσεται στο πλαίσιο της επιτάχυνσης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της επέκτασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της χρήσης γης. Η προώθηση ορισμένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων προϋποθέτει την ιδιωτικοποίηση, τον αποχαρακτηρισμό, την εκχώρηση δημόσιων εκτάσεων, την εξασφάλιση της ανταποδοτικότητας σε κάθε δραστηριότητα στη γη, την ενίσχυση ουσιαστικά της κερδοσκοπίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Είναι χαρακτηριστική η ομιλία του Κ. Καραμανλή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ για το σχετικό άρθρο ότι «Στόχος είναι η περαιτέρω προστασία εκτάσεων, οι οποίες ήταν δάση ή δασικές, κατά το χρόνο που άρχισε η εφαρμογή του Συντάγματος. (Ιούνης 1975)». Αυτή την ανάγκη εξυπηρετεί η νέα αναθεώρηση.

Οι συνταγματικές αναθεωρήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

Με τη συνταγματική αναθεώρηση του ΠΑΣΟΚ δόθηκε το δικαίωμα στο κεφάλαιο να παρεμβαίνει στα δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις, κατοχυρώθηκε συνταγματικά η ιδιωτικοποίηση των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος. Αλλαξε ο ορισμός του δάσους με τον οποίο αποχαρακτηρίζονται περίπου 50 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων. Κατοχυρώθηκε το λεγόμενο «δικαίωμα στην κατοικία» με το οποίο θα νομιμοποιηθούν όλοι οι οικισμοί και οι εκτός σχεδίου παράνομες οικοδομήσεις, θα έχουν το δικαίωμα να χτίσουν οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, και να νομιμοποιηθούν όσοι μέχρι σήμερα έχουν χτίσει μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις, ενώ θα μπορεί κάποιος να χτίζει χρησιμοποιώντας αυτό το δικαίωμα ουσιαστικά σε βάρος πάλι των δασών.

Η αναθεώρηση της ΝΔ γενικεύει και διευκολύνει τον αποχαρακτηρισμό δασών και δασικών εκτάσεων και μέσω αυτού την ιδιωτικοποίηση δημόσιας δασικής περιουσίας. Διευρύνει τον αποχαρακτηρισμό και την αλλαγή χρήσης τους για λόγους χωροταξικού και οικιστικού σχεδιασμού, βάζοντας σε ίση μοίρα με την προστασία των δασών και δασικών εκτάσεων, το ευαίσθητο για το λαό δικαίωμα στην κατοικία, εξυπηρετώντας το μεγάλο κεφάλαιο. Επεκτείνει τη δυνατότητα αλλαγής χρήσης στα ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις (περίπου 20% της συνολικής έκτασης). Ετσι θα νομιμοποιηθούν όσοι από το 1945 μέχρι το 1975 έχουν χτίσει, καταπατήσει, εκχερσώσει δάση ή δασικές εκτάσεις.

Η στρατηγική διέξοδος

Αναδεικνύεται η ανάγκη άλλης δασικής πολιτικής για την κάλυψη του συνόλου των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που θα διαμορφώνεται με βάση ένα σύνολο κριτηρίων οικονομικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών, τα οποία προϋποθέτουν διαφορετική οργάνωση της παραγωγής, ανατροπές στο χαρακτήρα της ιδιοκτησίας και της εξουσίας.

Η δασική πολιτική των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει δάση κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό από τη λαϊκή εξουσία, διαχείριση προς όφελος των λαϊκών αναγκών και της λαϊκής οικονομίας. Τότε μόνο τα δάση και οι δασικές εκτάσεις μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος των λαϊκών αναγκών, ως στοιχείο μιας φιλολαϊκής πολιτικής χρήσης γης.

