Αγία Παρασκευή

Επιστροφή στην αρχική σελίδα

Με ένα πλαστό συμβόλαιο του 1905, όπως βεβαιώνουν οι γραφολόγοι Χρ. Κοτούζας και Ι. Μακρής, ο αποθανών σήμερα Π. Σιμόπουλος εμφανίζεται ως κάτοχος τεράστιας έκτασης στην περιοχή Αγ. Γιάννη Κυνηγού (προερχόμενη από δωρεά του Ανδρ. Π. Σκληρού). Με μεθοδεύσεις (δικαστικά γιατί ο υποθηκοφύλακας αρνιόταν) μεταγράφει την έκταση στο υποθηκοφυλακείο Κρωπίας, παρ' ότι ήταν αναρμόδιο, γιατί τα αρχεία του είχαν καταστραφεί από πυρκαγιά στην Κατοχή. Ακολούθησαν άλλα συμβόλαια βασισμένα στο πλαστό του 1905. (Καθημερινή 26-4-2000)

Επιστροφή στην αρχή

Να μην κατασκευαστεί ο οδικός “κόμβος Δημοκρατίας” στην περιοχή της Αγ. Παρασκευής, που θα συνδέει το προάστιο με την περιφερειακή λεωφόρο Υμηττού και την Αττική οδό, ζητούν με προσφυγή που κατέθεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας 103 κάτοικοι της περιοχής.
Υποστηρίζουν ότι η κατασκευή του έργου, πέραν του ότι θα προκαλέσει κυκλοφοριακή και ατμοσφαιρική ρύπανση στο δήμο που θα επιβαρύνει τις συνθήκες διαβίωσής τους, είναι παράνομη. Και αυτό διότι δεν προβλέπεται στο Ρυθμιστικό Σχέδιο των Αθηνών, δεν έχει περιληφθεί στις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων της περιφερειακής λεωφόρου Υμηττού και της Αττικής οδού και δεν έχει γίνει νόμιμη χωροθέτησή του. (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/05/2001)

Επιστροφή στην αρχή

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Εργο(α)τάξιο καταγγέλλουν οι κάτοικοι Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Σε έναν απέραντο λασπότοπο έχει μετατραπεί η ευρύτερη περιοχή εκατέρωθεν της οδού Παναγούλη στην Αγία Παρακευή. Το εργοτάξιο που έχει δημιουργηθεί για την κατασκευή του κόμβου της Πλακεντίας δεν έχει μόνο διχοτομήσει το δήμο, αλλά και έχει θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια των κατοίκων.