Αντώνης ΡΑΛΛΑΤΟΣ Δασολόγος, στέλεχος του ΚΚΕ Ριζοσπάστης 10-12-06

Επιστροφή στην αρχή

WWF: γνωρίζετε ότι για το δίλημμα «περιβάλλον ή ανάπτυξη» δε φταίει το Σύνταγμα;
Αθήνα, Ιανουάριος 2007
Αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων,
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συσσωρευτεί πολλά προβλήματα που σχετίζονται με τις χρήσεις και την ιδιοκτησία της γης στην Ελλάδα, και τα οποία τελικά αποβαίνουν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Πριν αναζητήσουμε τις λύσεις σε αυτά τα προβλήματα, πρέπει απαραιτήτως να εντοπίσουμε τις πταίει. Ευθύνεται η νομοθεσία; Φταίνε οι δικαστές; Είναι υπεύθυνοι οι πολιτικοί, γιατί θεσπίζουν νόμους με «παραθυράκια» για καταπάτηση των δασών και των ακτών; Γιατί δε λαμβάνουν γενναίες αποφάσεις για την προστασία του φυσικού χώρου και τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη της χώρας; Μήπως χωλαίνει η εκτελεστική εξουσία και δεν εφαρμόζει σωστά τους νόμους; Μήπως πάλι εμείς οι ίδιοι οι πολίτες αυτής της χώρας έχουμε δείξει υπερβολική ανοχή στη ληστρική καταπάτηση του φυσικού χώρου και των φυσικών πόρων, επιτρέποντας έτσι τη διαιώνιση μιας κατάστασης που σαφώς πρέπει επειγόντως να αλλάξει;

Νέα αναθεώρηση που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για το περιβάλλον...
Η κατάθεση τον Μάιο 2006 από τη Νέα Δημοκρατία της πρότασης αναθεώρησης άρθρων του Συντάγματος άνοιξε για δεύτερη φορά μέσα σε έξι χρόνια τη συζήτηση γύρω από τη συνταγματική κατοχύρωση του περιβάλλοντος και τη δήθεν «σύγκρουση» της προστασίας του με την ανάπτυξη. Η Νέα Δημοκρατία προέβη σ' αυτήν την πρόταση, διότι «...η νομολογία, ερμηνεύοντας το αρθ. 24 σε συνδυασμό με το αρθ. 117 παρ. 3 και κάνοντας σημαντική προσπάθεια να περισώσει το δασικό πλούτο της χώρας, είχε οδηγηθεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε ανελαστικές παραδοχές σε ό,τι αφορά τις δασικές εκτάσεις, που παραγνώριζαν πραγματικές καταστάσεις διαμορφωμένες εδώ και δεκαετίες, μην εξυπηρετώντας πάντοτε το δημόσιο συμφέρον με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και καταλήγοντας συχνά σε ανεπιεικείς λύσεις». Το γεγονός, πως στις αιτιάσεις που προβλήθηκαν από τους προτείνοντες βουλευτές δεν περιλαμβάνεται ως στόχος η βελτίωση του θεσμικού πλαισίου προστασίας του περιβάλλοντος που παρέχει στους Έλληνες πολίτες το αρθ. 24, έχει δικαιολογημένα προκαλέσει έντονη ανησυχία σχεδόν όλων των περιβαλλοντικών οργανώσεων.

Το WWF Ελλάς διαφωνεί με την εκ νέου αναθεώρηση του αρθ. 24 για τους εξής λόγους:

* Η προτεινόμενη αναθεώρηση αποδυναμώνει το άρθρο 24
Στο σκεπτικό της πρότασης αναθεώρησης δε διαφαίνεται καμία πρόθεση βελτίωσης του ισχύοντος θεσμικού καθεστώτος προστασίας του φυσικού πλούτου της χώρας. Αντιθέτως, οι προτεινόμενες τροποποιήσεις έχουν ως στόχο τη διευκόλυνση της προώθησης έργων και παρεμβάσεων σε ευαίσθητες περιοχές, δασικού κυρίως χαρακτήρα, οι οποίες είναι ασύμβατες με το ισχύον συνταγματικό καθεστώς προστασίας.

* Δε φταίει η νομολογία, αλλά η έλλειψη σχεδιασμού
Βασικό επιχείρημα της αναθεωρητικής πρωτοβουλίας είναι ότι η Δικαιοσύνη, κυρίως το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), έχει υπερβεί τον ρόλο της ερμηνεύοντας το αρθ. 24 κατά τρόπο «αυστηρό» που εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ο ισχυρισμός αυτός είναι τουλάχιστον λανθασμένος και σαθρός. Η πλούσια σχετική νομολογία του ΣτΕ ξεκαθαρίζει το θολό τοπίο της ανάπτυξης της Ελλάδας ορίζοντας ως προαπαιτούμενο για κάθε επέμβαση στο χώρο το συνολικό και τομεακό χωρικό σχεδιασμό. Το ΣτΕ έχει πολλάκις ξεκαθαρίσει, επίσης, ότι η σύνταξη Κτηματολογίου και Δασολογίου αποτελούν ευθύνη και υποχρέωση της Πολιτείας. Προφανώς, λοιπόν, το μόνο «εμπόδιο» που θέτει το ΣτΕ αφορά την κακώς σχεδιασμένη εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας, και δεν αποτελεί επ' ουδενί άκριτη ή υπερβολική παρεμπόδιση της ανάπτυξης. Επομένως, δεν ισχύει ούτε το επιχείρημα ότι υπάρχει ανάγκη σύνδεσης των δασικών εκτάσεων με το χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό. Το ίδιο το ΣτΕ έχει παρακινήσει επανειλημμένα τη νομοθετική εξουσία και την Πολιτεία να βάλουν «τάξη στον χώρο», μια υποχρέωση που απορρέει και από το Σύνταγμα.

* Η χωροταξία δεν αποχαρακτηρίζει εκτάσεις
Η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στερείται θεσμοθετημένου χωροταξικού σχεδιασμού. Η έλλειψή του σε συνδυασμό με την αδικαιολόγητη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του Κτηματολογίου, αποτελεί βασικό κίνητρο για τη διαιώνιση των καταπατήσεων δημόσιας και οικολογικά πολύτιμης γης. Στόχος κάθε επιστημονικά βιώσιμου χωροταξικού σχεδιασμού είναι ο συγκερασμός της προστασίας του φυσικού χώρου με τις ανάγκες της χώρας για οικονομική ανάπτυξη. Όπως όμως διαφαίνεται από το κείμενο της αρχικής πρότασης αναθεώρησης, ο χωροταξικός σχεδιασμός νοείται μάλλον ως νομικά ισχυρή μεθόδευση αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων παρά ως βασικό εργαλείο ολοκληρωμένης και ισόρροπης κατανομής των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο χώρο, με στόχο την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.

* Ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων είναι επιστημονική διαδικασία
Ο όρος «δασική έκταση» είναι πρωτίστως επιστημονικός και δευτερευόντως νομικός. Το αρθ. 24 του Συντάγματος ορίζει ως δασική έκταση το δασικό σύνολο, του οποίου η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά. Ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης ως δασικής είναι επιστημονική διαδικασία που καθορίζεται από την ύπαρξη ή όχι συγκεκριμένων οικολογικών χαρακτηριστικών και δεν υπόκειται στην κρίση του νομοθέτη ή του πολιτικού. Ο ορισμός αυτός, που αποτελεί πόρισμα της δασολογικής επιστήμης, είναι δεσμευτικός.

* Η νομιμοποίηση αυθαιρεσιών είναι άσχετη με το Σύνταγμα
Οι προτεινόμενες διατάξεις που προβλέπουν την τοποθέτηση του χρονικού ορίου του 1975 για τη συνταγματική κατοχύρωση του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων αποτελούν μείωση του κύρους του Συντάγματος και υποβιβασμό του σε εργαλείο νομιμοποίησης παρανομιών. Αν η Βουλή των Ελλήνων θέλει να προχωρήσει σε απάλειψη από τη συλλογική μνήμη της βάναυσης καταπάτησης και οικοδόμησης εκατομμυρίων στρεμμάτων του φυσικού χώρου της Ελλάδας, τότε θα πρέπει να προχωρήσει σε δια νόμου ρύθμιση των σχετικών θεμάτων.