Η σύνδεση των περιοχών Παραδείσου και Πευκακίων πραγματοποιείται μέσω δύο οδών, οι οποίες διασχίζουν το εργοτάξιο. Πρόκειται για τη Δημοκρατίας και την Αγίων Αναργύρων, δυο στενούς, διπλής κυκλοφορίας δρόμους, χωρίς πεζοδρόμια. Η ύπαρξη του 9ου Δημοτικού Σχολείου Αγίας Παρασκευής στα Πευκάκια θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των μαθητών που μένουν στην αντίπερα όχθη. Στη σύνδεση της Αγίας Τριάδος με την Αγίων Αναργύρων μάλιστα έχει τοποθετηθεί μια κορδέλα απομονώνοντας λωρίδα μόλις λίγων εκατοστών για χρήση μόνο από τους πεζούς. Στο σημείο αυτό όμως όταν βρέχει λιμνάζουν νερά με αποτέλεσμα κανένας να μην επιλέγει να περάσει από εκεί. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι στη στροφή, όπου το πλάτος του δρόμου στενεύει, σταματάει και η κορδέλα και το υποτιθέμενο πεζοδρόμιο, ενώ είναι εμφανές ότι σε εκείνο το σημείο θα έπρεπε να προφυλάσσονται περισσότερο οι πεζοί. Οι κάτοικοι κάνουν λόγο για εμπαιγμό από τους αρμοδίους.
Ακόμη μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος στην πρώην οδό Μακρυνείας, η οποία είναι μέρος του εργοταξίου και έχει καλυφθεί με λάσπη, ενώ έχει άτυπα παραχωρηθεί στους πεζούς. Οι τελευταίοι περνούν μέσα από ένα λασπότοπο, δεξιά και αριστερά του οποίου υπάρχουν δύο μεγάλα χαντάκια γεμάτα με νερό της βροχής και όχι μόνο. “Είναι η Μικρή και η Μεγάλη Πρέσπα”, λένε χαριτολογώντας οι κάτοικοι. Κανένα προστατευτικό κιγκλίδωμα δεν υπάρχει για να προφυλάσσει τους διερχομένους από το ενδεχόμενο να γλιστρήσουν και να πέσουν στα χαντάκια. Στο ένα από αυτά μάλιστα τον Ιούλιο έπεσε μεγάλη ποσότητα αστικών λυμάτων, έπειτα από διάτρηση γειτονικού αγωγού, συνέπεια των έργων. Η υπόδειξη της υγειονομικής υπηρεσίας της Νομαρχίας Αθηνών για άντληση των λυμάτων, δεν εισακούστηκε ποτέ από την εταιρεία που κατασκευάζει το έργο, λένε οι κάτοικοι, με αποτέλεσμα αυτά να απορροφηθούν από το έδαφος και να μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας.
Μεγάλες φθορές στο οδικό δίκτυο της περιοχής έχει προκαλέσει η διέλευση βαρέων οχημάτων από δρόμους μικρούς, οι οποίοι δεν έχουν κατασκευαστεί για να αντέχουν τέτοιο φόρτο. Η καθίζηση είναι το σύνηθες φαινόμενο, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των διερχομένων. Στη γύρω περιοχή μάλιστα οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, τα αυτοκίνητα και οι είσοδοι των σπιτιών έχουν καλυφθεί από λάσπη που αφήνουν στο πέρασμά τους τα φορτηγά.
Τους καλοκαιρινούς μήνες η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη, καθώς τη θέση της λάσπης είχε πάρει η σκόνη. “Κλεινόμαστε μέσα στα σπίτια μας για να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε”, λένε οι κάτοικοι. Οι τελευταίοι μάλιστα, αμφιβάλλοντας για το κατά πόσο τηρούνται οι προδιαγραφές ασφαλείας σχετικά με την ύπαρξη αιωρούμενων σωματιδίων στον ατμοσφαιρικό αέρα, κατέφυγαν, μέσω του Δήμου Αγίας Παρασκευής, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) για τη διεξαγωγή των απαιτούμενων μετρήσεων.
Ερευνα
Το Τμήμα Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών του ΕΜΠ, που ανέλαβε την έρευνα, τοποθέτησε δύο σταθερούς δειγματοληπτικούς σταθμούς στην περιοχή οι οποίοι έκαναν μετρήσεις το χρονικό διάστημα από 6 Απριλίου 2002 μέχρι 12 Ιουνίου 2002. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, οι συγκεντρώσεις κυμάνθηκαν, γενικά, σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Συγκεκριμένα, στον ένα σταθμό, σε σύνολο 38 καταγραφών σημειώθηκαν 11 υπερβάσεις, ενώ στο άλλο 31 υπερβάσεις σε 34 καταγραφές. Τα ποσά αυτά είναι υπερβολικά αν αναλογιστούμε ότι σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία οι υπερβάσεις δεν επιτρέπεται να ξεπερνούν τις 35 μέσα σε ένα έτος. “Η κοινοπραξία που έχει αναλάβει την κατασκευή του έργου έχει μόνο ένα κινητό σταθμό που τον πηγαίνει όπου θέλει, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ακριβή στοιχεία”, υποστηρίζει ο Δημήτρης Χατζής, κάτοικος της περιοχής.
“Ο τρόπος κατασκευής του έργου δείχνει σαφώς ότι δεν τηρούνται οι απαιτούμενοι περιβαλλοντικοί όροι”, επισημαίνει ο κ. Χατζής. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του αλσύλλιου μεγάλων πεύκων μεταξύ των οδών Χρυσοστόμου Σμύρνης και Μακρυνείας. Τα δέντρα κόπηκαν χάριν της διαπλάτυνσης του έργου. Ο Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Σύλλογος Κοντόπευκου, Παραδείσου, Πευκακίων, Αγίας Παρασκευής, έχει πολλές φορές απευθυνθεί τόσο στους υπευθύνους της κοινοπραξίας που έχει αναλάβει την κατασκευή του έργου, όσο και στην ΕΥΔΕ ΣΕΡΑ, η οποία είναι αρμόδια από πλευράς ΥΠΕΧΩ ΔΕ για την κατασκευή του κόμβου, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Προκειμένου μάλιστα να απαλλαγούν από τις δυσμενείς συνέπειες που έχει για την περιοχή τους η κατασκευή του έργου, οι κάτοικοι υπέβαλαν πέρσι το Φεβρουάριο αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Πρωτοδικείο Αθηνών, κατά της κατασκευάστριας κοινοπραξίας. Η αίτηση έγινε εν μέρει δεκτή από το δικαστήριο το οποίο υποχρέωσε την κοινοπραξία να λάβει σειρά μέτρων, κάτι που ουδέποτε έκανε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των κατοίκων. “Ο τρόπος που γίνονται τα έργα στο συγκεκριμένο κόμβο είναι ενδεικτικός για το πώς γίνονται τα δημόσια έργα στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στους κατοίκους της περιοχής”, υποστηρίζουν οι τελευταίοι, οι οποίοι στις αρχές του 2001 είχαν προσφύγει στο ΣτΕ, προσβάλλοντας την κατασκευή σταθμού διοδίων στο ύψος της Δημοκρατίας και τη μη τήρηση των περιβαλλοντικών όρων. “Η δημιουργία σταθμού διοδίων δεν περιλαμβανόταν στην αρχική μελέτη. Επειδή όμως το έργο είναι αυτοχρηματοδοτούμενο, τον προσέθεσαν για να αυξήσουν τα έσοδά τους. Θα έπρεπε όμως να χωροθετηθεί σε άλλη περιοχή, εκτός του οικιστικού ιστού”, εξηγεί ο κ. Χατζής. Η προσφυγή δεν εξετάστηκε επί της ουσίας της, καθώς απερρίφθη για λόγους τυπικούς, γεγονός που καυτηριάζουν ιδιαίτερα οι κάτοικοι.
Δεν είναι όμως μόνο η κατασκευή του έργου που ανησυχεί του κατοίκους, αλλά και η τελική μορφή που αυτό θα έχει. Εχουν ζητήσει το σκέπαστρο που θα τοποθετηθεί στην Παναγούλη από τη συμβολή της με την Κλεισθένους μέχρι τη διασταύρωσή της με τη Χρυσοστόμου Σμύρνης να επεκταθεί μέχρι τη Δημοκρατίας, χωρίς όμως το αίτημά τους να γίνει δεκτό. Σημαντική θεωρούν επίσης τη δημιουργία δεκάμετρης ζώνης πρασίνου εκατέρωθεν της Παναγούλη, για την οποία, αν και περιλαμβάνεται στη μελέτη, εκφράζουν φόβους ότι μπορεί να εγκαταλειφθεί.
Εξίσου ανησυχητικό για τους κατοίκους είναι το ενδεχόμενο αλλαγής των χρήσεων γης στην περιοχή. “Η κατασκευή του μεγαλύτερου κόμβου των Βαλκανίων, της Αττικής Οδού, της σύνδεσης του προαστιακού με το μετρό, του τερματικού αμαξοστασίου του τελευταίου και σταθμών διοδίων μπορεί να δημιουργήσει σκέψεις για αλλαγή των χρήσεων γης που σήμερα είναι αμιγούς κατοικίας”, εξηγούν.
“Υπομονή”
Οσον αφορά τα προβλήματα που δημιουργούνται από τον τρόπο κατασκευής του έργου, το μόνο που απαντά ο διευθυντής της ΕΥΔΕ ΣΕΡΑ, Δημήτρης Κίτσος, είναι ότι οι κάτοικοι πρέπει να καταλάβουν ότι θα πρέπει να κάνουν υπομονή για το μικρό διάστημα διεξαγωγής των έργων. Υποστηρίζει μάλιστα ότι το αποτέλεσμα θα τους ανταμείψει, καθώς θα γεμίσει με πράσινο την περιοχή τους. (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/01/2003)

Επιστροφή στην αρχή

Aδιέξοδο για τη βίλα Iόλα

YΠ.ΠO: Ολες οι δυνατές πρωτοβουλίες δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα
Δημητρης Pηγοπουλος
Oι χθεσινές μουσικές εκδηλώσεις στην οδό Δημοκρατίας ζωντάνεψαν για λίγες ώρες μια γειτονιά της Aγίας Παρασκευής που παραμένει βυθισμένη στη σιωπή εδώ και σχεδόν 20 χρόνια. Oσο δηλαδή εκκρεμεί η τύχη της περίφημης βίλας Iόλα. Eγκαταλελειμμένο και λεηλατημένο, το εντυπωσιακό, κάποτε, αυτό σπίτι των 1.200 τετραγωνικών μέτρων, που σχεδίασε ο Δημήτρης Πικιώνης με τη συνεργασία του Γιάννη Tσαρούχη, ήρθε τις τελευταίες ημέρες ξανά στην επικαιρότητα ύστερα από καταιγισμό επερωτήσεων της Mαρίας Δαμανάκη, του Σταύρου Mπένου, μεγάλης ομάδας βουλευτών του ΠAΣOK και του Φώτη Kουβέλη.
Περισσότερο ανήσυχοι οι ίδιοι οι κάτοικοι της Aγίας Παρασκευής, θέλησαν χθες να υπενθυμίσουν στην κυβέρνηση την ενοχλητική εκκρεμότητα με τη διοργάνωση συναυλίας ακριβώς έξω από το κτήμα, συνολικής έκτασης 6,5 στρεμμάτων.
Xώρος πολιτισμού
H ιστορία της βίλας Iόλα είναι ένα ακόμα μνημείο αναποτελεσματικότητας της ελληνικής διοίκησης. Tο 1998 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ιστορικό μνημείο από το υπουργείο Πολιτισμού για να ακολουθήσει δύο χρόνια αργότερα νέος χαρακτηρισμός ως Kέντρο Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων, αυτή τη φορά από το YΠEXΩΔE, που αφορούσε το σύνολο της έκτασης του κτήματος. Προηγήθηκε τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου ύστερα από πρωτοβουλία του Δημοτικού Συμβουλίου της Αγίας Παρασκευής.
Aπαλλοτρίωση
Tο 2002 με κοινή υπουργική απόφαση των υπουργείων Eθνικής οικονομίας, Oικονομικών, ΠEXΩΔE και Πολιτισμού αποφασίστηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Oλυμπιάδας. Tο δικαστήριο προσδιόρισε την τιμή αποζημίωσης στα 17 εκατ. ευρώ. O τελικός συμβιβασμός με τον φερόμενο ως ιδιοκτήτη της βίλας και του περιβάλλοντος χώρου Σπύρο Γεωργίου κατέληξε στο ποσόν των 9 εκατ. ευρώ. Tο ποσό, κατατμημένο σε δύο δόσεις των 2,5 και 6,5 εκατ. ευρώ, εγγράφηκε στους κρατικούς προϋπολογισμούς του 2003 και το 2004, χωρίς ποτέ, όμως, να εκταμιευθεί ούτε μισό ευρώ. H διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης εξέπνευσε.
Mε την κυβερνητική αλλαγή, την άνοιξη του 2004, ο τότε υφυπουργός Πολιτισμού Πέτρος Tατούλης αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει στάση. Kαι κάνει λόγο για απευθείας αγορά από το υπουργείο Πολιτισμού. Nέα επιτροπή, νέα εκτίμηση, και νέο ποσό αποζημίωσης: 5 εκατ. ευρώ. O ιδιοκτήτης δεν το αποδέχεται και ο κ. Tατούλης επανέρχεται με μια καινούργια ιδέα: ανταλλαγή οικοπέδων μέσω της Kτηματικής Eταιρείας Δημοσίου. Δυστυχώς, καμία από τις προτάσεις δεν ικανοποίησε τον κ. Γεωργίου, με αποτέλεσμα η εκκρεμότητα να παραμένει. Σύμφωνα με τον κ. Mιχάλη Γαβρά, πρόεδρο του Περιβαλλοντικού Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής, το χειρότερο σήμερα είναι «η απροθυμία του YΠ.ΠO. να αναλάβει κάποια νέα πρωτοβουλία». Aπό την πλευρά του, ο υπουργός Πολιτισμού Γιώργος Bουλγαράκης υποστηρίζει ότι όλες οι πρωτοβουλίες που θα μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση δεν είχαν αποτέλεσμα.
Προδιαγραφές μουσείου
Γόνος μεγαλοαστικής οικογενείας, ο Aλέξανδρος Iόλας (1908-1987) έφυγε από την Aίγυπτο τη δεκαετία του ’30 για να σπουδάσει xορό στην Aθήνα και στο Bερολίνο. Διατέλεσε πρώτος χορευτής στο Σάλτσμπουργκ και στη συνέχεια πήγε στις Hνωμένες Πολιτείες όπου χόρεψε στη Mητροπολιτική Oπερα της Nέας Yόρκης. Eκείνη την περίοδο άρχισε τη συλλεκτική του δραστηριότητα στην οποία συνέβαλε η φιλία του με τον Tζιόρτζιο ντι Kίρικο και τους μεγάλους της υπερρεαλιστικής ζωγραφικής Mαγκρίτ και Eρνστ. Σύστησε άγνωστους έως τότε καλλιτέχνες, όπως ο Oτο Bολς και ο Zαν Φοτριέ. Eνα σοβαρό ατύxημα τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει τον xορό και να αφοσιωθεί στη συλλογή έργων τέxνης. Aνοιξε την πρώτη του γκαλερί στη Nέα Yόρκη και ακολούθησαν άλλες σε μεγάλες πόλεις του κόσμου. Mε την πάροδο του χρόνου απέκτησε μια τεράστια συλλογή έργων αρχαίας γλυπτικής και σύγχρονης τέχνης. Tο 1965 αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα του στην Aγία Παρασκευή. Eχτισε το σπίτι του με προδιαγραφές μουσείου και στα πολυτελή του δωμάτια φιλοξένησε έργα τέχνης μεγάλης αξίας των Πικάσο, Mαξ Eρνστ, Nτε Kίρικο, Aντι Γουόρχολ, κ.ά. Καθημερινή 21-6-06