* Οι δασικές εκτάσεις έχουν οικολογική αξία
Οι δασικές εκτάσεις δεν είναι άγονα κατσάβραχα, αλλά οικολογικά πολύτιμα οικοσυστήματα μεσογειακού χαρακτήρα. Καλύπτουν περίπου το 24% της ελληνικής επικράτειας και δεν αποτελούν μόνο υποβαθμισμένα πρώην δάση, όπως συχνά ισχυρίζονται οι επικριτές του καθεστώτος προστασίας τους. Πολλοί από τους τύπους οικοτόπων που στην ελληνική νομική ορολογία καλύπτονται από τον όρο «δασικές εκτάσεις» αποτελούν αντικείμενο προστασίας για την κοινοτική νομοθεσία. Συγκεκριμένα, η Οδηγία 92/43/ΕΟΚ «για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και της άγριας πανίδας και χλωρίδας» προβλέπει μέτρα προστασίας για συγκεκριμένους οικοτόπους, τους οποίους η ελληνική νομοθεσία χαρακτηρίζει ως «δασικές εκτάσεις». Τέτοιες εκτάσεις συχνά φιλοξενούν βιοτόπους πολλών και απειλούμενων ή και ενδημικών (δηλ. περιορισμένης τοπικής εξάπλωσης) ειδών χλωρίδας και πανίδας. Ενδεικτικά αναφέρουμε την Οχιά της Μήλου (είδος προτεραιότητας για την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ), το απειλούμενο πλέον τσακάλι, τον κρητικό αίγαγρο (γνωστό ως κρι-κρι), το ενδημικό φυτό της Πελοποννήσου Linaria hellenica, το ενδημικό φυτό της Ζακύνθου Limonium zakynthium και δεκάδες άλλα είδη ερπετών, θηλαστικών, αμφιβίων και φυτών.
* Oι συχνές αναθεωρήσεις μειώνουν το κύρος του Συντάγματος
Οι συχνές τροποποιήσεις των συνταγματικών διατάξεων θίγουν το κύρος του καταστατικού χάρτη της χώρας και βέβαια της ίδιας της Βουλής, καθώς με πρωτοβουλία της εθνικής μας αντιπροσωπείας μειώνεται η κανονιστική εμβέλεια και η δυνατότητα του Συντάγματος για χάραξη μακρόπνοης και σταθερής πορείας της χώρας.

Ο ρόλος του Συμβουλίου της Επικρατείας
Με τη μέχρι σήμερα νομολογία του, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας δεν έχει επιδείξει ξεχωριστή οικολογική ευαισθησία, όπως σε πολλές περιπτώσεις έχει «κατηγορηθεί» από πολέμιούς του υπουργούς των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας. Το ΣτΕ έχει απλώς επιτελέσει στο ακέραιο το ρόλο του εγγυητή της περιβαλλοντικής νομιμότητας. Το WWF Ελλάς θεωρεί πως η πρόταση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για τροποποίηση του αρθ. 100 του Συντάγματος, που προβλέπει σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου, δεν αποσκοπεί στη διευκόλυνση της απονομής δικαιοσύνης, αλλά στην υποβάθμιση του ΣτΕ και την αφαίρεση του ελέγχου της συνταγματικότητας των εφαρμοστέων διατάξεων από τις αρμοδιότητές του. Υπό αυτό το πρίσμα, το WWF Ελλάς είναι αντίθετο προς την προτεινόμενη τροποποίηση του αρθ. 100.

Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης του άρθρου 24;
Σαφώς υπάρχει περιθώριο βελτίωσης του αρθ. 24. Αυτή όμως η μεγάλη συζήτηση δεν μπορεί να ανοίξει με δεδομένο τον προσανατολισμό της αρχικής πρότασης αναθεώρησης προς τον ασχεδίαστο και απροκάλυπτο αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. Το WWF Ελλάς ευχαρίστως θα συμμετείχε σε μια καλόπιστη και ειλικρινή προσπάθεια βελτίωσης του συνταγματικού πλαισίου προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Οι παρούσες όμως συνθήκες καθιστούν κάθε τέτοια συζήτηση τουλάχιστον αφελή, καθώς θέτει το άρθ. 24 σε κίνδυνο υποβάθμισης ουσιωδών διατάξεων, υπό το πρόσχημα της βελτίωσης ή της προσθήκης παραγράφων συγκριτικά επουσιώδους σημασίας.

Τι ζητάμε από τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων
* Να μην τεθεί το άρθ. 24 σε διαδικασία νέας αναθεώρησης.
* Σε περίπτωση που η παρούσα Βουλή ψηφίσει το άρθ. 24 ως αναθεωρητέο, ζητάμε από τον κάθε περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένο βουλευτή να δώσει μάχη για την προάσπιση των σημαντικών διατάξεων που αφορούν την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, ακόμα και αν χρειαστεί να καταψηφίσει τελική πρόταση που περιέχει και βελτίωση κάποιων διατάξεων.
Αν η ελληνική πολιτεία επιθυμεί ειλικρινά να προστατεύσει το δασικό μας πλούτο και να λύσει τα όποια προβλήματα ιδιοκτησίας, τότε θα πρέπει να διαλέξει τη δύσκολη, πλην όμως αναγκαία οδό του μακρόπνοου σχεδιασμού, και με θάρρος να προχωρήσει με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις στα εξής ζητήματα:
* Άμεση ολοκλήρωση των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου.
* Ολοκλήρωση του χωροταξικού σχεδιασμού με αδιαμφισβήτητες περιβαλλοντικές κατευθύνσεις. 
* Κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, που συμβάλλει πλέον αποκλειστικά και μόνο στην καταστροφή του δασικού και παράκτιου πλούτου της χώρας και αλλοιώνει ανεπανόρθωτα το τοπίο.
* Ολοκλήρωση σχεδίων πόλεως, όχι μόνο σε περιοχές όπου έχουν δημιουργηθεί οικισμοί σε πρώην δασικές εκτάσεις, αλλά και εκεί όπου απαιτείται στο πλαίσιο ενός μακροπρόθεσμου χωροταξικού σχεδιασμού.
Σχετικά κείμενα και ιστότοποι:
1. Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας. «Προστασία περιβάλλοντος - Άρθρο 24 του Συντάγματος». Μάρτιος 2006.
2. Ελληνική Εταιρεία Προστασίας του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. «Μνημόνιο θέσεων της Ελληνικής Εταιρείας για την αναθεώρηση του Συντάγματος». Ιούνιος 2006.
3. Φάκελος: Περιβάλλον και Αναθεώρηση του Συντάγματος». Νόμος + Φύση. Ιστότοπος www.nomosphysis.org.gr
4. Ιστότοπος www.anatheorisi.gr
5. WWF Ελλάς, ΕΜΠ, ΣΕΒ, ΤΕΕ, ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ & ΚΕΔΚΕ. «Χωροταξικός σχεδιασμός για την ισόρροπη και αειφόρο ανάπτυξη της χώρας». Κοινή διακήρυξη. Αθήνα, Ιανουάριος 2005.
6. WWF Ελλάς. «Το δάσος είναι υπόθεση όλων μας - η σιωπή μας είναι συνενοχή». Θέση του WWF Ελλάς για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Νοέμβριος 2003.
Περισσότερες πληροφορίες:
Θεοδότα Νάντσου, Συντονίστρια Δράσεων Πολιτικής, tnantsou@wwf.gr, τηλ. 210-3314893

Επιστροφή στην αρχή