Επιστροφή στην αρχή

ΚΤΗΜΑ ΣΙΣΤΟΒΑΡΗ: ΓΙΑΤΙ ΑΦΟΡΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ Η 15Η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Όλοι και όλες έχουμε, αναμφίβολα, προσέξει το μπαρ-ρεστοράν-φερράρι κλαμπ DaVinci, που δεσπόζει στην αρχή της Αγίου Ιωάννου, τον κεντρικότερο δρόμο της Αγίας Παρασκευής. Λίγες και λίγοι όμως πρόσεξαν τη σταδιακή μεταμόρφωση του χώρου από το 2004 μέχρι σήμερα, από νηπιαγωγείο με χώρους πρασίνου στο σημερινό τερατούργημα. Τι συνέβη τελικά με το «κτήμα Σιστοβάρη» όπως είναι γνωστό και για τι προοριζόταν; 
Το κτήμα αυτό, ιδιοκτησία του Αθανασίου Σιστοβάρη προοριζόταν σύμφωνα με τη διαθήκη του, να αποδοθεί οριστικά στο δήμο της Αγίας Παρασκευής για κοινωφελείς σκοπούς, 50 χρόνια μετά το θάνατό
του (1975). Υποχρέωση των κληρονόμων παράλληλα, μέχρι την απόδοση του κτήματος, είναι η ήπια χρήση του. Παρόλα αυτά ο κληροδόχος του κτήματος, παρακάμπτοντας οποιοδήποτε νομικό περιορισμό, το πούλησε στην εταιρεία Σαμουρέλη. Αυτός με τη σειρά του παραβιάζοντας κάθε νόμο προσέβαλε την διαθήκη επί της ουσίας χτίζοντας το DaVinci, εξασφαλίζοντας έτσι την κατοχύρωση του χώρου και την ιδιωτικοποίησή του. Καθορίζει δηλαδή με το έτσι θέλω την χρήση του μόνο από τους νεόπλουτους ιδιοκτήτες φεράρι και όχι για τους κατοίκους της Αγίας Παρασκευής στους οποίους θα έπρεπε να ανήκει, μετατρέποντας το χώρο σε ναό του σύγχρονου lifestyle.
Παράλληλα, το πεζοδρόμιο έξω από το κατάστημα είναι για την αποκλειστική χρήση των πελατών του, καθιστώντας δύσκολη την πρόσβαση του από τους περαστικούς καθώς λειτουργεί ως πάρκινγκ.
Από την άλλη, σε αυτήν την σαρωτική επέλαση της εταιρείας Σαμουρέλη και του καταναλωτικού αυτισμού που περικυκλώνει σιγά σιγά την Αγίου Ιωάννου η στάση των δημοτικών παρατάξεων ήταν ασαφής έως και συναινετική, αφού δεν έκανε τίποτα απολύτως ουσιαστικό για να περάσει το κτήμα στην κυριότητα του δήμου, αφήνοντας ένα τόσο σημαντικό ζήτημα στο περιθώριο της επικαιρότητας. Η αδρανής στάση των παρατάξεων έδωσε ελευθερία κινήσεων στον κληρονόμο του κτήματος για να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς προς δικό του όφελος. Η ιστορία πάντως επιδιώκεται να κλείσει στις 16 Φεβρουαρίου, οπότε και θα γίνει η δίκη για το αν θα περάσει οριστικά το κτήμα στον δήμο ή στον ιδιώτη που το διεκδικεί με την πάροδο των 50 χρόνων (2025), με πιθανότερο το δεύτερο ενδεχόμενο. 
Την ίδια στιγμή παρακολουθούμε να πλήττονται και οι τελευταίοι κοινόχρηστοι χώροι, τα πάρκα να μετατρέπονται σε πάρκινγκ ή να ιδιωτικοποιούνται. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα του άλσους στην Κύπρου και Πατησίων και η επαπειλούμενη καταστροφή του άλσους Παγκρατίου με τη κατασκευή θεάτρου. Το πράσινο των πάρκων αντικαθίσταται από τις στολές των ΜΑΤ και την ιδιωτική αυθαιρεσία, ενώ οι κάτοικοι που διαμαρτύρονται μετατρέπονται αυτομάτως σε «ταραξίες» και αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Κάθε έννοια του λογικού χάνεται, όταν τα ΜΑΤ που φυλούσαν ένα πλαστικό χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα την περίοδο της εξέγερσης των Δεκεμβριανών, τώρα ξυλοφορτώνουν τους πολίτες που αγωνίζονται για τα πραγματικά δέντρα του δήμου τους. 
Η Αγία Παρασκευή δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, καθώς η ζωή γίνεται όλο και πιο ασφυκτική με το μποτιλιάρισμα που προκαλούν οι καφετέριες στην Αγίου Ιωάννου και οι συνέπειες αυτών - μην ξεχνάμε το μαφιόζικο χτύπημα στην πλατεία Αγίου Ιωάννου πριν από δύο χρόνια, που κάθε άλλο παρά άσχετο με τις καφετέριες ήταν. 
Η έλλειψη δημόσιων χώρων που θα είναι ανοιχτοί για τον κόσμο δημιουργεί κενά στην επικοινωνία, τη συνάντηση και την ανάδειξη πολιτικών ζητημάτων που αφορούν τους κατοίκους, από τους κατοίκους. Οι πλατείες υποβαθμίζονται και, την ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία και πραγματική παρέμβαση στις ζωές και στην καθημερινότητά τους, αντικαθιστά το άνετο παρκάρισμα. Στην Αγία Παρασκευή, η απουσία ενός τέτοιου μεγάλου χώρου όπου θα μπορούν να συζητάνε συλλογικότητες και οι κάτοικοι, ή να παίρνουν μέρος σε πολιτιστικές δραστηριότητες, είναι παραπάνω από αισθητή. 
Ο εγκλωβισμός στην ιδιωτική μας σφαίρα ουσιαστικά υποβαθμίζει και την ανάγκη μας για μία δημόσια έκφραση του χώρου στον οποίο όλοι και όλες ανήκουμε και κάνει να φαίνεται η επιστροφή μας στο ιδιωτικό, μονόδρομος. Γι'αυτό και η επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων δημιουργεί αυτά τα σημεία αναπνοής της πόλης που χρειαζόμαστε, για να μετατοπίσουμε το κέντρο του ενδιαφέροντος από τα σπίτια στις πλατείες. Μόνο αυτή η διεκδίκηση μετατρέπει κενούς και ουδέτερους χώρους σε ζωντανά κύτταρα μίας κοινωνίας.
Για εμάς, που είμαστε κάποιοι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής και των γύρω περιοχών σκοπός μας δεν είναι να λειτουργήσουμε ως υπερασπιστές της διαθήκης του Σιστοβάρη ούτε υπέρ της απόδοσης του κτήματος στο δήμο για κάθε χρήση γενικά.
Αντιπροτείνουμε την απόδοση του κτήματος στους κατοίκους της περιοχής με σκοπό να μετατραπεί σε ανοικτό, ζωντανό χώρο για όλες και όλους. Έναν χώρο όπου οι κάτοικοι θα μπορούν να συζητάνε
θέματα που τους αφορούν και θα αναδεικνύονται πολιτικά και πολιτιστικά θέματα. Φτάνει πια με τους κακόγουστους φοίνικες του DaVinci και την αδράνεια των δημοτικών παρατάξεων για το ζήτημα. Για να σταματήσουν να παίρνουν αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς, για να γίνουμε ενεργοί συντελεστές των ζωών μας, 
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΣΙΣΤΟΒΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15/2 ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΟ 1Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
Νέοι και νέες από Αγία Παρασκευή και γύρω περιοχές 
dialogos.polis@gmail.com

(ελήφθη 8-2-09)

Επιστροφή στην αρχή

ΚΤΗΜΑ ΣΙΣΤΟΒΑΡΗ : ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ
Το κείμενο για το κτήμα Σιστοβάρη περιέχει αρκετές αλήθειες. Ως Συνεργασία Πολιτών Αγ. Παρασκευής, αντισταθήκαμε με πολλούς τρόπους στην μετατροπή του χώρου σε καφετέρια – εστιατόριο με οικοδόμηση 1200 tm2 περίπου (πέραν της οικίας που υπήρχε). Δεν τα καταφέραμε. Ευθύνες μεγάλες έχει η Πολεοδομία η ΄΄ανεξάρτητη΄΄ Δικαιοσύνης, η προηγούμενη αλλά και η σημερινή Δημοτική αρχή.
Στις 16/02 η δίκη έχει δύο σκέλη α) Αγωγή του Δήμου κατά των Κληροδόχου και Κατασκευαστή και β) Αγωγή του κληροδόχου κατά του Δήμου.
Θα είμαστε εκεί και με δικηγόρο δικό μας εκτός της Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου. Πιστεύουμε ότι θα απορριφθεί η Αγωγή του κληροδόχου και το κτήμα θα περάσει στο Δήμο το 2025. Μέχρι τότε (;) θα έχουμε γκλαμουριές. Σημειώνουμε την ιδιαίτερα φιλική σχέση του τωρινού Δημάρχου Β. Γιαννακόπουλου του ΠΑΣΟΚ, με τους ιδιοκτήτες που παρανομούν και στην κατάληψη όλης της πρασιάς (και του πεζοδρομίου) από αυτοκίνητα και αργά το βράδυ με ηχορρύπανση (έχουμε επανηλλειμένες διαμαρτυρίες κατοίκων με την Δημ. Αρχή να αδρανεί). Θα πάμε στην εκδήλωση πρωτοβουλίας. (Έγιναν κι’ άλλες στο παρελθόν από την δραστήρια Επιτροπή για τον Υμηττό και το Περιβάλλον και με δική μας παρότρυνση).
Για την Συνεργασία Πολιτών
Γιάννης Σταθόπουλος
(ελήφθη 10-2-09)

Επιστροφή στην αρχή

Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένα κτήμα που λέγονταν «κτήμα Σιστοβάρη». Περιελάμβανε ένα παλιό κτίριο, ψηλά πεύκα μεγάλης ηλικίας, έναν τεράστιο κήπο και βρίσκονταν στον πιο κεντρικό δρόμο της Αγίας Παρασκευής, στην Αγίου Ιωάννου. Θα μπορούσε, αν υπήρχε η βούληση από την πλευρά της δημοτικής αρχής, αυτή τη στιγμή να είχαμε ένα χώρο πράσινο, όμορφο, ζωντανό και ανοιχτό στους κατοίκους της πόλης προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σαν κοινωνικός-πολιτιστικός χώρος ελεύθερης έκφρασης των πολιτών. Μια φορά και αυτόν τον καιρό, στη θέση του «κτήματος Σιστοβάρη» υπάρχει αυθαίρετα και παράνομα το νέο σύμβολο της πόλης, το da vinci και το αδελφάκι του, το Ferrari club… μια glamour υπερκατασκευή πάνω σε δημόσια γη… 
Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχαν στην πόλη ελεύθεροι-δημόσιοι χώροι που προκαλούσαν το ενδιαφέρον διαφόρων εργολάβων-κατασκευαστών-επιχειρηματιών, περιμένοντας ένα νεύμα, μια συμφωνία με τη δημοτική αρχή και τα αρμόδια υπουργεία και υπηρεσίες προκειμένου να αξιοποιηθούν, να τσιμεντωθούν, να αποφέρουν κέρδος… προς διάφορες κατευθύνσεις. Μια φορά και αυτόν τον καιρό, κάποιοι από αυτούς τους χώρους έχουν δυστυχώς χαθεί, και για κάποιους ακόμα «παίζεται η τύχη τους»: Νομισματοκοπείο, βίλα Ιόλα, υπουργείο Γεωργίας στους πρόποδες του Υμηττού, ο Υμηττός από την περιφερειακή και κάτω…
Μια φορά και έναν καιρό, η τύχη τέτοιων χώρων ήταν στα χέρια, τα μυαλά και τις επιλογές των τοπικών αρχόντων και των επίδοξων τοπικών παραγόντων. Αποφάσιζαν, έκριναν, εκτελούσαν δίχως να λογαριάζουν τις διαθέσεις και τις γνώμες των κατοίκων. Μια φορά και αυτόν τον καιρό, τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν: οι κάτοικοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και αναλαμβάνουν δράση, αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Στην πόλη μας, μέχρι αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο, έχουν πραγματοποιηθεί πέντε ανοιχτές, μαζικές, ζωντανές λαϊκές συνελεύσεις, όπου οι κάτοικοι όλοι μαζί, συλλογικά, προσπαθούμε να μιλήσουμε για όλα αυτά που αποφασίζονται για εμάς χωρίς εμάς, να αποφασίσουμε για τις κινήσεις που πρέπει να κάνουμε προκειμένου να υπερασπιστούμε το συλλογικό συμφέρον της πόλης, και το κυριότερο; Να δράσουμε για τους ελεύθερους χώρους που απειλούνται και που τόσο λείπουν στην Αγία Παρασκευή.
Μια φορά και έναν καιρό η Αγίου Ιωάννου χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από τα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία των τοπικών γραμμών, τα φορτηγά ανεφοδιασμού των καταστημάτων και τα πούλμαν του κολεγίου. Μια φορά και αυτόν τον καιρό, ο συγκεκριμένος δρόμος απέκτησε και άλλη χρήση: μια αυθόρμητη διαδήλωση της ανοιχτής συνέλευσης πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής 15-02-2009 προς το da vinci, μετά το πέρας της πρώτης λαϊκής συνέλευσης που διεξήχθη στο 1ο δημοτικό σχολείο, και μια οργανωμένη, μαζική πορεία, το Σάββατο 14-03 με προορισμό το da vinci και το Δημαρχείο. Και σε αυτό το σημείο να ανοίξουμε μια παρένθεση: Η πορεία είχε να αντιμετωπίσει διάφορα «εμπόδια»: προπαγάνδα από την πλευρά της αστυνομίας πριν την έναρξή της για πρόκληση επεισοδίων από την πλευρά των διαδηλωτών, κουβέντες σε πηγαδάκια τοπικών παραγόντων για «κουκουλοφόρους που θα παρεισφρήσουν στην πορεία», τυχαία (;) εξαφάνιση δύο πανό από κεντρικά σημεία της πόλης που καλούσαν στην πορεία. Δυστυχώς για όλους αυτούς, η διαδήλωση των κατοίκων εξελίχθηκε όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί και αποφασιστεί από τις ανοιχτές συνελεύσεις: συνθήματα, παλμός, μοίρασμα κειμένων-πληροφόρηση, μαζική παρουσία… Κλείνει η παρένθεση…
Μια φορά και έναν καιρό, οι κύριοι και κυρίες του δημοτικού συμβουλίου τα έλεγαν ωραία και καλά γύρω από το μεγάλο οβάλ τραπέζι του δημαρχείου χωρίς κανείς να τους «ενοχλεί». Μια φορά και αυτόν τον καιρό, κάτοικοι παρεμβαίνουν στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, προκειμένου να απαιτήσουν τη συζήτηση και τη ψήφιση γενναίων αποφάσεων του δ.σ. για το θέμα του «κτήματος Σιστοβάρη». Γνωρίζουν πλέον πως δεν είναι μόνοι τους… εκτός από το φάντασμα του Σιστοβάρη, είναι και οι κάτοικοι εδώ! 
Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένα ήσυχο (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) προάστιο, όπου οι κάτοικοι ενδιαφέρονταν μόνο για τα ατομικά τους προβλήματα, και αν τυχόν παρουσιαζόταν κάποιο θέμα στη γειτονιά τους, καλούσαν τους «ειδικούς» ή περίμεναν από τη δημοτική αρχή να βρει λύση. Μια φορά και αυτόν τον καιρό, και στην πόλη μας αλλά και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, οι πολίτες ανακαλύπτουν τη δύναμη της συλλογικής οργάνωσης, ανακαλύπτουν την αξία της συλλογικής διαχείρισης του χώρου και του χρόνου. Αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως αυτό που μας λείπει στην πόλη δεν είναι τσιμέντο, γυαλί και άσφαλτος αλλά ελεύθεροι χώροι για συναντήσεις, συζητήσεις, πολιτιστικές δραστηριότητες, παιχνίδι… 
Αυτόν τον καιρό, σας καλούμε όλους και όλες στις ανοιχτές μας συνελεύσεις, σας καλούμε να πάρετε μέρος στις ζωές σας, σας προσκαλούμε να συν-αποφασίσουμε, να συν-δημιουργήσουμε, να συν-δράξουμε. Είμαστε ακόμα στην αρχή, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, πολλές συζητήσεις να κάνουμε για θέματα που απασχολούν την πόλη μας, πολλές αποφάσεις να πάρουμε για ζητήματα που όλους/ες μας απασχολούν, πολλές κινήσεις διαμαρτυρίας για να διεκδικήσουμε το αυτονόητο: οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους/ες μας. 
Μια φορά και κάθε φορά, έναν καιρό και κάθε καιρό, τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν συζητάμε, αποφασίζουμε και δρούμε συλλογικά! Οι λαϊκές μας συνελεύσεις είναι ανοικτές στην κάθε άποψη, στην κάθε ιδέα, στην κάθε πρόταση. Οι δημόσιες παρεμβάσεις μας και κινητοποιήσεις θα πετύχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα όταν αγκαλιαστούν από περισσότερους κατοίκους. Η πόλη μπορεί να αλλάξει, αν την αλλάξουμε εμείς…
anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com 
(ελήφθη 26-5-09)
 

Επιστροφή στην αρχή

Στις επάλξεις οι κάτοικοι της Αγ. Παρασκευής

Χάρτης διεκδικήσεων από ένα δυναμικό κίνημα πολιτών. Ζητούν ελεύθερους χώρους και αξιοποίηση κτιρίων για αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.

Της Χριστίνας Βασιλάκη

Κατάφυτα οικόπεδα που ρημάζουν. Ελεύθεροι χώροι που χτίζονται. Κτίρια μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας που εγκαταλείπονται στη μοίρα τους. Η Αγία Παρασκευή μπορεί να θεωρείται ένας από τους προνομιούχους δήμους, καθώς συνορεύει με τον Υμηττό, ωστόσο η πραγματικότητα είναι άλλη. Η σύνδεση της πόλης με το βουνό είναι φραγμένη από δημόσια –και όχι μόνο- κτίρια, ενώ τα μόλις 100 στρέμματα υπαρχόντων χώρων πρασίνου δεν καλύπτουν τις ανάγκες των κατοίκων, οι οποίοι ωστόσο δεν εφησυχάζουν. Κάπως έτσι σχηματίζεται ένας εντυπωσιακός χάρτης διεκδικήσεων και ένα δυναμικό κίνημα πολιτών. «Παρότι τα τελευταία χρόνια η Αγία Παρασκευή έχει υπερδομηθεί, υπάρχουν ακόμα αρκετοί χώροι που θα μπορούσαν να βελτιώσουν σημαντικά το αστικό τοπίο και όμως παραμένουν ανεκμετάλλευτοι. Δυστυχώς ο δήμος, με εξαίρεση την περίπτωση του υπουργείου Γεωργίας και του Νομισματοκοπείου, δεν έχει δραστηριοποιηθεί ουσιαστικά, ώστε να αξιοποιήσει ανεκμετάλλευτα σημεία της πόλης», μας λέει η Δώρα Χατζή, πτυχιούχος αρχιτέκτονας, η οποία στη διπλωματική της εργασία στο ΕΜΠ ασχολήθηκε με το θέμα της Πολεοδομικής Ανάπλασης της Αγ. Παρασκευής, ενώ και η Κατερίνα Γιαγή, κάτοικος της περιοχής, συμφωνεί ότι «η τοπική κοινωνία είναι ιδιαιτέρως πιεστική, τόσο σε θέματα διεκδικήσεων ελεύθερων χώρων όσο και στις πεζοδρομήσεις –κυρίως του κεντρικού δρόμου της Αγίου Ιωάννου- ή στην κατασκευή ποδηλατοδρόμων. Ωστόσο, η δημοτική αρχή, ενώ δείχνει μια υποτιθέμενα καλή πρόθεση, τελικά ολιγωρεί και τίποτα από αυτά δεν γίνεται πραγματικότητα». Μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη, ακόμα μια ομάδα που αποτελείται κυρίως από φοιτητές, αυθόρμητα μπήκε στο χορό των διεκδικήσεων, πραγματοποιώντας πορείες αλλά και παρεμβάσεις στο δημοτικό συμβούλιο και συνεχίζοντας μια δράση με οργανωμένες και τακτικές συνελεύσεις. Οπως μας λέει μέλος της ομάδας: «Οι κάτοικοι όλοι μαζί, συλλογικά, προσπαθούμε να μιλήσουμε για όλα αυτά που αποφασίζονται για εμάς χωρίς εμάς, να αποφασίσουμε για τις κινήσεις που πρέπει να κάνουμε προκειμένου να υπερασπιστούμε το συλλογικό συμφέρον της πόλης και το κυριότερο, να δράσουμε για τους ελεύθερους χώρους που απειλούνται και που τόσο λείπουν στην Αγία Παρασκευή». Από τη μεριά του ο δήμαρχος Αγίας Παρασκευής, Βασίλης Γιαννακόπουλος, υπογραμμίζει πως ο δήμος στηρίζει τις διεκδικήσεις των πολιτών, ενώ ταυτόχρονα δεσμεύει όσο περισσότερους χώρους μπορεί. «Ωστόσο», συνεχίζει, «τα οικονομικά των δήμων στενεύουν και η αγορά ή η απαλλοτρίωση χώρων γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη».

ΕΛ.ΤΥΠΟΣ, 8-6-2009

Επιστροφή στην αρχή

Θέλουμε τον Ιόλα ανοιχτό και όχι ένα νέο DaVinci
Σε λίγες μέρες στις 4 Νοέμβρη εκδικάζεται η αίτηση του ιδιοκτήτη – εργολάβου Γεωργίου ,για τον αποχαρακτηρισμό του κτήματος και της βίλας Ιόλα. Από διατηρητέο οίκημα που είναι τώρα κινδυνεύει άμεσα με κατεδάφιση, τσιμεντοποίηση και κάθε είδους εμπορική χρήση. 
Για την ιστορία, μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα η βίλα του υπέστη τεράστιες λεηλασίες με τις αρμόδιες αρχές απλά να αδιαφορούν για την τύχη της. Το 1998 με δημοτική απόφαση το κτήμα χαρακτηρίζεται ως "κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων", μετά από πιέσεις των κατοίκων. Δύο χρόνια αργότερα έρχεται το ΥΠΕΧΩΔΕ και το χαρακτηρίζει ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Παρότι το κτήμα κρίθηκε απαλλοτριωτέο από το κράτος, οι διαδικασίες δεν προχώρησαν. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα με τον ιδιοκτήτη – εργολάβο να ζητά την απελευθέρωση όλου του οικοπέδου για προσωπικό όφελος και τσιμεντοποίηση. 
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η νομική οδός θα μπορέσει να λύσει το ζήτημα. Παρόλ’ αυτά, το να μην αποχαρακτηριστεί το κτήμα και η βίλα είναι το πρώτο και βασικό βήμα. Διότι έτσι προστατεύεται ένα πολιτιστικής σημασίας κτίριο και διασφαλίζεται η ύπαρξη πρασίνου τόσο έχουμε ανάγκη στην πόλη μας. Δεν είναι όμως δικλείδα ασφαλείας : γιατί ακόμα και διατηρητέο το κτήμα μπορεί να αξιοποιηθεί επιχειρηματικά απ τον εργολάβο. Δηλαδή κάλλιστα μπορεί να μετατραπεί σε μια γκαλερί στην οποία θα χρειάζεται τσουχτερή είσοδο. 
Το θέμα λοιπόν είναι ο χώρος να μην εμπορευματοποιηθεί. Είτε από τον δήμο, είτε από τον ιδιώτη. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι έναν χώρο ελεύθερο, κοινωνικό, ανοιχτό για όλες και για όλους. Έναν χώρο δημόσιο για τις πολιτιστικές επιθυμίες και ανάγκες των κατοίκων. Και όταν λέμε δημόσιο, δεν εννοούμε δημοτικό: γιατί και έτσι υπάρχει η πιθανότητα να παραμείνει κλειστός, να πρέπει δηλαδή να πληρώνεις για να χρησιμοποιήσεις τον χώρο.
Εμείς από τη μεριά μας έχουμε καταλήξει στις εξής απαιτήσεις: Πρώτον, να μην αποχαρακτηριστεί το κτήμα και η βίλα Ιόλα. Να παραμείνει διατηρητέο ιστορικό μνημείο. 
Δεύτερον να απαλλοτριωθεί από το κράτος και να περάσει στον Δήμο και τρίτον να αποδοθεί στους κατοίκους. Το πώς θα περάσει στον δήμο δεν είναι δικής μας αρμοδιότητας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην φορολογηθούν επιπλέον οι δημότες της Αγίας Παρασκευής. Οπότε τα σενάρια περί δανείου για την αγορά του κτήματος από τον δήμο δεν μας βρίσκουν θετικούς. 
Σε μια περίοδο όπου οι κοινόχρηστοι και ελεύθεροι χώροι εξαφανίζονται απ' την πόλη, οι κάτοικοι πρέπει να πάρουμε θέση. Σε μια περίοδο όπου τα πάρκα γίνονται πάρκινγκ, τα δάση μας καίγονται για να ξεφυτρώσουν θέρετρα, βίλες και «κέντρα αναψυχής» είναι αναγκαία η ουσιαστική ενεργοποίηση όλων μας. Χωρίς αρχηγούς και αυθεντίες. Να πράξουμε συλλογικά, να συναντηθούμε και να συναποφασίσουμε. Πέρα από γραφειοκρατικές λογικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες. Μέσα από την ανοιχτή συνέλευση των κατοίκων αποφασίσαμε το αυτονόητο: να πράξουμε για τη βίλα άμεσα και αδιαμεσολάβητα. Συνεχίζουμε τις δράσεις μας κι επιλέγουμε να μην κλεινόμαστε σπίτια μας απαθείς, επιλέγουμε με άμεσες και δημοκρατικές διαδικασίες να καθορίζουμε εμείς την τύχη των ζωών μας. 
Γι’ αυτό καλούμε όλους τους κατοίκους της Αγίας Παρασκευής σε ολοήμερη εκδήλωση στο κτήμα Ιόλα για να υπερασπιστούμε την ανάγκη ύπαρξης ενός πράσινου ελεύθερου χώρου στη γειτονιά μας. Για να προσδώσουμε έμπρακτα ένα ζωντανό και κοινωνικό χαρακτήρα στη βίλα, να την μετατρέψουμε σ’ ένα πολιτικό και πολιτιστικό κύτταρο της πόλης μας, σ' ένα χώρο παραγωγής πολιτισμού απ' τους ίδιους τους κατοίκους.
Κυριακή 1 Νοέμβρη 12.00 
όλες κι όλοι στο κτήμα Ιόλα
Χρυσοστόμου Σμύρνης & Δημοκρατίας
Μουσική –συναυλίες- δραστηριότητες για παιδιά – ζωγραφική – συζητήσεις και πολλή κουβέντα
Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής
anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com
φωτογραφίες αλλά κι ένα μικρό απολογιστικό κείμενο μετά την εκδήλωση: http://anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com/2009/11/blog-post.html 
(ελήφθη 12-12-09)

Επιστροφή στην αρχή

Επιστροφή στην αρχή